สวัสดีคะขอแทนตัวเองว่า อันอัน นะคะ อันขอลงเปนกระทู้คำถามนะคะ อันได้อ่านมาหลายกระทู้มากเวลาอันเหนื่อยๆท้อๆเหงาๆ อันก็จะมานั่งอ่านกระทู้ วันนี้อันเลยอยากมาเล่าชีวิตอันกับผช.คนที่รักแลดีทุกอย่างกับอัน แม้อันจะเคยทำอะไรไม่ดีกับเค้าก็ตาม อันเลยอยากจะมาแชร์ประสบการให้ทุกคนได้อ่านกัน เผื่อจะตรงกับชีวิตใครและจะนำไปใช้ในบางเรื่องที่ดีๆนะคะ 5555555 เริ่มด้วยตัวอันก่อน อันเป็นคนตลก เฮฮา พูดเก่ง กวนทีนก็เก่งคะ แต่เปนคนตรงๆ แรดบางเวลา5555 เรื่องนี้ย้อนไปนานหน่อยนะคะ ประมาน 10กว่า ปีที่ผ่านมา มาเริ่มกันเลยดีกว่าเนอะ กระทู้นี้เป็นกระทู้แรก ผิดพลาดก้ออภัยกันด้วยนะคะ คำพูดบางประโยคไม่ได้ร้อยเปอเซนนะคะอาจมีคาดเคลื่อนบางเพราะนานมากๆๆๆๆแต่ก้อมาจากประโยคจิงแต่อาจผิดเพี้ยนบางคำพูดนะคะ
เริ่มกันเลยนะคะ ตอนนั้นอันเรียนปวช.ที่นึงดังพอควรเลยคะที่นี่ ไฮโซลูกคุณหนูแบบแรงๆทั้งนั้น แล้วก้อใช้ชีวิตที่เริดๆเชิดๆไปวันๆ อ่อยเด็กช่างไปวันๆ คนมาจีบก้อคุยด้วยหมด(อันเปนคนแรงนะคะบอกไว้ก่อน) รถไฟชนกันเปนว่าเล่น แต่อันไม่สนคะช่วงนั้น กำลังฮอต อันอยู่ปี2แล้วคะ อันเปนคนอวบคะ แต่เตี้ยนะคะ5555 เด็กช่างแย่งกันจีบมีแต่คนรู้จัก เอวเปนเอว ตูดเปนตูด ตอนนั้นหุ่นดีคะกำลังน่า....น่าฟัดคะ แต่ตอนนี้คงไม่ใช่5555 ต่อๆ แล้วชุดปวช.ก้อนะมันต้องแรดหน่ย กระโปรงทรงเอเปนสุ่ม อันรับไม่ได้คร้า อันก้อสั่งตัดใหม่สิคะ สั้นๆเน้นๆพอดีตูด แต่จิมิข้างหน้าอันค่อนข้างเปนรูปเปนร่างแบบมาเต็มคะพอตัดมาพอดีค่อนข้างรัดนิสนึง แคบๆเดินนี่คือเปนผีญี่ปุ่นอ่ะคะ 55555 พอใส่ปุ๊บ รูปร่างชัดเจนมากแบ่งแยกทุกส่วนโดยเฉพาะจิมิ5555 แต่คนอย่างอันหรอไม่สนคะจัดเต็มก้ออันชอบทรงมันนิคะ อันก้อใส่มาเรียนตามปกติ แต่พอเดินเข้ามามันไม่ปกติสิคะ ตอนเข้ามาวันนี้อันมาสายคะแล้วมันเหมือนจุดเด่นไงคะ แล้วบวกกับจิมิ เอว ตูด สะโพกอันใหญ่ๆของอัน โดยเฉพาะจิมิ มันก้อยิ่งเด่นเข้าไปใหญ่ คือตอนนั้นทุกคนมองมาที่อันคนเดียวเลยคะ ทำเอาอันเหงื่อตกเลยคะ เห้ยตรูทำอะไรผิดว่ะหรือว่าในตัวมีอะไร รีบก้มตรวจดูตัวเองเลยคะว่ากระโปรงขาดหรืออะไร แต่มันก้อไม่มีอะไรนี่หว่า จนมีผู้รุ่นพี่คนนึงเดินมาข้างหลังแล้วก้มลงมาพูดใกล้ๆว่า เดินไปสิ (อันก้อหันไปมองคะ อึ้งคะงานดีเลยแหละ แต่ไม่ใช่สเปคนะแค่อึ้งว่าขาวสูงเฉยๆ เลยพูดว่า ก้อมีแต่คนมองอันไม่กล้าเดินอ่ะ) ก้อจะไม่ให้เค้ามองกันได้ไงล่ะก้อดูสิ(ก้มลงมามองที่หุ่นอัน)มาเน้นๆขนาดนั้น มาเดินมาพี่บังให้ แล้วจะเหลือหรอดูอาจารมองดิโดนแน่ๆทีหลังมาสายใส่สุ่มมานะ แล้วพี่เค้าก้อยิ้มคะ งานเข้าอันแล้วคะโดยเชิญผู้ปกครองคะจะเหลือหรอ แต่อันขออาจารคะว่าแม่ไม่ว่างเลยขอให้ลงโทษอย่างอื่น อาจารบอกให้คอยช่วยอาจารถือของไปส่งที่ตึกเด็กช่าง ห่ะ!!! อันก้อรีบรับปากสิคะ นอขึ้นล่ะอันเอ้ย5555 อันโชคดีคะที่อาจารคนนี้ใจดี แต่ป่าวหรอกคะโดนจนอาจารเบื่อขี้เกียจยึดกระโปรงอ่ะคิดดู5555 อันก้อเดินถือของช่วยอาจารไปส่งห้องเด็กช่างคะ แค่เดินยังไม่ทันได้เข้าห้องก้อมองกับแบบเอาซะอิอันเขิลเลย พอเข้าไป
