บอกเลยว่าประวัติไม่ธรรมดากับการล่าฝัน
เด็กสิงคโปร์แม่เป็นมาเลเซีย พ่อเป็นสิงค์โปร์
ย้อนหลังไปเมื่อ 8 ปีที่แล้ว เฟลป์สคือไอดอลของเขา
เขาตั้งความหวังไว้ว่า สักวันเขาจะชนะชายผู้นี้ให้ได้






เมื่อปี 2008 สมาคมว่ายน้ำของสิงดโปร์ได้ปิดตัวศูนย์พัฒนาเยาวชน
เพื่อความเป็นเลิศ โคชได้บอกกับพ่อแม่เด็กว่าถ้าอยากจะตามความฝันโอลิมปิค
ต้องไปศึกษาต่อที่อเมริกา พ่อแม่ต้องระดมทุนโดยปราศจากการช่วยเหลือ
จากรัฐบาลถึงหนึ่งล้านเหรียญ เมื่อถึงปี 2011 เด็กคนนี้ได้เป็นแชมป์เยาวชน
รับรางวัลมากมาย แต่
กฎหมายของสิงคโปร์ ชายสิงคโปร์ทุกคนต้องรับใช้ชาติให้กับกองทัพถึงสองปี
และเป็นกองหนุนถึง อายุ 40 มีคนเสนอให้เขาเปลี่ยนสัญชาติเป็นอเมริกัน
เขาจะได้ฝึกซ้อมว่ายน้ำได้ต่อไป
แต่เขาปฏิเสธเขาเลือกจะรับใช้ชาติ และกองทัพเพื่อให้ได้สัญชาติสิงคโปร์ต่อไป
เขาเริ่มฝึกซ้อมจริงจังเมื่อมี 2015 และต้องฟื้นฟูสภาพร่างกายถึง 3 เดือน

ปัญหายังไม่จบ รัฐบาลประกาศ ว่ายน้ำครั้งนี้จะไม่มีการถ่ายทอดเพราะปัญหาลิขสิทธิ์
แฟนกีฬาชนิด ดายฮาร์ด ประท้วงกันอย่างหนัก

ปรากฏการเหรียญทองคั้งนี้สร้างแรงกระเพื่อมให้กับวงการกีฬาเป็นอย่างมาก
มีการตั้งคำถามว่า คนเอเชียตาตี่ตัวเล็กเราก็สามารถชนะมหาอำนาจได้นี่นา
เลิกกันได้หรือยัง การใช้นักกีฬาต่างชาติเปลี่ยนสัญชาติกันได้รึยัง
ตั้งคำถามถึงระบบการเกณฑ์ทหาร  และการที่ต้องให้พ่อแม่นักกีฬาต้องหาทุนกันเอง
แต่เอาเงินไปสนับสนุนนักกีฬาโอนสัญชาติ