คือผมเห็นคุณ gw เล่นบทนางเอกใส่ผมมาหลายทู้แล้วครับ
แบบออดอ้อน ออเซาะ ใสซื่อ ไร้เดียงสา แบบนู๋ไม่รู้ บอกนู๋หน่อย
ผมก็เลยชักเกิดอาการวิงเวียน
เลยคิดว่า คงต้องเสียเวลาอธิบายอะไรซ้ำและย้ำสักหน่อย
เผื่อจะได้รู้ตัวซะทีครับ ว่าบทออดอ้อนนั้น มันไม่เหมาะกับคุณ gw
จากทู้
http://ppantip.com/topic/35468450
มีสองประเด็นครับ
คือประเด็นคำว่า english speaking environment กับคำว่า before you go. I wanted to show you a photograph.
คำแรก มีคนทักว่าไม่ถูกต้อง คำหลัง ผมบอกว่าผิด
แล้วคุณ gw ก็สวมบทนางเอกออดอ้อนออเซาะว่า บอกหน่อยสิ อธิบายหน่อยสิ ไม่ถูกต้องยังไง ผิดตรงไหน
พอผมบอกว่า คำแรกนั้น มีคนบอกแล้วว่าอะไรเป็นอะไร คำหลังผมก็บอกว่าเคยอธิบายไปแล้วว่าไม่ตอบเพราะอะไร
แต่คุณ gw ที่สวมบทนางเอกผู้ไร้เดียงสาอยู่ดี ๆ ก็กลายเป็นตัวอิจฉาขึ้นมาทันที แบบหลงบท แขวะผมว่า
เรื่องราวมันนิดเดียวครับ
คือไม่ว่าคำ english speaking environment และ before you go. I wanted to show you a photograph. นั้น
ฝ่ายหนึ่ง บอกว่ามัน ผิด ย้ำนะครับ บอกว่ามัน ผิด
ซึ่งในตัวตนของคำ หากใครมีภูมิรู้พอ ก็จะเห็นได้ว่า เออ.. มันผิดจริง ๆ แหละ
คุณ gw อยู่เมืองนอกเมืองนา น่าจะมีภูมิรู้พอ ว่าผิดหรือไม่ผิด เพราะอะไร ยังไง
ทีนี้ หากไม่เห็นด้วย เห็นว่ามัน ไม่ผิด ก็บอกมาสิครับว่ามันไม่ผิด
ผมที่เห็นว่า ผิด จะได้อธิบาย
คุณ gw ก็แสดงท่าทีไม่เห็นด้วยว่ามันผิด ซึ่งหมายถึงคุณ gw เห็นว่ามันถูก
ก็แย้งมาสิครับ ก็บอกมาสิครับว่ามันไม่ผิด
ไม่ใช่สวมบทนางเอก ทำเป็นไร้เดียงสา นู๋ไม่รู้ว่าผิดตรงไหน บอกนู๋หน่อย
อย่างนี้ ไม่ได้แอ้มหล่ออยางผมหรอกครับ
เพราะหากผมอธิบายว่าผิดยังไงไปแล้ว คุณ gw ก็สบายไป เพราะไม่ได้บอกว่ามันไม่ผิด
แค่ถาม และอ้างได้ว่า ถามเพื่อเป็นความรู้
ลีลาอย่างนี้ เขาเรียกว่า ตีกิน ครับ เรียกว่า ฉวยโอกาสครับ
คือรอ รอว่าหากอธิบายถูก ฉันก็ไม่เสียอะไร เพราะฉันแค่ถามว่าผิดตรงไหน ฉันไม่ได้ว่ามันไม่ผิด
แต่หากอธิบายผิด นั่นแหละได้จังหวะที่ฉันรอ รอซ้ำ รอเยาะเย้ยถากถาง
ฉะนั้น บอกอีกครั้งครับ ว่าหากอยากได้คำอธิบายว่ามันไม่ถูกยังไง
ก็แค่คุณ gw บอกมาครับ ว่าทั้งสองคำนั้น ไม่ผิด ถูกต้องแล้ว
ผมจะได้ให้คำตอบ จะได้อธิบายให้ฟังว่า มันผิดยังไง ตรงไหน
อยู่ถึงอเมริกา ใช้ภาษาอังกฤษในชีวิตประจำวัน ก็กล้า ๆ หน่อยครับ
ไม่ใช่เล่นบทตีกินอยู่ตลอด มีประเด็นอะไรก็ไม่กล้าถกกันอย่างตรงไปตรงมา
