ผมมีโอกาสได้พูดคุยกับรุ่นพี่ท่านนึง ที่ทำงานจิตอาสามา 6 ปี เป็นงานเกี่ยวกับการเก็บทำความสะอาดขยะตามชุมและที่สาธารณะต่างๆ จากที่เคยมีสมาชิคจิตอาสามากกว่า 20 คนในช่วงแรกๆ ปัจจุบันเหลืออยู่ 7 คน
สิ่งที่ผมได้ฟังจากรุ่นพี่คนนี้คือ งานทั้งหมดพวกเขาตั้งใจทำจากใจจริง มีความตั้งใจอยากจะให้สถานที่ต่างๆมีพื้นที่ๆสะอาดเหมาะกับการเดินทางหรือพักผ่อน โดยทำให้ฟรีๆด้วยความสมัครใจ แรกๆทุกอย่างดูดีมากมีคนสนใจเหมือนกันเข้ามาร่วมกิจกรรมกันมากมาย แต่พอเวาผ่านไปคนก็ค่อยหายไปตรามเวลา
ส่วนใหญ่ก็คงเป็นเรื่องค่าใช่จ่ายภายใน กับสิ่งที่ทำนั้นมันไม่เห็นผลสักที เช่นเข้าไปแก้ไขทำความสะอาดที่นี้ แถมทำที่ทิ้งขยะให้อีก ผ่านไปไม่กี่วันก็กลับมาสกปรกดังเดิม
แต่สิ่งที่แย่และทำให้ท้อที่สุดคือ ครั้งนึงมีผู้ชายคนนึงในกลุ่มจิตอาสานี้ตัดสินใจออกกลุ่มซึ่งก็ดูเหมือนไม่มีอะไร แต่เมื่อเขาออกไปก็ได้โฟสข้อความลงบนพื้นที่เฟสบุ๊คส่วนตัวว่า "การทำความดีในประเทศไทย จะทำไปทำไม ทำไปก็ไม่สำเร็จสักที มีหนึ่งคนทำดีอีกร้อยคนคอยทำลาย ทำไปแล้วไม่ได้อะไร สุดท้ายสิ่งที่ทำไปก็ไม่พ้นคำว่ากะลาแลนด์" เห็นข้อความแบบนี้คนในกลุ่มก็รู้สึกไม่ค่อยดีครับ มันเหมือนๆมานั่งคิดกันอีกทีว่าตลอดเวลาที่ทำมาหลายปีแบบนี้มันดีแล้วรึป่าว สุดท้ายมันไม่พ้นคนไทยดูถูกด้วยกันเองมองว่าทำไม่ได้แก้ไม่ได้ ไม่มีวันเจริญ มันจึงยากที่จะทำให้สำเร็จ
ไม่รู้ว่ากลุ่มจิตอาสาอื่นๆเป็นเช่นไร เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ไหม รู้สึกท้อแท้กันบ้างหรือป่าว อยากให้มาลองแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน ขอบคุณครับ
คนทำงานจิตอาสาเพื่อสังคม เคยรู้สึกท้อแท้กับสิ่งที่ทำบ้างมั้ยครับ
สิ่งที่ผมได้ฟังจากรุ่นพี่คนนี้คือ งานทั้งหมดพวกเขาตั้งใจทำจากใจจริง มีความตั้งใจอยากจะให้สถานที่ต่างๆมีพื้นที่ๆสะอาดเหมาะกับการเดินทางหรือพักผ่อน โดยทำให้ฟรีๆด้วยความสมัครใจ แรกๆทุกอย่างดูดีมากมีคนสนใจเหมือนกันเข้ามาร่วมกิจกรรมกันมากมาย แต่พอเวาผ่านไปคนก็ค่อยหายไปตรามเวลา
ส่วนใหญ่ก็คงเป็นเรื่องค่าใช่จ่ายภายใน กับสิ่งที่ทำนั้นมันไม่เห็นผลสักที เช่นเข้าไปแก้ไขทำความสะอาดที่นี้ แถมทำที่ทิ้งขยะให้อีก ผ่านไปไม่กี่วันก็กลับมาสกปรกดังเดิม
แต่สิ่งที่แย่และทำให้ท้อที่สุดคือ ครั้งนึงมีผู้ชายคนนึงในกลุ่มจิตอาสานี้ตัดสินใจออกกลุ่มซึ่งก็ดูเหมือนไม่มีอะไร แต่เมื่อเขาออกไปก็ได้โฟสข้อความลงบนพื้นที่เฟสบุ๊คส่วนตัวว่า "การทำความดีในประเทศไทย จะทำไปทำไม ทำไปก็ไม่สำเร็จสักที มีหนึ่งคนทำดีอีกร้อยคนคอยทำลาย ทำไปแล้วไม่ได้อะไร สุดท้ายสิ่งที่ทำไปก็ไม่พ้นคำว่ากะลาแลนด์" เห็นข้อความแบบนี้คนในกลุ่มก็รู้สึกไม่ค่อยดีครับ มันเหมือนๆมานั่งคิดกันอีกทีว่าตลอดเวลาที่ทำมาหลายปีแบบนี้มันดีแล้วรึป่าว สุดท้ายมันไม่พ้นคนไทยดูถูกด้วยกันเองมองว่าทำไม่ได้แก้ไม่ได้ ไม่มีวันเจริญ มันจึงยากที่จะทำให้สำเร็จ
ไม่รู้ว่ากลุ่มจิตอาสาอื่นๆเป็นเช่นไร เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ไหม รู้สึกท้อแท้กันบ้างหรือป่าว อยากให้มาลองแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน ขอบคุณครับ