สวัสดีครับ นี่เป็นกระทู้แรกของผมเลย สมัครไว้นานพอสมควร คิดว่าจะตั้งกระทู้ดีมั้ย แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจโพส เนื่องด้วยอาจจะอยากระบาย และแบ่งปันประสบการณ์ที่หลายคนอาจจะยังไม่เคยเห็นมาก่อน ถ้าผู้มีพระคุณของคุณเป็นคนแบบนี้ล่ะ...
ตอนนี้ผมอายุจะ17ปีแล้ว มันก้ผ่านมานานมาก ถ้าเรื่องที่ผมจะเล่ามันเกิดขึ้นตั้งแต่เด็กๆ พ่อกับแม่ผมชอบทะเลาะลงไม้ลงมือกันบ่อย แม่จะเป็นคนปกป้องผมเสมอ ตอนนั้นผมรักแม่มาก เพราะพ่อชอบตี จนกระทั่งทั้งสองคนหย่ากัน ผมจึงอยู่กับแม่สองคน มีคนเคยเล่าให้ฟังว่าพ่อซื้อของมาให้กิน แต่แม่ก็ขับรถไปเขวี้ยงใส่ถึงบ้านพ่อ หลังจากนั้นพ่อเลี้ยงก็เข้ามาในชีวิต ผมรู้สึกได้ว่าแม่โหดขึ้น เอะอะด่าเอะอะตี พ่อเลี้ยงก้คอยห้าม แต่ผ่านไปสักพัก ก็เป็นไปด้วย ตอนนั้นเหมือนอยู่ในนรก เรื่องทุกอย่างมันมาจากเรื่องเล็กๆน้อยๆทั่วไปหมดเลย แต่ผมต้องการแค่คำดุคำสอน ถ้าหากผมทำของหล่น ผมจะโดนด่าด้วยคำหยาบคายสารพัดพร้อมคำเยาะเย้ย มีครั้งนึงเราทำของหล่นคือโดนตบหลังดังผัวะ แรงมาก เราน้ำตาคลอเลย เคยโดนเขากับพ่อเลี้ยงกระทืบเพราะทะเลาะกันเรื่องที่เราใส่ถุงเท้าไม่เป็น โดนตบเพราะขายของผิดราคาไป1บาท นี่แค่เล็กน้อย คิดดูสิวันนึงคุณมีเรื่องผิดพลาดแบบนี้กี่รอบ แม่เราด่าด้วยคำหยาบคายแทบทุกวัน จนเราด่าเขากลับมั่ง นั่นจึงทำให้เราเป็นคนที่เลวมาก หลายๆคนบอกว่าไม่ว่าแม่จะไม่ดียังไง ขออย่าให้เราด่าเขา จนกระทั่งประมานกลางปีที่แล้วเราเริ่มคิดได้ว่า เออ ถ้าเราทำตัวดีๆ แม่ก้คงจะไม่ทำอีก แต่แล้วมันไม่ช่วยอะไรเลย เราพยายามปรับทุกอย่าง ซึ่งมันไม่มีใครดีร้อยเปอเซนหรอก แต่เขาก้ยังเป็นเหมือนเดิม บางเรื่องเรายังไม่ได้ทำอะไร เราอธิบายกับเขาดีๆ ใจเย็นๆ ไม่พูดจาไม่ดี แต่คำเดิมไ "อย่าย้อนกูนะ" เราก้อธิบายอย่างใจเยนต่อ เขาก้ึว้ามีดมาฟันเรา โดนตรงมือ ไหนจะทุ่มนู่นทุ่มนี่ใส่ เราก้กันไว้ กลายเป็นหาว่าเราสู้ เอาไปพูดกับคนอื่นว่าเราลวอย่างนั้นเลวอย่างนี้ ทั้งที่ตนๆนั้นไม่ได้มาเห็นเรื่องจริง