เรื่องมีอยู่ว่าผู้ชายคนนึงมีคนคุยอยู่แล้วแล้วเขาเข้ามาคุยกับเราถูกคอกันมาก เข้าใจกันมาก นิสัยเราตรงกัน เรามาทีหลังคนนั้นประมาณเดือนนึง แต่เขาก็ไม่เลิกกับใคร.หลายครั้งที่เรารู้สึกผิดถอยออกมาแต่เขาก็ยื้อไว้ตลอดทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้เสียเราไป จนวันนึงเราท้องเราก็ได้ย้ายเข้าไปอยู่บ้านเขาญาติเราต่างรับรู้ทั้งสองฝ่ายแต่เขาก็ไม่เลิกกับคนนั้นพอเราท้องได้2เดือน คนนั้นก็ท้องแต่นางเอาออก เราใช้ชีวิต 3คนแบบนี้มาตลอด 3 ปี ตอนนี้ลูกเรา 1ขวบ 5 เดือนแล้ว เขาก็เริ่มสนใจเราน้อยลง แล้วตอนนี้คนนั้นมีทุกอย่างมีบ้าน มีรถ เวลา สามีเราอยู่กับเขาก็ได้กินอาหารดีๆ ได้ไปเที่ยว เสพติดความสุขสบาย ส่วนเราทำงานไปวันๆให้ความสุขเขาไม่ได้เลยมีแต่ภาระ จนตอนนี้ท้องลูกคนที่สอง กลับทำให้เขาห่างเราออกไปอีกบอกเลิกกับเราทั้งๆที่ท้องลูกของเขาอยุ่ เราเสียใจมากร้องไห้แทบตาย เขาบอกว่าร้องไปก็เท่านั้น พูดอะไรก็เท่านั้น เขารู้ไม่ได้รักเราแล้ว แล้วยังให้เรากลับไปอยู่บ้าน ไม่สนใจลูกในท้องเราเลย เขาบอกว่าอึดอัดที่อยู่กับเรา ทั้งๆที่วันนึงเจอหน้าเราไม่กี่นาที คุยกับเราไม่กี่คำ เรายังทนได้เลยทำไมเขาทนไม่ได้ เขาบอกขอให่เขาได้มีความสุขบ้าง เราจุกกับประโยคนี้มาก เราก็ถามเขาอึดอัดจริงหรือเป็นเพราัคนนั้นบอกว่าถ้าเราไม่ออกจากบ้านไป นางจะเลิกกับเขา นั่นหมายความว่าเขายอมทิ้งเรากับลูกเพื่อไม่อยากเลิกกับนาง เราทรุดมากไม่คิดว่าเขาจะให้เราออกไปจากบ้านจริงๆ แล้วเรากับลูกละจะอยู่ยังไง ไหนจะลูกคนแรกถ้าให้เราไปต้องให้ลูก2คนอยู่กับเรา ซึ่งเขาก็ยอม แบบนี้เขาเลวมั๊ย เวรกรรมจะตามสนองพวกเขาบ้างมั๊ย