เรามีเรื่องจะมาเล่าให้ฟัง เกี่ยวกับประสบการ์ณเจอผีกระสือ ก่อนอื่นเลยเราเล่าเพื่อแบ่งปันประสบการ์ณแล้วแต่ความเชื่อส่วนบุคคลเนอะอ่านเอาสนุกๆ ปกติอ่านแต่ของคนอื่นจนพี่สาวทักว่าทำไมเราไม่ลองมาตั้งกระทู้เล่าบ้างล่ะ เป็นคนเห็นผีนิ...
ปัจจุบันเราอายุ18แล้ว เรียนอยู่ปี1 เรื่องเกิดขึ้นตอนเราป.5 แม่เลยพา เรากับพี่สาวน้องสาวไปต่างจังหวัดเป็นบ้านของป้า มีญาติคนอื่นๆด้วย จะไปอยู่เค้าท์ดาวน์วันขึ้นปีใหม่กัน บ้านของป้าเราจะเป็นแบบบ้านชั้นเดียว ติดถนนแบบชนบทป้าเราทำร้ายขายของชำและร้านเสริมสวยมีลูกค้าบ้างนิดหน่อย หลังบ้านเป็นสวนต้นกล้วย เลี้ยงไก่ ข้างบ้านเป็นศาลพระภูมิ ปกติเราเป็นคนขี้กลัว ร้องไห้บ่อย ไว้เดี๋ยวจะมาเล่าสาเหตุที่ร้องไห้บ่อยค่ะ
ทีนี้ตกกลางคืน ญาติเราเขาทำหมูกระทะกินกันเอง ซื้อหมูซื้อไก่มาทำกินกันญาติเราเห็นว่ามืดแล้วเราเล่าเรื่องผีไปกินไป ไอ้เราก็ขี้กลัวนั่งฟังเงียบๆอย่างเดียว ทีนี้พอเที่ยงคืนเค้าท์ดาวน์เสร็จ ทุกคนก็แยกย้ายกันเข้านอน พวกแม่และผู้ใหญ่เขาขอไปต่อกันที่อื่นให้พวกเด็กๆนอนกัน เราเลยมานอนรวมกับญาติตรงห้องนั่งเล่น จะมีทีวี หน้าต่างกระจกแบบหมุนเป็นช่องๆซึ่งตรงนั้นหมุนเปิดเพื่อรับลมเข้ามา พอมองไปก็จะเห็นป่าข้างๆบ้าน และจะมีห้องน้ำที่ต้องเปิดประตูเข้าไปที่ครัวหลังบ้านก่อน ตรงนั้นจะเป็นหน้าต่างไม้เห็นต้นกล้วยพอดี
พอญาติคนอื่นๆนอนกัน จะมีเราคนนึงที่หลับยากใช้เวลานานกว่าจะหลับก็เลยนอนเล่นรอแม่กลับ พอตีสองเราได้ยินเสียงหมาหอน หอนแบบใจจะขาด และมีเสียงคนเรียก
"เปิดประตูให้หน่อย"
ตรงประตูหน้าบ้าน น้ำเสียงเหมือนคนแก่นิดๆฟังแล้วขนลุกอยู่พอสมควร ประตูบ้านจะเป็นสังกะสีเลื่อนปิดจากด้านบน แล้วคล้องกุญแจล็อก เราคิดว่าเป็นแม่กับป้าๆเลยหยิบกุญแจจะไปไขให้ พอเราเลื่อนเปิดขึ้นมานิดๆ เราก้มมองนิดๆ ไม่เห็นใครสักคน ไม่เห็นแม่และรถของแม่ด้วย ป้าเราก็ไม่มี เราเลยคิดแบบ เอาแล้ว...ใครมาแกล้งตรูว่ะ! ก็เลยเลื่อนปิดประตูลงล็อกกุญแจเหมือนเดิม พอเราเดินห่างออกจากประตูมาได้ไม่กี่ก้าว เราได้ยินเสียงทักอีกว่า
"ทำไมรีบปิดประตูล่ะ ขอเข้าไปหน่อย.."
