ไม่รุ้จะเริ่มตรงไหน เอาตั้งแต่ต้นแล้วกันเนอะ
มันเป็นเรื่องที่เราค้างคาใจมาตลอด. .



เรื่องมันมีอยู่ว่า ตอนที่เราเรียนอยู่ม.6
เราพักหอพักไม่ใกล้ไม่ไกลจาก รร เท่าไหร่ แล้วมันมีห้องข้างๆเป็นผู้ชายซึ่งเป็นรุ่นน้องเราปีนึง น้องเค้านี่หล่อเลยล่ะ สูง ขาว ตาตี๋ จมูกโด่ง ดูท่าทางน่ารักด้วย
อันที่จริงแล้วหอเราเป็นหอหญิง แต่น้องเค้ามาพักกับพี่สาวเจ้าของหอเลยยอมให้น้องมาอยู่หอหญิงได้ เราเจอหน้ากันบ่อยห้องเราติดกัน น้องชอบออกมานั่งหน้าห้อง เวลาเราออกไปข้างนอกก็ชอบยิ้มให้ตลอด เราก็ยิ้มตอบไปตามมารยาทเพราะตอนแรกนึกว่าพี่สาวน้องเป็นแฟนน้องเลยไม่อยากไปยิ้มให้ชาวบ้านมั่วซั่ว เดี๋ยวหาว่าอ่อยแฟนเค้าอีก 55555 จนกระทั่งไม่รู้ทำไมหลังจากที่น้องยิ้มให้เราทุกวันอยู่ดีๆเค้าถามชื่อเรา เราก็บอกไปแล้วก็ถามชื่อน้องกลับ น้องเค้าก็ตอบ "ผมชื่อพีครับ ส่วนผู้หญิงชื่อพี่ตรีพี่สาวผมเอง (ชื่อสมมุตินะ ไม่อยากบอกชื่อจริงคิดว่าถ้าอ่านคงรู้ตัวอ่ะ)"
เราก็แอบงงๆ ว่าน้องจะแนะนำพี่ด้วยทำไมวะตูไม่ได้ถาม เราเลยบอก "อ่อ ยินดีที่ได้รู้จัก" แล้วเราก็เดินเข้าห้องไป

จากนั้นต่อมาไวฟายหอเชื่อมไม่ได้ ไอ่เราก็โง่คอมด้วยเราเลยลงไปถามเจ้าของหอ เจ้าของหอนี่โคตรบรมโง่กว่าเราอี๊กกกก คือแกแก่แล้วเค้าขอโต้ดนะยาย เราเลยเดินจ๋อยขึ้นห้องไป คือห้องเราอยู่ชั้น 2 ห้องเราจะอยู่ก่อนห้องน้องพีแต่ประตูห้องเราติดกันเลย  พอเดินมาเราก็เจอน้องพีอยู่ระเบียงที่เดิมอีกนั่นแหละ น้องก็ถามว่าเราเป็นไรทำไมหน้าหงอย เราเลยบอกเชื่อมไวฟายไม่ได้ น้องเค้าเลยอาสาทำให้ เราก็เออๆดีเหมือนกัน เราเลยอนุญาตให้น้องเข้าห้องเราได้ จากนั้นน้องก็ต่อไวฟายให้เราได้ เราเลยขอบคุณน้องแล้วน้องก็นั่งเล่นในห้องเรานั่นแหละ ชวนเราคุยสัพเพเหระ แล้วก็เลยรู้ว่าน้องเรียนคอมอยู่ปวช.ปี2 หลังจากนั้นเราก็เริ่มสนิทกันแหละ ทักทายกันบ้าง น้องเอาโน๊ตบุ๊คมาเล่นเกมส์ห้องเราบ้างส่วนใหญ่น้องจะเล่นอยู่หน้าประตูห้อง คงเกรงใจเราแหละ เวลาผ่านไปก็สนิทจนเรากล้าถามเรื่องส่วนตัว
เรา : "พี่ตรีไปไหนอ่ะ ไหนว่าพักหอกะพี่ทำไมเห็นแต่พีอยู่คนเดียวแทบทุกวัน" คือนานๆทีเราจะเห็นพี่ตรีทีนึง
พี : "ไปอยู่หอแฟน"
เราเลยงงๆ อ้าวไงงั้นอ่ะ นี่ก็เท่ากับเช่าหอหญิงให้น้องชายอยู่เลยดิ
เรา : "แล้วพีไม่หวงพี่ตรีบ้างหรอ"
พี : "หวงไมครับ พี่ตรีโตแล้วเรื่องธรรมชาติ"
เราก็เลยแบบนึกในใจ เอ~ ทำไมพี่ชายตูหวงตูจังหว่า~ ตะไมไม่เห็นพูดงี้บ้าง คือหน้าตาเราก็ไม่ได้สวยไรหรอกก็พอไปวัดไปวาเดินข้างทางหมาไม่หอนนี่แหละ ก็มีคนมาจีบให้เลือกพอควร ฮุๆ

