สวัสดีค่ะ เราคือเจ้าของเเอคนะค่ะ เราชื่อ พรีม เป็นเพื่อนมหาลัยของมุกค่ะ เเต่เรื่องนี้มันจบมาสักพักหนึ่งเเล้วค่ะ เเต่มันก็บยังเป็นความทรงจำที่ดีของเราอยู่ตลอดไปค่ะ
เราเชื่อว่าทุกคนต้องเคยมารักเเรกกันใช่ไหมค่ะ รักเเรกเป็นสิ่งที่หลายคนเก็บเป็นความทรงจำที่ดี เก็บมันไว้ในก้นบึ้งเเห่งความทรงจำ รักครั้งเเรกของหลายคนอาจสมหวัง ผิดหวัง ไม่ได้บอก หรือจบลงด้วยความไม่เหมือนเดิม
สำหรับเรารักเเรกเป็นรักที่ไร้เดียงสาที่สุดค่ะ มันเกิดตอน ป.5 ผ่านมาประมาณ 10 ปีเเล้วค่ะ เราได้รู้จักกับเพื่อนใหม่คนนึงค่ะ เราขอเเทนเขาว่า เอ ล่ะกันนะคะ เราสนิทกันไว้มากค่ะ เขาเป็นคนเฟลนลี่ ไม่หยิ่งเนื้ออม ตอนนั้นเราจับฉลากเเล้วได้นั่งข้างกัน เลยเพิ่มความสนิทกันเข้าไปใหญ่ (รร เราตอนนั้นกันการขัดเเย้งเรื่องที่นั่งเด็กเลยให้จับฉลากเอาค่ะ) เราไม่รู้ว่าเราชอบเขาตั้งเเต่เมื่อไหร่ รู้ตัวอีกทีเขาก็กลายเป็ฯรักเเรกของเราไปเเล้ว55555 บ้านเราอยู่ใกล้กันค่ะ บางวันเราก็ติดรถบ้านเขากลับ บางวันเขาก็ติดรถเรากลับ บ้างครั้งก็เดินกลับบ้านด้วยกัน ถ้าถามว่าช่วงนั้นถ้าสนิทกับผู้ชาย จะโดนหาว่าเเรดไหม เราตอบเลยว่าไม่ค่ะ ก็มันเป็นสมัยก่อนเนอะ ไม่ได้มีเส้นกั้นระหว่างเพศขนาดนั้น อีกอย่างเราสนิทกับทุกคนค่ะ เเต่ถ้าเป็นสมัยนี้ก็คงโดนมองจิดเเน่ๆ
เรามีเพื่อนสนิทค่ะ ชื่อ โดนัท ค่ะ เวลาเรียกเราก็เรียกโดตลอด ไม่ได้เรียกนัทเหมือนชาวบ้นเขา บอกตามตรงว่าผ่านมา 10 ปีเเล้ว เรายังจำสิ่งที่โดพูดกับเราได้อยู่เลย
โด: พรีม เค้าว่าเค้าชอบเอเเน่ๆเลย
เรา: จริงหรอ
โด: อื้ม เอทั้งหล่อ น่ารัก เฟลนลี่ สุภาพบุรุษด้วย
เรา: ก็จริงเนอะ ใครไม่ชอบก็เเปลก มีรุ่นพี่มาชอบด้วยหนิ เอน่ะ
โด: ใช่ แกต้องช่วยเค้านะ
เรา: ยังไง
โด: ก็แกนั่งข้างเอ แกก็ลองถามว่าคิดกับเค้ายังไง คิดว่าเค้าเป็นคนยังไง พูดๆข้อดีไป
เรา: จะพยายามละกันนะ
ถ้าถามว่าตอนนั้นรู้สึกยังไงหรอ เราคงตอบได้ว่า มืดแปดด้านมั้ง โดนัทเ็นเพื่อนสนิทเรา ส่วนเอเป็นคนที่เราชอบ เราไม่รู้ว่าสิ่งที่เรากำลังจะทำตามที่โดสั่งมันถูกหรือเปล่า เรากำลังทำในสิ่งที่ตรงข้ามกับหัวใจ
เราเลยเลือกเก็บความรู้สึกนั้นไว้คนเดียว เเล้วช่วยโดให้สมหวัง เเต่สุดท้ายเอก็บอกไม่ได้ชอบโด บอกให้พอได้เเล้ว ตอนนั้นโดร้องไห้เลย ถึงตอนนั้นเรายังเด็ก เเต่เด็กก็มีหัวใจนะคะ ยิ่งถูกพดตรงๆเเบบนี้เเล้ว เป็ฯใครก็จุกคะ
