ขออนุญาตถอดล็อกอินมานะคะ
เรามีแฟนเป็นวิศวกรโยธาค่ะ คบกันมาได้6 ปีกว่าแล้วแต่ยังไม่แต่งงาน เราอยู่คนละจังหวัดกันค่ะ เราอยู่บ้านส่วนเค้าอยู่แคมป์คนงาน วันหยุดมีแค่เดือนละ1วัน
ปัญหาของเราคือแฟนไม่มีเวลาให้เลย โทรคุยกันอาทิตย์ละครั้งไม่เกินสิบนาที หรือบางอาทิตย์ก็ไม่ได้คุยกันเลย
เราโทรหาเค้าก็ไม่รับสาย พอเราถามเค้าก็บอกชาร์ตแบตโทรศัพท์ไว้ในห้องบ้าง นอนหลับบ้าง เหนื่อย เพลีย ถ้าได้คุยกันก็คุยกับเราแค่แป๊บเดียวแล้วถามเราว่าง่วงรึยังตลอด เราเลยต้องวางสายทั้งๆที่ยังอยากคุย
เข้างานแปดโมงเลิกห้าโมงเย็น บางทีติดเทปูนต้องอยู่เฝ้า เค้าบอกทำงานแบบนี้ต้องทำใจเค้าไม่มีเวลาว่างนักหรอก
บางทีก็อยากจะโทษว่าเป็นเพราะงานของเค้าที่ทำให้เค้าไม่มีเวลาให้เราแต่บางทีมันอดคิดไม่ได้ว่าเค้ามีคนอื่นรึเปล่า เพื่อนๆเราก็อยากให้เราเลิกกับเค้าซะ
เพื่อนบอกว่าเราน่าสงสารแฟนมีแต่แฟนไม่ดูแล ไม่ใส่ใจเลย เฟสบุคเราเค้าก็ไม่รับเป็นเพื่อน ไลน์หาก็แทบจะไม่อ่านด้วยซ้ำ
เราไปไหนก็ต้องไปคนดียว กินข้าวในร้านอาหารคนเดียว ดูหนังคนเดียว เดินห้างคนเดียว ทำอะไรๆคนเดียวใครๆก็คิดว่าเราโสด มีคนมาจีบเรานะแต่เราปฏิเสธหมด
เค้าบอกเราว่าเค้างานยุ่งมากเค้าไม่มีเวลาไปมีคนอื่นหรอก เราก็เชื่อเราก็ไว้ใจ เมื่อก่อนคบกันแรกๆไม่เป็นแบบนี้หรอกเพราะยังเรียนอยู่ยังพอมีเวลาให้เราแต่พอเริ่มทำงานเค้าก็เป็นแบบนี้
วันหยุดของเค้าที่มีแค่เดือนละ1วัน มันมีค่ามากสำหรับเรานะ เราก็ไปหาเค้าไปยืนคอยให้เค้ามารับเชื่อไหมทุกๆครั้งเค้าจะทิ้งให้เรารออยู่เป็นชั่วโมง บางทีค่ำๆมืดๆเค้าก้ไม่รีบมารับเรา ขนาดเราโทรไปบอกเค้าล่วงหน้าว่าใกล้ถึงแล้วนะออกมารับได้เลย แต่สิ่งที่ได้กลับมาทุกครั้งคือเราต้องยืนรอ
โทรศัพท์เค้าติดรหัสทั้งเฟสบุค ทั้งระบบแชทเฟสบุคแล้วยังมีบีทอล์คอีกที่เค้าติดรหัสไว้ เราขอให้เค้าลบออกเราไม่อยากให้เค้าเล่นเค้าก็บอกว่าเค้าไม่ได้เล่นคราวก่อนที่โหลดมาก็เล่นแก้เครียด เราเลยว่าทำไมไม่คุยกับเราบ้างทำไมถึงไปคุยกับคนอื่นเค้าก็บอกไม่ได้คุยแล้ว
เรารู้สึกท้อมากๆคบกับเค้าแต่เหมือนอยู่ตัวคนเดียว เพื่อนเราบอกว่าแฟนเราเค้าจะรอให้เราทนไม่ไหวแล้วเป็นฝ่ายบอกเลิกไปเอง แล้วคนผิดก็คือเราที่ทิ้งเค้าไป แล้วถ้าแต่งงานไปมันก็คงไม่มีความสุขหรอกเพราะขนาดนี้เค้ายังปล่อยเราทิ้งๆคว้างๆเลย แต่งไปก็ทุกข์ทรมานเปล่า ถ้ามีลูกไปเราก็คงจะกลายเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวที่มีพ่อให้ลูกแต่พ่อไม่ได้มาสนใจมาคอยดูแลชีวิตความเป็นอยู่เลย เราบอกตรงๆเราสงสารลูกเพราะเราก็ไม่เคยได้อยู่กับพ่อกับแม่เราเข้าใจความรู้สึกนี้ดี
เราอยากได้คำแนะนำจากคนอื่นบ้าง คนที่ทำอาชีพนี้หรือคนที่มีแฟนทำอาชีพนี้เค้าทำยังไงถึงจะไปกันรอด
*ขออนุญาตแท็กหว้อกอที่มีวิศวกรอยู่ด้วยค่ะ
