เป็นอะไรที่ผมคิดมานานแล้ว แต่ก็คิดไม่ตก
ว่าที่เราชอบหมาแมวขนปุกปุยเพราะเราคุเนเคยกับการรู้สึกว่ามันน่ารักเหมือนตุ๊กตา
หรือเพราะเป็นสัญชาติญาณในฐานะสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมเหมือนกันเลยทำให้จูนกันได้ง่ายกว่า
แม้แต่ตัวที่ไม่มีขน ไม่ได้อยู่บนบกอย่างปลาโลมามนุษย์เราก็ยังชอบเลยนี่นา

ยิ่งถ้าพูดถึงว่า"น่ารักเหมือนตุ๊กตา"เนี่ย จริงๆตุ๊กตามันก็สร้างเลียนแบบสัตว์นี่นา
แสดงว่าคนต้องรู้สึกว่าตัวพวกนี้มันน่ารักแต่แรกแล้วสิ

จริงอยู่ก็มีบางคนที่เลี้ยงสัตว์แนวเอกส์ตรีมอย่างงูหรือสัตว์เลื้อยคลานต่างๆ
แต่เท่าที่เห็นก็เหมือนอารมณ์พวกนั้นเขาจะมองเป็นสัตว์สวยงามเหมือนเลี้ยงปลามากกว่าจะเลี้ยงเป็นคนในครอบครัว
หรือรู้สึกว่าน่ารักน่าชัง
(อันนี้ถ้าผมเข้าใจผิดเองก็ขอโทษด้วยนะครับ เพราะส่วนนี้ผมเอาจากมุมมองเฉพาะคนรู้จักรอบตัวผมเท่านั้น ไม่ได้ออกสำรวจวิจัยจริงจัง)

เกี่ยวรึเปล่าว่าเป็นเพราะโดยสัญชาติญาณแล้วมนุษย์เราเป็นสัตว์เลี้ยงลุกด้วยนม
เลยพอเข้าใจพฤติกรรมของสัตว์พวกนี้ เลยรู้สึกใกล้ชิดกันมากกว่าพวกสัตว์เลือดเย็นหรือแมลงที่วงจรชีวิตต่างจากพวกเรา

หรือเป็นเพราะเราเคยเลี้ยงมันมาตั้งแต่ยุคเริ่มต้นอารยธรรมเราเลยคุ้นเคยกับมันกันแน่
ถ้ายุคหินยุคสำริดเราขี่มังกร กินเนื้อกิ้งก่ายักษ์เหมือนในหนังหรือเกมแนวแฟนตาซี เราจะชิดเชื้อกับพวกสัตว์เลือดเย็นแทนรึเปล่า
ทุกวันนี้สัตว์เรียกแขกประจำสวนสัตว์จะเป็นซาลาแมนเดอร์แทนหมีแพนด้า หรือเสือขาวรึเปล่า

และอีกอย่างที่น่าแปลกกว่า ทำไมหมาแมว(รวมถึงสายพันธ์ที่ใกล้เคียงกันอย่างเสือหรือหมาป่า)
ถึงมีความสุขจากการแสดงความรักแบบมนุษย์ได้ อย่างการลูบหัว ตบบ่า เกาคาง โอบกอดอะไรพวกนี้
ในเมื่อในทางธรรมชาติแล้วสัตว์พวกนี้ไม่มีมือ ไม่มีใครมาทำสกินชิปพวกนี้ให้มันได้ด้วยซ้ำไป

แล้วจะว่าไป นอกจากมนุษย์กับสัตว์พวกนี้แล้วมี สัตว์กลุ่มไหนอีกบ้างไหมที่มีความสัมพันธ์แนวสัตว์เลี้ยงได้เนี่ย