ผ่านมาเทอม 2 เราสนิทกันมากๆค่ะ เเต่เราก็เลือกที่จะเก็บความรุ้สึกของเราไว้ เรากลัว กลัวว่าจะเป็นเเบบโด กลัวที่จะโดนเอปฏิเสธความรัก เเต่ทุกครั้งเวลาเอเล่นกับเรา เอชอบทำตัวคิดกับเรามากกว่าเพื่อน เราไม่รู้ว่าเราคิดไปเองหรือเปล่า เเต่เราเเครุ้สึกเราพิเศษกว่าคนอื่น
เราเคยเล่นกันอยู่เเล้วเล่นยังไงไม่รู้กลายเป็นเอมากอดเราค่ะ เอชอบบอกว่าผมเรานุ่มชอบลูบผมเรา เอชอบบอกเเกล้มเรานิ้มชอบจับ เอบอกตาเราสวยชอบมอง เราบอกตรงๆใครไม่หวั่นไหวก็บ้าเเล้ว
ถึงจะอย่างนั้นมีกลางวันก็ต้องมีกลางคืน วันสุดท้ายของการสอบเอเพิ่งมาบอกเราว่าเขาจะย้ายโรงเรียน เราไม่มีโอกาศได้เอ่ยคำอำลา เพราะบ้านเอขับผ่านบ้านเรา เอเปิดกระจกมา เเล้วบอกว่าจะย้ายโรงเรียน ก่อนจะปิดกระจกไป
เราร้อไห้อยู่หลายวันมากค่ะ เราเเค่รู้สึกเสียดายที่ไม่ได้บอกความรู้สึกของตัวเองไป เราเสียใจมากค่ ช่องทางติดต่ออะไรก็ไม่มี มันเป็นอะไรที่น่าเศร้านะคะ 555 ถ้าเราได้บอกวันนั้น มันคงจะดีกว่า
เวลาผ่านไปจนเราขึ้น ม.4 ค่ะ เราไปสอบโรงเรียนอื่น เเล้วเราก็พบกับเอค่ะ เราจำได้เเม่นเลยค่ะ ไฝมที่นิ้วนางด้านซ้าย ผมหยิกๆ ผิวสีเเทน ดวงตาคม ที่มองเเล้วยังรู้สึกเกรงขาม หรือเเม้เเต่รอยยิ้มของเขา เราไม่รู้ว่าตอนนั้นเราอาจคิดไปเองหรืเปล่า เเต่เราเลือกที่จะเดินเขาไปค่ะ
เรา : ใช่เอหรือเปล่า?
เมื่อกลับมาเจอรักเเรก 18+
เราเชื่อว่าทุกคนต้องเคยมารักเเรกกันใช่ไหมค่ะ รักเเรกเป็นสิ่งที่หลายคนเก็บเป็นความทรงจำที่ดี เก็บมันไว้ในก้นบึ้งเเห่งความทรงจำ รักครั้งเเรกของหลายคนอาจสมหวัง ผิดหวัง ไม่ได้บอก หรือจบลงด้วยความไม่เหมือนเดิม
สำหรับเรารักเเรกเป็นรักที่ไร้เดียงสาที่สุดค่ะ มันเกิดตอน ป.5 ผ่านมาประมาณ 10 ปีเเล้วค่ะ เราได้รู้จักกับเพื่อนใหม่คนนึงค่ะ เราขอเเทนเขาว่า เอ ล่ะกันนะคะ เราสนิทกันไว้มากค่ะ เขาเป็นคนเฟลนลี่ ไม่หยิ่งเนื้ออม ตอนนั้นเราจับฉลากเเล้วได้นั่งข้างกัน เลยเพิ่มความสนิทกันเข้าไปใหญ่ (รร เราตอนนั้นกันการขัดเเย้งเรื่องที่นั่งเด็กเลยให้จับฉลากเอาค่ะ) เราไม่รู้ว่าเราชอบเขาตั้งเเต่เมื่อไหร่ รู้ตัวอีกทีเขาก็กลายเป็ฯรักเเรกของเราไปเเล้ว55555 บ้านเราอยู่ใกล้กันค่ะ บางวันเราก็ติดรถบ้านเขากลับ บางวันเขาก็ติดรถเรากลับ บ้างครั้งก็เดินกลับบ้านด้วยกัน ถ้าถามว่าช่วงนั้นถ้าสนิทกับผู้ชาย จะโดนหาว่าเเรดไหม เราตอบเลยว่าไม่ค่ะ ก็มันเป็นสมัยก่อนเนอะ ไม่ได้มีเส้นกั้นระหว่างเพศขนาดนั้น อีกอย่างเราสนิทกับทุกคนค่ะ เเต่ถ้าเป็นสมัยนี้ก็คงโดนมองจิดเเน่ๆ
