ก่อนอื่นเราต้องบอกว่าเรามีก๊กเพื่อนในสาขา จะเจอกันก็เวลาเรียน เริ่มเรื่องน่ะค่ะ ... ตอนเราอยู่ปี1เราคบกับเพื่อนอีกคน เวลาไปมอก็อยู่กันสองคนตลอด เวลาเลิกก็แยกกลับหอ เพื่อนก้ออยู่กับแฟน ส่วนเราก็อยู่คนเดียว เวลาทานข้าน ไปไหนมาไหนเราก็ไปคนเดียว เราก็อยู่ได้นะ ... พอเราขึ้นปี2เราก็มีเพื่อนเพื่อนขึ้น แล้วเพื่อนใหม่ที่เรารู้จักเขาก็อยู่หอข้างๆกันกับเราตั้งแต่นั้นมาเราก็ไปไหนด้วยกันตลอดทุกวัน จนชิน ... พอเราขึ้นปีสามเพื่อนที่อยู่หอข้างกันไปไหนด้วยทุกวันก็บอกว่าจะย้ายไปอยู่หอใหม่กับเพื่อนอีกคน เราตกใจ คิดว่าเขาคงไม่ได้ไปไหนมาไหนกะเราแบบเดิมเขาคงจะไปกับเพื่อนอีกคน เพื่อนอีกคนเราก็สนิทนะบางทีก็ไปไหนมาไหนด้วยกันสามคน แต่พอเขาย้ายหอกันไปเวลาไปไหนมาไหนก็ไม่ค่อยชวนเราเลยค่ะ รู้สึกว่าต้องกลับมาอยู่คนเดียวไปไหนคนเดียวอีกครั้ง เราคิดมากว่าทำไมเขาไม่ชวน เพราะตอนนั้นเราไม่เคยทิ้งเพื่อนเลย ไปไหนก้อชวนไปตลอด ไม่สบายเราก้อพาไปหาหมอ เราเป็นคนหนึ่งที่แคร์คนอื่นมากจนลืมแคร์ตัวเอง ตอนนี้เวลาทานข้าวเราก็ไปเอง ไปไหนไปเอง เราเคยร้องไห้จนตาบวมอ่ะคิดว่าเพื่อนทำไมไม่แคร์เรา เหมือนที่เราแคร์เขาบ้าง .... แต่คิดไปมาเราก็อยู่ปีสามแล้วก็โตพอแล้วที่จะอยู่คนเดียว ไปไหนคนเดียวได้ สิ่งที่ต้องตั้งใจคือเรียนให้จบ มีใครเคยเป็นแบบเราเปล่า ว่าอยู่มหาลัยไปไหนมาไหนคนเดียว