ทีนี้รู้เลยไม่ใช่แม่และป้าใครไม่รู้ เราใส่ตีนหมาวิ่งสไลด์ไปตรงที่นอน ดีที่มีน้องสาวกับพี่สาวนอนข้างๆ นอนลงเอาผ้าห่มมาคลุมโปงเลย จู่ๆบรรยากาศในบ้านก็เย็นขึ้น ไม่ได้เย็นจากพัดลม ลมข้างนอกก็พัดปกติ เย็นแบบห้องดับจิตเลย ผ่านไปสักสองสามนาทีเราเปิดผ้าห่มออกเพราะร้อนหายใจไม่ออก เราเห็นแสงแวบๆลอยผ่านหน้าต่างไป แสงสีแดง สักพักลอยกลับมา มาครึ่งหน้าคนเลยค่ะ ผมสีดำอมขาวรุ้งรัง ตาจ้องเราเขม็งเรา สายตาน่ากลัวมาก และมีแสงไฟสีแดงวูบวาบ แล้วเขาก็พูดขึ้นเสียงด่าว่า
"ทำไมไม่ให้กุเข้าไป!!"
เรากลัวมาก ร้องไห้เลยด้วย พูดเสียงดังขนาดนั้นไม่มีใครตื่นสักคน นอนคลุมโปงลูกเดียว เขายังไม่หยุดจ้องเรา แถมพูดขึ้นมาอีก "เปิดประตูให้กุ ให้กุเข้าไป ถ้ากุเข้าไปได้กุจะ-ไส้!!" เขาพูดแล้วลอยไปมาตรงหน้าต่างอยู่นานมาก จนเวลาตีสี่กว่าๆ แม่เราขับรถกลับมากับพวกป้าๆ ผีเขาก็ไม่อยู่ตรงหน้าต่างแล้ว หายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ แต่ที่รุ้ๆเรารู้สึกโล่งใจมาก แม่กลับมาสักที พอประมาณบ่ายๆแม่ก็ขับรถพาเรากลับกรุงเทพ ตอนขับรถออกจากบ้านป้า เรานั่งริมเบาะหลัง เราหันไปเห็นผู้หญิงแก่ๆ ใส่เสื้อผ้าเก่าๆเปื้อนคราบสีน้ำตาลๆ ผมสีดำอมเอารุ้งรังกำลังเดินอยู่ริมถนนค่ะ เขามองมาที่รถของเราด้วย...
เอาล่ะค่ะ จบเรื่องเล่าของเราแล้วมีอีกหลายเรื่องที่อยากมาเล่าให้ฟังถ้าว่างจะมาเล่านะค่ะ ขอบคุณเพื่อนๆที่เข้ามาอ่านกัน เรื่องแบบนี้แล้วแต่ความเชื่อนะค่ะ
ประสบการ์ณเจอผีกระสือในวันปีใหม่
ปัจจุบันเราอายุ18แล้ว เรียนอยู่ปี1 เรื่องเกิดขึ้นตอนเราป.5 แม่เลยพา เรากับพี่สาวน้องสาวไปต่างจังหวัดเป็นบ้านของป้า มีญาติคนอื่นๆด้วย จะไปอยู่เค้าท์ดาวน์วันขึ้นปีใหม่กัน บ้านของป้าเราจะเป็นแบบบ้านชั้นเดียว ติดถนนแบบชนบทป้าเราทำร้ายขายของชำและร้านเสริมสวยมีลูกค้าบ้างนิดหน่อย หลังบ้านเป็นสวนต้นกล้วย เลี้ยงไก่ ข้างบ้านเป็นศาลพระภูมิ ปกติเราเป็นคนขี้กลัว ร้องไห้บ่อย ไว้เดี๋ยวจะมาเล่าสาเหตุที่ร้องไห้บ่อยค่ะ
ทีนี้ตกกลางคืน ญาติเราเขาทำหมูกระทะกินกันเอง ซื้อหมูซื้อไก่มาทำกินกันญาติเราเห็นว่ามืดแล้วเราเล่าเรื่องผีไปกินไป ไอ้เราก็ขี้กลัวนั่งฟังเงียบๆอย่างเดียว ทีนี้พอเที่ยงคืนเค้าท์ดาวน์เสร็จ ทุกคนก็แยกย้ายกันเข้านอน พวกแม่และผู้ใหญ่เขาขอไปต่อกันที่อื่นให้พวกเด็กๆนอนกัน เราเลยมานอนรวมกับญาติตรงห้องนั่งเล่น จะมีทีวี หน้าต่างกระจกแบบหมุนเป็นช่องๆซึ่งตรงนั้นหมุนเปิดเพื่อรับลมเข้ามา พอมองไปก็จะเห็นป่าข้างๆบ้าน และจะมีห้องน้ำที่ต้องเปิดประตูเข้าไปที่ครัวหลังบ้านก่อน ตรงนั้นจะเป็นหน้าต่างไม้เห็นต้นกล้วยพอดี
