สืบเนื่องจากเมื่อวานผมได้มีโอกาสไปนั่งเล่นชายหาดวอนนภาจิบเบียร์กับเพื่อน
เนื่องด้วยรอบนี้ "น้ำทะเลแทบไม่มีกลิ่นเหม็น " ผมเลยไม่ได้สนใจอะไรมากนัก
แต่จังหวะที่จะกลับจากหาด บังเอิญมองออกไปที่ทะเลแล้วได้เจอกับเจ้าแพลงตอนบลูมที่ว่า
ด้วยความที่เพื่อนของผม เดินทางมาจากกรุงเทพฯ ตัวผมเองเลยขันอาสาพาไปดูแพลงตอนบลูมที่สะพานปลาหาดวอนซะหน่อย

ตอนแรกก็ไม่ได้กะว่าจะไปถ่ายรูปหรอกครับ เพราะสืบเนื่องจากไม่มีขาตั้งกล้อง
อีกอย่างคือเมื่อตอนที่แพลงตอนบลูมรอบแรกของปีนี้ ผมเอาขาตั้งกล้องมาถ่าย
แต่ด้วยความไม่รักดีของขาตั้งกล้องหรือเพราะเป็นครั้งแรกที่มันได้เจอทะเลก็ไม่ทราบ
ขาตั้งกล้องเจ้ากรรมเลยกระโดดลงทะเลไป โดยที่ผมยังไม่ได้กล่าวคำอาลาอะไรเลยด้วยซ้ำ
ครั้งนั้นเลยทำให้ไม่ได้รูปแพลงตอนมาซักกะใบ จนทำให้คิดว่า ผมคงไม่มีโอกาสได้ภาพอีกแล้ว
เพราะไม่รู้ว่า... อีกนานเท่าไหร่ แพลงตอนบลูมมันจะกลับมาให้เห็นอีกครั้ง (แถมปีนี้ก็เป็นปีสุดท้ายแล้วที่ผมจะได้อยู่ที่นี่ด้วย)

แต่ไม่น่าเชื่อครับว่า... ปีนี้แพลงตอนบลูมจะมาถึง 3 ครั้งในรอบ 1 ปี
และแน่นอนว่าครั้งนี้... ผมไม่พลาดที่จะออกมาเก็บภาพครับ(ถึงแม้จะไม่มีขาตั้งก็เถอะ)

ปรากฏการณ์แพลงตอนบลูมจริงๆแล้ว ไม่ได้เกิดขึ้นทุกปีนะครับ
ตลอดระยะเวลาเกือบ 5 ปีที่ผมอยู่ที่นี่มา ปีนี้พึ่งเป็นปีที่ 2 เองที่ผมได้เจอปรากฏการณ์แบบนี้
ปีที่แล้วมาครั้งนึงแล้วก็แค่มาแค่ครั้งนั้นจริงๆครับ จนกระทั่งปีนี้

ระยะเวลาที่เหมาะสมสำหรับการเดินทางมาเที่ยวชมก็ช่วงประมาณ 19.30 - ตลอดคืนครับ
แต่ผมแนะนำช่วงเวลาดึกๆซัก 5 ทุ่มเป็นต้นไป เพราะคนจะน้อยถึงน้อยมาก เหมาะแก่การนั่งตากลมชมแพลงตอนที่สุดครับ

สุดท้ายนี้...
ต้องขอขอบคุณทุกๆคนนะครับที่เผลอกดเข้ามาชม
ถ้าว่างๆก็แวะมากันได้นะครับ แต่รีบหน่อยล่ะ เพราะผมก็ไม่รู้ว่ามันจะอยู่อีกนานเท่าไหร่

ปล. 2 อุปกรณ์ที่ใช้มี Canon 600D + 18-55 IS II ครับ
ปล. 3 การใช้มือถือถ่ายอาจทำได้ยากหน่อย เพราะความสว่างของแพลงตอนไม่ได้รุนแรงขนาดนั้นครับ