รู้สึกตัวเองเป็นคนแปลกๆคะ เป็นโรคกลัวสังคม กลัวการเข้าสังคม
เป็นคนคุยเก่งใน Social แต่พอต้องมาเจอตัวจริงๆ ออกอาการตัวสั่นๆ พูดเสียงสั่นๆ
หน้าตาไม่ยิ้มแย้มเลย เขาหัวเราะอะไรกัน ก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันตลกเลย รู้สึกเบื่อ
อยากออกไปจากจุดนั้น แต่ก็อยากมีเพื่อน ไม่กล้าที่จะชวนเขาถ่ายรูปด้วย
เวลาเขาถ่ายรูปกัน ถ้าเขาไม่ชวนให้ร่วมเฟรมด้วย ก็ไม่กล้าเข้าไปถ่ายกะเขา
ไม่กล้าเช็คอินแล้วแท็กคนอื่น กลัวเขาไม่อยากถ่ายรูปกะเรา วิตกกังวล
คิดไปเองว่าเขาไม่อยากถ่ายรูปคู่ลงเฟสกะเรา มีคนรู้จักเยอะคะ แต่เพื่อนน้อยมากๆ
ขนาดเพื่อนด้วยกันเอง ที่อยู่ในกลุ่มเดียวกันมาเป็น สิบๆปี ยังไม่กล้าชวนมันถ่ายเลย
กะเพื่อนไม่สั่น ไม่ประหม่า แต่ว่า .. เวลาพูดสังเกตุว่าตัวเองเป็นคนพูด วกไปวนมา
น้ำเสียงไม่น่าฟัง รู้สึกตัวเองเป็นคนน่าเบื่อ ชอบพูดผิด ตะกุกตะกัก เหมือนสมองสั่งการช้า
เมื่อก่อนสมัยเด็กก็ว่าแย่แล้ว แต่รู้สึก เดี๋ยวนี้หนักกว่าสมัยก่อน
อาการหวาดกลัวการคุยกะคนแปลกหน้าหนักขึ้น พูดติดๆขัดๆมากขึ้น
หนักถึงขั้น เจอเด็กน้อย เด็กทารก บางทีก็อยากจะเล่นกับเด็กๆ แต่ก็ไม่รู้จะทำตัวยังไง
เล่นกับเด็กไม่เป็น ไม่กล้าใช้เสียงสองคุยกับเด็ก ไปฝึกงานที่ไหนก็ไม่กล้าเข้าไปร่วมวงสนทนา
ชอบแยกตัว ตอนนี้เรียนจบแล้ว งานการยังไม่เป็นหลักเป็นแหล่ง ยังคงทำงานพาสไทม์ไปเรื่อยๆ
ไม่กล้าที่จะไปสมัครทำงานองค์กรใหญ่ๆ เพราะกลัวเจอคนเยอะๆ แล้วไม่มีเพื่อน โดดเดี่ยว
ตอนนี้กำลังรองานคะ กำลังจะได้งานใหม่ เลยกลัวตัวเองจะเข้ากะใครไม่ได้
ไม่อยากมีชีวิตที่หวาดกลัวแบบนี้แล้วคะ อยากหายจากอาการพวกนี้สักที่
อยากเป็นคนปกติ คิดปกติ มีเพื่อนสนิท ไปช๊อปปิ้ง กิน เที่ยว ดูหนัง พากันไปเสริมสวย ไปท่องต่างแดน
ชีวิตมหาลัยเคยล้มเหลวมาแล้วกับคำว่า ไม่มีเพื่อน ไม่มีใครคบ โดดเดี่ยวมากๆ เหงามากๆ
เวลาแต่งงานก็อยากจะให้มีเพื่อนมาร่วมงานแต่ง มีลูกก็อยากให้เพื่อนเอาลูกไปกินไปเที่ยวด้วยกันแบบคนอื่น
อยากเป็นคนที่คนอื่นมองเราปกติ เคยมีคนบอกว่าเราเป็นคนแปลกๆ เสียใจมากคะ T_T (จริงของเขา)
มีใครเคยเป็นแบบเรา รู้สึกแบบเรา แล้วหายบ้างคะ
อยากไปปรึกษาจิตแพทย์ ที่กทม.มีที่ไหนแนะนำไหมคะ
กินยารักษานี้มันช่วยได้จริงๆหรอคะ