อาจาร : เห้ย แหม๋พวกเอ็งนี่นะ เหนไม่ได้เลย ฟังๆ เลิกมองน้องเค้าได้แล้ว
รุ่นพี่ : รุ่นน้องหราจาร แต่....ไม่น้องนะ 55555แล้วก้อหัวเราะกันทั้งห้องเลยคะ แต่..มีพี่คนนึงนั่งนิ่งไม่ได้หัวเราะอยู่คนเดียวอันก้อมองเพ่งไปเพราะสายตาสั้น อ๋อนั่นมันพี่คนที่เดินบังให้เราเมื่อเช้านิ อันก้อยิ้มให้เค้าก้อยิ้มตอบคะ ทั้งห้องมองไปที่พี่เค้าเลยคะ เราเลยรีบกลับดีกว่า
อัน : อาจารคะ หนูกลับนะ เจอแบบนี้ไม่ไหวคะ 5555 เรียบร้อยนะคะ ขอบคุณคะอาจาร
อาจาร : เดี๋ยวสิของยังเอามาไม่ครบนะ อยู่บนโต๊ะอาจารอีก
รุ่นพี่ : นางคงเหนหน้าเรานอยๆคงรู้ว่าเราไม่พอใจ เลยบอกอาจารว่า จารเดี๋ยวผมไปเอาเอง ให้น้องเค้าเรียนเหอะสงสารน้องเค้าอ่ะ (โอ๊ยขอบคุณนะคะพี่แต่เมื่อกี้มุงนั่นแหละไม่ใช่หราห่านนนนนน)
อาจาร : แหม๋ไอ้นี่ รู้นะคิดไรอยู่ เออไปเอามาให้ครบนะ
เราเลยไหว้อาจารแล้วรีบเดินออกมา เห้อ ถอนหายใจแรงมาก คือไม่ได้เขิลนะ ไม่ชอบพวกแซวเสียหลักอ่ะเหมือนหัวงู ลำใยคะ อันก้อเดินไปเรียนตามปกติคะจนเลิกเรียนอันชวนพวกนางไปเดินเที่ยวห้างกันคะ เพื่อนอันมีหญิง3 ชาย2 ปอย ปอ เนย แมก นิก เพื่อนอันเปนเด็กเรียนคะ แต่ก้อไม่ถึงกับเรียบร้อยมากขนาดนั้นนะคะ แต่ออกไปทางสติบ้าบอๆกันมากกว่าคะ ก้อคงมีแต่อันกับเนยนี่แหละคะที่ออกแนวสตอๆหน่อย5555 แต่ตรงๆจิงใจนะคะ
ปอย,ปอ : เออมุงไปดิพอดีเลย พวกตูกำลังจะไปสมัครงานกัน ตูสมัครเสร็จเดินเล่นกัน
อัน : อ่าวสมัครที่ไหนว่ะ ไม่บอกตูเลย
ปอย : ที่ร้าน......อ่ะ มันน่าจะสบายๆไม่น่าเหนื่อยเค้ารับอยู่
อัน : เห้ย รับกี่คนว่ะ อยากทำด้วยว่ะ ขี้เกียดอยู่บ้านว่ะ ทำกี่โมงเลิกกี่โมงว่ะ
ปอย : ก้อเลิกเรียนก้อไป นับชม.เอา ถึงห้างปิดอ่ะ
อ้น : ตูทำด้วยนะ ได้หาตังเที่ยว 5555
ปอย : แล้วแต่มุงทำป่าวล่ะ แล้วเอกสารล่ะ
อัน : เอองั้นวันนี้พวกมุงสมัครไปก่อน พรุ่งนี้พาตูไปด้วยนะ
ปอย : เออๆ ..... เราก้อนั่งรถไปกันคะ
พอไปถึงเราก้อไปนั่งรอ นั่งมองเค้าทำงานกัน คิดในใจ เออสบายว่ะ ไม่มีไรมาก จิ๊บๆ(อันเปนคนชอบมอง ชอบแอบจำอ่ะคะ) ระหว่างนั่งรอก้อมีแต่คนมอง อันก้อไม่ได้คิดอะไรคิดว่าเค้าคงจะมองว่า พวกมุงจะทำกันได้หราว่ะ ก้อนะรร.ที่เราเรียนก้อมีกะตังนิดนึงเปนธรรมดาที่เค้าคงแปลกใจ เราก้อเลยไม่ได้ใส่ใจอะไร จนพวกมันสมัครกันเสร็จ เราก้อไปเดินเล่นกันต่อคะ ขากลับเราก้อเดินผ่านร้านที่เรามาสมัครงานกันก้อเหนผช.คนนึงมองออมาแล้วพี่ในร้านก้อชี้ให้ดูพวกเรา เราก้อคิดว่าคงไม่มีอะไรเค้าคงบอกกันว่าพวกนี้แหละจะมาทำงานแหละมั้ง แต่เอ๊ะทำไมเค้ามองตามเราจังว่ะ หรืออีอันคิดไปเอง5555 เราก้อแยกย้ายกันกลับคะ กลับมาเราก้อเตรียมเอกสาร จัดการตัวเองนอนคะ พอเช้าเราก้อรีบแต่งตัวไปรร.กลัวสายขี้เกียดโดนจารบ่นคะ5555 เราก้อกำลังเดินเข้ารร.ก้อมีแต่คนมาขอเบอ แต่เราก้อแค่ยิ้มอ่อยไปทีแล้วรีบเดินคะ จนมีคนมาดึงเสื้อเราคะ กะหันไปด่าเต็มที่ ผาง!!!!!
