ตอนแรกกลุ่มเรามี 4 คนแต่อีกคนย้ายมหาลัยไปเลยเหลือ 3 คนซึ่งเพื่อนเราคนนึงเค้ามีรถมอไซค์ส่วนเรากับเพื่อนอีกคนนึงไม่มีรถเราจะแทนเพื่อนที่มีรถว่า "บี" อีกคนที่ไม่มีรถว่า "เอ" ซึ่งตอนแรกๆเอเค้าก็นั่งรถประจำทางไปกับเราแล้วบีก็ขี่รถตัวเองไปเวลาจะไปข้างนอก แต่พอระยะหลังๆเอเริ่มซ้อนไปกับบีซึ่งรถของบีซ้อนสามไม่ได้ เราก็เข้าใจถ้าไปในที่ๆเราไม่ต้องไปด้วย แต่มีอยู่วันนึงบีขวนเราไปตลาดแต่กับบอกเราว่า"เองนั่งรถไปคนเดียวนะ" ซึ่งทำให้เราเสียความรู้สึกมาก และมีวันนึงไปแข่งกีฬาที่สนามกีฬาถึงเวลากลับเค้าให้ไปร่วมกันที่มหาลัยเพิ่ล 2 คนเดินไปหารถโดยที่ไม่ได้หันมาสนใจเราเลยว่าเราจะไปมหาลัยยังไง เราเลยถามเพื่อน ผช ที่อยู่คนละกลุ่มกับเราว่าไปยังไง เพื่อน ผช บอกนั่งสองแถวเราเลยเดินไปรอรถกับเพื่อน ผช ซึ่งเอกับบีขี่รถออกมาเห็นเราก็ถามว่าเราไปยังไงเราเลยบอกว่าจะนั่งสองแถวไป เพราะเค้านั่งซ้อนไปด้วยกันแล้วบางทีก็คิดว่าจะถามเราทำไม ถามยังไงก็ไม่ได้มานั่งรถเป็นเพื่อนยุแล้วก็ปล่อยให้เราไปไหนมาไหนคนเดียวยุแล้วพอเราไปถึงมหาลัยเอกับบีเห็นว่าเราเดินเข้ามาแล้วไม่มีใครสนใจเราหรือว่าเรียกเราเลยเหมือนเราไม่มีตัวตน เราไม่ได้ซีเรียสเรื่องนั่งรถประจำทางนะแต่เราเสียความรู้สึกตรงที่ว่า เราไม่เคยทื้งเพื่อนเลยไม่ว่าจะเป็นเพื่อนใหม่หรือเพื่อนเก่า เพื่อนมีปัญหาอะไรเรายุเคียงข้างเสมอ แต่เพื่อนกับทำให้เรารู้สึกว่าเราเป็นส่วนเกินเราควรจะคบต่อหรือว่าลองคบกับเพื่อนกลุ่มอื่นดูบ้างคะ เพราะเวลาเราถูกทิ้งไว้คนเดียวเรารู้สึกแย่มากๆเลยจนบางทีก็ทำให้ไม่อยากไปมหาลัย