โดยส่วนตัวผมเองต้องคอยหาแรงบันดาจใจจากคนต่างๆมากระตุ้นให้ตัวเองอเลิทและมีความมุ่งมั่นอยู่เสมอ (เช่นได้เห็นคนลุกขึ้นยืนบนรถเมย์หรือตัวเองยืน ก็รู้กสึกดี หรือได้ยินคำพูดบางอย่างจากคนอื่นที่รู้จักหรือไม่รู้จักประมาณนี้อ่ะครับ ) แม้ตอนเรียนก็มีเป้าหมาย คือต้องทำได้ๆ การใช้ชีวิตประจำวันก็ต้องคอยหาอะไรใหม่ๆทำ เคยต่อยมวยก็เอาหาแรงบันดาลใจจากในคลิปต่างๆมาแต่ก็ชนะไปได้ด้วยดี  หลังๆพอเรียนจบตรีแล้ว(การจัดการ) ผลการเรียนก็อยู่ในขั้นดีแต่ไม่ได้เก่งนะครับ (ต่อโทอยู่)เริ่มเป็นตอนนี้ ยังผ่อนผันทหารอยู่เลยทำงานที่อยากทำไม่ได้ เพื่อนเริ่มแยกหายกันไปแต่ก็มีติดต่ออยู่บ้าง ช่วงหลังๆรู้สึกชีวิตเบื่อหน่ายกับชีวิตความมุ่งมั่นน้อยลงความขยันเริ่มหายไป เริ่มเอาเรื่องราวร้ายๆในตอนเด็กๆมาคิด (หนึ่งในนั้นคือไม่ได้เรียนดังที่ตั้งใจหมายถึงโดนบังคับ) ซึ่งปัญหานี้ผมเคยเสียใจมากๆตอนนั้น แต่หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้คิดอะไร จนน้องผมได้เรียนสายที่ผมอยากเรียนมาก ก็ยินดีกับบน้องตามปกติมีแอบน้อยใจบ้าง  ซึ่งจริงๆผมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนมันเริ่มทำให้ใจรู้สึกท้อแท้กับชีวิต เวลาอยู่คนเดียว เบื่อหลายๆอย่างควบคุมอารมณ์ดีขึ้นแต่กลับเป็นว่ามันรู้สึกอึกอัด เกิดคำถามมากมายในหัวคิดวกไปวนมาตลอด ว่านี่คือสิ่งที่เราทำดีสำหรับตัวเราแล้วหรือเปล่า  เลยอยากถามว่า มีใครบ้างที่ต้องหาแรงบันดาลใจเวลามีปัญหาหรือ ต้องการทำอะไรสักอย่าง ปล ชอบปรัชญา