พอญาติคนอื่นๆนอนกัน จะมีเราคนนึงที่หลับยากใช้เวลานานกว่าจะหลับก็เลยนอนเล่นรอแม่กลับ พอตีสองเราได้ยินเสียงหมาหอน หอนแบบใจจะขาด และมีเสียงคนเรียก
"เปิดประตูให้หน่อย"
ตรงประตูหน้าบ้าน น้ำเสียงเหมือนคนแก่นิดๆฟังแล้วขนลุกอยู่พอสมควร ประตูบ้านจะเป็นสังกะสีเลื่อนปิดจากด้านบน แล้วคล้องกุญแจล็อก เราคิดว่าเป็นแม่กับป้าๆเลยหยิบกุญแจจะไปไขให้ พอเราเลื่อนเปิดขึ้นมานิดๆ เราก้มมองนิดๆ ไม่เห็นใครสักคน ไม่เห็นแม่และรถของแม่ด้วย ป้าเราก็ไม่มี เราเลยคิดแบบ เอาแล้ว...ใครมาแกล้งตรูว่ะ! ก็เลยเลื่อนปิดประตูลงล็อกกุญแจเหมือนเดิม พอเราเดินห่างออกจากประตูมาได้ไม่กี่ก้าว เราได้ยินเสียงทักอีกว่า
"ทำไมรีบปิดประตูล่ะ ขอเข้าไปหน่อย.."
ทีนี้รู้เลยไม่ใช่แม่และป้าใครไม่รู้ เราใส่ตีนหมาวิ่งสไลด์ไปตรงที่นอน ดีที่มีน้องสาวกับพี่สาวนอนข้างๆ นอนลงเอาผ้าห่มมาคลุมโปงเลย จู่ๆบรรยากาศในบ้านก็เย็นขึ้น ไม่ได้เย็นจากพัดลม ลมข้างนอกก็พัดปกติ เย็นแบบห้องดับจิตเลย ผ่านไปสักสองสามนาทีเราเปิดผ้าห่มออกเพราะร้อนหายใจไม่ออก เราเห็นแสงแวบๆลอยผ่านหน้าต่างไป แสงสีแดง สักพักลอยกลับมา มาครึ่งหน้าคนเลยค่ะ ผมสีดำอมขาวรุ้งรัง ตาจ้องเราเขม็งเรา สายตาน่ากลัวมาก และมีแสงไฟสีแดงวูบวาบ แล้วเขาก็พูดขึ้นเสียงด่าว่า
"ทำไมไม่ให้กุเข้าไป!!"
เรากลัวมาก ร้องไห้เลยด้วย พูดเสียงดังขนาดนั้นไม่มีใครตื่นสักคน นอนคลุมโปงลูกเดียว เขายังไม่หยุดจ้องเรา แถมพูดขึ้นมาอีก "เปิดประตูให้กุ ให้กุเข้าไป ถ้ากุเข้าไปได้กุจะ-ไส้!!" เขาพูดแล้วลอยไปมาตรงหน้าต่างอยู่นานมาก จนเวลาตีสี่กว่าๆ แม่เราขับรถกลับมากับพวกป้าๆ ผีเขาก็ไม่อยู่ตรงหน้าต่างแล้ว หายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ แต่ที่รุ้ๆเรารู้สึกโล่งใจมาก แม่กลับมาสักที พอประมาณบ่ายๆแม่ก็ขับรถพาเรากลับกรุงเทพ ตอนขับรถออกจากบ้านป้า เรานั่งริมเบาะหลัง เราหันไปเห็นผู้หญิงแก่ๆ ใส่เสื้อผ้าเก่าๆเปื้อนคราบสีน้ำตาลๆ ผมสีดำอมเอารุ้งรังกำลังเดินอยู่ริมถนนค่ะ เขามองมาที่รถของเราด้วย...
เอาล่ะค่ะ จบเรื่องเล่าของเราแล้วมีอีกหลายเรื่องที่อยากมาเล่าให้ฟังถ้าว่างจะมาเล่านะค่ะ ขอบคุณเพื่อนๆที่เข้ามาอ่านกัน เรื่องแบบนี้แล้วแต่ความเชื่อนะค่ะ