จะเข้าสังคมไหนไดั หรือ เข้าไม่ได้ขึ้นอยู่กับทัศนะคติ จิตใจ สติปัญญา
ความภาคภูมิใจในสิ่งที่ตนเองเป็นจริงๆ ล้วนๆ

ยังไม่ต้องถามคนแปลกหน้าในเว็บบอร์ด แต่ก่อนอื่นควรถามตัวเอง
ก่อนว่า เกิดที่ไหน โตที่ไหน ถูกเลี้ยงดูปลูกฝังมาไหนสภาพแวดลัอมไหน
วัฒนธรรมไหน ความคิดพื้นฐานลึกๆ เป็นแบบไหนตะวันออก หรือ ตะวันตก

อยู่ไทยมากี่ปี อยู่เมืองนอกมากี่ปี

จากประสบการณ์ที่เจอคนมาเยอะ คนส่วนใหญ่ไม่ว่าจะ ไทย จีน
อินเดีย สิงคโปร์ ตะวันออกกลาง ญี่ปุ่น เวียตนาม ปากีสถาน
อัฟกานิสถาน ฟิลิปปินส์ อินโด ฯลฯ
ต่อให้ไปอาศัยอยู่ในโลกตะวันตก และ ถือพาสปอร์ตมีสัญชาติตะวันตกด้วย
จะมีกี่พาสปอร์ตกี่สัญชาติก็แล้วแต่ แต่ลึกๆ แล้วจะยังเป็นคนสัญชาติดั้งเดิมอยู่
ไม่ว่าจะเป็นทางด้านความคิดลึกๆ การกินอยู่ การแต่งกาย จิตใจพื้นฐาน
และ "ส่วนใหญ่" ตามที่กล่าวข้างต้น มีแนวโน้มที่จะดูถูกประเทศเกิดดูถูกพลเมืองในประเทศดั้งเดิมของตนเองสูงมาก

ถ้าไม่อยากเป็นแบบนั้น กรุณาเปลี่ยนทัศนะคติเป็นบวกกับเมืองไทย และ คนไทยที่ไทยก่อนกลับไทย
ไม่งั้นก็อยู่เมืองนอกต่อไป หาทางให้อยู่อย่างถูกกฏหมายไดันานๆ หรือหาวิธีเพิ่มสัญชาติน่าจะเป็นทางออกที่ดี

แต่ดูจากการตั้งคำถามแล้ว และ มาถามในเว็บไทย เป็นภาษาไทยด้วย คิดว่าอยู่ไทยได้ดีกว่าอยู่เมืองนอก
เพราะถ้าเป็นฝรั่งพลเมืองประเทศที่เจริญแล้ว หรือ ถ้าเป็นคนไทยเกิดเมืองนอกที่คลุกคลีระบบความคิด
ระบบความเป็นอยู่แบบฝรั่ง เรื่องแค่นี้เขาจะสามารถตัดสินใจไดัด้วยตนเอง เพราะเขามักจะโตเกินอายุ
และ มีความคิดเป็นของตัวเอง คิดเองเป็น

การจะไปอาศัยอยู่ในเมืองใหม่ ประเทศใหม่ หรือ ต่อให้ย้ายไปอยู่ในถิ่นอื่นเมืองอื่นในประเทศบ้านเกิด
หรือต่อให้เป็นการย้ายจากถิ่นฐานชั่วคราว(ที่เมืองนอก) เพื่อย้ายกลับไทย(จะกลับถาวรหรือชั่วคราวก็แล้วแต่)
ต้องใหัเวลาตัวเองปรับตัว ปรับกาย ปรับใจเสมอ

1-3 เดือนแรกจะเป็นช่วงเวลาที่ยากลำบากที่สุด เพราะอะไรยังไม่เข้าที่เข้าทาง ไม่คุ้นเคย
จะคิดถึงที่เก่าที่จากมา

พอเข้าเดือนที่ 6 จะเริ่มคุ้นเคย และ พอผ่านไป 1 ปี จะเรียกที่ใหม่ว่าบ้านได้แล้ว และ จะสุขสบายกับมัน

ลองกลับมาอยู่ไทยก่อน ถ้าไปเรียนที่ มศว แล้วสามารถไปเดินตลาดนัดในมหาวิทยาลัย
ทุกๆ อังคาร กับ พฤหัสได้ เดินซื้อของกินไทยๆ บ้านๆ ได้ แล้วมีความสุข สามารถนั่งรถวินรับจ้าง
ในซอยประสานมิตรได้คล่อง ตราบนั้นชีวิตในไทยจะมีความสุข

มาตอบในฐานะอยู่มาหลายประเทศหลากหลายสถานะภาพ ไปมาหลายที่ทั่วโลก ความคิดบางส่วนก็ไม่ค่อยจะไทยเท่าไหร่นัก
แต่ยังอยู่ไทยได้อย่างปกติสุขดี
คบหาสมาคมกับคนไทยที่เข้ากันได้ คุยกับคนทุกระดับ มีความสุขมากถ้าได้ทำอะไรบ้านๆ แบบไทยๆ กินอาหารไทยๆ
ทุกครั้งที่เครื่องบินถึงสนามบินที่ไทยหัวใจอิ่มเอิบที่สุด ไม่เศร้าที่ต้องจากเมืองไทย
เพราะเวลาไปนอกก็คือกลับบ้านเช่นกัน
แต่รัก คิดถึง และ เป็นห่วงเมืองไทยที่สุด


**Edit เพิ่มเติม ขอบคุณท่านที่มากดถูกใจ กดซึ้ง และ ขอบคุณเจ้าของกระทู้ที่มาเขียน คห. 2-1
แต่หัวเรื่องกระทู้+เนื้อหาในกระทู้ กับ สิ่งที่ จขกท เขียนอธิบายใน 2-1 เป็นคนละเรื่องกันเลยนะ
วันหน้าก็เรียบเรียงดีๆ ก่อน แล้วค่อยตั้งกระทู้ถาม จะได้ได้คำตอบที่ตรงประเด็น

ถ้าอยากจะไดัคำตอบแบบที่ถามใน คห. 2-1 จขกท ควรเจาะจงถามหมอ
แต่สำหรับเรา คิดว่าหมอที่ดีควรต้องมีทักษะในการสื่อสารเก่ง เพราะต้องซักถามคนไข้ ต้องอธิบายให้คนไข้ฟัง
ต้องสื่อสารกับผู้ร่วมงานฝ่ายต่างๆ ที่สำคัญต้องแม่น ต้องเฉียบ ต้องคม เพราะต้องตัดสินใจ ต้องรักษาเก่ง
วิเคราะห์โรคได้ "การสื่อสาร" สำคัญมากสำหรับอาชีพหมอ จิตวิทยาในการพูดกับคนก็ต้องเก่ง
เพราะต้องเกี่ยวข้องกับเรื่องเจ็บป่วยของคน ต้องแจ้งข่าวร้าย ต้องปลอบประโลม พูดให้กำลังใจคน
ต้องทำตัวให้น่านับถือตามสถานะภาพทางสังคมตามอาชีพที่มีคนนับหน้าถือตา