คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 19
มีหนังสือเล่มนี้ 2 เล่มจบ อ่านมาจะ 20ปีแล้ว
พระเอก คือ ลัคนัย (นัย) เป็นเด็กที่พ่อแม่นางเอกมาชุบเลี้ยง (คุณธวัชและคุณวิสาขา) ผิวเข้ม สูงใหญ่ ฉลาด แอบรักนางเอก เหมือนชนก (นก) แต่รู้ว่าตัวเองต่ำต้อย และมีปัญหาเกี่ยวกับประวัติตัวเอง เรื่องอาชีพของแม่และไม่มีพ่อ จึงไม่กล้าเผยตัวว่ารัก แต่ทุกคนรอบข้างรู้ว่าลัคนัยแอบรักเหมือนชนก
เหมือนชนกทำตัวมีปัญหา เพราะพ่อแม่แอบหย่ากันช่วงที่เหมือนชนกไปเรียนต่อ พอกลับมาพ่อ(คุณธวัช)แต่งงานใหม่กับพิมลแข (คนนี้มีอะไรกับลัคนัยก่อนแต่งกับคุณธวัช และท้องกับพระเอก) ส่วนแม่ก็มีกิ๊กเป็นหนุ่มรุ่นลูก และคิดจะแต่งงานใหม่โดยไม่แคร์สังคม และปมที่เหมือนชนกอิจฉาลัคนัยตลอดเวลาคือ เกิดเป็นผู้หญิง พ่อแม่ถึงมอบตำแหน่งใหญ่โจในบริศัท ให้ความไว้วางใจทุกอย่างกับลัคนัย...นางเอกอิจฉาพระเอกมาก
เหมือนชนกอยากหนีไปอเมริกาเพราะโกรธพ่อแม่ พ่อแม่จึงคิดจะจับแต่งงานกับคนเหมาะสม โดยคุณสมบัติ คือ ต้องทนเหมือนชนกได้ ลัคนัยจึงเป็นตัวเลือกที่คุณธวัชเสนอ และลัคนัยก็ยอมสู้เพื่อให้ได้เหมือนชนก เมื่อเหมือนชนกรู้เรื่องจะจับแต่งงานจึงไปหาเรื่องลัคนัย กล่าวหาว่าจะหุบสมบัติ หวังสูง แค่ที่ได้จากพ่อแม่นางเอกยังไม่พออีกเหรอ ลัคนัยจึงปล้ำเหมือนชนก และอยู่ด้วยกัน 2 วันจึงพากลับบ้านเพื่อหาฤกษ์แต่งงาน แต่ระหว่างที่ด้วยกันลัคนัยอยากมีลูกไม่ให้เหมือนชนกคุมกำเนิด และก็ท้อง แต่เหมือนชนกไม่อยากมีลูก อยากทำแท้ง ลัคนัยจึงเสนอเงื่อนไข คือ ให้ทท้องและคลอดลูกแล้วสิทธิ์ของลูกเป็นของลัคนัยคนเดียว ส่วนลัคนัยจะลาออกจากบริษัททั้งหมดและคืนห้องชุดที่ได้จากคุณธวัช เหมือนชนกตกลงกับเงื่อนไขนี้ ระหว่างท้องลัคนัยดูแลเหมือนชนกอย่างดี แต่เหมือนชนกรู้ตัวว่าที่บัคนัยทำแบบนี้เพราะอยากได้ลูก สุขภาพกายแม่ดีเยี่ยมแต่สุขภาพจิตแม่แย่มาก ก่อนคลอดเหมือนชนกอยากได้ลูกไว้เอง แต่ทนายบอกว่าทำไม่เพราะทำสัญญาไว้แล้ว ทางเดียวที่จะได้ลูกคือต้องเอาพ่อด้วย
หลังคลอดลัคนัยพาลูกชายไปทันที เหมือนชนกไม่ได้เห็นหน้าลูกก็เสียใจ ต้องอยู่ในความดูแลของจิตแพทย์ พ่อแม่เหมือนชนกรู้ว่าลัคนัยหนีไปทำงานที่ไหน และเหมือนชนกอยากเจอลูกจึงตามไป ในขณะเดียวกันแม่ของพระเอกป่วยหนักเป็นมะเร็งใกล้เสียชีวิต ลัคนัยจึงต้องวุ่นกับการทำงานหนัดเพื่อหาเงินเลี้ยงลูกและจ้างพยาบาล รวมถึงต้องดูแลแม่ที่ป่วยและใกล้เสียชีวิต เหมือนชนกก็เข้ามาช่วงนั้นพอดี ลัคนัยกลัวเหมือนชนกมาแย่งลูกจึงไล่ให้ไปไกล (แต่เสียใจหลังจากไล่เหมือนชนกไปแล้ว) ไม่นานแม่ลัคนัยเสีย ลัคนัยก็เป็นป่วย เหมือนชนกจึงแสดงบทบาทภรรยาลัคนัยในงานศพ และกลับมาคืนดีกัน
