Curse of the golden flower หรือในชื่อไทย ศึกโค่นบัลลังก์วังทอง ได้ยินชื่อหนังเรื่องนี้ทีไร ใจอยากแปลตรงตัวมากกว่า 5555++ หนังเรื่องนี้ก็เป็นอีกเรื่องที่ผมเคยดูเมื่อ นานมากแล้ว (จริงๆก็ไม่ได้นานขนาดนั้น) จนมาเมื่อเร็วๆ นี้ ได้มีโอกาศชมหนังเรื่องนี้ จึงอยากชวนทุกคนกลับไปดูหนังเรื่องนี้อีกครั้ง คิดว่ามันเป็นหนังน่าเก็บเรื่องนึงเลยนะ ไม่น่าสปอยแน่นอนครับ พยายามไม่เผยถึงเนื้อหาสำคัญ

Curse of the golden flower เป็นหนังจีน สมัยราชวงศ์ไหนสักราชวงศ์ ที่เล่าเรื่องความสัมพันธ์ ของครอบครัวๆหนึ่งในเส้นเรื่องขนาดใหญ่ นักแสดงก็คับคั่ง ทั้ง โจเหวินฟ่ะ กงลี่ เจโชว์ ผมได้ดูหนังเรื่องนี้ครั้งแรกในคลาสเรียน ตอนนั้นต้องบอกว่า ตัวหนัง​อลังมาก ทั้งคอสตูม ฉากต่างๆ ดารา ผู้กำกับ ส่วนที่ชอบก็คงจะเป็นการเล่าเรื่องที่ดูง่าย แต่แฝงไปด้วยข้อคิดตามสไตล์ คือหนังสไตล์ผู้กำกับคนนี้ผมว่าย่อยยากสำหรับตลาดแมสไปสักนิด แต่เรื่องนี้กลับทำออกมาได้ดูง่าย เปิดเรื่องมาก็ประทับใจฉากทานยาของกงลี่เลย ยกซดกรึ๊บ อะไรจะคูลล ขนาดน้านนน เผ็ดเวอร์ ตัวหนังสร้างให้เราเห็นถึงโลกของตัวหนังผ่านวิถีชีวิตของคนในวัง ถึงแม้จะไม่มีการเล่าถึงโลกภายนอก แต่ก็เข้าใจโลกใบนั้นได้


ผ่านบรรยากาศที่หรูหรา พฤติกรรมการแสดงต่างๆ ของตัวละครกลับแสดงให้เห็นถึงแรงกดดันหรือความเคร่งเครียด ของวิถีชีวิตแบบนั้นได้เป็นอย่างดี หนังให้น้ำหนังกับการปูเรื่องราวได้ค่อยในข้างดี แต่นัยหนึ่งก็เป็นข้อเสียสำหรับบางคนที่ อาจจะไม่ได้ชอบอะไรแบบนี้ ตัวละครหลักของเรื่องมีอยู่หลักๆ 5 ตัว คือ ลูกชาย 3 คน ฮ่องเต้ ฮองเฮา​ ที่ตัวหนังเนี่ยจะเล่าเกี่ยวกับครอบครัวนี้


ซึ่งถึงแม้จะเป็นครอบครัวของผู้นำ ก็มีปัญหาซับซ้อน ไม่ต่างอะไรกับคนธรรมดา รัขทายาทที่ไม่เอาไหน ลูกขาดความอบอุ่น หรือปัญหาครอบครัวแบบธีมจีนเลยก็มี ซึ่งทุกอย่างนี้ก็จะซ่อนอยู่ภายในภาพลักษณ์อันหรูหรานี่เอง นอกจากความเพลิดเพลินแล้วก็จะได้ทราบหรือเตรียมพร้อมกับปัญหาที่จะเกิดขึ้น (จะได้ไม่เกิดปัญหาแบบในเรื่อง) ซึ่งหน่วยของครอบครัว ในประเทศหนึ่งอาจจะดูเล็กมาก แต่ก็เป็นหน่วยสำคัญในการขับเคลื่อนหน่วยที่ใหญ่กว่า


ในส่วนของการแสดงนั้น ดูเหมือนว่ากงลี่จะสามารถทำได้แบบกินรอบวง เธอดูมีความเป็นนางพญามากกก แต่ก็อึดอัดแทน ไม่รู้ทำไมต้องดีไซน์คอสตู๊มม ทำไมให้มันรัดขนาดน้านน ถึงแม้จะมีโจเหวินฟ่ะร่วมแสดงแต่กว่าแกจะออกลายก็เลยกลางเรื่องไปแล้ว แต่ถึงจะกินรอบวงการแสดงในองค์สุดท้ายของหนังโจเหวินฟ่ะ ก็ยังเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังทางการแสดง เรียกได้ว่าทำเอาลูกตั้งสามกลายเป็นไก่อ่อนไปเลย


ซึ่งการเข้าคู่ของกงลี่ กับโจเหวินฟ่ะ ผมรู้สึกชอบบบตรงนี้มาก ที่ถึงกงลี่จะชิลและคูล ขนาดไหน แต่ฮองเฮาก็ไม่ได้ดูเกินฮ่องเต้ในทุกๆทาง (ไม่ใช่เด่นหรือกลบรัศมีนะ ไม่รู้จะอธิบายยังไง) ซึ่งหนังจีนสมัยใหม่ชอบดีไซน์ตัวเอกฝ่ายหญิงดูมีความแม่ก็คือแม่ แบบที่เขาชอบพูดกัน แต่ในธีมจีนสมัยโบราณมันควรจะเน้นขนบแบบเก่าให้มันเข้ากับยุคสมัยดีกว่า ส่วนครอบครัวของหมอหลวงนี้ก็ชอบ ตรงที่เมียจะเป็นผู้หญิงในอุดมคติของผู้กำกับคนนี้เลย ที่แบบ ตัวเล็กแต่มีความกล้าหาญลุกขึ้นสู้กับโลกใบใหญ่ ตอนที่ด่าฮ่องเต้นี่คือสุด สักเกตอย่างนึงว่าครอบครัวนี้จะเสียสละเพื่อกัน ต่างกับครอบครัวของฮ่องเต้ที่ ทุกคนจะทำเพื่อตัวเอง ก็เป็นเรื่องที่น่าคิดเนอะว่าทำไม

ในองค์สุดท้ายต้องบอกว่าเป็นอะไรที่ สลดมาก เป็นส่วนของหนังที่ทุกอย่างพังทลายลงมาได้อย่างสวยงาม แต่ส่วนตัวคิดว่ารวบรัดไปหน่อย ฮ่องเต้ก็ดูเหนือแบบเกิ๊น(ก็ฮ่องเต้นี่เนอะ) ชอบตอนที่ฮ่องเต้สอนลูกนะ เรื่องวงกลมกับสี่เหลี่ยม ดูเหมือนแกก็รักลูกนะ เหมือนรู้ทุกอย่างแต่ทำไมปล่อยให้มันเป็นแบบนี้หว่า


ขอบคุณครับ