เราเรียนเอกญี่ปุ่นที่ ม.เอกชน แห่งหนึ่งค่ะ เราเรียนได้เกรดในรายวิชาภาษาญี่ปุ่นไม่ต่ำกว่าB+เป็น10ตัว แต่เราเรียนในมหาวิทยาลัยที่ต้องเรียกพวกคำนวน เช่น คณิตศาสตร์ สถิติ ควบคู่กันไปด้วย เราเลือกเรียนญี่ปุ่นเพราะใจรัก แต่หลังจากที่เราจบช้ามา3-4ปี น้าเราก็เข้าไปพบผู้บริหารเพื่อขอคำปรึกษา และวันรุ่งขึ้นเราได้รับโทรศัพท์จากคณะ เรียกให้ไปพบ พอไปถึงเขาบอกให้เราไปพบ เจ้าหน้าที่ฝ่ายบริหารคนนึงซึ่งไม่เกี่ยวข้องกับสาขาที่เราเรียนและ แต่คนนี้เป็นผู้ช่วยของรองอธิการซึ่งไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับภาษาญี่ปุ่นเลย แต่เรากลับพบว่าบนโต๊ะเขามีใบรายงานผลการเรียนของเราวางอยู่  ทีแรกก็ไม่เท่าไร คือ เหมือนจะช่วยติดต่อธุระบางอย่างให้เรา วันรุ่งขึ้น เราจำเป็นต้องมาติดต่อคนนี้อีก ซึ่งคราวนี้เรามาให้เขาช่วยเปลี่ยนชั้นเรียนให้จึงหยิบใบเสร็จค่าเทอมมาให้  คนนี้ก็ดูแลเกี่ยวกับทุนการศึกษาด้วย แต่ในระหว่างนี้คนนี้ต้องต่อสายถึงแผนกทะเบียน แต่ในระหว่างที่รอสาย อยู่ดีๆก็มองด้วยหางตาจิกๆและพูดขึ้นมาว่า  "ไปญี่ปุ่นพูดได้ไหมเนี่ย"? " เคยเรียนที่ไหนมาก่อน"? "ชอบเหรอ"? ใอ้3คำถามหลังเราไม่รู้สึกอะไรมากมายนะคะ แค่รู้สึกว่าเผือกไปหน่อย  แต่ที่เราติดใจและเจ็บจี๊ด ร้องไห้ทุกวัน กินไม่ได้นอนไม่หลับ และรู้สึกโดนทักจนเสียกำลังใจมาก คือ คำแรก  คำว่า "ไปญี่ปุ่นพูดได้ไหมเนี่ย"? เราว่าถามแบบนี้มันแปลกๆและไม่เหมาะสมค่ะ  คุณว่าจริงไหมคะ? เราทุกคนที่เรียนเป็นวิชาเอกก็ต้องเรียน ฟังพูดอ่านเขียน แล้วถามแบบนี้เหมือนว่าไม่เคยฝึกพูดเลย เด็กเรียนหลายปีไม่รู้เรื่อง เรียนแล้วพูดไม่ได้ มันอาจแล้วแต่คน แต่ทุกคนที่เรียนมาก็ต้องพอจะพูดได้แล้ว คุณถามแบบนี้ ฉีกหน้านิสิตวิชาเอกมากนะคะ ทั้งๆที่คุณก็ไม่ใช่อาจารย์ ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับวิชาภาษาญี่ปุ่น แล้วอยู่ดีๆมาพูดปากพล่อยๆแบบนี้ รับไม่ได้จริงๆค่ะ เหมือนดูถูกเด็กเรียนวิชานี้ เชื่อไหมค่ะ อาทิตย์แรกเราถึงกับคลื่นไส้ ท้องเสีย ต้องหยุดอยู่บ้าน คือ เรารับไม่ได้กับคำถามนี้จริงๆ ค่ะ มันเป็นวิชาที่เรารักและก็ใช้ทำมาหากินอยู่ ทำอย่างนี้เหมือนฉีกหน้าเราชัดๆ ขนาดเราไปขอคุยอีกรอบ ก็ยังอ้างว่า "ก็เห็นว่าเก่งจังเลย ก็อยากรู้ว่าพูดได้ไหม"? มันดูขัดแย้งในตัวคำถามมันเองนะคะ ขนาดอาจารย์รายวิชาเองก็ไม่มีใครพูดขวานผ่าซากแบบนี้

เรายอมรับว่าโกรธมาก ตอนนี้อยู่ในระหว่างการเยียวยาใจตัวเองอยู่ เราไม่กล้าคุยกับคนนี้ตรงๆเพราะเป็นผู้ใหญ่แถมหน้าตาบอกบุญไม่รับ แต่เราไม่พอใจ ที่มาทักมาถามแบบนี้

คือ เราสังเกตุว่าตั้งแต่เรามาเรียนภาษานี้ก็มีคนเห็นความสามารถและสนับสนุนเราไม่กี่คนแต่ก็ไม่เคยมีใครพูดหรือถามกวนๆแบบนี้เลย เราไม่ได้บอกว่าตัวเองแน่แต่การที่เขาถามในลักษณะ ทำลายความหวังคนอื่น ทำให้คนอื่นเสียกำลังใจมันแย่ค่ะ อาจารย์หัวหน้าสาขาวิชาก็พูดตรงกันข้ามกับคนนี้นะคะ  แปลกคน ไม่รู้ข้อมูลอะไรแล้วก็พูดเยอะ ถามเยอะ แถมตอนถามยังจิกตาใส่เราอีก

คือเราเจอเยอะเหมือนกัน เวลาไปหาเรียนเสริมข้างนอกบางคนเรายังไม่ทันถามถึงหลักสูตร ก็รีบพูดเลยว่า "เรียนภาษา" ทั้งๆที่เขาไม่รู้ว่าเราเรียนเอก อาจารย์ทุกคนในคณะเขาดีกับเราให้กำลังใจเราทุกคน โดยรวมก็ไม่ได้เจอบ่อยนัก คนที่ดีๆเชียร์เราก็มี แต่คนแย่ๆก็มี

เพื่อนๆคิดว่าเราจะกู้ความมั่นใจกลับมาได้อย่างไรในกรณีนี้? คือ ทำอย่างไรถึงจะลืมและไม่เก็บมาใส่ใจจนมันทำลายสิ่งที่ตัวเองรัก และมีใครเคยเจอเหตุการณ์คล้ายๆกันบ้างคะ