เพ็ญพรรณีนางเอกละครตกอับ ลูกสาวไพพรรณแม่นมคนสนิทของเหมือนชนก เกลียดเหมือนชนกมาก เพราะอิจฉาที่เหมือนชนกมีทุกอย่างและแม่ก็รักเหมือนชนกมากกว่าตัวเองซึ่งเป็นลูกแท้ๆ ขโมยลูกลัคนัยและเหมือนชนกไปขายกับแก๊งค์ค้าเด็กข้ามชาติ รถตู้ที่กำลังขนเด็กข้ามไปยังมาเลเซียเกิดอุบัติเหตุ ทำให้เด็กเสียชีวิต ทั้งลัคนัยและเหมือนชนกเสียใจ และร้ายกว่านั้นลัคนัยกล่าวหาว่าสาเหตุเป็นเพราะเหมือนชนก ทั้งสองจึงแยกทางกัน ลัคนัยเปลี่ยนไปอย่างหนัก กลางวันทำงาน กลางคืนดื่มเหล้า ปล่อยตัว แต่ที่ไม่เปลี่ยนคือไม่มีผู้หญิงคนไหนเข้าหน้าได้ เพราะรักเหมือนชนกคนเดียว ส่วนเหมือนชนกกลับกรุงเทพก็ต้องพบจิตแพทย์ตลอด และหลังจากนั้นสองเดือนก็พบว่าตัวเองท้อง เหมือนชนกคิดจะยึดลูกเป็นของตัวเอง แก้ไขความผิดจากลูกคนแรก ไม่สนใจว่าท้องไม่มีพ่อ เพราะทั่งพ่อแม่ก็ไม่เดือดร้อนอะไร แต่คนที่เดือดร้อนคือคุณยาย (มาลินี)อายจนหนีไปเมืองนอก เพราะเกิดประวัติศาสตร์ซเำรอย (นิ่มนวลแม่ของพระเอกเป็นเด็กในอุปการะของคุณมาลินี เลี้ยงมาพร้อมกับคุณวิสาขาแม่นางเอก แต่ไปท้องไม่มีพ่อ เกิดมาเป็นลัคนัย นิ่มนวลต้องหาเลี้ยงชีพด้วยการขายบริการ คุณวิสาขาทนไม่ได้จึงพาลัคนัยมาเลี้ยงดูแทน คุณมาลินีจึงเกลียดลัคนัยมากๆ)
คุณธวัชทนเห็นลูกตัวเองท้องไม่มีพ่อไม่ได้และรู้ว่าลัคนัยยังรักนางเอกมาก จึงบินไปหาพร้อมบอกว่าเหมือนชนกป่วยหนัก ลัคนัยกลัวและตกใจมาก กลัวจะเป็นเหมือนแม่และลูกของตัวเองที่จากไป จึงตกลงใจกลับกทม.มาหาเหมือนชนก แต่กลับพบว่าเหมือนชนกป่วยเพราะท้องจึงดีใจมาก ขอกลับมาคืนดีด้วย แต่เหมือนชนกคิดว่ากลับมาคืนดีด้วยเพราะท้อง จึงงอนลัคนัย ลัคนัยจึงยืนยันว่าที่กลับมาเพราะรักเหมือนชนกคนเดียว ทั้งคู่จึงกลับมาอยู่ด้วยกันและได้ลูกชายคนที่สอง (จบบริบูรณ์)
พิมพ์ต้องขออภัย เพราะพิมพ์ในมือถือ และอ่านมานานแล้ว
ขอแก้ไขชื่อแม่นางเอก คือ คุณวิสาขา ไม่ใช่คุณมาลินี(ยายนางเอก)
พระเอก คือ ลัคนัย (นัย) เป็นเด็กที่พ่อแม่นางเอกมาชุบเลี้ยง (คุณธวัชและคุณวิสาขา) ผิวเข้ม สูงใหญ่ ฉลาด แอบรักนางเอก เหมือนชนก (นก) แต่รู้ว่าตัวเองต่ำต้อย และมีปัญหาเกี่ยวกับประวัติตัวเอง เรื่องอาชีพของแม่และไม่มีพ่อ จึงไม่กล้าเผยตัวว่ารัก แต่ทุกคนรอบข้างรู้ว่าลัคนัยแอบรักเหมือนชนก
เหมือนชนกทำตัวมีปัญหา เพราะพ่อแม่แอบหย่ากันช่วงที่เหมือนชนกไปเรียนต่อ พอกลับมาพ่อ(คุณธวัช)แต่งงานใหม่กับพิมลแข (คนนี้มีอะไรกับลัคนัยก่อนแต่งกับคุณธวัช และท้องกับพระเอก) ส่วนแม่ก็มีกิ๊กเป็นหนุ่มรุ่นลูก และคิดจะแต่งงานใหม่โดยไม่แคร์สังคม และปมที่เหมือนชนกอิจฉาลัคนัยตลอดเวลาคือ เกิดเป็นผู้หญิง พ่อแม่ถึงมอบตำแหน่งใหญ่โจในบริศัท ให้ความไว้วางใจทุกอย่างกับลัคนัย...นางเอกอิจฉาพระเอกมาก