พี่ก้า : ....ยิ้ม มาเช้าเลยนะวันนี้
อัน : พี่ก้อมาเช้านิคะ ว่าแต่ขอบคุณนะคะวันนั้นที่ช่วยหนู แมนมากพี่ เอ้อแล้วก้อขอบคุณที่ไม่หัวเราะร่วมกะเพื่อนวันนั้นนะ พี่กินข้าวยังอ่ะ ไปกินข้าวกันม่ะหนูเลี้ยง ถือว่าเปนการขอบคุณเนอะ
พี่ก้า : พี่กินแล้ว เรายังไม่ได้กินหรา (พยักหน้า) งั้นไปสิพี่ไปนั่งเปนเพื่อน เราก้อเดินโรงอาหารกันก้อซื้อข้าวมาเสร็จ
อัน : พี่ไม่กินจิงอ่ะ หนูเลี้ยงวันนี้วันเดียวนะ วันอื่นหมดโปรนะ55555
พี่ก้า : กินเลยพี่กินมาแล้ว งั้นเดี๋ยวพี่ไปซื้อน้ำมาให้นะ เอาน้ำไร แต่แกไม่ฟังคำตอบเดินไปซื้อมาเลย อ่ะน้ำส้ม
อัน : โห้เดาถูกด้วยอ่ะ เก่งเนอะ
พี่ก้า : ใครเดา พี่รู้
อัน : พี่รู้ได้ไงอ่ะ เรายังไม่รู้ชื่อกันเลยด้วยซ้ำ ตลกล่ะพี่อย่ามาอำ
พี่ก้า : 5555พี่ไม่ได้อำ พี่ชื่อก้า เปนแฟนกะพี่วี่พี่สาวของจี้อ่ะ (เอ้าแล้ว
มารู้เรื่องตูได้ไงว่ะ แปลกๆ)
อัน : จิงอ่ะ ดีจังพี่วี่น่ารักอ่ะอันชอบ (พี่วี่เปนคนน่ารักทั้งหน้าตา ทั้งรูปร่าง ทั้งนิสัย) แล้วพี่รู้ได้ไงล่ะ แล้วนี่พี่วี่จะเข้าใจผิดมั้ยเนี่ย พี่ไปห้องเลยก้อได้เดี๋ยวจี้กะพี่วี่เดินมาแล้วจะเข้าใจผิดป่าวๆ
พี่ก้า : ไม่หรอก วี่กะจี้รู้ดี เค้าไม่ว่าหรอก นี่เรากินข้าวคำนึงนานไปป่ะ
อัน : เอ้าก้อคุยไปด้วยนิ จี้กะพี่วี่รู้ไรอ่ะ
พี่ก้า : เออน่าช่างมันเหอะรีบๆกินเข้า กินข้าวโคตรนานอ่ะ
อัน : พี่ก้อไปก่อนดิ มาเร่งคนกินบาปนะรู้ป่ะ (พี่ก้าเปนรุ่นพี่เราคะเราปวช.2 พี่ก้าปวส.1 นางหุ่นดีเปนนักกีฬาขาวตี๋ ที่เหนเฉยๆกะพี่ก้าไม่ใช่ไรนะมันไม่ใช่สเปคอันเลยก้อว่าได้5555 ถ้าสเปคหราคงไม่เหลือ 5555)
พี่ก้า : รอแหละดีล่ะ
พอเรากินเสร็จพี่ก้าก้อเดินขึ้นมาส่งเราที่หน้าห้องเลย เราบอกไม่ให้มาเพราะกลัวจี้เหนแล้วบอกพี่วี่จะผิดใจกันป่าวๆแต่แกไม่ยอมบอกว่าจะมาหาจี้ด้วย การที่เด็กช่างเดินมาตึกเด็กพานิชนี่มันไม่ธรรมดา มีแต่คนมองด้วยความจิกทั้งนั้นสายตานี่แบบอื้ม!!!!
