หลางผิง :  ใช่   เพราะจนถึงวันนี้  ก่อนมาที่นี่เราก็ยังทำการฝึกซ้อมเรื่องเหล่านี้อยู่
หนึ่ง  คือเรื่องความรวดเร็วในเกมสกัดกั้นของคู่แข่ง     หนึ่ง  คือหลังจากเราได้บอลแล้ว จะควบคุมจังหวะการเล่นของตัวเองยังไง  
เพราะว่านี่ไม่ใช่มาพูดกันแค่ไม่กี่วันไม่กี่เดือนก็จะจัดการได้เรียบร้อย  มันต้องเริ่มกันตั้งแต่ต้นฝึกซ้อมขั้นพื้นฐาน  

พิธีกร :  แม้แต่การแข่งขันในโอลิมปิกก็ถือเป็นขั้นตอนการแก้ไขพัฒนาอย่างหนึ่ง

หลางผิง :  ใช่   คือคุณเล่น 1 นัดก็ได้การพัฒนา

พิธีกร :  จากปี 1984 จนถึงตอนนี้   โอลิมปิกฤดูร้อนมี 9 ครั้ง   คุณลองนับให้หน่อยว่านับแต่ปี 1984 จนถึงบัดนี้  
คุณทั้งในฐานะนักกีฬาและโค้ชรวมถึงการเป็นโค้ชประเทศอื่นด้วย   ในโอลิมปิกทั้ง 9 ครั้งนี้  คุณไม่ได้เข้าร่วมกี่ครั้ง?    

หลางผิง :  ฉันไม่ได้เข้าร่วม 5 ครั้ง  แต่ก็มีบ้างที่ไปในฐานะแขกรับเชิญ   ที่ไปในฐานะนักกีฬาและเป็นโค้ชมี 4 ครั้ง  
มีปี 1984, 1996, 2008 และก็ครั้งนี้

พิธีกร :  โอลิมปิก 4 ครั้ง   ในแต่ละครั้งที่เข้าร่วมคงมีความรู้สึกที่แตกต่างไม่เหมือนกัน   ความใฝ่ฝันก็คงไม่เหมือนกัน  
ขอให้คุณพูดถึงปี 1984 ก่อน  เมื่อ 32 ปีที่แล้ว

หลางผิง :  ปี 1984  ฉันไปในฐานะนักกีฬาก็ฝันอยากจะกวาด 3 แชมป์ให้เป็นจริง  ตอนนั้นได้แชมป์เวิลด์คัพ   เวิลด์แชมป์เปี้ยนชิพ
มาแล้ว  ขาดก็แต่แชมป์โอลิมปิก  คือได้แชมป์ต่อเนื่องติดกันเลย  ที่ตอนนี้เรียกกันว่า แกรนด์แสลม   แม้ว่าจะได้แชมป์โลกมาแล้ว
แต่ก็ยังไม่เคยเล่นโอลิมปิกมาก่อน  ก็ตื่นเต้นมาก แต่ก็มีความมั่นใจ

โอลิมปิกปี 1996  ตอนนั้นทีมวอลเลย์บอลหญิงจีนอยู่ช่วงตกต่ำ   เราไม่ได้แชมป์เอเชีย   อันดับโลกก็อยู่ที่ 7- 8  
ฉันคุมทีมไปตอนนั้นเวลาเตรียมตัวก็มีไม่มาก   นับจากตอนที่ฉันรับงานจนถึงรายการแข่งคัดไปโอลิมปิกมีเวลาไม่ถึง 2 ปี  
ในฐานะที่เป็นโค้ชก็มีความกดดันสูงมาก  หวังขอแค่อย่าทำให้พัง   ที่ควรชนะต้องชนะ  ถ้าไม่ชนะคงยุ่งแน่  

ตอนนั้นก่อนออกเดินทาง FIVB ได้ทำสำรวจเอาไว้   ให้โค้ชแต่ละทีมและก็ผู้คร่ำหวอดวอลเลย์มีชื่อหลายคนทำนาย  
ไม่มีใครสักคนที่มองว่าทีมจีนจะได้เข้า 4 ทีมสุดท้าย  แต่สุดท้ายโอลิมปิกแอตแลนต้า 1996  สามารถเข้าถึงรอบชิง  
พวกเราต่างดีใจมาก  นัดชิงเล่นกับคิวบา แน่นอนว่าศักยภาพเราด้อยกว่า  ตอนนั้นผู้เล่นชุดนั้นสามารถเข้าถึงรอบชิงได้
ฉันก็คิดว่าพวกเธอก็ต่อสู้ได้ยิ่งใหญ่มาก                  

พิธีกร :  ปี 2008  ถือเป็นปีที่พิเศษมาก   เพราะพวกเราเห็นหลางผิงคุมทีมอเมริกากลับมายังดินแดนบ้านเกิด  
ตอนนั้นความรู้สึกแน่นอนว่าต้องพิเศษมาก      

หลางผิง :  จริงๆตอนนั้นจิตใจรู้สึกนิ่งมาก  เพราะทีมอเมริกาตอนนั้นก็ไม่ได้ดีเด่นอะไร   คืออยู่อันดับ 7  
ฉันพูดกับนักกีฬาว่า  ชิงชัยเพื่อเข้ารอบ 8 ทีม   สภาพจิตใจผ่อนคลายมาก  สมาคมวอลเลย์อเมริกาก็ไม่ได้มากดดันอะไร  
บอกแต่ว่าไปร่วม  ชนะ 1 นัดก็คือ 1 นัด   ตอนนั้นไม่มีความคิดเรื่องเหรียญรางวัล   ลำดับทีมวางก็ค่อนข้างต่ำ  
ความจริงตอนแรกก็เล่นไม่ดีด้วย  แต่ก็ค่อยปรับดีขึ้นทีละนัดๆ    จนสุดท้ายสามารถทะลุไปถึงรอบชิงได้ก็ดีใจมาก  
ปี 1996 กับ 2008  เป็นทีมวางอันดับต่ำแต่ก็สามารถทะลุเข้าไปถึงรอบชิงได้  

พิธีกร :  ปี 2008  มีนัดหนึ่งที่ถูกกล่าวถึงกันมากว่าเป็นศึกแห่งสันติภาพ  ตอนนั้นคุณต้องควบคุมจิตใจตัวเองอยู่ตลอดเลยใช่หรือไม่?

หลางผิง :  นัดนั้นฉันรู้สึกสงบนิ่งมาก  คิดว่ากับทีมจีนก็จะไม่เหมือนกับทีมอื่น  ที่พูดว่าฉันจะต้องอย่างนั้นอย่างนี้  
เพราะยังไงตัวเองก็เกิดมาจากทีมจีน   อีกอย่างทีมจีนก็เป็นทีมที่แข็งแกร่ง  และถึงยังไงนัดนั้นก็เป็นเพียงรอบแบ่งกลุ่ม  
ไม่ใช่เป็นนัดชี้เป็นชี้ตาย