ข้าามไปครัช >>>

พอนานวันเข้าเราก็สนิทกันมากขึ้นจนกระทั่งวันที่เราดูรายการคนอวดผีด้วยกัน ปกติแล้วเราไม่ชอบดูรายการนี้เท่าไหร่ น้องพีเองก็บอกว่าไม่ชอบเหมือนกัน แต่ตอนนั้นที่ดูคือตัวอย่างมันน่าสนใจไง น้องเลยบอกพี่น่าดูอ่ะวันนี้ ดูมั้ย เราเลยเออออห่อหมกตาม
เราแยกย้ายไปใช้ชีวิตห้องใครห้องมัน ทำการบ้าน อาบน้ำ กินข้าว เดินเล่นตามปกติ พอถึงเวลารายการเริ่มปุ๊บน้องก็มาเคาะห้องเรา เราก็เปิดประตูให้ปกติ เออจะบอกว่าปกติน้องมาห้องเราถ้ามืดแล้วเราก็จะปิดประตูนะกลัวยุงเข้าอ่ะ แต่น้องก็ไม่อะไรนั่งเล่นเกมส์ดูยูทูปกับเราไม่มีวี่แววจะฉวยโอกาสแต่อย่างใด

กลับเข้ามาที่รายการคนอวดผี คือรายการคนอวดผีตอนที่เราดูวันนั้นมันก็น่ากลัวจริง แล้วช่วงโฆษณาน้องเค้าก็เล่าให้ฟังว่าน้องลงไปเล่นข้างล่างซึ่งคนที่พักอยู่ห้องข้างล่างเป็นคู่ทอมดี้แกเรียนปวส.ที่เดียวกะน้องพีก็คงสนิทกันมั้งอันนี้ก็ไม่ได้ถาม พี่ห้องข้างล่างแกเล่าว่าหอนี้มีกุมารเจ้าของหอวิ่งเป็นว่าเล่น มีคนเห็นงั้นงี้ ถนนมีรถชนแล้วก็มีคนเจอ  คือหอเราติดถนนหลักอ่ะ  ตอนนั้นคือยิ่งฟังยิ่งรู้สึกอึมครึมไงไม่รู้คงเพราะดูรายการผีเลยทำให้หลอนไปเองด้วยแหละ เราดูรายการจนจบ น้องพีเริ่มมีอาการแบบกลัวไม่กล้านอนคนเดียว น้องงอแงอยู่นานสองนานจนกระทั่งอ้อนเราไปนอนด้วย
ไอ่เราก็ไม่ได้คิดไรมากมายตอนนั้น น้องเค้าคงกลัวจริงๆ แหละ และตูก็กลัวเหมือนยูนั่นแหละจ้า เราเลยยอมไปนอนด้วย และนั่นคือครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่เราไปเหยียบห้องน้องเลย

เข้าไปเราก็เห็นที่นอนมี 2 อัน อันหนึ่งของน้องพีอีกอันของพี่ตรีซึ่งเจ้แกคงแทบจะไม่เคยเอาหลังมาสัมผัสที่นอนตัวเอง (คือเจ้แกไปนอนกับแฟนทุกวัน เวลาพ่อแม่มาหาแกถึงมานอนที่หอกับน้องพีอ่ะ)