เรามีเพื่อนสนิทค่ะ ชื่อ โดนัท ค่ะ เวลาเรียกเราก็เรียกโดตลอด ไม่ได้เรียกนัทเหมือนชาวบ้นเขา บอกตามตรงว่าผ่านมา 10 ปีเเล้ว เรายังจำสิ่งที่โดพูดกับเราได้อยู่เลย
โด: พรีม เค้าว่าเค้าชอบเอเเน่ๆเลย
เรา: จริงหรอ
โด: อื้ม เอทั้งหล่อ น่ารัก เฟลนลี่ สุภาพบุรุษด้วย
เรา: ก็จริงเนอะ ใครไม่ชอบก็เเปลก มีรุ่นพี่มาชอบด้วยหนิ เอน่ะ
โด: ใช่ แกต้องช่วยเค้านะ
เรา: ยังไง
โด: ก็แกนั่งข้างเอ แกก็ลองถามว่าคิดกับเค้ายังไง คิดว่าเค้าเป็นคนยังไง พูดๆข้อดีไป
เรา: จะพยายามละกันนะ
ถ้าถามว่าตอนนั้นรู้สึกยังไงหรอ เราคงตอบได้ว่า มืดแปดด้านมั้ง โดนัทเ็นเพื่อนสนิทเรา ส่วนเอเป็นคนที่เราชอบ เราไม่รู้ว่าสิ่งที่เรากำลังจะทำตามที่โดสั่งมันถูกหรือเปล่า เรากำลังทำในสิ่งที่ตรงข้ามกับหัวใจ
เราเลยเลือกเก็บความรู้สึกนั้นไว้คนเดียว เเล้วช่วยโดให้สมหวัง เเต่สุดท้ายเอก็บอกไม่ได้ชอบโด บอกให้พอได้เเล้ว ตอนนั้นโดร้องไห้เลย ถึงตอนนั้นเรายังเด็ก เเต่เด็กก็มีหัวใจนะคะ ยิ่งถูกพดตรงๆเเบบนี้เเล้ว เป็ฯใครก็จุกคะ
ผ่านมาเทอม 2 เราสนิทกันมากๆค่ะ เเต่เราก็เลือกที่จะเก็บความรุ้สึกของเราไว้ เรากลัว กลัวว่าจะเป็นเเบบโด กลัวที่จะโดนเอปฏิเสธความรัก เเต่ทุกครั้งเวลาเอเล่นกับเรา เอชอบทำตัวคิดกับเรามากกว่าเพื่อน เราไม่รู้ว่าเราคิดไปเองหรือเปล่า เเต่เราเเครุ้สึกเราพิเศษกว่าคนอื่น
เราเคยเล่นกันอยู่เเล้วเล่นยังไงไม่รู้กลายเป็นเอมากอดเราค่ะ เอชอบบอกว่าผมเรานุ่มชอบลูบผมเรา เอชอบบอกเเกล้มเรานิ้มชอบจับ เอบอกตาเราสวยชอบมอง เราบอกตรงๆใครไม่หวั่นไหวก็บ้าเเล้ว
ถึงจะอย่างนั้นมีกลางวันก็ต้องมีกลางคืน วันสุดท้ายของการสอบเอเพิ่งมาบอกเราว่าเขาจะย้ายโรงเรียน เราไม่มีโอกาศได้เอ่ยคำอำลา เพราะบ้านเอขับผ่านบ้านเรา เอเปิดกระจกมา เเล้วบอกว่าจะย้ายโรงเรียน ก่อนจะปิดกระจกไป
เราร้อไห้อยู่หลายวันมากค่ะ เราเเค่รู้สึกเสียดายที่ไม่ได้บอกความรู้สึกของตัวเองไป เราเสียใจมากค่ ช่องทางติดต่ออะไรก็ไม่มี มันเป็นอะไรที่น่าเศร้านะคะ 555 ถ้าเราได้บอกวันนั้น มันคงจะดีกว่า
เวลาผ่านไปจนเราขึ้น ม.4 ค่ะ เราไปสอบโรงเรียนอื่น เเล้วเราก็พบกับเอค่ะ เราจำได้เเม่นเลยค่ะ ไฝมที่นิ้วนางด้านซ้าย ผมหยิกๆ ผิวสีเเทน ดวงตาคม ที่มองเเล้วยังรู้สึกเกรงขาม หรือเเม้เเต่รอยยิ้มของเขา เราไม่รู้ว่าตอนนั้นเราอาจคิดไปเองหรืเปล่า เเต่เราเลือกที่จะเดินเขาไปค่ะ
เรา : ใช่เอหรือเปล่า?