เชิญคนที่ทำงานเป็นวิศวกรโยธาหรือคนที่มีแฟนทำอาชีพนี้ เช้ามาทางนี้หน่อยค่ะ
เรามีแฟนเป็นวิศวกรโยธาค่ะ คบกันมาได้6 ปีกว่าแล้วแต่ยังไม่แต่งงาน เราอยู่คนละจังหวัดกันค่ะ เราอยู่บ้านส่วนเค้าอยู่แคมป์คนงาน วันหยุดมีแค่เดือนละ1วัน
ปัญหาของเราคือแฟนไม่มีเวลาให้เลย โทรคุยกันอาทิตย์ละครั้งไม่เกินสิบนาที หรือบางอาทิตย์ก็ไม่ได้คุยกันเลย
เราโทรหาเค้าก็ไม่รับสาย พอเราถามเค้าก็บอกชาร์ตแบตโทรศัพท์ไว้ในห้องบ้าง นอนหลับบ้าง เหนื่อย เพลีย ถ้าได้คุยกันก็คุยกับเราแค่แป๊บเดียวแล้วถามเราว่าง่วงรึยังตลอด เราเลยต้องวางสายทั้งๆที่ยังอยากคุย
เข้างานแปดโมงเลิกห้าโมงเย็น บางทีติดเทปูนต้องอยู่เฝ้า เค้าบอกทำงานแบบนี้ต้องทำใจเค้าไม่มีเวลาว่างนักหรอก
บางทีก็อยากจะโทษว่าเป็นเพราะงานของเค้าที่ทำให้เค้าไม่มีเวลาให้เราแต่บางทีมันอดคิดไม่ได้ว่าเค้ามีคนอื่นรึเปล่า เพื่อนๆเราก็อยากให้เราเลิกกับเค้าซะ
เพื่อนบอกว่าเราน่าสงสารแฟนมีแต่แฟนไม่ดูแล ไม่ใส่ใจเลย เฟสบุคเราเค้าก็ไม่รับเป็นเพื่อน ไลน์หาก็แทบจะไม่อ่านด้วยซ้ำ
เราไปไหนก็ต้องไปคนดียว กินข้าวในร้านอาหารคนเดียว ดูหนังคนเดียว เดินห้างคนเดียว ทำอะไรๆคนเดียวใครๆก็คิดว่าเราโสด มีคนมาจีบเรานะแต่เราปฏิเสธหมด
เค้าบอกเราว่าเค้างานยุ่งมากเค้าไม่มีเวลาไปมีคนอื่นหรอก เราก็เชื่อเราก็ไว้ใจ เมื่อก่อนคบกันแรกๆไม่เป็นแบบนี้หรอกเพราะยังเรียนอยู่ยังพอมีเวลาให้เราแต่พอเริ่มทำงานเค้าก็เป็นแบบนี้
วันหยุดของเค้าที่มีแค่เดือนละ1วัน มันมีค่ามากสำหรับเรานะ เราก็ไปหาเค้าไปยืนคอยให้เค้ามารับเชื่อไหมทุกๆครั้งเค้าจะทิ้งให้เรารออยู่เป็นชั่วโมง บางทีค่ำๆมืดๆเค้าก้ไม่รีบมารับเรา ขนาดเราโทรไปบอกเค้าล่วงหน้าว่าใกล้ถึงแล้วนะออกมารับได้เลย แต่สิ่งที่ได้กลับมาทุกครั้งคือเราต้องยืนรอ
โทรศัพท์เค้าติดรหัสทั้งเฟสบุค ทั้งระบบแชทเฟสบุคแล้วยังมีบีทอล์คอีกที่เค้าติดรหัสไว้ เราขอให้เค้าลบออกเราไม่อยากให้เค้าเล่นเค้าก็บอกว่าเค้าไม่ได้เล่นคราวก่อนที่โหลดมาก็เล่นแก้เครียด เราเลยว่าทำไมไม่คุยกับเราบ้างทำไมถึงไปคุยกับคนอื่นเค้าก็บอกไม่ได้คุยแล้ว
เรารู้สึกท้อมากๆคบกับเค้าแต่เหมือนอยู่ตัวคนเดียว เพื่อนเราบอกว่าแฟนเราเค้าจะรอให้เราทนไม่ไหวแล้วเป็นฝ่ายบอกเลิกไปเอง แล้วคนผิดก็คือเราที่ทิ้งเค้าไป แล้วถ้าแต่งงานไปมันก็คงไม่มีความสุขหรอกเพราะขนาดนี้เค้ายังปล่อยเราทิ้งๆคว้างๆเลย แต่งไปก็ทุกข์ทรมานเปล่า ถ้ามีลูกไปเราก็คงจะกลายเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวที่มีพ่อให้ลูกแต่พ่อไม่ได้มาสนใจมาคอยดูแลชีวิตความเป็นอยู่เลย เราบอกตรงๆเราสงสารลูกเพราะเราก็ไม่เคยได้อยู่กับพ่อกับแม่เราเข้าใจความรู้สึกนี้ดี
เราอยากได้คำแนะนำจากคนอื่นบ้าง คนที่ทำอาชีพนี้หรือคนที่มีแฟนทำอาชีพนี้เค้าทำยังไงถึงจะไปกันรอด
*ขออนุญาตแท็กหว้อกอที่มีวิศวกรอยู่ด้วยค่ะ