เหมือนชนกอยากหนีไปอเมริกาเพราะโกรธพ่อแม่ พ่อแม่จึงคิดจะจับแต่งงานกับคนเหมาะสม โดยคุณสมบัติ คือ ต้องทนเหมือนชนกได้ ลัคนัยจึงเป็นตัวเลือกที่คุณธวัชเสนอ และลัคนัยก็ยอมสู้เพื่อให้ได้เหมือนชนก เมื่อเหมือนชนกรู้เรื่องจะจับแต่งงานจึงไปหาเรื่องลัคนัย กล่าวหาว่าจะหุบสมบัติ หวังสูง แค่ที่ได้จากพ่อแม่นางเอกยังไม่พออีกเหรอ ลัคนัยจึงปล้ำเหมือนชนก และอยู่ด้วยกัน 2 วันจึงพากลับบ้านเพื่อหาฤกษ์แต่งงาน แต่ระหว่างที่ด้วยกันลัคนัยอยากมีลูกไม่ให้เหมือนชนกคุมกำเนิด และก็ท้อง แต่เหมือนชนกไม่อยากมีลูก อยากทำแท้ง ลัคนัยจึงเสนอเงื่อนไข คือ ให้ทท้องและคลอดลูกแล้วสิทธิ์ของลูกเป็นของลัคนัยคนเดียว ส่วนลัคนัยจะลาออกจากบริษัททั้งหมดและคืนห้องชุดที่ได้จากคุณธวัช เหมือนชนกตกลงกับเงื่อนไขนี้ ระหว่างท้องลัคนัยดูแลเหมือนชนกอย่างดี แต่เหมือนชนกรู้ตัวว่าที่บัคนัยทำแบบนี้เพราะอยากได้ลูก สุขภาพกายแม่ดีเยี่ยมแต่สุขภาพจิตแม่แย่มาก ก่อนคลอดเหมือนชนกอยากได้ลูกไว้เอง แต่ทนายบอกว่าทำไม่เพราะทำสัญญาไว้แล้ว ทางเดียวที่จะได้ลูกคือต้องเอาพ่อด้วย
หลังคลอดลัคนัยพาลูกชายไปทันที เหมือนชนกไม่ได้เห็นหน้าลูกก็เสียใจ ต้องอยู่ในความดูแลของจิตแพทย์ พ่อแม่เหมือนชนกรู้ว่าลัคนัยหนีไปทำงานที่ไหน และเหมือนชนกอยากเจอลูกจึงตามไป ในขณะเดียวกันแม่ของพระเอกป่วยหนักเป็นมะเร็งใกล้เสียชีวิต ลัคนัยจึงต้องวุ่นกับการทำงานหนัดเพื่อหาเงินเลี้ยงลูกและจ้างพยาบาล รวมถึงต้องดูแลแม่ที่ป่วยและใกล้เสียชีวิต เหมือนชนกก็เข้ามาช่วงนั้นพอดี ลัคนัยกลัวเหมือนชนกมาแย่งลูกจึงไล่ให้ไปไกล (แต่เสียใจหลังจากไล่เหมือนชนกไปแล้ว) ไม่นานแม่ลัคนัยเสีย ลัคนัยก็เป็นป่วย เหมือนชนกจึงแสดงบทบาทภรรยาลัคนัยในงานศพ และกลับมาคืนดีกัน
เพ็ญพรรณีนางเอกละครตกอับ ลูกสาวไพพรรณแม่นมคนสนิทของเหมือนชนก เกลียดเหมือนชนกมาก เพราะอิจฉาที่เหมือนชนกมีทุกอย่างและแม่ก็รักเหมือนชนกมากกว่าตัวเองซึ่งเป็นลูกแท้ๆ ขโมยลูกลัคนัยและเหมือนชนกไปขายกับแก๊งค์ค้าเด็กข้ามชาติ รถตู้ที่กำลังขนเด็กข้ามไปยังมาเลเซียเกิดอุบัติเหตุ ทำให้เด็กเสียชีวิต ทั้งลัคนัยและเหมือนชนกเสียใจ และร้ายกว่านั้นลัคนัยกล่าวหาว่าสาเหตุเป็นเพราะเหมือนชนก ทั้งสองจึงแยกทางกัน ลัคนัยเปลี่ยนไปอย่างหนัก กลางวันทำงาน กลางคืนดื่มเหล้า ปล่อยตัว แต่ที่ไม่เปลี่ยนคือไม่มีผู้หญิงคนไหนเข้าหน้าได้ เพราะรักเหมือนชนกคนเดียว ส่วนเหมือนชนกกลับกรุงเทพก็ต้องพบจิตแพทย์ตลอด