ผมกับแฟนอายุประมาณ36ปี รุ้จักกันมาตั้งแต่ ม.4 เริ่มเป็นแฟนกันตอน ม.5 (เป็นแฟนกันเกือบ20ปีละ)
เรียนจบ ป.ตรี ที่เดียวกันแต่คนละคณะ แฟนเคยทำงานเป็นกราวด์โฮสเตสของสายการบินหนึ่ง ทำได้ไม่นานก็ลาออกมา
ออกมาเป็นครูประถมโรงเรียนแห่งหนึ่ง ไม่นานก้อลาออกมา  ด้วยเหตุผลส่วนตัว

      เข้าใจว่า เรื่องมันน่าจะเริ่มตั้งแต่ที่พ่อของเค้าเสีย แฟนผมเสียใจมาก เพราะแกรักพ่อมากๆ หลังจากนั้นแกก็เริ่มโทษคนในบ้าน
ว่าเป็นต้นเหตุ (คุณพ่อแกล้ม แล้วเปนอัมพฤกษ์ นอนอยู่เป็นปีๆ กว่าจะเสีย) ซึ่งบางทีผมก็เหนด้วยกับแฟนนะ เพราะอยู่ด้วยกันตลอด
เห็นความเป็นไปเกือบทั้งหมดในบ้าน(หรือเข้าข้างก็ไม่รุ้นะ) แต่สุดท้ายก็ต้องย้ายออกมาอยู่อีกบ้านนึง (เป็นบ้านที่แม่ของแฟนผมซื้อไว้ แต่ยังไม่ได้มาอยู่เพราะเดินทางไม่สะดวก) *1.ตอนที่แฟนลาออกจากสายการบิน คือตอนที่พ่อป่วยพอดี

      พอมาอยู่ที่นี่ แรกๆก็ปกติดี แฟนชอบจัดสวน เลี้ยงสุนัข ออกไปปั่นจักรยาน ว่ายน้ำ ฯลฯ แต่ระยะหลังๆ แกเริ่มไม่ทำอย่างเดิม เริ่มอยู่แต่ในบ้าน ต้องนานๆหรือจำเป็นๆถึงจะออกไปทีนึง โดยให้เหตุผลว่า คนข้างนอก ชอบมอง ชอบจะมายุ่งกะแก น่ารำคาญ  *2.หลังจากพ่อเสียผมกะแฟนแยกกันนอน แฟนผมบอกว่าอยากให้เป็นแค่เพื่อนกันไปก่อน แกนอนชั้นสอง ผมนอนชั้นล่าง

      และประมาณ4-5เดือนที่ผ่านมา แฟนผมเริ่มด่าเพื่อนบ้าน(ด่าในห้องนะ) ประมาณว่า พวกนี้ชอบแย่งผั...ชาวบ้าน ยุ่งเรื่องชาวบ้าน  ขายลูกกินฯลฯ ผมก็ได้แต่บอกว่า ไม่จริงมั้ง ชั่งเค้าสิ อย่าไปสนเลย เรื่องของพวกเค้าชั่งมันเถอะ บางทีมากๆเข้าก็ขอร้องให้หยุด ซึ่งแฟนผมก็หยุดนะ ไม่อยากให้พูดต่อหน้าไม่พูดก็ได้  แฟนผมเริ่มทานข้าวน้อยลง(แต่ดื่มกาแฟทุกวัน)

      ที่แย่คือเมื่อประมาณอาทิตย์ก่อน แกเริ่มบ่นคนเดียว เรื่องสาวกพระเยซู เรื่องนาซีฆ่าชาวยิวส์ บ่นเป็นเพลงมั่ง ไม่ก็พูดลอยๆออกมาตลอดจนเสียงแหบ ละก็เริ่มไม่ค่อยอยากเจอผมด้วย บอกแต่ว่าอยากอยู่คนเดียวก่อน  

      และสองวันก่อนแกไม่ทานข้าวเลย ไม่อาบน้ำ สระผม ไม่ลงมาข้างล่างเลยด้วยซ้ำ อะไรที่ซื้อมาให้ทาน แกแทบไม่แตะเลย  อาการคือ คุยกะใครไม่รุ้อยู่ตลอด เดินไปเดินมารอบห้อง ไม่คุยกับผมเลย (แต่ยังจำชื่อผมได้นะ) ตอนนี้แกผอมมากๆเลยครับ เห็นแล้วอยากจะร้องให้ทุกที

      อยากพาแฟนไปพบจิตแพทย์มากเลย เมื่อบ่ายโทรไปรพ.สมเด็จเจ้าพระยา เค้าบอกว่าต้องนำผู้ป่วยมาเอง ทำยังไงก็ได้
เลยอยากจะปรึกษา พี่ๆน้องๆที่นี่หน่อยครับ ว่าผมควรจะทำยังไง  นั่งพูดกับแกแล้ว ว่าไปหาหมอกันนะ จะได้หาย มาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม
แต่แฟนผม เหมือนไม่ได้ยินผมเลย
      ผมยังไม่กล้าบอกที่บ้านแฟนนะครับ  พอบอกจะโทรหาแม่นะ แกบอกว่า อย่ามายุ่ง()เรื่องแม่ลูกคนอื่น ละก็ทำตาขวางๆใส่ เลยยังไม่กล้าโทรบอกเลย
     ผมรักแกมากครับ อยากให้ไปพบแพทย์ อยากจะให้แกหาย กลับมาเป็นเหมือนเดิม คุยกัน ทานข้าว ออกไปข้างนอกด้วยกันอีก  ผมควรจะทำยังไงดีครับ

     ยาวหน่อยนะครับ ผมอึดอัดมาก ไม่รุ้จะทำยังไงดี ขอบคุณที่ทนอ่านจนจบครับ