[[ กระทู้นี้มีแต่รูป สีชัดไม่ซีด เน้นเส้นทาง เน้นโค้ง เน้นวิวข้างถนน เหมาะสำหรับผู้ชำนาญเรื่องโค้ง เพราะกระทู้นี้มีแต่โค้งกับโค้ง]]
“คำฮักน้องกูปี้จักเอาไว้ในน้ำก็กลัวหนาว
จักเอาไว้พื้นอากาศกลางหาว ก็กลัวหมอกเหมยซอนดาวลงมาขะลุ้ม
จักเอาไปใส่ในวังข่วงคุ้ม ก็กลัวเจ้าปะใส่แล้วลู่เอาไป
ก็เลยเอาไว้ในอกในใจ๋ตัวชายปี้นี้ จักหื้อมันไห้อะฮิอะฮี้ ยามปี้นอนสะดุ้งตื่นเววา...”
สวัสดีค่า ขอขึ้นต้นกระทู้ด้วย "ตำนานกระซิบรักบันลือโลก" ก่อนอื่นต้องบอกก่อนนะคะว่ากระทู้นี้ไม่เน้นเนื้อหาสักเท่าไหร่ แต่จะเน้นรูป รูป และรูป ขอเรียกตัวเองสั้นๆ น่ารักๆ ว่า "หมี" นะคะ เอาล่ะ เริ่มกันเลย พร้อมไปกันยัง พร้อมแล้วใส่หมวกกันน็อค ใส่เสื้อการ์ดเลยย
จุดเริ่มต้นของเส้นทาง"น่าน" หมีเริ่มจากจังหวัดเจียงฮายเจ้า (บ้านอยู่นี่ค่า) เราจะใช้เส้นทางจากตัวเมืองเข้าสู่อำเภอเทิง, เชียงคำ, ปง, ท่าวังผา, ปัว, บ่อเกลือ, สันติสุข, น่าน ระยะทาง 347 กิโลเมตรค่ะ ใน 347 กิโลเมตรนี่ โค้งเกือบ 90% เชียวค่ะคุณขา เล่นโค้งกันเพลินเลย
ตายล่ะ !!! ลืมบอกไป สมาชิกในทริปนี้มีกัน 5 คน กับรถ 3 คันค่ะ (ขี่รถมาจากกรุงเทพ 2 บินมาลงเชียงรายอีก1)
คืนแรกเราไปนอนอัดกัน 5 คนที่ภูลังการีสอร์ทค่ะ (พนักงานต้อนรับถามเราว่าพี่มากันเส้นไหนครับ เราก็บอกมาจากเส้นเชียงคำค่ะ ได้คำแนะนำที่ดีมาก เพราะเขาบอกว่า เส้นที่พี่มาเนี่ยแค่น้อง ข้างหน้าเนี่ยเป็นพี่ ฮ่าๆๆ) วิวยามเช้า เสียดายตอนกลางคืนฝนไม่ตกไม่มีหมอกมาหาเลย แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นค่ะ เราไม่ได้มาล่าหมอก เรามาตามล่าเส้นทาง อิอิ
กินข้าวต้ม ชงกาแฟ เก็บของกันเสร็จก็ได้เวลาไปเล่นโค้งกันต่อแล้วค่ะ เห็นถนนอยู่ในภาพไหมคะ เราจะไปเส้นนั้นกัน
1148 ถนนเส้นนี้รู้จักดีกันในกลุ่มรถมอเตอร์ไซค์ค่ะ ถือว่าเป็นอีกเส้นทางที่หลายคนหวังจะมาพิชิตกันทั้งนั้น ใครที่ไปภูทับเบิกมาแล้ว บอกเลยว่าที่นี่เด็ดกว่า ฮิฮิ