และหลังจากนั้นสองเดือนก็พบว่าตัวเองท้อง เหมือนชนกคิดจะยึดลูกเป็นของตัวเอง แก้ไขความผิดจากลูกคนแรก ไม่สนใจว่าท้องไม่มีพ่อ เพราะทั่งพ่อแม่ก็ไม่เดือดร้อนอะไร แต่คนที่เดือดร้อนคือคุณยาย (มาลินี)อายจนหนีไปเมืองนอก เพราะเกิดประวัติศาสตร์ซเำรอย (นิ่มนวลแม่ของพระเอกเป็นเด็กในอุปการะของคุณมาลินี เลี้ยงมาพร้อมกับคุณวิสาขาแม่นางเอก แต่ไปท้องไม่มีพ่อ เกิดมาเป็นลัคนัย นิ่มนวลต้องหาเลี้ยงชีพด้วยการขายบริการ คุณวิสาขาทนไม่ได้จึงพาลัคนัยมาเลี้ยงดูแทน คุณมาลินีจึงเกลียดลัคนัยมากๆ)
คุณธวัชทนเห็นลูกตัวเองท้องไม่มีพ่อไม่ได้และรู้ว่าลัคนัยยังรักนางเอกมาก จึงบินไปหาพร้อมบอกว่าเหมือนชนกป่วยหนัก ลัคนัยกลัวและตกใจมาก กลัวจะเป็นเหมือนแม่และลูกของตัวเองที่จากไป จึงตกลงใจกลับกทม.มาหาเหมือนชนก แต่กลับพบว่าเหมือนชนกป่วยเพราะท้องจึงดีใจมาก ขอกลับมาคืนดีด้วย แต่เหมือนชนกคิดว่ากลับมาคืนดีด้วยเพราะท้อง จึงงอนลัคนัย ลัคนัยจึงยืนยันว่าที่กลับมาเพราะรักเหมือนชนกคนเดียว ทั้งคู่จึงกลับมาอยู่ด้วยกันและได้ลูกชายคนที่สอง (จบบริบูรณ์)
พิมพ์ต้องขออภัย เพราะพิมพ์ในมือถือ และอ่านมานานแล้ว
ขอแก้ไขชื่อแม่นางเอก คือ คุณวิสาขา ไม่ใช่คุณมาลินี(ยายนางเอก)
สมาชิกหมายเลข 4630127 ถูกใจ, Sumikko Gurashi & TY ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 775322 ถูกใจ, มิคาสะ แอคเคอร์แมน ณ ทีมสำรวจ ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2679711 ถูกใจ, aoy8722 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4145628 ถูกใจ, panda and lion ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3054621 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 729486 ถูกใจรวมถึงอีก 20 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 10
เจอเเล้วจ้าา
เขาว่าจะตีพิมพ์ใหม่นะจ๊ะเร็วๆนี้รอซื้อมาอ่านกันได้เลยจ้า
นิยายเรื่องนี้มากกว่า20ปี
cr Aritaa Kanyamass
เป็นอีกเรื่องที่จะถูกสร้างเป็น "ละคร"
ยืนยันแล้วค่ะ
พระเอก--ลัคนัย
นางเอก ---เหมือนชนก
นามปากกาที่ใช้ กันยามาส
/----------------------/
เหมือนชนกชักสีหน้าจนเห็นได้ชัด หล่อนกล่าวออกมาอย่างหงุดหงิด “นี่มันอะไรกันคะ...อะไรกัน...ลูกกลับบ้าน แล้วพ่อกับแม่เล่นอะไรกัน...จะทะเลาะกันอีกหรือคะ...เหมือนเมื่อวันมาส่งลูก พ่อกับแม่ก็ทะเลาะกันอย่างนี้ นี่จะไม่ละเว้นกันบ้างหรือไง จะทะเลาะกันตลอดชาติเลยหรือคะ”
“เราไม่ทะเลาะกันแล้วล่ะจ้ะ” วิสาขาตอบอย่างอ่อนหวานยิ่ง “เพราะเราเบื่อเหลือเกินแล้ว นี่ลูกคงจะยังไม่รู้ซินะว่าพ่อกับแม่หย่าขาดจากกันแล้ว”
“หย่า...”
