สปอยล์อยู่แล้ว...



เรื่องคนละแนว


ไซอิ๋วกี่ เหมือนจะตลกสะเปะสะปะมาตั้งแต่ภาคแรก
แต่ตอนจบ เหมือนขมวดปมทั้งหมดอย่างสวยงาม
ฉากจูบที่เจ็บปวด เพราะสายเกินแก้ไข
พี่ลิงเดินจากมาใยหน้าเรียบนิ่ง แต่กลับรู้สึกว่าข้างในคงถูกบีบขยี้
ดูแล้วซึมลึกเป็นวันๆ หาเพลงมาฟังวนๆ อยู่นั่น
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เพลงเต็มพร้อมเนื้อ



กวนมึนโฮ เป็นหนังที่วางบทมาอย่างดี
มีฉากประทับใจตั้งแต่ต้นจนจบ แล้วจบแบบพีคขึ้นไปอีก
ฉากเมได้ยินชื่อด่าง สีหน้าสายตาลุ้นว่าใช่คนนั้นไหม
เบิกตากว้างตอนได้ยินเรื่องเกาหลี
ยิ้มตอนดีเจแซวว่าโรแมนติกเหมือนในหนัง
จี๊ดจนน้ำตารื้นตอนด่างบอกว่ายังอยากเจอทุกวัน แล้วก็ยิ้มสดใสทั้งน้ำตา ตอนด่างว่ารักน้ำเน่าเหมือนในหนังคงไม่มีจริงหรอก
ดูแล้วซึ้งไปเป็นวันๆ หาเพลงมาฟังวนๆ เหมือนกัน
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้



เมื่อเร็วๆ นี้ เพิ่งย้อนดูทั้งสองเรื่อง เป็นหนังในดวงใจ ที่ดูกี่รอบก็ชอบไม่น้อยลงเลย