พอถึงหน้าห้อง จี้นั่งอยู่ก้อมองมาที่เรา
อัน : อันไปนะพี่ก้า ให้อันเรียกจี้มั้ย
พี่ก้า : ไม่ต้องหรอก พี่ไปล่ะ
อัน : เอ้อพี่ก้า ค่าน้ำอันลืมเลย อ่ะเอาไป
พี่ก้า : ไม่เอาพี่เลี้ยง เก็บไปเหอะ ไปล่ะ
อันก้อเดินเข้าห้องไป มองจี้ จี้ยังยิ้มให้อยู่ก้อโล่งอก อันเดินเข้าไปหาจี้
อัน : จี้ เมื่อกี้..........
จี้ : เออไม่เปนไรหรอกเรารู้ (รู้ไรว่ะเมื่อกี้พี่ก้าก้อพูดแบบเนี้ย)
อัน : รู้ รู้ไรอ่ะจี้บอกเราได้มั้ยสงสัยตั้งแต่พี่กล้าพูดล่ะ อันไม่อยากให้พี่วี่กะจี้เข้าใจผิดนะ
จี้ : มานี่ดินั่งนี่ เดี๋ยวจะบอก คืองี้ พี่ก้าอ่ะเค้าเปนแฟนกะพี่วี่ (เอออันนั้นตูรู้ มุงจะพูดทำไมว่ะ) แต่ก่อนที่พี่ก้าจะคบกะพี่วี่อ่ะ เค้าชอบอัน
อัน : เห้ยบ้า จี้เข้าใจไรผิดป่าว (เราไม่เคยรู้จัก ไม่เคยเหนเค้าในสายตาด้วยซ้ำ เอาตรงๆนะคือตั้งแต่เรียนมาคือตูเพิ่งเคยเหนนี่แหละ
จี้ : ไม่หรอกฟังดิ คือพอพี่ก้ารู้ว่าพี่วี่ชอบ เค้าก้อลองคุยกัน แล้วพอพี่ก้ารู้ว่าเราเปนน้องพี่วี่ พี่ก้าเลยเล่าให้เรากะพี่วี่ฟังเรื่องอัน ว่าแกชอบอันแต่ไม่ได้ชอบแบบอยากเปนแฟนนะ คือแกบอกชอบแบบน้อง อยากช่วย อยากดูแล แกบอกถ้ามีน้องแบบอันคงมีแต่รอยยิ้ม(นี่ตูมีพี่คอยดูโดยที่ตูไม่เคยรู้เลยหราว่ะเนี่ยอีอันเอ้ย) แต่แกไม่ต้องห่วงนะพี่วี่กะเราเข้าใจ อย่าคิดมาก พี่ก้าแกคอยถามถึงอันตลอดแหละ แกรู้ทุกเรื่องแกคอยดูแลอันอยู่ห่างๆนะนะจี้ยังอิจฉาเลยเปนน้องสาวแฟนแก แต่แกห่วงอันมากกว่าเราอีก5555
อัน : นี่อันไม่เคยรู้เรื่องเลยนะเนี่ย เพิ่งรู้จักชื่อวันนี้ด้วยซ้ำ ไม่เคยสนใจแกเลย
จี้ : แกจำตอนปี1 เทอม2ได้ป่ะ ที่แกยืนกลางสนามแล้วทะเลาะกะแฟนอ่ะ พี่ก้าแกเหน แกโมโหมากเลยนะ แต่แกก้อถามจี้ว่าอันโอเคมั้ย จี้บอกโอเคแกเลยโล่งอก
อัน : อืมขอบใจนะจี้ แล้วพี่วี่ว่าไงบ้างอ่ะ
จี้ : พี่วี่ไม่คิดอะไรเลยสบายใจได้เพราะพี่ก้าแกไม่ได้ชอบแบบนั้นแกรักอันแบบน้องพี่วี่ก้อชอบอันนะ
อัน : อืมขอบใจนะจี้ เดี๋ยวอันไปนั่งที่ก่อน เรากลับมานั่งโต๊ะก้อคิดเออตูนี่ไม่เคยสนใจรอบข้างจิงๆสินะ5555แรดไปวันๆ เราก้อเรียนจนเลิกเราก้อกำลังเดินออกไปจะไปขึ้นรถกะพวกเพื่อนๆไปสมัครงาน ก้อถึงหน้าป้ายรถเมล์เจอพี่ก้า
พี่ก้า : จะไปไหนเรา
อัน : อ๋ออันจะไปสมัครงานอ่ะพี่ ไปก่อนนะ เราก้อขึ้นรถเลยคะ พอถึงเราก้อเข้าไปเราก้อเหนผช.คนเมื่อวานที่ยืนมองเรา เราก้อเดินเข้าไปบอกพี่พนักงานว่าพี่คะหนูมาสมัครงานคะ เค้าก้อเดินไปบอกผช.คนนั้น แล้วเค้าก้อเดินมาตามเราบอกให้เราไปในห้องสัมพาดเลย เอ้าเพื่อนตูสมัครก่อนป่ะว่ะ แต่ก้อไม่ได้คิดอะไร ก้อเลยถามพี่คะนั่นผจก.หราคะ ป่าวคะน้องนี่เจ้าของร้านนี้ (ไมยังหนุ่มอยู่ว่ะ)ไอ้เราก้อนึกว่าคนส่งของ5555 เราก้อเดินเข้าไป ตื่นเต้นว่ะหน้ามันนิ่งมากคะ มันจะแ_กหัวตูมั้ยเนี่ย