ดวงตารูปเรียวยาวของเหมือนชนกเบิกกว้าง หล่อนดึงตัวเองออกจากการโอบกอดของแม่ ใจของหล่อนเต้นแรงอยู่ในอก หล่อนไม่คาดว่าจะมาถึงจุดนี้ น้ำเสียงของหล่อนสั่นสะท้าน
“ทำไมล่ะคะ ทำไมต้องลงเอยกันตรงนี้ด้วย ก่อนไปก็ขอเอาไว้แล้วว่า สิ่งที่ลูกต้องการที่สุดก็คือพ่อกับแม่อยู่ด้วยกัน”
นายธวัชกลืนน้ำลายอย่างลำบาก เขารู้เหมือนกันว่าเหมือนชนกจะต้องโวยวายกับเรื่องนี้ ส่วนวิสาขา เธอหยุดหัวเราะไปแล้ว...แต่ยังคงอธิบายได้เหมือนไม่ทุกข์ร้อน
“มันควรจะสิ้นสุดกันนานแล้วนะ...ลูกก็โตแล้ว ยอมรับเสียบ้างเถิดว่าพ่อกับแม่ไปด้วยกันไม่ได้ หย่ากันซะมันก็ดีกับเราสองคน...แม่มีความสุข พ่อเค้าก็มีความสุข...เรามีวิถีชีวิตที่เราเลือกสรรกันเอง พ่อเค้าก็จะแต่งงานใหม่เร็วๆ นี้ ลูกกลับมาทันเป็นสักขีพยานในวันแต่งงานของพ่อเค้าพอดีเชียวนะ...”
หูของเหมือนชนกอื้อไปหมดแล้ว แต่ยังได้ยินเสียงของวิสาขาเหมือนล่องลอยมาจากที่อันไกลแสนไกลยิ่ง
“รู้ไหมว่าเมียใหม่ของพ่อลูกเป็นใคร มาจากไหน...ลูกยังจำยัยนางงามคนนั้นได้ไหม...คนที่ได้ตำแหน่งปีที่พ่อของลูกถูกเชิญไปเป็นกรรมการให้คะแนนนั่นน่ะ...ขึ้นแท่นมาแล้วล่ะจ้ะ...ขึ้นมาเป็นคุณนายเศรษฐีซะแล้ว”
รถยนต์จอดยังไม่สนิทนักเมื่อเหมือนชนกเปิดประตูพรวดออกไป...หล่อนอยากอาเจียน ความรู้สึกของหล่อนกำลังย่ำแย่เหลือเกิน...หล่อนวิ่งถลาออกไปโดยเร็ว...เสียงของนายธวัชเอะอะไล่หลังมา...หล่อนไม่สนใจอีกแล้ว วิ่งขึ้นมาในตัวตึก แล้วหล่อนก็ชนกับใครคนหนึ่งอย่างแรง...ร่างโปร่งบางของหล่อนหมุนคว้าง แต่ก่อนที่จะล้มลงก็มีมือค่อนข้างแข็งของใครคนหนึ่งคว้าจับเอาไว้ได้เสียก่อน
หล่อนพยายามเพ่งมองคนเบื้องหน้า ผู้ชายตัวสูง ผิวเข้ม...ตาคม ดวงหน้านั้นค่อนข้างจะคุ้น...
“คุณนก...”
น้ำเสียงทุ้มนุ่มๆ นั่นทำให้หล่อนจดจำเขาได้ เขาเป็นญาติทางแม่ เข้ามาทำงานในครอบครัวของหล่อนอยู่ก่อนหน้าหล่อนจะบินไปเรียนต่อ...หล่อนไม่คุ้นกับเขามากนัก เพราะเหมือนชนกค่อนข้างจะถือตัวอยู่ไม่น้อย หล่อนกดเขาเอาไว้เป็นแค่ ‘เด็กในบ้าน’ หล่อนสะบัดแขนออกอย่างแรง ก้าวถอยหลังออกมา
นั่นทำให้เขายืนนิ่ง ไม่ประหลาดใจกับท่าทางของหล่อนที่แสดงออกกับเขา เหมือนชนกเหยียดเขามานานแล้ว ตั้งแต่แรกที่เขาก้าวเข้ามา...หล่อนมักจะยกคางเรียวๆ ขึ้นอย่างเย่อหยิ่งทุกครั้งที่พบหน้าเขา แล้วมีดวงตาที่มองเขาอย่างหมิ่นๆ มีวาจาที่ทำให้เขาได้สะอึกเสมอมา
“คุณนั่นเอง...” หล่อนเอ่ยออกมา น้ำเสียงเย็นชา...สองมือไขว้เอาไว้ข้างหลัง สองปีที่ผ่านมาเขามองเห็นความเติบโตทางกายของหล่อนเท่านั้น นอกนั้นเหมือนชนกยังเหมือนเดิม ดูหล่อนไม่ค่อยจะมั่นคงนักทางด้านอารมณ์
“คุณยังอยู่ที่นี่อีกหรือ”
“ครับ”
“แม่หย่ากับพ่อแล้ว” หล่อนบอกลอยๆ “ฉันนึกว่าคุณจะเก็บของไปจากที่นี่”
ลัคนัย พยายามที่จะไม่ใส่ใจกับกิริยาเหมือนพาลของหล่อน เขาเพียงแต่ให้คำตอบเรียบๆ กับหล่อนเท่านั้น
“คุณนกคงยังไม่ทราบว่าผมได้เลื่อนตำแหน่ง...ตอนนี้ผมเป็นผู้จัดการบริษัทเงินทุนแล้ว...”
