ในวันที่ เธอจากลา อาลัยแสน
ให้เหมือนแม้น โลกใกล้ลับ ลาดับสูญ
สุริยา พาไร้แสง แห่งอาดูร
วัชระ ฟาดสิ้นสูญ ราบพนา

หมู่นกกา บินจากไป ไม่หวนกลับ
ทั้งดวงจันทร์ ยังหลบลับ จากเวหา
อีกดวงดาว ถูกบดบัง หลังเมฆา
นั่นคือวัน ที่แก้วตา ลาจากไป

หากดวงใจ เปลี่ยนฤทัย ไม่ลาจาก
ความลำบาก ยากนานา หาใหญ่ไม่
จะสร้างสุข ไม่วายเว้น เซ่นทรามวัย
ทุกทุกสิ่ง หามาให้ ไว้แก่เธอ

ยังละเมอ เพ้อไป แม้ใจเศร้า
พี่ยังเฝ้า เจ้ากลับมา หาเสมอ
จะไม่ถอน ถอดหัวใจ มอบให้เธอ
อย่าจากไป ให้พี่เพ้อ  ละเมอครวญ ...