เล่นแต่บทนางเอกสามบาท รอจังหวะแขวะ เสียดสีเหน็บแนมถากถางไปวัน ๆ
ผมนี่ ไม่ใช่ expert ทางภาษาอังกฤษ ไม่เคยเรียนนอก ไม่เคยไปทำงานต่างประเทศ
เพียงแต่ผมเห็นว่า ที่มันเป็นประเด็นนี่ มันแค่เรื่องพื้นฐานภาษาอังกฤษระดับมัธยมเท่านั้นเอง
ไม่เคยอวดโอ่ว่าเก่งภาษาอังกฤษเหมือนบางคน แต่ดันกลับใช้ภาษาอังกฤษระดับ ม.ต้นผิดเละเทะ
เห็นว่าผิด ผมก็ว่าผิด ใครเห็นว่าถูก ก็ว่ามาสิ จะได้แย้งกันว่าข้อเท็จจริงคืออะไร
ไม่ใช่ เล่นบทนางเอกนู๋ไม่รู้ ไม่กล้าบอกว่าผิดหรือถูก เอาแต่ออดอ้อนออเซาะถามว่า ผิดตรงไหน ๆ บอกนู๋ที
ไม่ไหวล่ะครับ
บอกมาสักคำสิครับ ว่ามันไม่ผิด เพื่อแสดงจุดยืน แสดงภูมิรู้
แล้วผมจะอธิบายว่ามันผิดยังไง
แต่หากคุณเองก็ไม่รู้ (ผมเชื่อว่าไม่รู้นั่นแหละ เพราะหากรู้ว่ามันไม่ผิด คงเถียงเอาชนะไปนานแล้ว ไม่ออดอ้อนอยู่อย่างนี้หรอก)
ก็ช่วยไม่ได้ครับ เพราะหากถึงอยู่อเมริกา แต่ไม่รู้ว่ามันถูกหรือผิดยังไง อธิบายไปก็ไร้ประโยชน์ครับ
เพราะแปลว่า สติปัญญาลึกเกินที่จะอธิบาย
เมื่อมีคนบอกว่ามันผิด หากคุณไม่เห็นด้วย ก็บอกมาครับว่ามันไม่ผิด
เท่านั้นเอง
มีศักดิ์ศรีในการถกแย้งครับ ไม่ใช่ไร้ศักดิ์ศรีรอตีกิน จ้องฉวยโอกาสเท่านั้น
นะครับ
เชิญคุณ gw ที่กระทู้นี้ครับ ผมจะอธิบายให้ฟังอีกครั้งว่าอะไรเป็นอะไร คุณจะได้เลิกสวมบทนางเอกซะที นะครับ
แบบออดอ้อน ออเซาะ ใสซื่อ ไร้เดียงสา แบบนู๋ไม่รู้ บอกนู๋หน่อย
ผมก็เลยชักเกิดอาการวิงเวียน
เลยคิดว่า คงต้องเสียเวลาอธิบายอะไรซ้ำและย้ำสักหน่อย
เผื่อจะได้รู้ตัวซะทีครับ ว่าบทออดอ้อนนั้น มันไม่เหมาะกับคุณ gw
จากทู้ http://ppantip.com/topic/35468450
มีสองประเด็นครับ
คือประเด็นคำว่า english speaking environment กับคำว่า before you go. I wanted to show you a photograph.
คำแรก มีคนทักว่าไม่ถูกต้อง คำหลัง ผมบอกว่าผิด
แล้วคุณ gw ก็สวมบทนางเอกออดอ้อนออเซาะว่า บอกหน่อยสิ อธิบายหน่อยสิ ไม่ถูกต้องยังไง ผิดตรงไหน
พอผมบอกว่า คำแรกนั้น มีคนบอกแล้วว่าอะไรเป็นอะไร คำหลังผมก็บอกว่าเคยอธิบายไปแล้วว่าไม่ตอบเพราะอะไร
แต่คุณ gw ที่สวมบทนางเอกผู้ไร้เดียงสาอยู่ดี ๆ ก็กลายเป็นตัวอิจฉาขึ้นมาทันที แบบหลงบท แขวะผมว่า
เรื่องราวมันนิดเดียวครับ
คือไม่ว่าคำ english speaking environment และ before you go. I wanted to show you a photograph. นั้น
ฝ่ายหนึ่ง บอกว่ามัน ผิด ย้ำนะครับ บอกว่ามัน ผิด
ซึ่งในตัวตนของคำ หากใครมีภูมิรู้พอ ก็จะเห็นได้ว่า เออ.. มันผิดจริง ๆ แหละ
