ตามหัวข้อแหละค่ะ คิดว่าทุกวันนี้ เราเน้นด้านวิชาการกันจนไม่ใส่ใจเรื่องมารยาทและจิตสำนึกพื้นฐานกันแล้ว บางทีอาจคิดว่าเรื่องเหล่านี้เป็นความรับผิดชอบของครอบครัว โดยอาจไม่ได้ฉุกคิดว่า บางครอบครัวก็ ไม่ได้มีความพร้อมที่จะอบรมในเรื่องเหล่านี้ ไม่ว่าจะเป็น ไม่ได้มีมารยาทหรือที่ดีกันอยู่แล้วซักเท่าไหร่ หรือ ครอบครัวที่ต้อง หาเช้ากินค่ำ พ่อแม่ทำงานทั้งวัน กลับบ้านลูกก็นอนไปแล้ว อะไรประมาณนี้

ที่คิดว่าควร มันเริ่มจากวันนี้ ลง BTS ที่ อนุเสาวรีย์ฯ ซึ่ง เป็นสถานีนึงที่มีคนขึ้นลงเป็นจำนวนมาก ในขณะที่คนข้างในยังลงไม่หมด ก็ปรากฏว่า คนด้านนอกก็รีบเดินสวนเข้ามา ซึ่ง กลุ่มคนที่เดินสวนเข้ามา เป็น "เด็กนักเรียน" ทั้งชายหญิง ใส่เสื้อแบบเสื้อกีฬา(ที่เป็นผ้าเหมือนเสื้อนักเรียนปกติ)สีเขียวอ่อนๆ(ถ้ามองแว้บๆไม่ผิดน่าจะปักด้วยสีแดง)  

บ่อยครั้ง ที่เห็นอะไรแบบนี้ เด็กวัยรุ่น เรากับคนอื่นๆยืนเข้าแถวกันอยู่ยาวเหยียด เด็กบางคนกับเพื่อน มาถึงก็ เดินมายืนตรงกลางเลย  เราก็เออ ทำไมเป็นกันแบบนี้นะ เป็นวัยรุ่น เป็นคนรุ่นใหม่ น่าจะคิดได้ น่าจะรู้จักเรียนรู้พัฒนาอะไรไปบ้าง มีการศึกษากันแท้ๆ แต่ก็อย่างว่า การศึกษาเรา เน้นการเรียนการสอนทางด้านวิชาการ มากกว่าเน้นให้เป็นคนดีมีมารยาท มีจิตสำนึกที่ดี

มันไม่ใช่แค่เรื่องต่อแถวอะไรนี่หรอกนะคะ มีอีกหลายเรื่องที่ เราไม่เคารพการอยู่ร่วมกันกับสังคม เหมือนอย่างเคยเจอเด็กวัยรุ่น เลี้ยงหมา เอาหมาออกนอกบ้าน ไปเดินขี้ หน้าบ้านคนอื่น โดยที่ไม่ได้มีการเก็บแต่อย่างใด หรือการอุ้มสัตว์เลี้ยงไปในสาธารณะสถาน ร้านอาหาร ตลาดสด ตลาดนัด ยืนหน้าหม้อกับข้าว หมาในมือก็แลบลิ้นแหะๆๆๆ น้ำลายเอย เห็บมัด เหลือไร อะไรต่อมิอะไร ลงหม้อกับข้าวบ้างรึเปล่าก็ไม่รู้

หรือการเดินบน skywalk ที่ นึกเดินตีคู่กันกี่คนก็เดิน เดินช้าแต่เดินเรียงแผงกันไป ไม่นึกถึงว่า เผื่อมีคนรีบเดินตามหลัง กดโทรศัพท์ เล่นเกมส์ ยืนจับกลุ่มคุยกันโดยไม่ได้คิดว่าจะขวางใครมั้ย

สิ่งแย่ๆอีกหลายอย่าง ที่เกิดจากการที่เราขาดการอบรมมารยาทและจิตสำนึกที่ดี ที่ถูกต้องลงไป หลายอย่างที่เราว่าพี่จีน นอกจากการขับถ่ายในที่สาธารณะอย่างโจ๋งครึ่มแล้ว เราก็มีไม่ได้แพ้เขา นี่ยังเคยคิดอยู่ว่า ถ้าปริมาณประชากรมีเท่ากัน มันจะเป็นยังไง  

เพิ่มเถอะค่ะ สอนกันจริงจังเลยดีกว่า เริ่มตั้งแต่อนุบาลไปเลย ฝังหัวกันไป ถ้าเป็นจริงๆได้ อะไรๆคงดีตามมาอีกหลายอย่างทีเดียว

*ส่วนที่แก้ไข

หลายคนบอกว่า นี่เป็นเรื่องของครอบครัว ควรเริ่มจากครอบครัว

ใช่ค่ะ ควรเริ่มจากครอบครัว แต่ถ้าครอบครัวทำได้ไม่ดีล่ะ อย่างแซงคิว พ่อแม่ยังแซงเลย เด็กก็เลยแซง ทิ้งขยะไม่เป็นที่ พ่อแม่ยังทำเลย เด็กก็เลยทำ แล้วเราจะแก้ปัญหาตรงนี้ยังไง ปัญหามันไม่ได้จบแค่ในครอบครัวค่ะ คนที่ได้รับผลกระทบด้วยคือสังคม บางครอบครัวเขาไม่ได้สอนกันค่ะ หรือเราจะเพิกเฉย ก็ช่างเขาสิ คงไม่ได้หรอกค่ะ เพราะเราต่างได้รับผลกระทบจากความไร้มารยาทและจิตสำนึกเหล่านี้ ไม่ว่าทางตรง หรือทางอ้อม เพราะเหตุนี้ จึงเห็นว่า เราควรมีการเสริมเข้าไป

บางท่านบอกว่า โรงเรียนสอนไป แต่ที่บ้านไม่ทำ ก็ไม่ได้อะไร เด็กบางคน รู้จักเรียนรู้ และเลือกสิ่งดีให้ตัวเองได้ดีค่ะ เคยเจอมั้ยคะ เด็กบางคนทำเรื่องดีๆ แล้วบอกว่า คุณครูสอนมา

อย่างบางท่านบอกว่า มันมีอยู่แล้วนี่ การสอนมารยาท ใช่ค่ะ แค่การสอนมารยาทมีอยู่แล้ว เราต้องเข้าแถว เราต้องทิ้งขยะลงถัง ไหว้ใคร มือต้องอยู่ระดับไหน ฯลฯ แต่เท่าที่เคยเรียนมา มันไม่ได้ลงลึกถึงการปลูกฝังจิตสำนึกว่า ทำไมต้องเข้าแถว ทำไมต้องทิ้งขยะลงถัง ทำไมต้องนั่นนี่ หรือ การเห็นแก่ตัว เห็นแก่ได้ของเรา จะส่งผลกระทบต่อใคร อะไรบ้าง

ไม่ได้หมายความว่า การสอนในภายในครอบครัวไม่สำคัญ หรือ ไม่จำเป็น ไม่ได้บอกว่า การสอนภายในโรงเรียนนั่นดีกว่า ทั้งสองที่ล้วนสำคัญ เพราะถ้าในเมื่อทางบ้านไม่สามารถสอนในทางที่ดีได้ เราก็ยังมีโรงเรียน ที่ช่วยสอนเด็กให้รู้จักมีมารยาทและจิตสำนึกที่ดี