แขนที่เคยกอดเรา..
เธออย่ากอดเค้าได้มั้ย
มือที่เคยจับมือเรา..
เธออย่าจับมือเค้าได้มั้ย
ปากที่เคยหอมแก้มเรา จูบเรา..
เธออย่าจูบเค้าได้มั้ย
แก้มเธอที่เราหยิก..
เธออย่าให้เค้าหยิกได้มั้ย
เธอจุ้บเหม่งเรา..
เธออย่าจุ้บเหม่งเค้าได้มั้ย
คำพูดที่พูดกับเรา..
เธออย่าพูดกับเค้าได้มั้ย
ที่ที่เคยไปด้วยกัน..
เธออย่าพาเค้าไปได้มั้ย
ที่เดิมของเรา..
เธออย่าเอาเค้าเข้ามาได้มั้ย
ควรมรู้สึกที่เธอให้เรา..
เธออย่าให้เค้าได้มั้ย
... เรารู้ที่พูดไปเราห้ามเธอไม่ได้สักอย่าง เราควรลมเธอนานแล้วแต่เราคิดถึงเธอจัง ตรงที่เรามันเป็นทค่ของคนอื่นแล้ว คืนนี้ตอนนี้เราร้องไห้อยู่.. แต่เธอมีความสุขอยู่ใช่มั้ย เรารู้ตัวดีว่ายังลืมเธอไม่ได้อาจจะลืมไปบางครั้งแต่ส่วนลึกๆเธอยังอยู่ตรงนั้น เค้าใช่สำหรับเธอทุกอย่างเลยหรอ เราไม่อยากนึกภาพทุกภาพที่เคยมีความสุขกันแต่วันนี้มันเป็นเค้า แปลกนะที่คำว่ารักมันไม่ตลอดไป มันเกิดขึ้นกับคนสองคนแต่จบที่คนเดียว เพราะอีกคนยังรักอยู่ แต่อีกคนเอาไปให้คนอื่น มันแปลกนะ เธอลืมเราแล้วจริงหรอ ไม่รักเราแล้วใช่มั้ย อยากให้เธออ่านนะกระทู้นี้ถ้าผ่านมาอ่านก็ช่วยเข้าใจเราหน่อย เราพยายามใจแข็งแล้วแต่เราไม่รู้จะผ่านจุดนี้ไปยังไง ถึงไม่ได้ต้องการการกลับมาแต่ลึกๆแล้วอยากกอดเธออีกสักครั้งจังเลย..