เหมือนชนกผงะออกมา...ผู้จัดการบริษัท...หล่อนไม่อยากจะเชื่อ...นี่มันอะไรกัน สองปีกับการเปลี่ยนแปลง...พ่อกับแม่หย่ากัน พ่อจะมีเมียใหม่เป็นอดีตนางงาม แล้วผู้ชายในบ้านได้ดิบได้ดีเลื่อนเป็นผู้จัดการ...นรกชัดๆ เชียว...มันเหมือนนรก...กรุงเทพฯ ไม่ใช่สวรรค์ บ้านไม่ใช่วิมานหรูหราของหล่อนอีกแล้ว เหมือนชนกกัดริมฝีปากเอาไว้...มือของหล่อนกำแน่นเข้าหากัน
ลัคนัยก็รออยู่เหมือนกันว่าหล่อนจะพูดอะไรออกมาอีกแต่เปล่าเลย เขาเห็นเหมือนชนกสะบัดหน้าพรืด แล้วหล่อนก็เดินผ่านเขาไป...ชายหนุ่มแอบถอนใจออกมา...กาลเวลาไม่ได้ทำให้หล่อนเติบโตขึ้น หล่อนยังเหมือนเดิม เป็นหญิงสาวเย่อหยิ่งจองหองคนเดิม เขามองเห็นเค้าความวุ่นวายที่จะติดตามมา...นายธวัชคงจะเดือดร้อนมากกว่าใครในเมื่อเหมือนชนกเป็นลูกรักตลอดมา...
ชายหนุ่มเดินออกมาด้านหน้าตึก ได้ยินเสียงทะเลาะกันแว่วๆ ของอดีตสามีภรรยา ท่าทียืนประจันหน้ากันนั้นบอกให้รู้ว่าจะไม่มีการยอมกันและกันเป็นอันขาด...นี่เป็นอีกคู่หนึ่งที่เหมือนชนวนระเบิดในบ้าน
“ผมขอห้ามนะ อย่ายุ่งกับลูกผมอีก”
“ก็ลูกฉันด้วยเหมือนกัน ฉันเป็นแม่นะ...คุณมีสิทธิ์อะไรมาห้ามฉัน”
“ก็ขอให้รู้เอาไว้ เรื่องลูกผมจัดการเองได้”
“ไปจัดการกับนังเมียใหม่ของคุณดีกว่า ลูกนี่ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉัน”
“ไม่...”
นายธวัชเสียงกร้าว “ผมไม่อยากเห็นลูกเป็นอย่างคุณ...วันๆ เอาแต่ลอยละล่องไม่มีประโยชน์”
“ใช่ซิ...” น้ำเสียงของวิสาขาแหลมจัดขึ้นมาทันใดเหมือนกัน “ฉันมันไม่น่าเสน่หาแล้วนี่ ไหนเลยจะสู้อีนางงามนั่นได้เล่า...มันล่ะมีประโยชน์แค่ไหน...รึไอ้ที่คุณจับมันมานั่งแทนทำงานจะพิสูจน์ว่านอกจากสวยแล้ว อีนั่นก็มีสมอง...โธ่เอ๊ย...ก็อีแค่นางงามคนหนึ่งเรียนก็ยังไม่จบ...ประโยชน์มันแค่เรื่องบนเตียงใช่ไหมล่ะ...”
ลัคนัยก้าวออกไปให้เห็นเสียก่อนที่สงครามน้ำลายจะยืดเยื้อต่อไปอีก นายธวัชหันมามองเขา เงียบไปได้เหมือนกัน
เขาว่าจะตีพิมพ์ใหม่นะจ๊ะเร็วๆนี้รอซื้อมาอ่านกันได้เลยจ้า
นิยายเรื่องนี้มากกว่า20ปี
cr Aritaa Kanyamass
เป็นอีกเรื่องที่จะถูกสร้างเป็น "ละคร"
ยืนยันแล้วค่ะ
พระเอก--ลัคนัย
นางเอก ---เหมือนชนก
นามปากกาที่ใช้ กันยามาส
/----------------------/
เหมือนชนกชักสีหน้าจนเห็นได้ชัด หล่อนกล่าวออกมาอย่างหงุดหงิด “นี่มันอะไรกันคะ...อะไรกัน...ลูกกลับบ้าน แล้วพ่อกับแม่เล่นอะไรกัน...จะทะเลาะกันอีกหรือคะ...เหมือนเมื่อวันมาส่งลูก พ่อกับแม่ก็ทะเลาะกันอย่างนี้ นี่จะไม่ละเว้นกันบ้างหรือไง จะทะเลาะกันตลอดชาติเลยหรือคะ”
“เราไม่ทะเลาะกันแล้วล่ะจ้ะ” วิสาขาตอบอย่างอ่อนหวานยิ่ง “เพราะเราเบื่อเหลือเกินแล้ว นี่ลูกคงจะยังไม่รู้ซินะว่าพ่อกับแม่หย่าขาดจากกันแล้ว”
“หย่า...”
