อันยอง

เราเพิ่งดูซีรี่ส์เรื่องนี้จบเมื่อ 2 อาทิตย์ที่แล้ว ตอนแรกที่ฉายไม่ได้ดูเพราะว่าเห็นย้อนปีไปไกลเกิน ภาพเก่าๆ ไม่เห็นน่าดูเลย แต่เห็นกระแส
และกระทู้ในนี้เยอะมากก็เลยลองดู เพราะเราก็ชอบพัคโบกอมจาก I Remember You ด้วย แต่ดูแล้วไม่รอดอ่ะ แค่ตอน 1 ยังไม่จบเลย
ดูอยู่ 3 รอบก็เลยโบกมือลาดีกว่า แต่ก็ยังอ่านกระทู้เรื่องนี้อยู่บ้างโดยเฉพาะดราม่าเรื่องสามี 555 ตอนอ่านกระทู้ก็ทำให้รู้จักหน้าตา
นักแสดงไปด้วย นางเอกฮเยรินี่เราว่าหน้าตาน่ารักมาก ส่วนรยูจุนยอลคือแบบงงมากทำไมคนเชียร์จังวะ หล่อก็ไม่หล่อ แต่กระแสดีเชียว
ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่คิดจะดูต่อไม่ใช่แนวอ่ะเรื่องแบบนี้

ตัวจุดประกายที่ทำให้เรากลับมาดูอีกครั้งคือซีรี่ส์ Lucky Romance ตอนแรกเราดูเพราะฮวางจองอึมคนเดียวเลย แต่พอเห็นการแสดง
ของรยูจุนยอลเท่านั้นแหละ หลงรักเลยไม่หล่อแต่มีเสน่ห์มากกกกกก ยิ่งดูยิ่งหลงรักกลายเป็นติ่งเลยทีเดียว ใครบอกไม่หล่อนี่เคืองมาก
5555555555 เลยทำให้กลับมาดู Reply 1988 อีกครั้ง

พอได้ดูจริงๆจังๆเท่านั้นแหละติดมากกกกกก เราคิดว่าเป็นซีรี่ส์ที่ดีที่สุดเรื่องนึงเลยนะ ถ้าใครไม่ดูพลาดมาก ชอบความรักของครอบครัว
และมิตรภาพของเพื่อนมาก และถึงจะรู้ว่าใครเป็นสามีก่อนแล้วแต่ทุกๆอีพี ทุกๆฉากเราก็ยังลุ้นนะ เรากลับมาดูเพราะรยูจุนยอลก็จริง
แต่เราอยู่ทีมแท็กไม่ใช่เพราะชอบพัคโบกอมนะ แต่เราชอบตัวละครตัวนี้มากกว่า จริงๆทั้งแท็กและจองฮวันต่างก็เป็นตัวละครที่ทำให้
คนรักและเหมาะเป็นสามีของผู้หญิงทุกคน เราคิดอยู่นานว่าจะตั้งกระทู้นี้ดีไหม เพราะซีรีส์ก็จบไปนานล่ะ คนอื่นก็อินและฟินไปกัน
หมดล่ะ แต่เราอยากพูดคุยถึงตัวละคร 2 นี้อ่ะ คือตอนนี้เราอินและเพ้อมาก ดูไป 3 รอบล่ะ ภายใน 2 อาทิตย์ อ่านกระทู้ย้อนหลังทั้งวัน
งานเงินไม่ทำเลย 55555

ขอพูดถึงแท็กและจองฮวัน ไม่ดราม่าเรื่องสามีนะเพราะมันจบไปแล้ว จะพูดถึงตัวละครเท่านั้น