ขี่รถตามทางกันมาสักพักค่ะ ก็ถึงจุดที่เป็นแลนด์มาร์ค (มโนเอาเอง) เป็นภูเขาที่รูปทรงแปลกประหลาด แต่ความแปลกประหลาดนี่แหละ ดึงดูดคนมานักต่อนัก รออะไรล่ะ จอดดดดดดดดสิ่ ลงจากรถปุ๊ป รีบเตรียมกล้องเลย ตื่นเต้น
เอ้าๆๆ แอ๊คท่านะ จะถ่ายรูป ยิ้มหน่อย
พอได้รูปกันคนละใบสองใบก็ขี่รถกันไปต่อค่ะ อยากดูวิวไหม ... เลื่อนลงไปเลยยย
หลังจากที่ลงจากภูลังกากันมาเรียบร้อย เราก็แวะมินิมาร์ทข้างล่าง เพื่อโด๊ปกาแฟ และน้ำดื่มก่อนค่ะ การขี่รถบนเส้นทางแบบนี้ เราควรจะพกน้ำดื่มไว้สักขวดสองขวดนะคะ บางจุดมีแต่ภูเขา ไม่มีร้านค้า ขาดน้ำกินนี่ทรมานค่ะ
พักคนพักรถเสร็จ เราจะขี่เข้าตัว อ.บ่อเกลือกันค่ะ ต้องขอโทษพี่น้องด้วยนะคะ ไม่ได้ถ่ายรูปช่วงนี้มา กำลังวุ่นวายหาทางเข้าอยู่ค่ะ คนนำเผลอขี่เลยไปจะเข้า อ.เฉลิมพระเกียรติ ฮ่าๆๆ เดี๊ยวปั๊ดเปลี่ยนแผนไปลาวซะเลย !!!!
บิดลืมจนหลงทิศ กระซิบบอกคนขี่ ขี่ดีๆ นะเว้ย เครื่องสำอางค์อยู่ในกล่อง ถ้าแตกล่ะซื้อยกชุดเลยนะเว้ยยย ฮ่าๆๆ
เส้นทางไป อ.บ่อเกลือค่ะ ขอเม้าท์หน่อย ตอนแรกคิดว่าเป็นถนนบนดอยที่สูงทั่วไปค่ะ ระยะถนนกว้างปกติ ตามชนบท เหอะๆ คิดผิด ถนนแคบ ก็อย่างว่าแหละ เส้นนี้เขาได้ชื่อว่า "ถนนลอยฟ้า" นี่หน่า มันก็ต้องกะทัดรัดสิ่ ถนนใหญ่ก็ลอยไม่ได้ หนัก ฮ่าๆๆๆ กอดเอวคนขี่หันหน้าเบี่ยงซ้ายนิดหนึ่ง ไปดูวิวกันเลยย
เอ๊ะ !!! หรือนี่ที่เขาเรียกว่า"ถนนลอยฟ้า" (วงเล็บอ่านก่อนๆๆ เส้นทางที่หมีไป หมีขี่เข้าบ่อเกลือนะคะ ไม่ได้มาจากตัว อ.สันติสุข วิวอาจจะแตกต่างกับที่ท่านทั้งหลายเคยเห็นที่อื่น มาครั้งหน้าจะขี่ย้อนจาก อ.สันติสุข เข้าบ่อเกลือดูค่ะ จะได้เห็นถนนลอยฟ้า ที่ลอยกว่านี้อีก !!! )
ลัดเลาะกันมาเรื่อยๆ ก็ผ่านอุทยานแห่งชาติดอยภูคา จอดแวะถามเจ้าหน้าที่ว่าไอ่ตัวเลข 1715 อะไรเนี่ย มันอยู่ที่ไหน ?? ( ขยายความเช่นเดิม ... 1715 คือจุดสูงสุดบนถนนเส้นนี้ค่ะ สูงไหมล่ะ )
แง่มมม แอบเห็นก้อนเมฆมาลอยอยู่แถวนี้ด้วย เดี๊ยวปั๊ดเก็บค่าคุ้มครองเลย !