คุณ gw อยู่เมืองนอกเมืองนา น่าจะมีภูมิรู้พอ ว่าผิดหรือไม่ผิด เพราะอะไร ยังไง
ทีนี้ หากไม่เห็นด้วย เห็นว่ามัน ไม่ผิด ก็บอกมาสิครับว่ามันไม่ผิด
ผมที่เห็นว่า ผิด จะได้อธิบาย
คุณ gw ก็แสดงท่าทีไม่เห็นด้วยว่ามันผิด ซึ่งหมายถึงคุณ gw เห็นว่ามันถูก
ก็แย้งมาสิครับ ก็บอกมาสิครับว่ามันไม่ผิด
ไม่ใช่สวมบทนางเอก ทำเป็นไร้เดียงสา นู๋ไม่รู้ว่าผิดตรงไหน บอกนู๋หน่อย
อย่างนี้ ไม่ได้แอ้มหล่ออยางผมหรอกครับ
เพราะหากผมอธิบายว่าผิดยังไงไปแล้ว คุณ gw ก็สบายไป เพราะไม่ได้บอกว่ามันไม่ผิด
แค่ถาม และอ้างได้ว่า ถามเพื่อเป็นความรู้
ลีลาอย่างนี้ เขาเรียกว่า ตีกิน ครับ เรียกว่า ฉวยโอกาสครับ
คือรอ รอว่าหากอธิบายถูก ฉันก็ไม่เสียอะไร เพราะฉันแค่ถามว่าผิดตรงไหน ฉันไม่ได้ว่ามันไม่ผิด
แต่หากอธิบายผิด นั่นแหละได้จังหวะที่ฉันรอ รอซ้ำ รอเยาะเย้ยถากถาง
ฉะนั้น บอกอีกครั้งครับ ว่าหากอยากได้คำอธิบายว่ามันไม่ถูกยังไง
ก็แค่คุณ gw บอกมาครับ ว่าทั้งสองคำนั้น ไม่ผิด ถูกต้องแล้ว
ผมจะได้ให้คำตอบ จะได้อธิบายให้ฟังว่า มันผิดยังไง ตรงไหน
อยู่ถึงอเมริกา ใช้ภาษาอังกฤษในชีวิตประจำวัน ก็กล้า ๆ หน่อยครับ
ไม่ใช่เล่นบทตีกินอยู่ตลอด มีประเด็นอะไรก็ไม่กล้าถกกันอย่างตรงไปตรงมา
เล่นแต่บทนางเอกสามบาท รอจังหวะแขวะ เสียดสีเหน็บแนมถากถางไปวัน ๆ
ผมนี่ ไม่ใช่ expert ทางภาษาอังกฤษ ไม่เคยเรียนนอก ไม่เคยไปทำงานต่างประเทศ
เพียงแต่ผมเห็นว่า ที่มันเป็นประเด็นนี่ มันแค่เรื่องพื้นฐานภาษาอังกฤษระดับมัธยมเท่านั้นเอง
ไม่เคยอวดโอ่ว่าเก่งภาษาอังกฤษเหมือนบางคน แต่ดันกลับใช้ภาษาอังกฤษระดับ ม.ต้นผิดเละเทะ
เห็นว่าผิด ผมก็ว่าผิด ใครเห็นว่าถูก ก็ว่ามาสิ จะได้แย้งกันว่าข้อเท็จจริงคืออะไร
ไม่ใช่ เล่นบทนางเอกนู๋ไม่รู้ ไม่กล้าบอกว่าผิดหรือถูก เอาแต่ออดอ้อนออเซาะถามว่า ผิดตรงไหน ๆ บอกนู๋ที
ไม่ไหวล่ะครับ
บอกมาสักคำสิครับ ว่ามันไม่ผิด เพื่อแสดงจุดยืน แสดงภูมิรู้
แล้วผมจะอธิบายว่ามันผิดยังไง
แต่หากคุณเองก็ไม่รู้ (ผมเชื่อว่าไม่รู้นั่นแหละ เพราะหากรู้ว่ามันไม่ผิด คงเถียงเอาชนะไปนานแล้ว ไม่ออดอ้อนอยู่อย่างนี้หรอก)
ก็ช่วยไม่ได้ครับ เพราะหากถึงอยู่อเมริกา แต่ไม่รู้ว่ามันถูกหรือผิดยังไง อธิบายไปก็ไร้ประโยชน์ครับ
เพราะแปลว่า สติปัญญาลึกเกินที่จะอธิบาย
เมื่อมีคนบอกว่ามันผิด หากคุณไม่เห็นด้วย ก็บอกมาครับว่ามันไม่ผิด
เท่านั้นเอง
มีศักดิ์ศรีในการถกแย้งครับ ไม่ใช่ไร้ศักดิ์ศรีรอตีกิน จ้องฉวยโอกาสเท่านั้น
นะครับ