ดวงตารูปเรียวยาวของเหมือนชนกเบิกกว้าง หล่อนดึงตัวเองออกจากการโอบกอดของแม่ ใจของหล่อนเต้นแรงอยู่ในอก หล่อนไม่คาดว่าจะมาถึงจุดนี้ น้ำเสียงของหล่อนสั่นสะท้าน
“ทำไมล่ะคะ ทำไมต้องลงเอยกันตรงนี้ด้วย ก่อนไปก็ขอเอาไว้แล้วว่า สิ่งที่ลูกต้องการที่สุดก็คือพ่อกับแม่อยู่ด้วยกัน”
นายธวัชกลืนน้ำลายอย่างลำบาก เขารู้เหมือนกันว่าเหมือนชนกจะต้องโวยวายกับเรื่องนี้ ส่วนวิสาขา เธอหยุดหัวเราะไปแล้ว...แต่ยังคงอธิบายได้เหมือนไม่ทุกข์ร้อน
“มันควรจะสิ้นสุดกันนานแล้วนะ...ลูกก็โตแล้ว ยอมรับเสียบ้างเถิดว่าพ่อกับแม่ไปด้วยกันไม่ได้ หย่ากันซะมันก็ดีกับเราสองคน...แม่มีความสุข พ่อเค้าก็มีความสุข...เรามีวิถีชีวิตที่เราเลือกสรรกันเอง พ่อเค้าก็จะแต่งงานใหม่เร็วๆ นี้ ลูกกลับมาทันเป็นสักขีพยานในวันแต่งงานของพ่อเค้าพอดีเชียวนะ...”
หูของเหมือนชนกอื้อไปหมดแล้ว แต่ยังได้ยินเสียงของวิสาขาเหมือนล่องลอยมาจากที่อันไกลแสนไกลยิ่ง
“รู้ไหมว่าเมียใหม่ของพ่อลูกเป็นใคร มาจากไหน...ลูกยังจำยัยนางงามคนนั้นได้ไหม...คนที่ได้ตำแหน่งปีที่พ่อของลูกถูกเชิญไปเป็นกรรมการให้คะแนนนั่นน่ะ...ขึ้นแท่นมาแล้วล่ะจ้ะ...ขึ้นมาเป็นคุณนายเศรษฐีซะแล้ว”
รถยนต์จอดยังไม่สนิทนักเมื่อเหมือนชนกเปิดประตูพรวดออกไป...หล่อนอยากอาเจียน ความรู้สึกของหล่อนกำลังย่ำแย่เหลือเกิน...หล่อนวิ่งถลาออกไปโดยเร็ว...เสียงของนายธวัชเอะอะไล่หลังมา...หล่อนไม่สนใจอีกแล้ว วิ่งขึ้นมาในตัวตึก แล้วหล่อนก็ชนกับใครคนหนึ่งอย่างแรง...ร่างโปร่งบางของหล่อนหมุนคว้าง แต่ก่อนที่จะล้มลงก็มีมือค่อนข้างแข็งของใครคนหนึ่งคว้าจับเอาไว้ได้เสียก่อน
หล่อนพยายามเพ่งมองคนเบื้องหน้า ผู้ชายตัวสูง ผิวเข้ม...ตาคม ดวงหน้านั้นค่อนข้างจะคุ้น...
“คุณนก...”
น้ำเสียงทุ้มนุ่มๆ นั่นทำให้หล่อนจดจำเขาได้ เขาเป็นญาติทางแม่ เข้ามาทำงานในครอบครัวของหล่อนอยู่ก่อนหน้าหล่อนจะบินไปเรียนต่อ...หล่อนไม่คุ้นกับเขามากนัก เพราะเหมือนชนกค่อนข้างจะถือตัวอยู่ไม่น้อย หล่อนกดเขาเอาไว้เป็นแค่ ‘เด็กในบ้าน’ หล่อนสะบัดแขนออกอย่างแรง ก้าวถอยหลังออกมา
นั่นทำให้เขายืนนิ่ง ไม่ประหลาดใจกับท่าทางของหล่อนที่แสดงออกกับเขา เหมือนชนกเหยียดเขามานานแล้ว ตั้งแต่แรกที่เขาก้าวเข้ามา...หล่อนมักจะยกคางเรียวๆ ขึ้นอย่างเย่อหยิ่งทุกครั้งที่พบหน้าเขา แล้วมีดวงตาที่มองเขาอย่างหมิ่นๆ มีวาจาที่ทำให้เขาได้สะอึกเสมอมา
“คุณนั่นเอง...” หล่อนเอ่ยออกมา น้ำเสียงเย็นชา...สองมือไขว้เอาไว้ข้างหลัง สองปีที่ผ่านมาเขามองเห็นความเติบโตทางกายของหล่อนเท่านั้น นอกนั้นเหมือนชนกยังเหมือนเดิม ดูหล่อนไม่ค่อยจะมั่นคงนักทางด้านอารมณ์
“คุณยังอยู่ที่นี่อีกหรือ”
“ครับ”
“แม่หย่ากับพ่อแล้ว” หล่อนบอกลอยๆ “ฉันนึกว่าคุณจะเก็บของไปจากที่นี่”
ลัคนัย พยายามที่จะไม่ใส่ใจกับกิริยาเหมือนพาลของหล่อน เขาเพียงแต่ให้คำตอบเรียบๆ กับหล่อนเท่านั้น
“คุณนกคงยังไม่ทราบว่าผมได้เลื่อนตำแหน่ง...ตอนนี้ผมเป็นผู้จัดการบริษัทเงินทุนแล้ว...”