ระหว่างทางที่เรากำลังโลดแล่นอยู่นั้น เราได้เจอวิวกับถนนแบบนี้เข้าให้ ก็เป็นอย่างเช่นเคยครับคุณผู้ชม จอดอีกแล้วว !!! รีบจอดรีบถ่าย อยู่นานไม่ได้ รถแถวนี้วิ่งกันเร็วมากค่ะ ฮ่าๆ
ไหนๆ ก็มาและ ขอนอนเล่นสักหกวิ แช๊ะรูปให้หน่อยยยยสิ่ตัวเธอออ 📸
บ่อเกลือตรงไปเลี้ยวขวา แต่เราเดินทางวันเข้าพรรษาพอดีเป๊ะ ชาวบ้านหยุดทำนาเกลือ ไปทำนาข้าวแทน ถึงจุดนี้ฝนตกปรอยๆ พอดี เลยไม่ได้เข้าไป รีบทำเวลาหน่อย มัวแต่ถ่ายรูป เดี๊ยวจะถึงที่พักเย็นเกินไป ... เก๋าก๋อโต๊ดดดดดด
ขาลงจากบ่อเกลือเราใช้เส้นทาง อ.สันติสุขค่า (น่าจะมีทางเดียว) วิวสองข้างทางเขียวชะอุ่มมากๆ เขียวจนน่าหมั่นไส้ เขียวจนอยากจะยกกลับไปไว้ที่บ้าน
โค้งหมายเลข 3 ไฮไลท์ของถนนเส้นนี้ค่ะ เบรก บีบครัชต์ ลดเกียร์ จอดเดี๊ยวนี้ ... (มากับหมีได้ดีทุกรูป)
เบื่อกันยังเอ่ยยย อย่าพึ่งเบื่อเลยนะคะ เด็กใหม่หัดรีวิว ☺️☺️ ใครยังไม่เบื่อเลื่อนไปต่อข้างล่างเลยย
รู้หมือไร่ การขี่รถเข้าโค้งหักศอกไม่ได้ทำให้ศอกเราหักแต่อย่างใด ฮ่าๆๆๆๆ ขาลงจากบ่อเกลือ กำลังทำทางอยู่ค่ะ ใจเต้นตุ้มๆ ต่อมๆ สิ่คะ ไหนจะหินลอย ไหนจะโค้งอีก เอนจิ้นอย่างเดียวเลยงานนี้
พักรถกันแปปหนึ่ง แหมม มุมนี้มันเท่จริงๆ เชียว
ขี่กันมาเกือบ 5 โมงแล้วค่ะ รีบเข้าไปเช็คอินโรงแรมที่จองไว้ คืนที่สองเราจะนอนกันที่ K1 Modern Art Hotel ค่า ในส่วนของที่พักหมีไม่ได้ถ่ายรูปมาค่ะ ไม่คิดว่าจะได้มาลงในพันทิป อิอิ ขออนุญาตเอารูปจาก "ชิลไปไหน" มาแปะไว้ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียอรรถรสนะคะ
ในส่วนของห้องพักที่นี่ก็ Modern Art ตามชื่อเลยค่ะ ราคาห้องที่หมีนอนอยู่ที่ 1,300 บาท เรทราคาน่าจะประมาณนี้ คุ้มค่ะ ห้องสวยแต่งสไตล์ Loft (หมีชื่นชอบเป็นพิเศษ มันดูเท่ดีค่ะ ) อ่อ ลืมบอกไป ที่พักนี่ติดสนามบินเลยค่ะ แต่ไม่มีเสียงเครื่องบินขึ้นลงให้รบกวน
ตื่นนอนกันมาเช้าตรู่เลยค่ะ หมีคนเดิมเพิ่มเติมคือป่วนคนอื่น ... เจ็ดโมงรีบล้างหน้าแปรงฟัน ออกไปหาอะไรทานกัน ทางโรงแรมมีบริการขนมปัง, ชา, กาแฟไว้ให้ แต่มันก็ได้แค่รองท้อง เพราะฉะนั้นต้องไปหาอะไรกินในตัวเมืองกันค่ะ บรรยากาศในตัวเมืองนี่เงียบมากๆ เลยค่ะ ฟินส์มาก แปลกใจว่าทำไมมันเงียบผิดปกติ แต่ก็น่าจะเป็นวิถีชีวิตของคนที่นี่ค่ะ เนิ่บนาบสบายใจฉัน
