ในรัชสมัยเจินกวนแห่งราชวงศ์ถัง ในแถบดินแดนทางตะวันตกยังมีรัฐนามหุยเหอ ซึ่งอยู่ใต้การปกครอง
ของราชวงค์ถัง ครั้งหนึ่งหุยเหอต้องการแสดงความภัคดีต่อราชวงศ์ถัง จึงได้ส่งทูตนามว่า “เหมี่ยนโป๋เกา”
เป็นตัวแทนนำเครื่องราชบรรณาการที่มีค่าไปมอบให้กับฮ่องเต้แห่งราชวงศ์ถัง โดยในบรรดาบรรณาการ
เหล่านั้น สิ่งที่เลอค่าที่สุดกลับเป็นสัตว์ปีกที่หายากยิ่ง นั่นคือหงส์สีขาวบริสุทธิ์ 1 ตัว
ที่เหมี่ยนโป๋เกาห่วงพะวงที่สุดย่อมเป็นหงส์ขาวตัวนี้ เพราะหากเกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดที่ทำให้มันเกิด
เป็นอันใดขึ้นมา เขาคงไม่กล้าแบกหน้ากลับไปยังรัฐหุยเหอ ดังนั้นเขาจึงดูแลเอาใจใส่มันเป็นพิเศษ ป้อนน้ำ
ป้อนอาหารแก่หงส์ตัวนี้ไปตลอดทางโดยไม่ยอมให้คลาดสายตา
วันหนึ่ง เมื่อเหมียนโป๋เกาเดินทางมาถึงริมแม่น้ำเหมี่ยนหยาง หงส์ขาวก็ยืดคออ้าจงอยปากหอบหายใจ
อย่างหิวกระหาย เขาจึงรีบเปิดกรงอุ้มหงส์ขาวลงไปวางในแม่น้ำเพื่อให้มันดื่มกินตามอำเภอใจ แต่โดยไม่คาดคิด
เมื่อหงส์ขาวกินน้ำจนอิ่มกลับกางปีกบินขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว แม้ว่าเหมี่ยนโป๋เกาจะพยายามกระโจนคว้า
ก็จับไว้ได้เพียงขนของหงส์ขาวเพียงกระจุกเดียวเท่านั้น เขาจึงได้แต่ยืนตะลึงมองหงส์ขาวตัวนั้นบินไปจนลับตา
จากนั้นเหมี่ยนโป๋เกานิ่งมองขนสีขาวราวหิมะที่หงส์ขาวทิ้งไว้ พลางสมองก็ขบคิดถึงปัญหาข้อหนึ่ง
“เราจะทำเช่นไรได้ จะหาสิ่งใดไปถวายถังไท่จงฮ่องเต้แทนหงส์ตัวนี้ ยิ่งไปกว่านั้นจะกลับไปสู้หน้าอ๋องแห่งหุยเหอ
ได้อย่างไร?” คิดไปคิดมา สุดท้ายเหมี่ยนโป๋เกาตัดสินใจเดินทางต่อ โดยนำผ้าไหมมาห่อขนหงส์ที่หลุดร่วงออก
มาเอาไว้อย่างดีและนำติดตัวไปด้วย ทั้งยังเขียนบทกวีไว้บนห่อผ้านั้น 1 บท ความว่า
“หงส์ขาวมอบให้รัฐถัง ข้ามขุนเขาเส้นทางไกล
ถึงเหมี่ยนหยางกลับสูญหาย ทว่าน้ำใจหุยเหอไม่อาจทิ้งขว้าง
ไต้เท้าถังผู้เป็นบุตรแห่งสวรรค์ โปรดอภัยเหมี่ยนโป๋เกา
สิ่งของเบาแต่หนักอึ้งด้วยไมตรี มาพันลี้เพื่อมอบขนหงส์! ”
เหมี่ยนโป๋เกานำไข่มุก แพรพรรณและขนหงส์ดังกล่าว เดินทางรอนแรมมาจนถึงเมืองหลวงฉางอัน เมื่อได้พบ
กับฮ่องเต้ถังไท่จง เหมี่ยนโป๋เกาได้มอบห่อผ้าใส่ขนหงส์และบรรณาการอื่นๆ ให้ฮ่องเต้ถังตามที่ได้รับมอบหมายมา
เมื่อถังไท่จงได้อ่านบทกวีและฟังเรื่องราวการเดินทางรอนแรมของเหมี่ยนโป๋เกาก็มิได้โทสะ ทั้งยังเห็นว่าเหมี่ยนโป๋เกา
เป็นคนซื่อสัตย์ จึงได้ตกรางวัลให้เขาอย่างงาม
สำนวน “เชียนหลี่ซ่งเอ๋อเหมา หลี่ชิงฉิงอี้จง” หมายถึง แม้สิ่งของที่มอบให้จะเป็นเพียงสิ่งเล็กน้อยแต่ก็เต็มเปี่ยม
ไปด้วยความตั้งใจและความปรารถนาดีของผู้มอบให้ ปัจจุบันมักใช้แค่ “เชียนหลี่ซ่งเอ๋อเหมา” ก็เป็นที่เข้าใจโดยทั่วกัน
http://www.manager.co.th/China/ViewNews.aspx?NewsID=9510000082753
