ค่ะนี้เป็นกระทู้แรกของเรา ก่อนอื่นขอแนะนำตัวก่อน เราชื่อโบว์ อายุ18จะ19และ ตอนนี้ช่วยทางครอบครัวทำกิจการ และมีแผนเรียนต่อปีหน้า เราเป็นคนเงียบๆเป็นหลานคนเดียวที่ไม่เข้ากับครอบครัวเอาซะเลย เพราะตั้งแต่เด็กก็ถูกสั่งให้ทำนู้ เป็นนี้จนน่ารำคราญเลยเลือกที่จะเฉยๆและเงียบ ไม่อยากยุ้งกับใคร อีกอย่างไม่ใช่เด็กมีปัญหาเรื่องขาดความอบอุ่นหรอก เพราะไม่มีความรู้สึกเลยไม่เคยคิดเรื่องความอบอุ่นหรือเรื่องไร้สาระมารกหัว จนมีอยู่วันหนึ่งเราใกล้จะจบ ม.3 คิดไว้แล้วจะเรียนสายสามัญต่อ เพราะอยากเรียนเกี่ยวกับกฎหมายตอนแรกครอบครัวก็บอกว่าโอเคให้เรียนแต่พอเอาเข้าจริงวันสุดท้ายที่จะจบครอบครัวก็มาบอกให้เรียนบัญชี ตอนแรกก็คัดค้านเพราะเราอ่านหนังสือกฎหมายมาพอสมควรเลยคิดว่าถ้าไปเรียนแบบที่ครอบครัวบอกที่ผ่านมาก็เสียเปล่า อีกอย่างไม่อยากเป็นหุ่นเชิดให้ครอบครัวอยากลองมีความคิดเป็นของตัวเอง แต่พอครอบครัวเริ่มเซ่าซี้มากๆเราก็รำคราญเลยตอบตกลงแล้วเดินไปเอาหนังสือกฎหมายมาเผ่าทิ้ง คือแบบมันสูญเปล่าคิดที่จะได้ทำแต่ก็ไม่ได้ทำ ต้องเป็นหุ่นเชิดต่อไป พอเรียนไปเรื่อยๆ เริ่มน่าเบื่อมากขึ้นเพราะยิ่งรู้ว่าพอเรียนจบต้องมาดูแลธุรกิจต่อยิ่งไปใหญ่ ตอนนี้เราประมาณปี3ใกล้จะจบและเลยตัดสินใจเกเรียนซึ้งก็ได้ผลครอบครัวหัวปั่น เราก็เลยดรอปเรียนแล้วพออายุ18ปุ๊บก็รีบหางานทำปั๊บ ซึ้งตอนแรกๆก็เหนื่อยหน่อยเพราะไม่ชอบยุ่งกับคนอื่นแล้วก็ไม่ชอบที่คนเยอะเลยเสแสร้งกับคนอื่นไม่ค่อนเป็นแต่พอเริ่มชินจนบรรดาหัวหน้าจะเอาเราขึ้นไปทำตำแหน่งที่สูงขึ้นครอบครัวก็มาบีบบังคับให้ออกแล้วไปสานต่อกิจการ ด้วยความที่รำคราญก็ตอบตกลงไปอีก พอทำงานได้ประมาณเดือนกว่าๆเริ่มคิดที่อยากที่คนคอยไว้ให้แก้เบื่อเลยเริ่มหาแฟนพอคบได้เกือบเดือนน้าก็บังคับให้เลิก เพราะเรายังไม่มีความรับผิดชอบพอที่จะมีความรัก เราก็เลยเลิกก็รำคราญอีกนั้นแหละที่เลิก พอเลิกได้สักพักก็แอบน้ามีคนใหม่ก็น่ะ มันเบื่อนี้คนนี้แปลกหน่อยมันทุ่มเทให้เราหมดบอกว่ายอมตายแทนเราได้ ตอนแรกก็คิดว่าคนนี้มันไร้สาระน่าเบื่อเตรียมตัวเลิกได้เลยเราเลยตัดสินใจเลิกมันก็กินไรไม่รู้ฆ่าตัวตายแต่ไม่ตายเพราะมีคนมาช่วยอ่อลืมบอกมันทำอาชีพเป็ยบอดี้การ์ด แน่นอนว่าต้องมีปืนเราเป็นหนึ่งคนที่หลงใหลปืนไม่น้อย พอคิดว่าคนนี้น่าจะช่วยทำให้เราหลุดพ้นการเป็นหุ่นเชิดของครอบครัวได้ แต่ก็คิดผิดพอครอบครัวรู้ก็บีบบังคับให้เลิกเพราะอาชีพของคนๆนี้  แต่คนๆนี้ไม่ยอมเลิกครอบครัวเลยบอกว่าไม่ชอบคนสักและไม่มีทางเอาคนที่สักมาเป็ยเขยของตระกูลมันเลยเอามีดกรีดรอยสักตัวเองเพื่อเรา แต่เราทำไงได้ก็ไม่มีความรู้สึกกับพวกนี้อ่ะ ก็ต้องเป็นหุ่นเชิดต่อไป พอถามแม่ๆก็บอกว่าพวกเค้าหวงเรามากที่สุดในตระกุล ไอ้หวงพอเข้าใจแต่หวงมากไปจนทำให้เราอึดอัดน่ารำคราญ จนไม่อยากอยู่กับตระกูล เลยอยากถามว่าทำไงดีจะออกจากครอบครัวนี้ได้