ไอ่เราไปถึงก็ทิ้งตัวนอนเลย คือตอนนั้นน้องบอกมานอนเป็นเพื่อนเราก็คือแค่มานอนเป็นเพื่อน ไม่ได้ระแวง ไม่ได้คิดมาก ไม่แม้แต่จะคิดว่าน้องพีเป็นผู้ชายซึ่งคือเสือร้ายต่อสตรี (พี่เราสอนมา 555) คือเราเห็นน้องซื่อๆไง ที่จริงน้องก็ดูกะล่อนนิดหน่อยเพราะชอบหยอดเราบ่อยๆตามประสาเด็กผู้ชาย ก็คิดไรมาก อีกอย่างน้องก็ไม่มีแฟน เลยคิดว่าน้องเกิดมาคงยังไม่รู้จักความรักแบบหญิงชาย เพราะเราเองก็พึ่งมีแฟนคนแรกตอนอยู่ม.5จะขึ้นม.6 คบสามเดือนก็เลิกแระ  คือแค่คบแบบเหมือนมีคนคุยไม่ใช่ความรักจริงจังร้องไห้ดราม่าน้ำตาไหล เราเลยคิดว่าน้องน่าจะเหมือนเรา  

พอเวลาผ่านไปเรานี่หลับเลยแหละ คือหลับจริงๆเหมือนคนนอนทั่วไป แต่ตลอดเวลาที่นอนเรารู้สึกนะว่าน้องกอดเราจากข้างหลัง ตอนนั้นเราก็งัวเงียง่วงนอนเลยไม่ได้สนใจ น้องพยายามดึงเราไปนอนที่นอนเดียวกับน้อง พอเรารู้สึกตัวเหมือนคนจะตื่นนอนน้องก็บอก "พี่มานอนกะพีมา ที่นั่นมันที่นอนพี่ตรี" เราก็แบบสะลึมสะลือขยับไปนอนกับน้อง พอเรากำลังจะหลับแบบสนิทน้องก็แบบมาหอมแก้มเราด้วย ตอนนั้นคือเข้าใจอารมย์คนหลับแล้วมีสิ่งมารบกวนมั้ย คืออยากตื่นมาถามแต่มันง่วงเกินทำได้ ไม่นานพอเราจะหลับจนจะฝันน้องก็มาซุกต้นคอเราอีกหายใจรดคอแล้วมันจักจี๋เราก็พยายามเอาเบี่ยงคอหลบแทนที่น้องจะถอยห่างจากเราแต่น้องกลับกอดเราอยู่อย่างนั้นทำเหมือนไม่รู้ไม่ชี้ ตอนนั้นในความคิดเราน่าจะตีสองตีสามได้มั้ง เราเลยพลิกตัวหันหน้าไปหาน้องแล้วถามแบบง่วงๆนั่นแหละ "พีจะทำอะไร" น้องเลยลุกขึ้นมาเอาแขนมาคร่อมเราไว้แล้วบอกขอหอมแก้มหน่อย เรายังไม่ตอบเลยน้องมันหอมแก้มเราเฉยยยยย แล้วน้องก็ทิ้งตัวลงนอนดึงเราไปซบอกลูบหัวแล้วบ่นไรสักอย่าง ตอนนั้นเราง่วงมันสะลึมสะลืมจนจับใจความไม่ได้ ปกติเรานอนดิ้นอยู่แล้วในความคิดเราตอนนั้นเราคิดว่าทุกครั้งที่เราพยายามจะพลิกตัวน้องคงดึงเรามากอดไว้ตลอด จนเรารู้สึกหงุดหงิดมันคงเป็นอาการปกติของคนหลับอ่ะ เราเลยบอก "พีพี่ง่วง อึดอัด" แล้วน้องก็ปล่อยเราแล้วกอดเราจากข้างหลังเหมือนเดิม ตอนนั้นคือง่วงนอนแล้วแบบไม่ได้ถงไม่ถามเลยนะว่ามากอดเราทำไมแบบประมาณว่าคือกูจะนอนอะไรก็ช่างหัวมันก่อนเถอะ พอน้องกอดเราจากข้างหลังปากน้องมันตรงกับคอเราอีกน้องก็จูบที่คอเราเบาๆ มือคลึงหน้าอกเราไปด้วย