กินข้าวกันเสร็จแล้วก็ต้องแวะขึ้นไปไหว้พระสิ่คะ วัดในจังหวัดน่านมีเยอะมาก ขี่รถไปทางไหนก็เจอ แถมแต่ละวัดก็สวยงามจริงๆ ค่ะ เริ่มต้นจากวัดแรกก่อนเลยค่ะ "วัดพระธาตุแช่แห้ง" เป็นวัดประจำปีเกิดปีกระต่ายค่ะ ตรงกับปีเกิดของแฟนหมีเลย
และที่ขาดไม่ได้เลยค่ะคือ "วัดภูมินทร์" ตำนานกระซิบรักบันลือโลก
หลังจากขี่รถเล่นตัวเมืองน่านแล้ว เที่ยวได้แค่สองวัดเองค่ะ ก็ต้องลากันไปซะแล้ว เดี๊ยวจะกลับเชียงรายเย็น (แม่ดุค่ะ) ฮ่าๆ หมีใช้ทางหลวงชนบท 1251, 1021 เข้าตัวเมืองพะเยาค่ะ ระยะทางขากลับ 245 กิโลเมตร ถ้ากลับทางเดิมมีหวังได้เบื่อโค้งกันอีกนานเลย และหมีก็ไม่ลืมเก็บโค้งสวยๆ มาฝาก ฮ่าๆ
สุดท้ายของทริปนี้หมีอยากให้ทุกคนได้ใช้ชีวิตมากกว่าการมีชีวิตอยู่นะคะ หาเวลาว่างไปพักผ่อนกันเนอะ และที่สำคัญขับขี่ปลอดภัยไร้ใบสั่งค่ะ ขอบคุณทุกคนนะคะที่เข้ามาอ่าน เข้ามาดู เที่ยวเมืองไทยหน้าฝน ใครๆ ก็บอกว่าอันตราย แต่ในความอันตรายนั้นมีสิ่งสวยงามซ่อนอยู่เสมอค่ะ ธรรมชาติที่ได้ฟื้นตัวจากน้ำฝน เป็นอะไรที่สวยงามที่สุดเลยค่ะ มองไปทางไหนก็เขียวชะอุ่ม ถึงแม้บางช่วงจะกลายเป็นไร่ข้าวโพดบ้าง เป็นภูเขาหญ้าบ้าง แต่ดูรวมๆ แล้วมีเสน่ห์ค่ะ แหะๆ เจอกันใหม่ทริปหน้านะคะ หมีน้อยหัดรีวิว 😄😄 ปิดท้ายกันไปด้วยภาพนี้เจ้า
สายซ้อนไม่กลัวโค้ง ... จากเชียงราย สู่น่านนคร 🏍🏍
จักเอาไว้พื้นอากาศกลางหาว ก็กลัวหมอกเหมยซอนดาวลงมาขะลุ้ม
จักเอาไปใส่ในวังข่วงคุ้ม ก็กลัวเจ้าปะใส่แล้วลู่เอาไป
ก็เลยเอาไว้ในอกในใจ๋ตัวชายปี้นี้ จักหื้อมันไห้อะฮิอะฮี้ ยามปี้นอนสะดุ้งตื่นเววา...”
สวัสดีค่า ขอขึ้นต้นกระทู้ด้วย "ตำนานกระซิบรักบันลือโลก" ก่อนอื่นต้องบอกก่อนนะคะว่ากระทู้นี้ไม่เน้นเนื้อหาสักเท่าไหร่ แต่จะเน้นรูป รูป และรูป ขอเรียกตัวเองสั้นๆ น่ารักๆ ว่า "หมี" นะคะ เอาล่ะ เริ่มกันเลย พร้อมไปกันยัง พร้อมแล้วใส่หมวกกันน็อค ใส่เสื้อการ์ดเลยย