ขอบคุณที่รักกัน18++++
เริ่มกันเลยนะคะ ตอนนั้นอันเรียนปวช.ที่นึงดังพอควรเลยคะที่นี่ ไฮโซลูกคุณหนูแบบแรงๆทั้งนั้น แล้วก้อใช้ชีวิตที่เริดๆเชิดๆไปวันๆ อ่อยเด็กช่างไปวันๆ คนมาจีบก้อคุยด้วยหมด(อันเปนคนแรงนะคะบอกไว้ก่อน) รถไฟชนกันเปนว่าเล่น แต่อันไม่สนคะช่วงนั้น กำลังฮอต อันอยู่ปี2แล้วคะ อันเปนคนอวบคะ แต่เตี้ยนะคะ5555 เด็กช่างแย่งกันจีบมีแต่คนรู้จัก เอวเปนเอว ตูดเปนตูด ตอนนั้นหุ่นดีคะกำลังน่า....น่าฟัดคะ แต่ตอนนี้คงไม่ใช่5555 ต่อๆ แล้วชุดปวช.ก้อนะมันต้องแรดหน่ย กระโปรงทรงเอเปนสุ่ม อันรับไม่ได้คร้า อันก้อสั่งตัดใหม่สิคะ สั้นๆเน้นๆพอดีตูด แต่จิมิข้างหน้าอันค่อนข้างเปนรูปเปนร่างแบบมาเต็มคะพอตัดมาพอดีค่อนข้างรัดนิสนึง แคบๆเดินนี่คือเปนผีญี่ปุ่นอ่ะคะ 55555 พอใส่ปุ๊บ รูปร่างชัดเจนมากแบ่งแยกทุกส่วนโดยเฉพาะจิมิ5555 แต่คนอย่างอันหรอไม่สนคะจัดเต็มก้ออันชอบทรงมันนิคะ อันก้อใส่มาเรียนตามปกติ แต่พอเดินเข้ามามันไม่ปกติสิคะ ตอนเข้ามาวันนี้อันมาสายคะแล้วมันเหมือนจุดเด่นไงคะ แล้วบวกกับจิมิ เอว ตูด สะโพกอันใหญ่ๆของอัน โดยเฉพาะจิมิ มันก้อยิ่งเด่นเข้าไปใหญ่ คือตอนนั้นทุกคนมองมาที่อันคนเดียวเลยคะ ทำเอาอันเหงื่อตกเลยคะ เห้ยตรูทำอะไรผิดว่ะหรือว่าในตัวมีอะไร รีบก้มตรวจดูตัวเองเลยคะว่ากระโปรงขาดหรืออะไร แต่มันก้อไม่มีอะไรนี่หว่า จนมีผู้รุ่นพี่คนนึงเดินมาข้างหลังแล้วก้มลงมาพูดใกล้ๆว่า เดินไปสิ (อันก้อหันไปมองคะ อึ้งคะงานดีเลยแหละ แต่ไม่ใช่สเปคนะแค่อึ้งว่าขาวสูงเฉยๆ เลยพูดว่า ก้อมีแต่คนมองอันไม่กล้าเดินอ่ะ) ก้อจะไม่ให้เค้ามองกันได้ไงล่ะก้อดูสิ(ก้มลงมามองที่หุ่นอัน)มาเน้นๆขนาดนั้น มาเดินมาพี่บังให้ แล้วจะเหลือหรอดูอาจารมองดิโดนแน่ๆทีหลังมาสายใส่สุ่มมานะ แล้วพี่เค้าก้อยิ้มคะ งานเข้าอันแล้วคะโดยเชิญผู้ปกครองคะจะเหลือหรอ แต่อันขออาจารคะว่าแม่ไม่ว่างเลยขอให้ลงโทษอย่างอื่น อาจารบอกให้คอยช่วยอาจารถือของไปส่งที่ตึกเด็กช่าง ห่ะ!!! อันก้อรีบรับปากสิคะ นอขึ้นล่ะอันเอ้ย5555 อันโชคดีคะที่อาจารคนนี้ใจดี แต่ป่าวหรอกคะโดนจนอาจารเบื่อขี้เกียจยึดกระโปรงอ่ะคิดดู5555 อันก้อเดินถือของช่วยอาจารไปส่งห้องเด็กช่างคะ แค่เดินยังไม่ทันได้เข้าห้องก้อมองกับแบบเอาซะอิอันเขิลเลย พอเข้าไป
อาจาร : เห้ย แหม๋พวกเอ็งนี่นะ เหนไม่ได้เลย ฟังๆ เลิกมองน้องเค้าได้แล้ว
