ช่างโหวงเหวง หวั่นใจ อะไรนี่?
สถานี รถไฟฟ้า หน้าบ้านฉัน
แล้วผู้คน ไปไหน ยังไงกัน?
ก็รอมัน มาสิบปี นี่อะไร?

แยกแคลาย ข้างล่าง แน่นขนัด
สารพัด รถรา น่าใจหาย
ติดอิลุ่ย ฉุยแฉก แยกแคลาย
แล้วทำไม? ใครใคร ยังไปกัน

นี่ไงรถ ไฟฟ้า มาถึงแล้ว
ช่างเพริศแพร้ว อลังการ งานสร้างสรรค์
ยาวไปถึง บางใหญ่ โอ้ไกลครัน
แล้วทำไม ไม่ใช้กัน ฉันหละงง

ห้านาที รอถ้า ช้าไปนิด
ไม่อยากคิด โทษใคร เค้าคงหลง
รถใหม่ใหม่ คนขับ คงงงงง
เบรคเหยียบลง หัวทิ่ม แทบทั้งคัน

ฉันจะไป ใต้ดิน ที่"บางซื่อ"
อะไรคือ? ต้องลง งงสิฉัน
นี่"เตาปูน" แล้วให้ลง ทำไมกัน?
รถไฟฟ้า ปลุกฉัน จากฝันพลัน

ที่"เตาปูน" ฉันจึง ถึง"บางอ้อ"
นี่หละหนอ ที่ผู้คน เลือกต่างฉัน
รถไฟฟ้า ที่พิกล จนพิการ
สถานนี หนึ่งนั้น ขาดหายไป