เหมือนชนกผงะออกมา...ผู้จัดการบริษัท...หล่อนไม่อยากจะเชื่อ...นี่มันอะไรกัน สองปีกับการเปลี่ยนแปลง...พ่อกับแม่หย่ากัน พ่อจะมีเมียใหม่เป็นอดีตนางงาม แล้วผู้ชายในบ้านได้ดิบได้ดีเลื่อนเป็นผู้จัดการ...นรกชัดๆ เชียว...มันเหมือนนรก...กรุงเทพฯ ไม่ใช่สวรรค์ บ้านไม่ใช่วิมานหรูหราของหล่อนอีกแล้ว เหมือนชนกกัดริมฝีปากเอาไว้...มือของหล่อนกำแน่นเข้าหากัน
ลัคนัยก็รออยู่เหมือนกันว่าหล่อนจะพูดอะไรออกมาอีกแต่เปล่าเลย เขาเห็นเหมือนชนกสะบัดหน้าพรืด แล้วหล่อนก็เดินผ่านเขาไป...ชายหนุ่มแอบถอนใจออกมา...กาลเวลาไม่ได้ทำให้หล่อนเติบโตขึ้น หล่อนยังเหมือนเดิม เป็นหญิงสาวเย่อหยิ่งจองหองคนเดิม เขามองเห็นเค้าความวุ่นวายที่จะติดตามมา...นายธวัชคงจะเดือดร้อนมากกว่าใครในเมื่อเหมือนชนกเป็นลูกรักตลอดมา...
ชายหนุ่มเดินออกมาด้านหน้าตึก ได้ยินเสียงทะเลาะกันแว่วๆ ของอดีตสามีภรรยา ท่าทียืนประจันหน้ากันนั้นบอกให้รู้ว่าจะไม่มีการยอมกันและกันเป็นอันขาด...นี่เป็นอีกคู่หนึ่งที่เหมือนชนวนระเบิดในบ้าน
“ผมขอห้ามนะ อย่ายุ่งกับลูกผมอีก”
“ก็ลูกฉันด้วยเหมือนกัน ฉันเป็นแม่นะ...คุณมีสิทธิ์อะไรมาห้ามฉัน”
“ก็ขอให้รู้เอาไว้ เรื่องลูกผมจัดการเองได้”
“ไปจัดการกับนังเมียใหม่ของคุณดีกว่า ลูกนี่ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉัน”
“ไม่...”
นายธวัชเสียงกร้าว “ผมไม่อยากเห็นลูกเป็นอย่างคุณ...วันๆ เอาแต่ลอยละล่องไม่มีประโยชน์”
“ใช่ซิ...” น้ำเสียงของวิสาขาแหลมจัดขึ้นมาทันใดเหมือนกัน “ฉันมันไม่น่าเสน่หาแล้วนี่ ไหนเลยจะสู้อีนางงามนั่นได้เล่า...มันล่ะมีประโยชน์แค่ไหน...รึไอ้ที่คุณจับมันมานั่งแทนทำงานจะพิสูจน์ว่านอกจากสวยแล้ว อีนั่นก็มีสมอง...โธ่เอ๊ย...ก็อีแค่นางงามคนหนึ่งเรียนก็ยังไม่จบ...ประโยชน์มันแค่เรื่องบนเตียงใช่ไหมล่ะ...”
ลัคนัยก้าวออกไปให้เห็นเสียก่อนที่สงครามน้ำลายจะยืดเยื้อต่อไปอีก นายธวัชหันมามองเขา เงียบไปได้เหมือนกัน
Pim_JJ ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 842464 ถูกใจ, ยะโอ๋ ถูกใจ, hae-yo ถูกใจ, ปลาดาวค้างฟ้า หลงรัก, BlueBeachHouse ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2251449 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1924994 ถูกใจ, blossomblue ถูกใจ, barbawara ถูกใจรวมถึงอีก 7 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
นิยายเรื่อง "บ่วงเสน่หา" ของกันยามาส ที่เจมส์จิกับแต้วจะได้เล่น เนื้อเรื่องเป็นไงคะ ใครเคยอ่านบ้าง ??
อยากรู้เป็นเนื้อเรื่องยังไงอ่ะ หาเรื่องย่อไม่เจอ