คือเราชอบนิสิตอยู่คนนึงเขาสอนห้องเราแล้วที่นี้เราเป็นหัวหน้าทำให้ได้ใกล้ชิดกับเขา เขาเป็นคนที่หน้าตาจัดว่าดีเลยที่เดียว ต่อแรกก็แค่ปลื้มเพราะเขาหล่ออะไรประมาณนี้แต่ไปๆมาๆ ทำให้เราชอบเชาขึ้นมาเริ่มจากการมองเขาแล้วเพ้อ เจอเขาก็จะวิ่งไปทักทายมีวันนึงเจออาจารย์เขาก้เดินมาจับหัวเรานี้อึ่งเลย. แบบเขินไม่รู้จะเขินไปไหนแล้วแต่ที่ก้ไม่ได้คิดอะไรมากมีวันหนึ่งคุยกับเพื่อนเรื่องของเขาแล้วเพื่อนก้เอามาเผ่าทำให้อาจารย์เขารู้ว่าเราชอบแต่เขาก้บอกว่สเขาเข้าใจ เราก็ดีใจที่อาจารย์ไม่ว่าไรเขาก้ยังเป็นเหมือนเดิมทุกอย่างแต่พอเวลามันผ่านไปเราก็เริ่มมีความรู้สึกแปลกๆเวลาสายตาที่อาจารย์มองมามันไม่เหมือนเดิมมันเย็นชาขึ้น เวลาเราเจอเขาเราก้พยายามยิ้มให้แต่กลายเป็นเขาบึ่งใส่ เวลาอยู่กับเพื่อนเราเขาก็ยิ้มแต่พอเราเดิมมาเขากลับทำหน้าตาแบบเฉยๆรอยยิ้มเมื่อครู่นั้นมันหายไปไหนแล้วขอน้อยใจมาเต้มจนทุกวันนี้เริ่มจะพยายามถอยห่างอ้ออีกอย่างเรื่องที่เราชอบนิสิตคนนี้ในหมู่นิสิตรู้กันหมด