สวัสดีค่ะ. ตามหัวข้อเลยน่ะค่ะ เราชื่อ อัง (นามสมมุต) ย้อนไปเมื่อสมัย 5 ปีที่แล้ว เราเรียนอยุ่ วิทยาลัย ชื่อดังแห่งหนึ่งใน เชียงใหม่ ตอนนี้อยุ่ ปวช 3 ค่ะ ใกล้จะจบกันแล้ว เรามีเพื่อนที่สนิตกันอยุ่ 3 คนรวมเราด้วยก้อเปน 4 คน จะชอบไปไหนมาไหนด้วยกัน มักจะโดนลงโทษ เดินขึ้นดอยด้วยกันเสมอ ค่ะ เพราะ กฏของ วิทยาลัย ที่เรียน คะแนนพฤติกรรมเกิน 100 จะโดนลงโทดกัน. มาๆๆ เริ่มเรื่องกันดีกว่า

ย้อนไปเมื่อ 3 ปีที่แล้ว เราเรียนอยุ่ ปวช 3 กันน่าจะเทรม 2 ค่ะ ถ้าจำไม่ผิด ในสมัยนั้นมักจะแบ่งกลุ่มกันเนาะ เปนแต่ละก๊ก ซึ่งช่วงนั้นห้องที่เราเรียนอยุ่ มีเรื่องกัน ประมาน เอากันไปเล่าเสียๆหายๆประมานนี้ หลังจากจบเรื่อง พวกนี้ไป สักพัก. ใกล้ที่จะ สอบปลายภาค ที่จะจบ ปวช 3 กันแล้วค่ะ

เรื่องมีอยุ่ว่า เรามีเพื่อนชื่อ ต้อม (นามสมมุต) คือ นางต้อม นางเปนเกย์ค่ะ มีเพื่อนสาวอีก 2 คน ชื่อ นางหอมกับนางออย (นามสมมุต) และมีเพื่อนข้างห้องที่เรียนอีกสาขา ค่ะชื่อนางนก ( นามสมมุต) นกเปนเพื่อนเที่ยว ที่ ต้อม หอม และ ออย แนะนำให้เรารู้จัก เราเปนคนไม่เที่ยวกลางคืนค่ะ จากนั้น เราเริ่มรู้จะ นก มากขึ้น เราเปนคนอ้วนค่ะ. นางชอบแกล้งเรา จากนั้นเริ่มสนิทขึ้น จบคุยทุกเรื่อง และ มันเปนเรื่องปกติใช่ไหมที่เรามักจะ นินทา คนในกลุ่ม สุดท้ายคนในกลุ่มก้อรู้ เราสนิทกับนางนก จนวันหนึ่ง นางเกิดหักหลังเรา นก ไปบอกเพื่อนที่เราสนิตมา 5 ปี คือ ต้อม หอม ออย ว่าเราไปนินทาเค้าเสียๆๆ หาย จนเหตุการวันนั้นเกิดขึ้น ซึ่งเราเสียใจ มาก ที่เพื่อนกับไม่ฟังเราแม้แต่คำเดียวเค้น ถามเราจนถึงที่สุด

เหตุการวันนั้น เรากำลังจะเปลี่ยนคาบเรียน
ต้อม : อัง แกอย่างพึ่งลงไป มีเรื่องจะคุยด้วย
ออย : อ่อ. มีเรื่องจะคุยเหมือนกัน
เรา : ......  ( งง และไม่พูดอะไร ก้อนั่งทาแป้งตามปกติ)
เรา : อ่ะ. มีไรว่ามา
ต้อม : เป็นเพื่อน กูใช่ไหม ต้องพูดความจริงน่ะ
เรา : อื้ม มีไรก้อถามมา
ต้อม : เอากูไปเล่า ให้คนอื่นฟังเสียๆหายๆ เพราะ อะไร ต้องการอะไร ทำไมถึงทำแบบนี้

ต้องนั้น เราทั้ง งง และช็อคค่ะ ไม่เคยคิดว่าจะเจอกับตัวเอง ทั้งที่เรา ไม่ได้ทำอะไร เลย บางทีเราอาจจะคุยเรื่องเพื่อนเราจริง แต่เรื่องเสียๆ หายๆ เราก้อไม่พูดน่ะ

ต่อๆๆ
เรา : อะไร น่ะใครบอก
ออย : ใคงไม่ต้องมาแอบเลย ไม่ชอบกูทำไมไม่บอกตรงๆ
เรา : .... งง อะไรของพวกทั้งที่ เมื่อเช้ายังดีๆกันอยุ่
ต้อม : อัง ทำแบบนี้ทำไม กูรักมากแค่ไหน มีอะไรกูบอก คนแรกเลย ทำไมถึงทำแบบนี้
ออย : และ ยังบอกอีก ว่ากลัวกู เปนบ้า ไม่อยากอยุ่หอกู แต่เพราะ จำเปนถึงต้องอยุ่
( เราจะมารอแฟนมารับกลับ บ้านที่หอ ออยประจำ ค่ะเพราะเราเลิกเรียน 14.00 บ้าง แต่แฟนเราเลิก 16.30 ค่ะ )
เรา : อ่ะ. สรุป พวกรู้ได้ไงว่ากูพูดแบบนี้ ( เราเริ่มขึ้นเสีย เพราะ ทั้งรัก ทั้งเจ็บ ที่โดนแบบนี้ )
หอม : ใจเย็นๆๆ ค่อยๆคุยกัน อัง แกเป็นคนพูดจริงแกก้อบอกมันไปดิ
เรา : บางเรื่องเราพูดจริง แต่มันก้อไม่น่าเสียหายไหม
หอม : อังก้อยอมรับไปเหอะ ว่าพูด จริงจะได้เครียกันจบๆ จะได้กลับมาเปนเพื่อนกับแบบเดิม ( หอมพูดยังไม่ทันขาดคำ ออย แทรกขึ้นมา )
ออย : เป็นเพื่อนกันได้แต่กูไม่รับรองว่าจะเหมือนเดิมหรือป่าว. ( เราฟังแทบเจ็บจี๊ดเลยค่ะ )
ต้อม : อัง จะเอายังไง
เรา : จะให้เอายังไง ในเมื่อกูยอมรับไปแล้วว่าบางเรื่อง กูเปนคนพูดจริงๆๆ
ออย : ไม่ต้องมา พูด ก้อบอกว่าเปนคนพูด

เราอึ้งสักพักค่ะ เพราะ ไม่คิดว่าเพื่อนที่รัก ที่ห่วงจะพูดกับเราขนาดนี้


เดี๋ยวมาต่อ. ขอชาตแบตแปป. .... ^^