千里送鹅毛 เดินทางพันลี้เพื่อมอบขนหงส์
ในรัชสมัยเจินกวนแห่งราชวงศ์ถัง ในแถบดินแดนทางตะวันตกยังมีรัฐนามหุยเหอ ซึ่งอยู่ใต้การปกครอง
ของราชวงค์ถัง ครั้งหนึ่งหุยเหอต้องการแสดงความภัคดีต่อราชวงศ์ถัง จึงได้ส่งทูตนามว่า “เหมี่ยนโป๋เกา”
เป็นตัวแทนนำเครื่องราชบรรณาการที่มีค่าไปมอบให้กับฮ่องเต้แห่งราชวงศ์ถัง โดยในบรรดาบรรณาการ
เหล่านั้น สิ่งที่เลอค่าที่สุดกลับเป็นสัตว์ปีกที่หายากยิ่ง นั่นคือหงส์สีขาวบริสุทธิ์ 1 ตัว
ที่เหมี่ยนโป๋เกาห่วงพะวงที่สุดย่อมเป็นหงส์ขาวตัวนี้ เพราะหากเกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดที่ทำให้มันเกิด
เป็นอันใดขึ้นมา เขาคงไม่กล้าแบกหน้ากลับไปยังรัฐหุยเหอ ดังนั้นเขาจึงดูแลเอาใจใส่มันเป็นพิเศษ ป้อนน้ำ
ป้อนอาหารแก่หงส์ตัวนี้ไปตลอดทางโดยไม่ยอมให้คลาดสายตา
วันหนึ่ง เมื่อเหมียนโป๋เกาเดินทางมาถึงริมแม่น้ำเหมี่ยนหยาง หงส์ขาวก็ยืดคออ้าจงอยปากหอบหายใจ
อย่างหิวกระหาย เขาจึงรีบเปิดกรงอุ้มหงส์ขาวลงไปวางในแม่น้ำเพื่อให้มันดื่มกินตามอำเภอใจ แต่โดยไม่คาดคิด
เมื่อหงส์ขาวกินน้ำจนอิ่มกลับกางปีกบินขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว แม้ว่าเหมี่ยนโป๋เกาจะพยายามกระโจนคว้า
ก็จับไว้ได้เพียงขนของหงส์ขาวเพียงกระจุกเดียวเท่านั้น เขาจึงได้แต่ยืนตะลึงมองหงส์ขาวตัวนั้นบินไปจนลับตา
จากนั้นเหมี่ยนโป๋เกานิ่งมองขนสีขาวราวหิมะที่หงส์ขาวทิ้งไว้ พลางสมองก็ขบคิดถึงปัญหาข้อหนึ่ง
“เราจะทำเช่นไรได้ จะหาสิ่งใดไปถวายถังไท่จงฮ่องเต้แทนหงส์ตัวนี้ ยิ่งไปกว่านั้นจะกลับไปสู้หน้าอ๋องแห่งหุยเหอ
ได้อย่างไร?” คิดไปคิดมา สุดท้ายเหมี่ยนโป๋เกาตัดสินใจเดินทางต่อ โดยนำผ้าไหมมาห่อขนหงส์ที่หลุดร่วงออก
มาเอาไว้อย่างดีและนำติดตัวไปด้วย ทั้งยังเขียนบทกวีไว้บนห่อผ้านั้น 1 บท ความว่า
“หงส์ขาวมอบให้รัฐถัง ข้ามขุนเขาเส้นทางไกล
ถึงเหมี่ยนหยางกลับสูญหาย ทว่าน้ำใจหุยเหอไม่อาจทิ้งขว้าง
ไต้เท้าถังผู้เป็นบุตรแห่งสวรรค์ โปรดอภัยเหมี่ยนโป๋เกา
สิ่งของเบาแต่หนักอึ้งด้วยไมตรี มาพันลี้เพื่อมอบขนหงส์! ”
เหมี่ยนโป๋เกานำไข่มุก แพรพรรณและขนหงส์ดังกล่าว เดินทางรอนแรมมาจนถึงเมืองหลวงฉางอัน เมื่อได้พบ
กับฮ่องเต้ถังไท่จง เหมี่ยนโป๋เกาได้มอบห่อผ้าใส่ขนหงส์และบรรณาการอื่นๆ ให้ฮ่องเต้ถังตามที่ได้รับมอบหมายมา
เมื่อถังไท่จงได้อ่านบทกวีและฟังเรื่องราวการเดินทางรอนแรมของเหมี่ยนโป๋เกาก็มิได้โทสะ ทั้งยังเห็นว่าเหมี่ยนโป๋เกา
เป็นคนซื่อสัตย์ จึงได้ตกรางวัลให้เขาอย่างงาม
สำนวน “เชียนหลี่ซ่งเอ๋อเหมา หลี่ชิงฉิงอี้จง” หมายถึง แม้สิ่งของที่มอบให้จะเป็นเพียงสิ่งเล็กน้อยแต่ก็เต็มเปี่ยม
ไปด้วยความตั้งใจและความปรารถนาดีของผู้มอบให้ ปัจจุบันมักใช้แค่ “เชียนหลี่ซ่งเอ๋อเหมา” ก็เป็นที่เข้าใจโดยทั่วกัน
http://www.manager.co.th/China/ViewNews.aspx?NewsID=9510000082753