รุ่นพี่ : รุ่นน้องหราจาร แต่....ไม่น้องนะ 55555แล้วก้อหัวเราะกันทั้งห้องเลยคะ แต่..มีพี่คนนึงนั่งนิ่งไม่ได้หัวเราะอยู่คนเดียวอันก้อมองเพ่งไปเพราะสายตาสั้น อ๋อนั่นมันพี่คนที่เดินบังให้เราเมื่อเช้านิ อันก้อยิ้มให้เค้าก้อยิ้มตอบคะ ทั้งห้องมองไปที่พี่เค้าเลยคะ เราเลยรีบกลับดีกว่า
อัน : อาจารคะ หนูกลับนะ เจอแบบนี้ไม่ไหวคะ 5555 เรียบร้อยนะคะ ขอบคุณคะอาจาร
อาจาร : เดี๋ยวสิของยังเอามาไม่ครบนะ อยู่บนโต๊ะอาจารอีก
รุ่นพี่ : นางคงเหนหน้าเรานอยๆคงรู้ว่าเราไม่พอใจ เลยบอกอาจารว่า จารเดี๋ยวผมไปเอาเอง ให้น้องเค้าเรียนเหอะสงสารน้องเค้าอ่ะ (โอ๊ยขอบคุณนะคะพี่แต่เมื่อกี้มุงนั่นแหละไม่ใช่หราห่านนนนนน)
อาจาร : แหม๋ไอ้นี่ รู้นะคิดไรอยู่ เออไปเอามาให้ครบนะ
เราเลยไหว้อาจารแล้วรีบเดินออกมา เห้อ ถอนหายใจแรงมาก คือไม่ได้เขิลนะ ไม่ชอบพวกแซวเสียหลักอ่ะเหมือนหัวงู ลำใยคะ อันก้อเดินไปเรียนตามปกติคะจนเลิกเรียนอันชวนพวกนางไปเดินเที่ยวห้างกันคะ เพื่อนอันมีหญิง3 ชาย2 ปอย ปอ เนย แมก นิก เพื่อนอันเปนเด็กเรียนคะ แต่ก้อไม่ถึงกับเรียบร้อยมากขนาดนั้นนะคะ แต่ออกไปทางสติบ้าบอๆกันมากกว่าคะ ก้อคงมีแต่อันกับเนยนี่แหละคะที่ออกแนวสตอๆหน่อย5555 แต่ตรงๆจิงใจนะคะ
ปอย,ปอ : เออมุงไปดิพอดีเลย พวกตูกำลังจะไปสมัครงานกัน ตูสมัครเสร็จเดินเล่นกัน
อัน : อ่าวสมัครที่ไหนว่ะ ไม่บอกตูเลย
ปอย : ที่ร้าน......อ่ะ มันน่าจะสบายๆไม่น่าเหนื่อยเค้ารับอยู่
อัน : เห้ย รับกี่คนว่ะ อยากทำด้วยว่ะ ขี้เกียดอยู่บ้านว่ะ ทำกี่โมงเลิกกี่โมงว่ะ
ปอย : ก้อเลิกเรียนก้อไป นับชม.เอา ถึงห้างปิดอ่ะ
อ้น : ตูทำด้วยนะ ได้หาตังเที่ยว 5555
ปอย : แล้วแต่มุงทำป่าวล่ะ แล้วเอกสารล่ะ
อัน : เอองั้นวันนี้พวกมุงสมัครไปก่อน พรุ่งนี้พาตูไปด้วยนะ
ปอย : เออๆ ..... เราก้อนั่งรถไปกันคะ
พอไปถึงเราก้อไปนั่งรอ นั่งมองเค้าทำงานกัน คิดในใจ เออสบายว่ะ ไม่มีไรมาก จิ๊บๆ(อันเปนคนชอบมอง ชอบแอบจำอ่ะคะ) ระหว่างนั่งรอก้อมีแต่คนมอง อันก้อไม่ได้คิดอะไรคิดว่าเค้าคงจะมองว่า พวกมุงจะทำกันได้หราว่ะ ก้อนะรร.ที่เราเรียนก้อมีกะตังนิดนึงเปนธรรมดาที่เค้าคงแปลกใจ เราก้อเลยไม่ได้ใส่ใจอะไร จนพวกมันสมัครกันเสร็จ เราก้อไปเดินเล่นกันต่อคะ ขากลับเราก้อเดินผ่านร้านที่เรามาสมัครงานกันก้อเหนผช.คนนึงมองออมาแล้วพี่ในร้านก้อชี้ให้ดูพวกเรา เราก้อคิดว่าคงไม่มีอะไรเค้าคงบอกกันว่าพวกนี้แหละจะมาทำงานแหละมั้ง แต่เอ๊ะทำไมเค้ามองตามเราจังว่ะ หรืออีอันคิดไปเอง5555 เราก้อแยกย้ายกันกลับคะ กลับมาเราก้อเตรียมเอกสาร จัดการตัวเองนอนคะ พอเช้าเราก้อรีบแต่งตัวไปรร.กลัวสายขี้เกียดโดนจารบ่นคะ5555 เราก้อกำลังเดินเข้ารร.ก้อมีแต่คนมาขอเบอ แต่เราก้อแค่ยิ้มอ่อยไปทีแล้วรีบเดินคะ จนมีคนมาดึงเสื้อเราคะ กะหันไปด่าเต็มที่ ผาง!!!!!