จุดเริ่มต้นของเส้นทาง"น่าน" หมีเริ่มจากจังหวัดเจียงฮายเจ้า (บ้านอยู่นี่ค่า) เราจะใช้เส้นทางจากตัวเมืองเข้าสู่อำเภอเทิง, เชียงคำ, ปง, ท่าวังผา, ปัว, บ่อเกลือ, สันติสุข, น่าน ระยะทาง 347 กิโลเมตรค่ะ ใน 347 กิโลเมตรนี่ โค้งเกือบ 90% เชียวค่ะคุณขา เล่นโค้งกันเพลินเลย
ตายล่ะ !!! ลืมบอกไป สมาชิกในทริปนี้มีกัน 5 คน กับรถ 3 คันค่ะ (ขี่รถมาจากกรุงเทพ 2 บินมาลงเชียงรายอีก1)
คืนแรกเราไปนอนอัดกัน 5 คนที่ภูลังการีสอร์ทค่ะ (พนักงานต้อนรับถามเราว่าพี่มากันเส้นไหนครับ เราก็บอกมาจากเส้นเชียงคำค่ะ ได้คำแนะนำที่ดีมาก เพราะเขาบอกว่า เส้นที่พี่มาเนี่ยแค่น้อง ข้างหน้าเนี่ยเป็นพี่ ฮ่าๆๆ) วิวยามเช้า เสียดายตอนกลางคืนฝนไม่ตกไม่มีหมอกมาหาเลย แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นค่ะ เราไม่ได้มาล่าหมอก เรามาตามล่าเส้นทาง อิอิ
กินข้าวต้ม ชงกาแฟ เก็บของกันเสร็จก็ได้เวลาไปเล่นโค้งกันต่อแล้วค่ะ เห็นถนนอยู่ในภาพไหมคะ เราจะไปเส้นนั้นกัน
1148 ถนนเส้นนี้รู้จักดีกันในกลุ่มรถมอเตอร์ไซค์ค่ะ ถือว่าเป็นอีกเส้นทางที่หลายคนหวังจะมาพิชิตกันทั้งนั้น ใครที่ไปภูทับเบิกมาแล้ว บอกเลยว่าที่นี่เด็ดกว่า ฮิฮิ
ขี่รถตามทางกันมาสักพักค่ะ ก็ถึงจุดที่เป็นแลนด์มาร์ค (มโนเอาเอง) เป็นภูเขาที่รูปทรงแปลกประหลาด แต่ความแปลกประหลาดนี่แหละ ดึงดูดคนมานักต่อนัก รออะไรล่ะ จอดดดดดดดดสิ่ ลงจากรถปุ๊ป รีบเตรียมกล้องเลย ตื่นเต้น
เอ้าๆๆ แอ๊คท่านะ จะถ่ายรูป ยิ้มหน่อย
พอได้รูปกันคนละใบสองใบก็ขี่รถกันไปต่อค่ะ อยากดูวิวไหม ... เลื่อนลงไปเลยยย
หลังจากที่ลงจากภูลังกากันมาเรียบร้อย เราก็แวะมินิมาร์ทข้างล่าง เพื่อโด๊ปกาแฟ และน้ำดื่มก่อนค่ะ การขี่รถบนเส้นทางแบบนี้ เราควรจะพกน้ำดื่มไว้สักขวดสองขวดนะคะ บางจุดมีแต่ภูเขา ไม่มีร้านค้า ขาดน้ำกินนี่ทรมานค่ะ
พักคนพักรถเสร็จ เราจะขี่เข้าตัว อ.บ่อเกลือกันค่ะ ต้องขอโทษพี่น้องด้วยนะคะ ไม่ได้ถ่ายรูปช่วงนี้มา กำลังวุ่นวายหาทางเข้าอยู่ค่ะ คนนำเผลอขี่เลยไปจะเข้า อ.เฉลิมพระเกียรติ ฮ่าๆๆ เดี๊ยวปั๊ดเปลี่ยนแผนไปลาวซะเลย !!!!
