หนูชื่อพลอย หนูเคยแอบชอบผู้ชายคนนึงชายแอบมากชอบจนรักมากรักจนทุกคนพูดอะไรไม่เชื่อคือมีอยู่ว่าหนูขายของอยู่ในห้างแล้วเค้าก็ทำงานอยู่ในห้างเช่นเดียวกันมีอยู่วันนึงอยู่เค้าก็เดินมาคุยด้วยหนูก็รู้สึกดีมากค่ะที่เค้าเข้ามาคุยด้วยหลังจากนั้นพี่เค้าก็มาคุยกับหนูตลอดคุยกันจนให้เบอร์หลังจากนั้นก็สนิทกันมากขึ้นมากกว่าคนรู้จักทั่วไปแต่หนูก็ไม่รู้สถานะตัวเองนะคะว่าตอนนั้นมันคืออะไรเพราะมีพี่ๆเค้าก็พูดว่าผู้ชายคนนี้เจ้าชู้มากแล้วก็มีแฟนอยู่แล้วซึ่งหนูก็ฟังแต่ก็ไม่ได้คิดอะไรหนูเชื่อใจพี่เค้าอยากฟังจากปากพี่เค้าเองซื่งหนูพยายามถามพี่เค้าตลอดพี่เค้าก็เงียบแล้วก็บอกว่าอย่าคิดมากหนูก็ไม่ได้คิดอะไรเราก็คุยกันปกติมีอยู่วันนึงหนูโทรหาพี่เค้าอยู่ก็บล๊อคเบอร์หนูไลน์ก็ไม่อ่านซึ่งหนูก็ไม่รู้ว่าตอนนั้นมันคืออะไรถ้าถามว่าโกรธพี่เค้ามั้ยตอบเลยค่ะว่ามากแต่ทำไงได้คะหนูรักเค้ามากรักจนพี่เค้าจะทำยังไงหนูก็รับได้แต่อย่างว่านะคะความอดทนทุกคนมีขีดจำกัดช่วงหลังๆหนูก็หลบหน้าพี่เค้าแล้วก็ห่างๆพยายามไม่เดินไปตรงที่เค้าอยู่เค้าก็เดินมาหานะแต่หนูทำใจกับสิ่งที่เค้าทำไม่ได้หนูก็เลยกลับไปอยู่กับแม่พักสมอง4ปีไม่ต้องพบเจอเค้าแรกๆก็ทำใจไม่ได้นะคะเคยเจอทุกวันเคยคุยทุกวันรักมากแต่อยู่เรื่อยๆก็ชินค่ะถามว่ารักอยู่มั้ยหนูลืมเค้าไม่ได้หรอกค่ะแต่ก็ทำใจได้บ้างค่ะจนมาตอนนี้หนูได้กลับมาที่ห้างนั้นอีกครั้งหนูก็เจอพี่เค้าอีกครั้งซึ้งพี่เค้าเดินมาทักหนูตอนแรกก็อยากจะเดินหนีเค้าไปนะคะแต่ใจมันบอกให้อยู่ก็เลยคุยด้วยสักพักความรู้สึกเดิมๆก็กลับมาอีกหนูทำใจไม่ได้หรอกค่ะที่จะหนีเค้าไปอีกรอบเค้าก็ถามว่าหายไปไหนมาเค้าก็ตามหาเราทั่วนะคะแต่ไม่เจอค่ะ พอคุยไปสักพักหนูก็เลยถามว่าทำไมเค้าต้องหรอกหนูเค้าก็บอกว่าไม่อยากให้เราเสียใจเค้าก็รู้นะคะว่าที่หนูกลับบ้านไปเพราะหนูเสียใจมาก เค้าก็บอกว่าอย่าหนีเค้าไปไหนอีกพอกลับมาคุยครั้งนี้เค้าก็บอกทุกอย่างนะคะเค้าบอกเค้าก็รักหนูมากเหมือนกันแต่เค้าไม่รู้จะทำยังไงซึ่งตอนนี้หนูก็กลับมาหาเค้าเค้าบอกเมื่อก่อนเค้าเคยเจ้าชู้แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้วตั้งแต่หนูหายไปจากชีวิตเค้าความรู้สึกตอนนี้ถามว่าโอเคมั้ยก็โอเคในระดับนึงนะคะ แต่เค้าก็ยังมีคนของเค้าอยู่ถูกมั้ยคะ หนูก็ไม่รู้จะทำยังไงเลยค่ะ ตอนนี้เค้าพร้อมที่จะแต่งานกับหนูเลยนะคะ แต่ใจนึงก็สงสารแฟนเค้านะคะ ถ้าหนูเป็นแฟนเค้าหนูก็คงทำใจไม่ได้เลยค่ะ