รู้สึกตัวเองเป็นคนแปลกๆ ไม่มีเพื่อน กลัวการเข้าสังคม
เป็นคนคุยเก่งใน Social แต่พอต้องมาเจอตัวจริงๆ ออกอาการตัวสั่นๆ พูดเสียงสั่นๆ
หน้าตาไม่ยิ้มแย้มเลย เขาหัวเราะอะไรกัน ก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันตลกเลย รู้สึกเบื่อ
อยากออกไปจากจุดนั้น แต่ก็อยากมีเพื่อน ไม่กล้าที่จะชวนเขาถ่ายรูปด้วย
เวลาเขาถ่ายรูปกัน ถ้าเขาไม่ชวนให้ร่วมเฟรมด้วย ก็ไม่กล้าเข้าไปถ่ายกะเขา
ไม่กล้าเช็คอินแล้วแท็กคนอื่น กลัวเขาไม่อยากถ่ายรูปกะเรา วิตกกังวล
คิดไปเองว่าเขาไม่อยากถ่ายรูปคู่ลงเฟสกะเรา มีคนรู้จักเยอะคะ แต่เพื่อนน้อยมากๆ
ขนาดเพื่อนด้วยกันเอง ที่อยู่ในกลุ่มเดียวกันมาเป็น สิบๆปี ยังไม่กล้าชวนมันถ่ายเลย
กะเพื่อนไม่สั่น ไม่ประหม่า แต่ว่า .. เวลาพูดสังเกตุว่าตัวเองเป็นคนพูด วกไปวนมา
น้ำเสียงไม่น่าฟัง รู้สึกตัวเองเป็นคนน่าเบื่อ ชอบพูดผิด ตะกุกตะกัก เหมือนสมองสั่งการช้า
เมื่อก่อนสมัยเด็กก็ว่าแย่แล้ว แต่รู้สึก เดี๋ยวนี้หนักกว่าสมัยก่อน
อาการหวาดกลัวการคุยกะคนแปลกหน้าหนักขึ้น พูดติดๆขัดๆมากขึ้น
หนักถึงขั้น เจอเด็กน้อย เด็กทารก บางทีก็อยากจะเล่นกับเด็กๆ แต่ก็ไม่รู้จะทำตัวยังไง
เล่นกับเด็กไม่เป็น ไม่กล้าใช้เสียงสองคุยกับเด็ก ไปฝึกงานที่ไหนก็ไม่กล้าเข้าไปร่วมวงสนทนา
ชอบแยกตัว ตอนนี้เรียนจบแล้ว งานการยังไม่เป็นหลักเป็นแหล่ง ยังคงทำงานพาสไทม์ไปเรื่อยๆ
ไม่กล้าที่จะไปสมัครทำงานองค์กรใหญ่ๆ เพราะกลัวเจอคนเยอะๆ แล้วไม่มีเพื่อน โดดเดี่ยว
ตอนนี้กำลังรองานคะ กำลังจะได้งานใหม่ เลยกลัวตัวเองจะเข้ากะใครไม่ได้
ไม่อยากมีชีวิตที่หวาดกลัวแบบนี้แล้วคะ อยากหายจากอาการพวกนี้สักที่
อยากเป็นคนปกติ คิดปกติ มีเพื่อนสนิท ไปช๊อปปิ้ง กิน เที่ยว ดูหนัง พากันไปเสริมสวย ไปท่องต่างแดน
ชีวิตมหาลัยเคยล้มเหลวมาแล้วกับคำว่า ไม่มีเพื่อน ไม่มีใครคบ โดดเดี่ยวมากๆ เหงามากๆ
เวลาแต่งงานก็อยากจะให้มีเพื่อนมาร่วมงานแต่ง มีลูกก็อยากให้เพื่อนเอาลูกไปกินไปเที่ยวด้วยกันแบบคนอื่น
อยากเป็นคนที่คนอื่นมองเราปกติ เคยมีคนบอกว่าเราเป็นคนแปลกๆ เสียใจมากคะ T_T (จริงของเขา)
มีใครเคยเป็นแบบเรา รู้สึกแบบเรา แล้วหายบ้างคะ
อยากไปปรึกษาจิตแพทย์ ที่กทม.มีที่ไหนแนะนำไหมคะ
กินยารักษานี้มันช่วยได้จริงๆหรอคะ