สวัสดีคนอ่านคะ เราเลิกกะแฟนเพราะเรางี่เง่า เรื่องที่ทะเลาะกันส่วนมากจะเป็นอารมณ์น้อยใจของเราคนเดวคะ เราก็ทำงาน เขาก็ทำงาน แต่เขาทำงานประจำ ส่วนเราทำธุรกิจส่วนตัวคะ เวลาว่างเราเลยเยอะ เรารู้ว่าเขาต้องแบ่งเวลาให้แม่ เรายอมรับว่าแรกๆเราระแวง เพราะเราคนเก่าๆเรานอกใจมีคนอื่น รู้ทั้งรู้ว่ามันไม่ดี เขาก็ให้เราเช็คโทรศัพท์ได้ตลอด ยอบรับด้วยว่าทำนิสัยไม่ดีใส่ไปเยอะอยากลองใจว่าจะทนเราได้ไหม เพราะก่อนคบเขาบอกโอเคทนได้เข้าใจแต่หลังๆเขามาบอกเราว่าต้องทนแบบนี้ทุกเดือนหรอพี่ไม่ใช่ที่ระบายอารมณ์นะ คือตอนเขาเครียดเราก็รับฟังเปลี่ยนเรื่องไม่ให้เขาเครียด เขาบอกเราว่าเราทำให้เขาเครียดหนักกว่าเก่าอีก Y.Y   หลังๆเวลาไม่แมทกัน เพราะเราว่างในวันที่เขาทำงานและเล่นกีฬา เรางอแงที่จะให้เขาเว้นการเล่นกีฬาเพื่อมาอยู่กับเรา เพราะอยากอยู่อยากทำกิจกรรม ดูหนัง กินข้าว ดูทีวี เล่นฟิตเนส ว่ายน้ำ อะไรก็ได้อะคะที่มีเขา เพราะเขาเป็นคนแรกที่เราเจอแล้วใจเต้นแรงมาก ตื่นเต้นทุกครั้งที่ได้เห็นหน้า หวงที่เขาคุยกะเพื่อนผู้หญิง แล้ววันนึงเขาก็มาบอกเราว่าเบื่อเรา เราทำตัวให้เขาคิดถึงแฟนเก่า เราสะอึก จุก ร้องไห้ เหมือนเราไว้ใจเขาแล้ว แล้วเหมือนโยนลงเหว เรายื้อจนสุดกำลังที่เราจะมี เราถามเขาว่าเราทำไรผิด เราไม่โกหก ไม่นอกใจ แต่เรางี่เง่า เหตุผลงี่เง่าเรา กลายเป็นเรื่องไร้สาระสำหรับเขา อึ้งๆๆๆๆ หลังๆคุยกันเริ่มใช้คำไม่ดีคุยกะเรา เราสะอึกมาก คิดถึงตอนเราทำแย่ๆใส่เขาเลย เขารู้สึกแบบนี้หรอ เราขอโทษสัญญาว่าจะปรับเปลี่ยน แต่มันไม่100เปอเซ็นต์นะ อะไรที่เราทำได้เราก็ทำ อะไรที่ทำไม่ได้ก็บอกก็พูดตรงๆ พอเขาบอกเลิกอีกรอบ บอกตรงๆคะ ไปไม่เป็น เพราะวางแพลนอนาคตกะเขาหมดแล้ว ตอนนั้นเหมือนถูกฟ้าผ่ากลางหัว คิดสั้นเพราะเราเป็นโรคซึมเศร้ากะโรคเครียด บอกเลย อารมณ์ชั่ววูบเราหยิบผ้าไปผูกขื่อ แล้วก็นั่งคิดๆ จนเราเริ่มนึกขึ้นได้ว่าเรายังมีพ่อแม่ จะมาตายเพราะผู้ชายคนเดวออวะ มันทิ้งเรา เราก็ยังต้องหาเงิน ตอนที่คบ เราก็หาเงิน ยกของ เขาก็ไม่ได้มาช่วยมากมาย แค่เขาแทรกซึมมาในชีวิตประจำวันเกือบหมด มะก่อนเรายังยืนด้วยตัวเองได้เลย เขาเข้ามาไม่กี่เดือนเอง เราจะทำลายชีวิตเราเลยออ
แต่ตอนนี้ก็ยังลืมไม่ได้คะ ยังกินยาคลายเครียด ไม่งั้นปวดหัวแล้วเข้าอิหรอบเดิม ตอนนี้ไม่รู้จะทำไง เพื่อนปลอบจนด่าก็แล้ว แม่ก็บอกให้ยืนในจุดของเรา T.T ไครมีวิธีทำให้ดีขึ้นบอกหน่อยนะคะ นิดหน่อยก็ยังดีคะ