ก่อนอื่นต้องบอกเลยว่าเราเป็นผู้หญิง 100% และไม่เคยชอบผู้หญิงมาก่อน
วันนึงเกิดรู้สึกกับคนๆนึงซึ่งเป็นเพื่อนกัน  แต่เราก็เล่นแบบเหมือนเป็นแฟนกันมาตั้งแต่เข้ามาปี 1 แล้ว  จนวันนี้เราอยุ่ปี  4  และกำลังจะจบแลัว ต้องแยกย้ายกันไป ไม่รู้ทำไมความรู้สึกมันถึงมากขึ้น มันรู้สึกแบบ อยากคุยด้วยทุกวัน อยากเห็นหน้า ไม่อยากเค้าไปคุยกับใคร
จนมาวันสุดท้ายของการเป็นนักศึกษา วันที่เราต้องแยกย้ายกันกลับบ้าน  เพื่อนคนนี้ก็อยู่ไกลเรามาก เราอยู่ภาคกลาง ส่วนเค้าอยู่อีสาน  
เรารู้สึกเสียดายเวลาที่ผ่านมามาก ทำไมต้องมารู้สึกแบบนี้ตอนที่มันช้าเกินไป เราจะไม่ได้เจอเค้าอีกแล้ว วันนั้นร้องไห้หนักมาก ไม่อยากให้เค้ากลับเลย ยืนส่งเค้าจนเค้าลับตาไป  (อย่างกะละคร 55)
หลังจากที่แยกย้ายกันไป เราก็ไลน์คุยกันแทบทุกวัน ปกติไม่ค่อยเล่นไลน์นะ  กับเพื่อนสนิทยังไม่คุยบ่อยขนาดนี้
แต่ก็รู้นะว่าเค้าคิดกับเราแค่เพื่อน  แต่จะทำไงได้ ก็เราคิดไปแล้วจริงๆ
จนวันนึงเราได้กลับมาพบกันอีกครั้ง  มันเป็นช่วงที่พอดีกับวันเกิดเค้าพอดี  เราเลยจัดเลยซื้อเค้กมาจะเซอร์ไพรส์ ถ้าเขามาเห็นกระทู้นี้ อยากให้เค้ารู้ว่าคืนนั้นเราตากฝนขับรถออกไปซื้อมาให้นะ หนังสือไม่ได้อ่านเลย ทั้งที่วันต่อไปเป็นวันสอบ คือว่าเราอยากทำให้จริงๆ แต่เสียใจเล็กๆนะ ขึ้นไปเซอร์ไพรแล้วดูเหมือนว่าเค้าจะไม่ดีใจเลยยย 😢 ตอนมีแฟนเป็นผู้ชายยังไม่เคยทำอะไรให้มากมายขนาดนี้
วันที่เค้ากลับบ้านเราแอบพับหัวใจดวงใหญ่และทิ้งกระดาษข้อความไว้  แล้วเราก็เอาไปใส่กระเป๋าของเค้าด้วยย เขินจัง 😌
เห้ออออ มีหลายครั้งเลยแหละที่เราแชร์เพลง แชร์โพสต์ เพราะว่าอยากให้เค้ารู้ตัวว่าเราคิดแบบนี้กับเค้า แต่ดูเหมือนว่าความพยายามทั้งหมดจะสูญเปล่า
เราทำอะไรขนาดนี้เค้ายังเฉยๆกับเราเลย แต่อย่างว่าคนไม่ใช่ก็คือไม่ใช่อ้ะ  อีกอย่างเค้าก็ไม่ได้ชอบผู้หญิงด้วย
ทุกวันนี้เราคุยกันน้อยลง เราไม่ทักไปเค้าก็ไม่ทักเรามาเลย คงยุ่งๆแหละมั้ง หรืออาจจะไม่อยากคุย
จริงๆก็พยายามจะรักษาความสัมพันธ์แบบเพื่อนไว้นะ คือเราไม่อยากเสียเพื่อนไป
เราเสียน้ำตาให้เรื่องนี้บ่อยมาก มานั่งคิดหลายครั้ง ว่าถ้าเค้าไม่ได้คิดอะไรกับเราจริงๆ อย่าทำให้เราคิดได้มั้ย คือเรามีหวังทุกครั้งที่ได้คุยกัน 😔😔