ตอนนั้นเรากะจะตื่นแระแต่น้องทำแบบนั้นแปปนึงก่อนหยุดกระทันหันแล้วเปลี่ยนมาลูบผมเราแล้วจูบผมเราแทน น้องก็พูด "พีขอโทษ" เราเลยปัดหน้าน้องออกแล้วหลับต่อ เราไม่รู้ว่าน้องทำไรบ้างเท่าที่หลับแล้วรุ้สึกตัวน้องก็ทำประมาณนี้ จนกระทั่งนาฬิกาโทรศัพท์ปลุกเราเริ่มรุ้สึกตัวอีกครั้งน้องกลับรีบปิดนาฬิกาเราแล้วเอาผ้าห่มมาห่มให้ลูบหลังกล่อมเรานอนต่อเฉย ไอ่เราคือเป็นคนที่แบบว่านาฬิกาปลุกง่วงตายห่าแค่ไหนก็ต้องตื่น เพราะถ้าไม่ตื่นนี่ยิงยาวถึงเที่ยง เราก็เลยพยายามลุก น้องก็แบบ พี่จะรีบตื่นไปไหน เดี๋ยวพีปลุกเอง เราก็บอกน้องว่าพี่ต้องไปรีดเสื้อผ้าไปเรียนแล้วอ่ะ น้องก็บอกอย่าพึ่งไปเลยนะอยู่กับพีก่อน เราก็งง จนกระทั่งนึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนน้องทำไรกับเรา เราเลยตั้งสติแล้วตั้งท่าจะกลับห้องเราให้ได้ น้องก็แบบกอดเราแล้วกดเราลงกับที่นอน น้องบอกขอจุบทีหนึ่ง เราก็ปฏิเสธแต่น้องพยายามอ้อนอยู่นั่นแหละ เราเลยบอกจะบ้าหรอคนอะไรจะมาจูบกันตอนพึ่งตื่นนอนขี้ฟันเต็มปาก น้องเลยต่อรองขอหอมแก้มก็ได้ เราเลยเอาวะ ยอมๆไปก่อนเพื่อจะได้หนีออกห้อง เราเลยยอมให้น้องหอมแก้ม น้องก็หอมแบบซ้าย ขวา จุ้บหน้าผากเราด้วยน้องมองหน้าเรายิ้มมุมปากนิดๆแล้วบอก "พี่นอนกรนด้วยอ่ะ"  เราก็เอ๋อไปสักพักพอตั้งสติได้รีบกลับห้องแล้วล็อคประตูเลย ตอนนั้นใจสั่นมือสั่นไปหมด ไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกัน คำถามมากมายผุดขึ่นเต็มสมอง น้องกอดเรา หอมแก้มเรา ทำแบบนั้นกับเราทำไมวะ ช่วงนั้นเราหลบหน้าน้องไปอยู่หอเพื่อนทุกวันจนปิดเทอมน้องเค้าก็ย้ายของออก (คือหลังจากเหตุการณ์วันนั้นอีก 2 อาทิตย์เราก็ปิดเทอมพอดี)  
เราหลบหน้าน้องเพราะเราไม่รู้จะพูดกับน้องในฐานะไร ทำหน้าแบบไหน ทักยังไง พูดเรื่องไรด้วย น้องทำแบบนั้นมันเกินคำว่าคนรู้จักเลยนะ เราเลยแบบเห้อ..
น้องจะคิดว่าเราเป็นคนยังไงวะที่ยอมไปนอนด้วยง่ายๆ?
หรือน้องคิดว่าเราง่ายเลยทำแบบนั้นกับเรา?

คิดว่าน้องคิดแบบไหนกันบ้างอ่ะ ?







เวลาก็ผ่านไปนานพอสมควรแล้วล่ะ
แต่วันนี้เราเจอน้องคนนั้นด้วยความบังเอิญที่ห้าง
แต่น้องไม่เห็นเราหรอก
ตอนแรกเราว่าเข้าไปทักด้วยความที่เคยสนิทกัน
พอมานึกขึ้นถึงเหตุการณ์วันนั้นเราหยุดความคิดเลย



ปล.คำพูดจริงๆอาจไม่ตามนี้แต่ก็ประมาณแหละค่ะ