พี่ก้า : ....ยิ้ม มาเช้าเลยนะวันนี้
อัน : พี่ก้อมาเช้านิคะ ว่าแต่ขอบคุณนะคะวันนั้นที่ช่วยหนู แมนมากพี่ เอ้อแล้วก้อขอบคุณที่ไม่หัวเราะร่วมกะเพื่อนวันนั้นนะ พี่กินข้าวยังอ่ะ ไปกินข้าวกันม่ะหนูเลี้ยง ถือว่าเปนการขอบคุณเนอะ
พี่ก้า : พี่กินแล้ว เรายังไม่ได้กินหรา (พยักหน้า) งั้นไปสิพี่ไปนั่งเปนเพื่อน เราก้อเดินโรงอาหารกันก้อซื้อข้าวมาเสร็จ
อัน : พี่ไม่กินจิงอ่ะ หนูเลี้ยงวันนี้วันเดียวนะ วันอื่นหมดโปรนะ55555
พี่ก้า : กินเลยพี่กินมาแล้ว งั้นเดี๋ยวพี่ไปซื้อน้ำมาให้นะ เอาน้ำไร แต่แกไม่ฟังคำตอบเดินไปซื้อมาเลย อ่ะน้ำส้ม
อัน : โห้เดาถูกด้วยอ่ะ เก่งเนอะ
พี่ก้า : ใครเดา พี่รู้
อัน : พี่รู้ได้ไงอ่ะ เรายังไม่รู้ชื่อกันเลยด้วยซ้ำ ตลกล่ะพี่อย่ามาอำ
พี่ก้า : 5555พี่ไม่ได้อำ พี่ชื่อก้า เปนแฟนกะพี่วี่พี่สาวของจี้อ่ะ (เอ้าแล้วมารู้เรื่องตูได้ไงว่ะ แปลกๆ)
อัน : จิงอ่ะ ดีจังพี่วี่น่ารักอ่ะอันชอบ (พี่วี่เปนคนน่ารักทั้งหน้าตา ทั้งรูปร่าง ทั้งนิสัย) แล้วพี่รู้ได้ไงล่ะ แล้วนี่พี่วี่จะเข้าใจผิดมั้ยเนี่ย พี่ไปห้องเลยก้อได้เดี๋ยวจี้กะพี่วี่เดินมาแล้วจะเข้าใจผิดป่าวๆ
พี่ก้า : ไม่หรอก วี่กะจี้รู้ดี เค้าไม่ว่าหรอก นี่เรากินข้าวคำนึงนานไปป่ะ
อัน : เอ้าก้อคุยไปด้วยนิ จี้กะพี่วี่รู้ไรอ่ะ
พี่ก้า : เออน่าช่างมันเหอะรีบๆกินเข้า กินข้าวโคตรนานอ่ะ
อัน : พี่ก้อไปก่อนดิ มาเร่งคนกินบาปนะรู้ป่ะ (พี่ก้าเปนรุ่นพี่เราคะเราปวช.2 พี่ก้าปวส.1 นางหุ่นดีเปนนักกีฬาขาวตี๋ ที่เหนเฉยๆกะพี่ก้าไม่ใช่ไรนะมันไม่ใช่สเปคอันเลยก้อว่าได้5555 ถ้าสเปคหราคงไม่เหลือ 5555)
พี่ก้า : รอแหละดีล่ะ
พอเรากินเสร็จพี่ก้าก้อเดินขึ้นมาส่งเราที่หน้าห้องเลย เราบอกไม่ให้มาเพราะกลัวจี้เหนแล้วบอกพี่วี่จะผิดใจกันป่าวๆแต่แกไม่ยอมบอกว่าจะมาหาจี้ด้วย การที่เด็กช่างเดินมาตึกเด็กพานิชนี่มันไม่ธรรมดา มีแต่คนมองด้วยความจิกทั้งนั้นสายตานี่แบบอื้ม!!!!
พอถึงหน้าห้อง จี้นั่งอยู่ก้อมองมาที่เรา
อัน : อันไปนะพี่ก้า ให้อันเรียกจี้มั้ย
พี่ก้า : ไม่ต้องหรอก พี่ไปล่ะ
อัน : เอ้อพี่ก้า ค่าน้ำอันลืมเลย อ่ะเอาไป
พี่ก้า : ไม่เอาพี่เลี้ยง เก็บไปเหอะ ไปล่ะ
อันก้อเดินเข้าห้องไป มองจี้ จี้ยังยิ้มให้อยู่ก้อโล่งอก อันเดินเข้าไปหาจี้
อัน : จี้ เมื่อกี้..........
