ที่เหนื่อยคือการเรียน ไม่เคยหนีเรียนเลย เข้าเรียนทุกคาบแม้วิชานั้นจะไม่ชอบก็ยังเข้าเรียน เพื่อนชวนหนีก็ไม่ไป
แต่ทำไมยิ่งเรียน ยิ่งโง่ เรารู้สึกว่าเรียนไปไม่ได้อะไรเลย เหมือนสมองมันไม่ตอบสนองอะไรเลย ครูพูดจบไปเมื่อกี้ก็
จำไม่ได้ว่าครูพูดอะไรบ้างทั้งๆที่ตั้งใจฟัง มีรถมอไซต์ขี่ผ่านหยังจำไม่ได้เลยว่ามอไซต์คันนั้นสีอะไร คนขับใส่เสื้อสีไหน
ทั้งๆที่ผ่านไปมื้อกี้ ผ่านไปไม่นาน ไม่รู้ว่าสมองเป็นอะไร ท้อที่เรียนแล้วไม่ได้อะไรเลย กลับมาบ้านก็มีแต่ตัว ความรู้ไม่มี
เสียใจแทนพ่อแม่ที่มีลูกอย่างเรา เคยคิดจะฆ่าตัวตาย แต่ไม่กล้ากลัวเจ็บ และทุกครั้งที่คิดหน้าพ่อแม่ก็ลอยมาทุกที
นึกถึงสิ่งที่ท่านมีให้เรา ทำให้เรามาตลอด เราอยากได้อะไรท่านให้ทุกอย่าง แม่เคยบอกว่าอยากได้อะไรแม่ให้ได้ทุกอย่าง
ไม่ว่าจะถูกหรือแพงแม่ก็ซื้อให้ ขอแค่ตั้งใจเรียนให้แม่หน่อย พอแม่พูดจบเรายิ่งไม่อยากอยู่ เรารู้สึกกดดันตัวเอง รู้สึกเสียดาย
เงินพ่อแม่ที่อยากได้อะไรก็ขอ ทั้งๆสิ่งที่อยากได้ไม่มีประโยชน์เลยแต่ท่านก็ให้เรา ท้อมากกับชีวิตที่ในสมองไม่มีอะไรเลย โง่มากกกกกกกกก