สวัสดีค่ะปกติเรามีล็อคอินพันทิปประจำ แต่พอดีจะปรึกษาเรื่องนี้เลยต้องสมัครใหม่ อาจจะยาวไปหน่อยนะคะ งดแซะหรือซ้ำเติมใดๆ ต้องการคำแนะนำค่ะ มีทางออกให้ประมาณนึง

เราอยู่ปีสี่เทอมหนี่งและตอนนี้เราคิดว่าเราท้องค่ะ เรามีอะไรกับแฟนวันที่ 13-15 สิงหา ช่วงนั้นหลั่งนอก ไม่ได้ใส่ถุง ประจำเดือนขาด สิงหากำลังจะหมดเดือนแล้วเมนส์ยังไม่มาเลย คิดว่าท้องประมาณ 80% ค่ะ แต่ตรวจปัสสาวะยังขึ้นขีดเดียว สัปดาห์หน้าจะลองตรวจอีกครั้ง

ขอเล่าพื้นฐานครอบครัว แต่แรกด้วยเพื่อช่วยประกอบความเห็นค่ะ
พ่อแม่เราเลิกกันเพราะพ่อมีเมียน้อยพร้อมลูก แต่ไม่ได้เก็บมาเป็นปัญหาชีวิตตอนโตแต่อย่างใด ทุกคนและญาติๆในครอบครัวรักเราดี เอ็นดูเรา เราเป็นหลานคนเดียว(ช่วงหลังเป็นหลานคนโตค่ะเพราะทั้งฝ่ายแม่ฝ่ายแม่ ป้าน้าอา ทยอยมีลูกเล็กๆ เราอายุทิ้งห่างสุด) แม่เลี้ยงเรามาอย่างดี แม้ว่าตอนหลังแม่จะมีสามีใหม่ สามีใหม่แม่ก็ดีกับเรา เราค่อนข้างมีชีวิตที่โอเค ได้เรียนหลายๆอย่างที่แม่คอยส่ง เราไม่เคยรู้สึกขาดอะไรเลย แต่ที่บ้านจะเข้มงวดไปหน่อย ทั้งฝ่ายพ่อและแม่ เราแทบจะเที่ยวหรือทำอะไรเหมือนวัยรุ่นคนอื่นไม่ได้เลย แค่ซ้อนมอเตอร์ไซด์ก็โดนว่าแล้ว เอาง่ายๆถ้าแค่รู้ว่าเราไม่ซิงก็บ้านแตกแล้ว แต่เราก็ไม่กดดันอะไร เพราะอยู่บ้านที่บ้านก็เลี้ยงเราสบายดี ไม่ลำบากหรือเดือดร้อนอะไร

บ้านเราไม่ได้มีฐานะขนาดนั้นค่ะ แต่คนเอ็นดูเราเยอะ เรามีเงินเก็บตั้งแต่เด็ก คนนั้น คนนี้ให้ รวมทั้งก่อนตาเสียก็ได้เงินมาอีกก้อน ราวๆ 5-6 แสน แต่เป็นสลากออมสิน มีเงินที่หมุนในบัญชี 5-6 หมื่น ณ ตอนนี้ ซึ่งเราสอนพิเศษ รวมทั้ง ได้มาแต่ละเดือน จากญาติ 6000 จากแม่บ้างเป็นค่าน้ำมัน มีค่าผ่อนรถประมาณเดือนละ 3-4 พันบาท (ตีว่าเอาค่าสอนพิเศษมาจ่ายแทบจะไม่มีภาระตรงนี้ เพราะมีญาติช่วยผ่อนอีก4-5 พันต่อเดือน)

คือเราอยู่ในจุดที่เป็นความหวังและค่อนข้างดูดีกว่าคนอื่นๆในบรรดาญาติๆที่มีปัญหาต่างๆ เกเร เรียนไม่ดี มีสามีเร็วตั้งแต่เด็ก อะไรทำนองนี้ เราโดนเปรียบเทียบในจุดที่ให้ทุกคนดูเราเป็นตัวอย่าง หัดทำแบบเราบ้างสิ พูดง่ายๆ เราคือความภูมิใจของทุกคน จนกระทั่งเราสอบได้มหาลัยดังในกรุงเทพ เราเลยได้มาอยู่กรุงเทพจากที่อยู่ต่างจังหวัดกับครอบครัว คนที่อยู่กับครอบครัวในจุดเดียวกับเราคงเข้าใจดีว่ามันสาหัสแค่ไหน เราไม่ได้ใช้ชีวิตง่ายเหมือนคนอื่นที่ท้องปุ้ปแม้จะมอต้น คลอดจบแล้วก็ไปแต่งงาน โดยที่ตัวเด็กเองใจแตกพร้อมจะเลิกเรียนออกไปมีสามี ขออนุญาตใช้คำว่าใจแตก แต่ของเรามันไม่ใช่แบบนั้นเลย ถ้าเป็นเราแม่คงไล่ให้ไปเอาออกด้วยซ้ำ และเราก็ไม่อยากทำให้ทุกคนผิดหวัง

เรามีบ้านที่กรุงเทพโดยที่ไม่เชิงว่าเป็นบ้านของเรา เนื่องจากเราโตสุดในบรรดาน้องๆ ญาติๆคนอื่น ประมาณว่าเราได้อยู่คนแรก แน่นอนว่าอยู่คนเดียว มีญาติบางส่วนอยู่ละแวกใกล้เคียงแค่ไม่ได้สนิทอะไรมากนัก