ชเวแท็ก
ใครดูตอนแรกก็ไม่คิดว่าจะเป็นสามีเพราะนอกจากเก่งพาดุกแล้ว อย่างอื่นง่อยหมด 555 แต่จริงๆแล้วแท็กมีหลายมุมที่คนคาดไม่ถึง
แท็กเป็นคนที่แสดงความรู้สึกตรงกับใจเสมอ เราชอบที่แท็กที่เป็นคนชัดเจนนะ ชอบก็บอกว่าชอบ คิดจะทำก็ทำเลยไม่ลังเล
มีความมุ่งมั่น อย่างตอนเห็นหิมะแรกตกก็โทรหาด็อกซอนชวนไปดูหนังเลยเราชอบฉากนี้มากโดยเฉพาะประโยคที่บอกว่า
"ไปดูหนังกัน อูรี" คือประโยคนี้แหละที่ทำให้เชียร์และคิดว่าแท็กต้องเป็นสามีแน่ๆ (หมายถึงตอนที่เรายังไม่รู้นะ) หรือตอนที่
ขอยกเลิกการแข่งพาดุกเพื่อไปดูคอนเสิร์ตกับด็อกซอน คือตัดสินใจไม่ลังเลเลย

จองฮวัน
ผู้ชายคนนี้ไม่มีใครไม่หลงรักหรอก แสนดี ทำเพื่อคนอื่นเสมอ แต่จองฮวันพลาดตรงที่ลังเลตลอดไม่กล้าแสดงออกกี่ครั้งกี่หน
แล้วที่เขาลังเล ไม่ว่าจะเป็นตอนจะยื่นเสื้อหนาวให้ด็อกซอนในห้องแท็ก ตอนเห็นด็อกซอนนั่งร้องไห้ที่บันไดทำท่าจะเดินไปหาแต่ก็
ลังเลพอตัดสินใจจะเดินไปแท็กก็เดินไปหาด็อกซอนแล้ว หรือตอนที่ด็อกซอนเข้าใจผิดเรื่องเสื้ออีก เราเชื่อว่าถ้าเป็นแท็กหรือแม้
กระทั้งซอนอูจะรีบบอกเลยแน่ว่าไม่ใช่ แต่จองฮวันก็ไม่บอก ที่พลาดมากที่สุดก็ตอนลังเลที่จะไปหาด็อกซอนที่คอนเสิร์ต ณ
ตอนนั้นมันไม่ควรลังเลแล้ว

ฉากสารภาพรักปี 1994 เป็นฉากที่เราสงสารและชื่นชมจองฮวันที่สุด เราเศร้านะที่เขาสารภาพรักแต่ก็ต้องบอกว่าล้อเล่นเพราะมันเป็นไป
ไม่ได้แล้ว มันสายไป 5 ปีแล้ว แต่ชื่นชมมากเพราะเขาจบความรักของเราได้งดงามจริงๆ พร้อมกับแหวนวงนั้น คือจบเลยไม่มานั่งเศร้า
และมิตรภาพของเพื่อนก็ยังเหมือนเดิม

ซีรี่ส์เรื่องนี้มันดีมากๆจริงนะ เกือบพลาดไปแล้วเรา มีฉากที่เราชอบมากหลายฉากเลย แต่มีอยู่ 2 ฉากที่เราชอบเป็นพิเศษรีเพล์ดูซ้ำบ่อยมากคือ

1. ฉากที่ไปกินสเต๊กกันที่มีโรคจิต เราชอบตอนที่ด็อกซอนเอาขนมขึ้นมาทัดหูแล้วแท็กหยิบออกจากหูด็อกซอนแล้วยิ้ม คือแบบมันให้ความรู้สึก
ของการเป็นคู่รักกันมากอ่ะ อธิบายไม่ถูกอ่ะ ไม่รู้ใครชอบเหมือนเราไหมแต่เราชอบมากกกกก และ

2. ฉากที่จองฮวันอธิษฐานขอพรตอนดาวตกแล้วตัดภาพมาที่แท็กยืนอยู่ นี่เป็นครั้งแรกที่จองฮวันเผยความรู้สึกของตัวเองออกมา
จุนยอลเล่นดีมากๆ ทั้งคำพูด สีหน้าแววตา มันสื่อความในใจหมดเลย

เราไม่ได้ตั้งกระทู้นานมากแล้ว หากผิดพลาดอะไรขออภัยด้วยนะคะ อยากชวนเพื่อนๆที่ดูแล้วมาคุยกัน แต่ไม่ขอดราม่านะคะ คุยกัน
สนุกๆ แชร์ความคิดเห็นกัน

ปล. เราไม่ได้เล่นเน็ตตลอดถ้าหายไปหรือมาตอบช้าขออภัยด้วยนะคะ