บิดลืมจนหลงทิศ กระซิบบอกคนขี่ ขี่ดีๆ นะเว้ย เครื่องสำอางค์อยู่ในกล่อง ถ้าแตกล่ะซื้อยกชุดเลยนะเว้ยยย ฮ่าๆๆ
เส้นทางไป อ.บ่อเกลือค่ะ ขอเม้าท์หน่อย ตอนแรกคิดว่าเป็นถนนบนดอยที่สูงทั่วไปค่ะ ระยะถนนกว้างปกติ ตามชนบท เหอะๆ คิดผิด ถนนแคบ ก็อย่างว่าแหละ เส้นนี้เขาได้ชื่อว่า "ถนนลอยฟ้า" นี่หน่า มันก็ต้องกะทัดรัดสิ่ ถนนใหญ่ก็ลอยไม่ได้ หนัก ฮ่าๆๆๆ กอดเอวคนขี่หันหน้าเบี่ยงซ้ายนิดหนึ่ง ไปดูวิวกันเลยย
เอ๊ะ !!! หรือนี่ที่เขาเรียกว่า"ถนนลอยฟ้า" (วงเล็บอ่านก่อนๆๆ เส้นทางที่หมีไป หมีขี่เข้าบ่อเกลือนะคะ ไม่ได้มาจากตัว อ.สันติสุข วิวอาจจะแตกต่างกับที่ท่านทั้งหลายเคยเห็นที่อื่น มาครั้งหน้าจะขี่ย้อนจาก อ.สันติสุข เข้าบ่อเกลือดูค่ะ จะได้เห็นถนนลอยฟ้า ที่ลอยกว่านี้อีก !!! )
ลัดเลาะกันมาเรื่อยๆ ก็ผ่านอุทยานแห่งชาติดอยภูคา จอดแวะถามเจ้าหน้าที่ว่าไอ่ตัวเลข 1715 อะไรเนี่ย มันอยู่ที่ไหน ?? ( ขยายความเช่นเดิม ... 1715 คือจุดสูงสุดบนถนนเส้นนี้ค่ะ สูงไหมล่ะ )
แง่มมม แอบเห็นก้อนเมฆมาลอยอยู่แถวนี้ด้วย เดี๊ยวปั๊ดเก็บค่าคุ้มครองเลย !
ระหว่างทางที่เรากำลังโลดแล่นอยู่นั้น เราได้เจอวิวกับถนนแบบนี้เข้าให้ ก็เป็นอย่างเช่นเคยครับคุณผู้ชม จอดอีกแล้วว !!! รีบจอดรีบถ่าย อยู่นานไม่ได้ รถแถวนี้วิ่งกันเร็วมากค่ะ ฮ่าๆ
ไหนๆ ก็มาและ ขอนอนเล่นสักหกวิ แช๊ะรูปให้หน่อยยยยสิ่ตัวเธอออ 📸
บ่อเกลือตรงไปเลี้ยวขวา แต่เราเดินทางวันเข้าพรรษาพอดีเป๊ะ ชาวบ้านหยุดทำนาเกลือ ไปทำนาข้าวแทน ถึงจุดนี้ฝนตกปรอยๆ พอดี เลยไม่ได้เข้าไป รีบทำเวลาหน่อย มัวแต่ถ่ายรูป เดี๊ยวจะถึงที่พักเย็นเกินไป ... เก๋าก๋อโต๊ดดดดดด
ขาลงจากบ่อเกลือเราใช้เส้นทาง อ.สันติสุขค่า (น่าจะมีทางเดียว) วิวสองข้างทางเขียวชะอุ่มมากๆ เขียวจนน่าหมั่นไส้ เขียวจนอยากจะยกกลับไปไว้ที่บ้าน
โค้งหมายเลข 3 ไฮไลท์ของถนนเส้นนี้ค่ะ เบรก บีบครัชต์ ลดเกียร์ จอดเดี๊ยวนี้ ... (มากับหมีได้ดีทุกรูป)
เบื่อกันยังเอ่ยยย อย่าพึ่งเบื่อเลยนะคะ เด็กใหม่หัดรีวิว ☺️☺️ ใครยังไม่เบื่อเลื่อนไปต่อข้างล่างเลยย
รู้หมือไร่ การขี่รถเข้าโค้งหักศอกไม่ได้ทำให้ศอกเราหักแต่อย่างใด ฮ่าๆๆๆๆ ขาลงจากบ่อเกลือ กำลังทำทางอยู่ค่ะ ใจเต้นตุ้มๆ ต่อมๆ สิ่คะ ไหนจะหินลอย ไหนจะโค้งอีก เอนจิ้นอย่างเดียวเลยงานนี้
พักรถกันแปปหนึ่ง แหมม มุมนี้มันเท่จริงๆ เชียว