เราเรียนที่เดียวกับแฟน ซึ่งแฟนเป็นรุ่นน้อง ครอบครัวรับรู้ว่าคบกันค่ะ บ้านแฟนค่อนข้างไม่ซีเรียส แฟนเป็นลูกชายคนเล็ก เราไปเรียนพร้อมกันทุกวัน คือเรานอนบ้านแฟนอ่ะค่ะ เรามีอิสระกว่าอยู่ ต่างจังหวัดเยอะ แต่ก็ไปเรียนทุกวันปกติ ตามหน้าที่นักศึกษาทุกอย่าง ตอนนี้เรามีทางออกสองทาง

1.เราจะเก็บเด็กไว้ รู้แค่แฟนกับเราสองคน เราคิดว่าถ้าท้องเราน่าจะคลอดประมาณตอนเรียนไม่ก็ปริ่มๆกับไฟนอลพอดี เรามีสิทธิบัตรทองเท่าที่ศึกษาคือค่อนข้างครอบคลุมค่าใช้จ่ายฝากท้องและคลอด เพราะหลังจากคลอดเราเรียนจบพอดี จะรีบหางานทำ แต่ยังมีเงินสำรองของตัวเองอยู่ช่วงนั้น

ถ้าอะไรๆเริ่มเข้าที่เราคิดว่าจะบอกแม่ น่าจะง่ายกว่าปล่อยให้รู้ตอนนี้ที่ท้องอยู่ เราอยากมีเงินให้แม่ มีเงินเลี้ยงเด็ก อยู่ได้แล้ว แม่อาจจะให้อภัยง่ายกว่า ส่วนเรื่องแต่งงานหรืออะไรพวกนี้อาจจะรอให้แฟนเรียนจบแล้วมีงานทำก่อนสักปี เราจะบอกทุกคน อาจจะเริ่มจากบอกบ้านแฟนเราก่อน เพราะปัญหาหลังคลอดเรื่องทะเบียนบ้าน คร่าวๆที่ดูว่าคือชื่อจะยังอยู่ทะเบียนบ้านกลาง เรายังไม่รู้ว่าจะเอาเด็กไปไว้ที่ไหน ถ้ามีงานทำเราอาจจะต้องฝากเลี้ยง รอจนเริ่มผ่อนคอนโดได้ จะย้ายชื่อเด็กมา ซึ่งไม่รู้ว่าชื่อจะอยู่ทะเบียนบ้านกลางได้นานแค่ไหร ไม่ก็คงบอกแม่แฟนไปซึ่งคงเป็นทางเลือกสุดท้าย แต่ข้อดีคือเด็กจะได้ชื่อเข้าทะเบียนบ้านจริงๆด้วย โดยเท่าที่สัมผัสมาตลอดปีที่อยู่บ้านแฟน ครอบครัวแฟนเป็นคนน่ารัก มีน้ำใจกับเรา หลายๆอย่างค่อนข้างรู้สึกดีกับครอบครัวนี้ พื้นฐานครอบครัวดี ไม่มีปัญหาดูจากแฟนเราพี่น้องแฟนเรา

2.เอาเด็กออกค่ะ เรากับแฟนเคยประสบปัญหานี้รอบก่อนตอนมีอะไรกันครั้งแรก คือก็กลัวกันทั้งคู่เพราะไม่เคย แต่ผ่านช่วงนั้นมาได้ ตอนนั้นเราก็คิดตรงกัน ถ้าท้องจะเอาออกแน่ เพราะครอบครัวรับไม่ได้อยู่แล้วจากที่อธิบายไปข้างบน ซึ่งเราบอกกันแฟนเลยว่าตอนนั้นถ้าเราพร้อมคือต่อให้ไม่มีพ่อเด็ก แต่เรามีงานทำแล้วไม่ได้เรียนแบบนี้ เราก็ไม่เอาออกนะ เราจะเลี้ยงให้ได้ ซึ่งก็คือแพลนตอนนี้แม้จะก้ำกึ่งไปหน่อยเพราะใกล้เรียนจบ

มันอาจจะดูเว่อร์ไปเราไม่ได้อ่านคุณแม่วัยใสมากไปแต่อย่างใด แต่เราคิดว่าเราวางแผนให้อยู่ตามหลักความเป็นจริงที่สุดแล้ว โดยที่ไม่เป็นภาระครอบครัวแล้วเรายังไหว

เรารู้ว่าเป็นห่วงเรื่องแฟน อาจจะทิ้งไปหรืออะไรก็ตาม ผช อาจจะดีแต่ช่วงแรกแบบที่แชร์ในเฟสประจานกันสารพัด เราบอกเลยเราไม่ใช่ผู้หญิงประเภทนั้น ถ้าได้อ่านมาแต่แรกจะเห็นว่าเราไม่ได้สนใจเรื่อง ผช เท่าไหร่นัก เราคิดแค่ตัวเรากับเด็กแล้วเราจะเอายังไง เราไม่ได้คาดหวังมาก แค่ตอนนี้ยังดีกัน อะไรๆล้วนแต่เป็นเรื่องอนาคต ถ้ามันจะแย่ มันก็คือคราวซวยของเราเอง ก็คงต้องทำในไป ไม่ได้โลกสวยอะไรเลย

ปล.ผลตรวจจะตรวจอีกทีสัปดาห์หน้าค่ะถ้าประจำเดือนยังไม่มา
ขอบคุณที่อ่านจบค่ะยาวมากๆ ขออภัยหากแท็กผิดหรือย่อหน้าไม่ดีค่ะ