สวัสดีจร้า รายได้จากงานประจำพอยาใส้กันรึปล่าวเอ่ย อยากจะบอกเลยว่าเราก้เป็นคนนึงที่รายได้หลักนั้นแทบไม่พอยาใส้ เวลาเล่าให้ที่บ้านฟังเค้าก็จะแบบก้ประหยัดสิ อดออมสิ เราเป็นคนนึงที่ไม่ออมตัง เราจะเป็นแนวหาเพิ่มมากกว่า เป้าหมายมันดูชัดกว่า ตั้งแต่เรียนมหาลัยเราก็รู้จักการหารายได้เสริม โดยรายได้เสริมของเราคือการทำนู้นนี่นนี่ ขายทางinternet แรกๆสมัยนั้นก็ขายทางfacebook ต่อมาพอมี instagram เราก็ลงขายทางนั้น แต่ไม่ได้จริงจังพอมีตังเที่ยวไม่ขอแม่ พอเรียนจบเราก็สมัครงาน เป็นกราฟฟิคดีไซเนอร์ เงินเดือนก้แก่นมาก ไม่พอใช้ เราก็เลยกลับมาสายเดิม ด้วยความที่เป็นคนมีความสามารถในด้านเย็บ ปัก ถัก ร้อย ก้ปัดฝุ่นสกิลตัวเอง ต้นทุนก้ไม่ได้เยอะเพราะเราไม่ได้สต๊อกของเป็นแนว tailor-made ก็มีลุกค้าเข้ามาบ้างปะปราย จะพีคก็ช่วงเทสกาลแต่งงาน ลูกค้าเก่าก้มาบ้าง ขาจรอะไรต่างๆ จะเป็นแนวตัดชุดราตรีไรงี้ รายได้ก้เริ่มเข้ามา แล้วยิ่งทำเรายิ่งรู้สึกว่าเราชอบมาก ชอบกว่างานประจำที่น่าเบื่อ อยากจะลาออกมาทำสิ่งที่ตัวเองรักแต่ก็นะ มันดุไม่แน่นอนก้อยากจะสร้างกลุ่มลูกค้าให้เยอะ เยอะพอที่จะกล้าตัดสินใจออกมาทำจริงๆจัง แล้วการทำแบรนด์ฺเสื้อผ้าสมัยนี้นะ คนทำเยอะมาก ราคาก็แพงมากด้วย ส่วนของเราจะเป็นแนวใส่ได้จริงราคาเข้าถึงวัยทำงาน first jobber ก็ซื้อใส่ได้ อีกอย่างเสื้อผ้าไม่โหล ด้วยความที่จบมาทางด้านนี้อยู่แล้วอีกทั้งตัดเย็บเองด้วย คุณภาพถือว่าสมราคา เรามองว่าการทำอะไรด้วยความรัก ซักวันเราจะประสบความสำเร็ว ซึ่งประเทศไทยขาดการปลูกฝังเรื่องอาชีพอะไรแบบนี้ ต่างประเทศเค้าจะมี พวก ช่างไม้ฝีมือที่อยากทำจริงๆ ช่างทอผ้า มันมีอาชีพที่สร้างรายได้มากมายที่เกิดจากความรัก ไม่ใช่แค่อาชีพหลักๆที่คนไทยให้ความสำคัญ อีกอย่างเราอยากจะสร้างกลุ่มคนที่รักอะไรเหมือนกันมาแชรืกันได้นะครับ เรื่องแพทเทิร์นเสื้อผ้า แหล่งผ้าสวยๆ หรือ เทคนิคการตัดเย็บไรงี้ หลังไมค์มาได้เด้อ