เรามาเข้าเรื่องเลยละกันเนอะ
..เรากับแฟนเราคบกันมา 2 ปีได้มีลูกด้วยกัน 1 คน..
เรากับแฟนผ่านอะไรมาด้วยกันก้อเยอะอยู่ ทะเลาะรักๆเลิกๆ ก้อหลายครั้ง
ตอนแรกเค้าไปทำงานได้เจอผู้คนมากมาย แต่เราเลี้ยงลูกอยู่แต่บ้านวันๆ ไม่ได้ออกไปไหนหรอกถ้าเค้าไม่พาไป
เค้าเริ่มไม่มีเวลาไห้ครอบครัวมากขึ้น จากที่กับบ้านตงเวลาก้อกับดึกตลอด บางครั้งกับมามีกินเหล้าเบียร์ก้อมี
ตอนแรกเราก้อเข้าไจนะ เข้าทำงานมีเพื่อนอาจจะสังสรรค์กันบ้างธรรมดา แต่นี้เริ่มบ่อยขึ้นเราโทไปก้อโกหกว่าทำงานอยู่โกหกจนเราไว้ไจเราไม่ได้เลย
แล้วอิกอย่างพอกับมาบ้านก้ออยู่แต่กับเพื่อนไม่เข้ามาอยู่กับเรากับลูกเลย จนเราน้อยไจวันๆ เราแถบไม่ได้คุยกับเค้าเลย
..พอเราถามเค้าพูดกับเค้าว่าเรารู้แบบนี้ น้อยไจ เค้าก้อว่าเราไร้สาระ งี่เง่า พอนานเข้าเค้าเริ่มเปลี่ยนมากกว่าเดิม
เริ่มไม่อยากเข้าบ้านเริ่มโกหกเพื่อไห้ได้ไปกินเหล้า เกงานไปกินเหล้าบ้านเพื่อนบ้าง สาระพัดจะโกหกเราเวลาโทไป ยิ่งดึกมากเราก้อยิ่งโทด้วยความเป้นห่วงอะไรหลายๆ อย่าง.
ของคนรออยู่บ้าน แต่กับกายเป้นว่าเราจู่จี้เค้ามากไป เราตามเค้าเกินไป แล้วเวลาเค้ามีปันหาอะไรเค้าก้อไม่เคยบอกไห้เรารับรู้เลย แต่ก้าที่จะไปบอกไปปรึกษาคนอื่น แล้วเค้าเริ่มเย้นชากับเรามากขึ้น ไม่สนไจเวลาเราไปไหนไม่เคยโทหา ออกไปกับลูกก้อไม่เคยโทถามไถ่เลย เหมือนกับว่าเราไม่มีตัวตน