สวัสดีพี่ๆ น้าๆทุกคนนะคะ นี้เป็นกระทู้แรกของหนู หนูอยากให้ทุกคนช่วยออกความคิดเห็นในเรื่องที่หนูจะเล่าต่อไปนี้ด้วยนะคะ เรื่องมันมีอยู่ว่าหนูคบกับแฟนได้ 3 เดือนแล้วค่ะ หนูอายุ 18 แฟน 22 พวกเราคบกันแต่เราอยู่คนละที่ค่ะ แฟนอยู่ กทม. ส่วนหนูอยู่ใต้ เขาจีบหนูก่อนจนเราตกลงเป็นแฟนกัน แต่เรามักทะเลาะกันบ่อยๆเรื่องระยะทาง แฟนไม่เคยคบคนไกลมาก่อนแต่หนู เลยทำให้หนูสามารถรอเขาได้ แต่เขาเหมือนรอไม่ได้ เขาอยากให้หนูไปอยู่ใกล้ๆแต่หนูอายุแค่ 18 ยังเรียนอยู่แล้ววุฒิภาวะก็ยังไม่มากพอ หนูกับแฟนคุยกันทุกวัน เฟส คอล พยายามไม่ให้มีช่องว่าง แต่มันยังไม่พอสำหรับเขา หนูบอกให้เขารอหนู 3 ปีได้ไหม อย่างน้อยหนูก็อายุ 20 พอดี เขาตกลงในตอนแรก แต่พอหลังๆเขาจะคุยกับเราแล้วก็ร้องไห้ บอกกับเราว่ารู้ไหมเขาต้องอยู่บ้านในห้องสี่เหลี่ยมทุกวัน กอดหมอนข้าง หลังจากวางสายจากเรา ทุกอย่างมันก็เหมือนอยู่คนเดียวเหมือนเดิม กินข้าวดูหนังคนเดียว เหมือนไม่มีหนูตั้งแต่ครั้งแรกแล้ว (ซึ่งมันก็จริง) เวลาป่วยเรียกหาได้แต่พ่อกับแม่อย่างเดียว หนูเลยรู้สึกเอาเปรียบเขามากเกินไป เลยคิดว่าจะปล่อยเขาไปดีไหม ใจจริงหนูไม่อยากเลิกกับเขาเลย แต่สงสารเขาจริงๆ หนูควรต้องทำยังไงดีคะ