ขี่กันมาเกือบ 5 โมงแล้วค่ะ รีบเข้าไปเช็คอินโรงแรมที่จองไว้ คืนที่สองเราจะนอนกันที่ K1 Modern Art Hotel ค่า ในส่วนของที่พักหมีไม่ได้ถ่ายรูปมาค่ะ ไม่คิดว่าจะได้มาลงในพันทิป อิอิ ขออนุญาตเอารูปจาก "ชิลไปไหน" มาแปะไว้ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียอรรถรสนะคะ
ในส่วนของห้องพักที่นี่ก็ Modern Art ตามชื่อเลยค่ะ ราคาห้องที่หมีนอนอยู่ที่ 1,300 บาท เรทราคาน่าจะประมาณนี้ คุ้มค่ะ ห้องสวยแต่งสไตล์ Loft (หมีชื่นชอบเป็นพิเศษ มันดูเท่ดีค่ะ ) อ่อ ลืมบอกไป ที่พักนี่ติดสนามบินเลยค่ะ แต่ไม่มีเสียงเครื่องบินขึ้นลงให้รบกวน
ตื่นนอนกันมาเช้าตรู่เลยค่ะ หมีคนเดิมเพิ่มเติมคือป่วนคนอื่น ... เจ็ดโมงรีบล้างหน้าแปรงฟัน ออกไปหาอะไรทานกัน ทางโรงแรมมีบริการขนมปัง, ชา, กาแฟไว้ให้ แต่มันก็ได้แค่รองท้อง เพราะฉะนั้นต้องไปหาอะไรกินในตัวเมืองกันค่ะ บรรยากาศในตัวเมืองนี่เงียบมากๆ เลยค่ะ ฟินส์มาก แปลกใจว่าทำไมมันเงียบผิดปกติ แต่ก็น่าจะเป็นวิถีชีวิตของคนที่นี่ค่ะ เนิ่บนาบสบายใจฉัน
กินข้าวกันเสร็จแล้วก็ต้องแวะขึ้นไปไหว้พระสิ่คะ วัดในจังหวัดน่านมีเยอะมาก ขี่รถไปทางไหนก็เจอ แถมแต่ละวัดก็สวยงามจริงๆ ค่ะ เริ่มต้นจากวัดแรกก่อนเลยค่ะ "วัดพระธาตุแช่แห้ง" เป็นวัดประจำปีเกิดปีกระต่ายค่ะ ตรงกับปีเกิดของแฟนหมีเลย
และที่ขาดไม่ได้เลยค่ะคือ "วัดภูมินทร์" ตำนานกระซิบรักบันลือโลก
หลังจากขี่รถเล่นตัวเมืองน่านแล้ว เที่ยวได้แค่สองวัดเองค่ะ ก็ต้องลากันไปซะแล้ว เดี๊ยวจะกลับเชียงรายเย็น (แม่ดุค่ะ) ฮ่าๆ หมีใช้ทางหลวงชนบท 1251, 1021 เข้าตัวเมืองพะเยาค่ะ ระยะทางขากลับ 245 กิโลเมตร ถ้ากลับทางเดิมมีหวังได้เบื่อโค้งกันอีกนานเลย และหมีก็ไม่ลืมเก็บโค้งสวยๆ มาฝาก ฮ่าๆ
สุดท้ายของทริปนี้หมีอยากให้ทุกคนได้ใช้ชีวิตมากกว่าการมีชีวิตอยู่นะคะ หาเวลาว่างไปพักผ่อนกันเนอะ และที่สำคัญขับขี่ปลอดภัยไร้ใบสั่งค่ะ ขอบคุณทุกคนนะคะที่เข้ามาอ่าน เข้ามาดู เที่ยวเมืองไทยหน้าฝน ใครๆ ก็บอกว่าอันตราย แต่ในความอันตรายนั้นมีสิ่งสวยงามซ่อนอยู่เสมอค่ะ ธรรมชาติที่ได้ฟื้นตัวจากน้ำฝน เป็นอะไรที่สวยงามที่สุดเลยค่ะ มองไปทางไหนก็เขียวชะอุ่ม ถึงแม้บางช่วงจะกลายเป็นไร่ข้าวโพดบ้าง เป็นภูเขาหญ้าบ้าง แต่ดูรวมๆ แล้วมีเสน่ห์ค่ะ แหะๆ เจอกันใหม่ทริปหน้านะคะ หมีน้อยหัดรีวิว 😄😄 ปิดท้ายกันไปด้วยภาพนี้เจ้า