มีญาติห่าง ๆ คนนึง ธุรกิจมีปัญหาขอยืม 300,000 สุดท้ายได้คืนมา 160,000 ค้าง 140,000
ตั้งแต่ลูกเค้ายังไม่ปฏิสนธิยันลูกเข้าอนุบาลก็ยังไม่ได้คืน
ยิ่งคิดยิ่งเครียด สุดท้ายยกให้ไปเลยจะได้จบ ๆ บอกไม่ต้องมาเอ่ยปากไรอีกแล้วนะ
ยังจะมายิ้มระรื่นขอบอกขอบใจอีกนะ  
ถามว่าทำไมไม่คืน เค้าตอบ ก็พี่ไม่เดือดร้อนอ่ะ เลยขอชะลอไปก่อน  (??!!)

วันนึงก็ได้ข่าวว่า ลูกสองคนเปิดเทอมไม่มีเงินแม้แต่จะซื้อชุดนักเรียน ค่าเทอมก็ยังไม่ได้จ่าย
สองผัวเมียเศร้าซมระทมทุกข์กันมาก ลูกเองก็ทุกข์ อีกคนถึงกับเอ่ยปากว่าจะหยุดเรียน
มีคนมาเล่าให้ฟังก็นึกสงสารเด็ก หลังเช็คข่าวว่าเป็นเรื่องจริง เลยฝากบอกให้โทรมา

สรุปเราให้ไป 16,000 เพื่อช่วยเด็กให้ได้เรียน ไม่ต้องเอามาคืน (รอคืนแล้วเครียด)
คนเป็นพ่อนี่ร้องไห้เลย ระล่ำระลักขอบคุณเป็นการใหญ่ คงนึกไม่ถึงด้วย
ว่าใครจะมาช่วยเหลือในเวลาที่จวนเจียนแบบนี้  (อีก 2 วันจะเปิดเทอม)

คนเราไม่รู้จักรักษาเครดิต ใช้ชีวิตประมาท ถึงคราวจำเป็นหันไปทางไหนมีแต่คนเบือนหน้า
คนที่เอาเงินคนอื่นมาใช้โดยไม่รู้สึกรู้สา ธรรมชาติก็จะให้บทเรียนที่สาสม
อาจได้รับความทุกข์ทบเท่าทวีคูณจากการไม่มีเงิน ไม่วันใดก็วันหนึ่ง

อย่าประมาทแรงกรรม...