จี้ : เออไม่เปนไรหรอกเรารู้ (รู้ไรว่ะเมื่อกี้พี่ก้าก้อพูดแบบเนี้ย)
อัน : รู้ รู้ไรอ่ะจี้บอกเราได้มั้ยสงสัยตั้งแต่พี่กล้าพูดล่ะ อันไม่อยากให้พี่วี่กะจี้เข้าใจผิดนะ
จี้ : มานี่ดินั่งนี่ เดี๋ยวจะบอก คืองี้ พี่ก้าอ่ะเค้าเปนแฟนกะพี่วี่ (เอออันนั้นตูรู้ มุงจะพูดทำไมว่ะ) แต่ก่อนที่พี่ก้าจะคบกะพี่วี่อ่ะ เค้าชอบอัน
อัน : เห้ยบ้า จี้เข้าใจไรผิดป่าว (เราไม่เคยรู้จัก ไม่เคยเหนเค้าในสายตาด้วยซ้ำ เอาตรงๆนะคือตั้งแต่เรียนมาคือตูเพิ่งเคยเหนนี่แหละ
จี้ : ไม่หรอกฟังดิ คือพอพี่ก้ารู้ว่าพี่วี่ชอบ เค้าก้อลองคุยกัน แล้วพอพี่ก้ารู้ว่าเราเปนน้องพี่วี่ พี่ก้าเลยเล่าให้เรากะพี่วี่ฟังเรื่องอัน ว่าแกชอบอันแต่ไม่ได้ชอบแบบอยากเปนแฟนนะ คือแกบอกชอบแบบน้อง อยากช่วย อยากดูแล แกบอกถ้ามีน้องแบบอันคงมีแต่รอยยิ้ม(นี่ตูมีพี่คอยดูโดยที่ตูไม่เคยรู้เลยหราว่ะเนี่ยอีอันเอ้ย) แต่แกไม่ต้องห่วงนะพี่วี่กะเราเข้าใจ อย่าคิดมาก พี่ก้าแกคอยถามถึงอันตลอดแหละ แกรู้ทุกเรื่องแกคอยดูแลอันอยู่ห่างๆนะนะจี้ยังอิจฉาเลยเปนน้องสาวแฟนแก แต่แกห่วงอันมากกว่าเราอีก5555
อัน : นี่อันไม่เคยรู้เรื่องเลยนะเนี่ย เพิ่งรู้จักชื่อวันนี้ด้วยซ้ำ ไม่เคยสนใจแกเลย
จี้ : แกจำตอนปี1 เทอม2ได้ป่ะ ที่แกยืนกลางสนามแล้วทะเลาะกะแฟนอ่ะ พี่ก้าแกเหน แกโมโหมากเลยนะ แต่แกก้อถามจี้ว่าอันโอเคมั้ย จี้บอกโอเคแกเลยโล่งอก
อัน : อืมขอบใจนะจี้ แล้วพี่วี่ว่าไงบ้างอ่ะ
จี้ : พี่วี่ไม่คิดอะไรเลยสบายใจได้เพราะพี่ก้าแกไม่ได้ชอบแบบนั้นแกรักอันแบบน้องพี่วี่ก้อชอบอันนะ
อัน : อืมขอบใจนะจี้ เดี๋ยวอันไปนั่งที่ก่อน เรากลับมานั่งโต๊ะก้อคิดเออตูนี่ไม่เคยสนใจรอบข้างจิงๆสินะ5555แรดไปวันๆ เราก้อเรียนจนเลิกเราก้อกำลังเดินออกไปจะไปขึ้นรถกะพวกเพื่อนๆไปสมัครงาน ก้อถึงหน้าป้ายรถเมล์เจอพี่ก้า
พี่ก้า : จะไปไหนเรา
อัน : อ๋ออันจะไปสมัครงานอ่ะพี่ ไปก่อนนะ เราก้อขึ้นรถเลยคะ พอถึงเราก้อเข้าไปเราก้อเหนผช.คนเมื่อวานที่ยืนมองเรา เราก้อเดินเข้าไปบอกพี่พนักงานว่าพี่คะหนูมาสมัครงานคะ เค้าก้อเดินไปบอกผช.คนนั้น แล้วเค้าก้อเดินมาตามเราบอกให้เราไปในห้องสัมพาดเลย เอ้าเพื่อนตูสมัครก่อนป่ะว่ะ แต่ก้อไม่ได้คิดอะไร ก้อเลยถามพี่คะนั่นผจก.หราคะ ป่าวคะน้องนี่เจ้าของร้านนี้ (ไมยังหนุ่มอยู่ว่ะ)ไอ้เราก้อนึกว่าคนส่งของ5555 เราก้อเดินเข้าไป ตื่นเต้นว่ะหน้ามันนิ่งมากคะ มันจะแ_กหัวตูมั้ยเนี่ย