คบกันมา4ปีกว่าแล้ว แต่เวลาไม่ได้ช่วยอะไรเลยจริงๆ ยิ่งนานก็ยิ่งรู้สึกไม่ดี ระแวงไปหมด ขี้หึง ขี้หวง ขี้นอยด์ ไม่รู้ว่าตัวเองsensitiveเกินไปรึเปล่า เมื่อก่อนมีระยะห่างให้ตลอด แต่เดี๋ยวนี้หายไปแปปเดียวก็รู้สึกไม่ดีแล้ว เราไม่รู้ว่าเรารู้สึกมากเกินไป หรือที่จริงแล้วเค้าไม่รู้สึก ถามตัวเองบ่อยมากว่านี่มันใช่ความรักจริงๆหรอว่ะ นี่เรารักกันจริงๆหรอว่ะ ทำไมเราถึงร้องไห้มากกว่ายิ้ม ทะเลาะกันบ่อยเฟลบ่อยเพราะเรื่องคนอื่น แคร์ทุกคน มีผญคนนึงต้องคอยชวนแฟนเรากลับบ้านพร้อมกันจากจังหวัดนึงไปอีกจังหวัดนึง แต่มันนานๆทีก็ไม่เป็นไรนะ แต่นี่ชอบชวนอยู่บ่อย ชวนไปกินอะไรต่อไรแล้วบอกจะเลี้ยง ก็บอกเรานะว่าเพื่อนกันไม่ได้คิดอะไรแต่จะให้เราไม่คิดเลยมันก็คงยาก ไปไหนมาไหนกับเพื่อนของเราและเค้าที่เคยเรียนด้วยกันตอนมอปลาย ทำไมแฟนเราต้องคอยดูเเล ทำไมเพื่อนเราต้องไว้วางใจแฟนเราขนาดนั้น แล้วทำไมแฟนเราต้องพูดเสมอว่า ก็พวกมันเป็นผญนะ มันดูเป็นคนดีเกินไปป่ะว่ะ ดีกับทุกคนแต่ไม่รักษาความรู้สึกเราไว้บ้างเลย มีบางครั้งที่เรากับแฟนอยู่ด้วยกัน เราก็พยายามจะไม่เปิดดูโทรศัพท์เค้านะ แต่ก็อดไม่ได้ ทั้งๆที่รู้ว่าเปิดตอนไหนความรู้สึกเราก็แย่ตอนนั้น เป็นคนอยารู้นะแต่รับความจริงไม่ค่อยได้ ทุกครั้งที่เปิดก็ทะเลาะกันตลอด เป็นอะไรที่โคตรเฟลเพราะไปคาดหวังว่าเค้าจะเปลี่ยนตัวเองเพื่อให้เราสบายใจได้จริงๆ สัญญากันว่าห้ามคุยกับใคร เราก็พยายามจะทำให้ได้แต่ก็มีบ้างที่มักจะตอบคนที่เราเคยรู้สึกดีมาก่อน ตอนเราดูโทรศัพท์เค้าก็ดูแค่ไอจีก็มีคนคุย มันก็ไม่หนักหนาอะไรมากนะแต่ทำไมเราโคตรจะรู้สึกแย่เลย สดๆร้อนคือเมื่อคืนเลยเจอแชทปุ้ป ทะเลาะกัน เป็นธรรมดาที่จะร้องไห้ เค้าก็เข้ามากอด กอดแน่นมาก ทั้งๆที่เราโมโหมาก ไล่เค้าสารพัด บิดเค้า หยิกเค้าเท่าที่เราเจ็บ แต่เขากลับกอดแน่นยิ่งขึ้นไม่ไปไหน แล้วบอกว่าอย่าไปไหนนะ เราก็ไม่รู้ว่าเพื่ออะไรเหมือนกัน แต่ทุกครั้งที่เราเป็นแบบนี้เค้าก็จะกอดไว้ ไม่รู้หรอกว่าที่กอดเพราะรู้สึกผิดหรืออะไรกันแน่ ไม่อยากรักมากขนาดนี้เลย ไม่เคยคิดเลยว่าวันนึงเราจะงี่เง่าได้มากขนาดนี้เพียงเพราะคนๆนึง