คำถามนี้มีสองนัยยะใหญ่ๆ :-
-ถามเพื่อการเหน็บแนม  เยาะเย้ยหรือถากถาง   คำตอบที่ได้รับก็คือสายลมและความสะใจของผู้ถาม
-ถามเพื่อค้นหาความจริงหรือเพื่อที่จะเข้าใจว่าทำไมต้องหนี   ถ้าคนถามสนใจที่จะรู้ตรงนี้   ก็จะได้รับคำตอบที่ยาวเฟื้อยเลื้อยซอกซอนจากกลุ่มคน  สู่องค์กร และสถาบันเหลายสถาบันลยทีเดียว   เป็นคำถามสั้นๆ ที่น่าขุดคุ้ยหาตอบ     เสียดาย...ที่คำถามอย่างนี้มักจะถูกถามเพื่อความสะใจให้แก่คนถาม


ถ้าคนถามลองเปลี่ยนจากเอาใจเราไปใส่ใจเขา  มาเป็นเอาใจเขามาใส่ใจเราดู  ฉากและมโนทัศน์เกี่ยวกับการหนีของทักษิณอาจจะเป็นคนละอย่างที่ได้ตั้งธงเอาไว้ก็ได้       ยิ่งในสถานการณ์ที่มีความซับซ้อนเรื่องอำนาจและผลประโยชน์ก็ยิ่งต้องมองการหนีให้หลายชั้น  แค่มองชั้นเดียวว่าที่หนีนั้นเพราะกลัวการลงโทษ(ผิด)ก็คงจะได้แต่ความสาแก่ใจของผู้ถาม

ถ้าเป็นคุณ  คุณกำลังตกอยู่ในสถาการณ์ถูกปองร้ายและหมายหัว  และการโดนลอบสังหารได้เกิดขึ้นแล้ว   ต่อมาโดนอำนาจทหารปฏิวัติขนาดนั้นเป็นคุณๆ จะหนีไหมล่ะครับ?   จริงๆ แล้วคุณคิดว่าคุณทักษิณเขาอยากจะหนีไหมล่ะครับ?   โดนยึดเงินไปเป็นหมื่นๆ ล้านขนาดนั้น??    บางคนแค่โดนฉกกระเป๋ามีเงินไม่กี่พันบาทยังกล้าเสี่ยงชีวิตที่จะชิงกระเป๋ากลับมา   ทักษิณก็ปุถุชนคนธรรมดานี่แหละ   มีหรือจะไม่เสียดายเงินเป็นหมื่นๆ ล้านที่โดนยึดไป   แต่ถ้านั่นหมายการเสี่ยงต่อชีวิตแล้วล่ะก้อ  คนฉลาดก็ต้องรักษาชีวิตไว้ก่อน   ส่วน “ความผิด” คดีที่ดินรัชดาที่หลายๆ คนเยาะเย้ยว่าทำไมต้องหนีนั้น?   มันก็เป็นแค่เครื่องมือที่ถูกใช้ไปจับตัวเขาเท่านั้น(อย่าถามหาเลยความยุติธรรม?)


ถึงตรงนี้แล้วก็นึกอยากจะย้อนถามเกี่ยวกับอดีตนายกรัฐมนตรีคนหนึ่งที่ “หนี”เหมือนกัน    “คุณอภิสิทธ์ครับไหนบอกว่ารักชาติๆๆๆๆ  แต่ทำไมต้องหนี(ทหาร) ล่ะครับ”?   ไม่ปิดบังเจตนาคำถามของผมตรงนี้นะครับมีสองนัยยนะ  คือ  

๑. ถามเพราะสะใจ   มันน่าชังหนังหน้านัก!  คนประเภทปากอย่างใจอย่าง   ตัวเองหนีทหารกลับชี้ความผิดไปที่สัสดี
๒. ถามเพราะอยากรู้จริงๆ  ลองเอาใจอภิสิทธิ์มาใส่ใจวัชรานนท์ดู   ยังไงๆ ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าทำไมต้องหนี(ทหาร)?