สวัสดีค่ะ เพื่อนๆ ใน Panthip ทุกคน เรื่องราวที่เราจะเขียนต่อจากนี้ไป มันคือเรื่องจริงทั้งหมด มันเกิดขึ้นกับชีวิตของผู้หญิงคนนึงจริง ๆ เรื่องมันอาจจะยาวไปสักนิดนะคะ แต่อยากแชร์ประสบการณ์ความรัก 7 ปีให้ทุกคนได้อ่าน หรือเป็นข้อคิดในการใช้ชีวิตค่ะ
เราชื่อ บีม ส่วนแฟนเราชื่อ ปุ๊ เรากับพี่ปุ๊คบกันตั้งแต่เราเรียนปี 2 จนตอนนี้ ก็เข้าปีที่ 7 แล้วค่ะ เจอเรื่องราวต่างๆ มามากมายทุ้งสุขและทุกข์ เราเองจะทุกข์ซะส่วนใหญ่
Introduction .จุดเริ่มต้นของความรัก
เรากับพี่ปุ๊รู้จักกันเพราะเราไปลงเรียนวิชาตัวเลือกที่คณะศึกศาศาสตร์ค่ะ บังเอิญว่าต่างคนต่างมาคนเดียวเลยได้อยู่กลุ่มเดียวกัน และมีการแลกเบอร์กันเพราะต้องโทรหากันเวลาทำงานกลุ่มค่ะ แต่มันก็แปลกๆ ตรงที่ทำไมพี่เค้าชอบส่ง massage หาเราที่มันไม่เกี่ยวกับเรื่องเรียนบ่อยๆ แต่เราก็ไม่ได้สนใจค่ะ เพราะเราก็มีแฟนของเราอยู่แล้ว แต่เรากับพี่เค้สเริ่มสนิทกันมากขึ้นค่ะ เริ่มกินข้าวด้วยกันหลังเลิกเรียน เริ่มไปดูหนังด้วยกัน และโทรคุยกันบ่อยขึ้น ๆ อ้อ ลืมบอกว่า จริงๆ เรากับพี่ปุ๊เป็นเพื่อนกันใน Hi-5 อยู่แล้วค่ะ ก่อนที่เราจะเริ่มสนิทกัน พี่เค้าทักเราใน Hi-5 มา วาจริงๆ เป็นเพื่อนใน Hi-5 นะ และรู้ด้วยว่าเราเรียนคณะเดียวกัน และรู้ด้วยว่าเราเรียน Major อะไร เราก็ไม่ได้คิดไรมากค่ะ คุยไปตามประสารุ่นพี่รุ่นน้อง จนเริ่มสนิทมาก ไปไหน มาไหนด้วยกันตลอด แบบตัวติดกันเลยค่ะ รับน้องก็ไปด้วยกัน พี่ปเป็นสุภาพบุรุษมาค่ะ ตอนนั้น แบบเราก็เริ่มชอบพี่เค้านิดๆ ละค่ะ มีหลายอย่างที่เราประทับใจในตัวพี่เค้า พี่เค้าเป็นคนพูดน้อย ตามใจ อยากไปไหนก็พาไป ไม่ขัดอะไรเลย คือดีอะ มีความสุขมากเลย จนวันนึงเราเริ่มไม่รับโทรศัพท์แฟนเราค่ะ เพราะเรามัวแต่อยู่กับพี่ปุ๊นี่หละค่ะ อ้อ ลืมบอกว่าตอนนั้นเราเป็นแฟนกะนักเรียนนายร้อยตำรวจอยู่ คบกันมา ปีกว่าๆ ก่อนเจอพี่ปุ๊ เราจะคุยกันเป็นเวลา ซึ่งจะเป๊ะมาก **คนที่เคมีแฟนเป็นนักเรียนนายร้อยจะรู้ดี ** เรากับพี่ปุ๊คุยกันได้ประมาณ 6 เดือน คือตอนนั้นเราก็ยังไม้ได้เลิกกะนักเรียนนายร้อยนะคะ แต่เราชอบพี่ปุ๊มากแล้วค่ะ และเรามีอะไรกันกับพี่ปุ๊ไปแล้วด้วย เราจำเป็นต้องเลือกใครสักคน แต่มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยค่ะ ในการที่จะเลือกใครสักคน เพราะ ดีทั้งคู่ สุดท้ายเราตัดสินใจเลือกพี่ปุ๊ค่ะ เราโทรบอกเลิกนายร้อย และเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์ เพื่อไม่ไห้นายร้อยติดต่อเราได้อีก................ นี่ละค่ะ จุดเริ่มต้นของความรักเรากับพี่ปุ๊ ซึ่งมันเหมือนจะเป็นไปได้ด้วยดีใช่ไหมละคะ ... เดี๋ยวมาต่อนะคะ
EP1. ชีวิตรักปีที่ 1
หลังจากเราเลิกกับนายร้อย เราก็คบกับพี่ปุ๊อย่างจริงจัง คือ เก็บเสื้อผ้าส่วนนึง ออกจากหอใน เพื่อมาอยู่กับพี่ปุ๊ค่ะ ตอนนั้นเรารักกันมากค่ะ แบบข้าวใหม่ปลามัน มีอะไรกันทุกวันเลย และเหมือนชีวิตจะแยกจากกันไม่ได้ค่ะ ไปไหนก็ตัวติดกันเป็น ปลาท่องโก๋เลย แต่แววควาวเจ้าชู้เริ่มออกค่ะ วันนั้นเป็นวันคริสมาต เขาบอกเราว่าไปเข้าโบทถ์กับเพื่อน โดยที่เค้าไม่ให้เราไปด้วย อ้างว่ากลัวเราเบื่อ เราก็ไม่คิดอะไร เพราะไม่ใช่คนขี้ระแวง แต่จริงๆ แล้วเค้าพาผู้หญิงกรุงเทพคนนึงไปตัดผม ผู้หญิงคนนี้เขามาเที่ยวพอดี **หรือนัดกันไว้ ไม่แน่ใจ** วันนั้นเราโทรไปก็ไม่รับสาย เขาก็อ้างว่าทำพิธีอะไรนี่แหละค่ะ เราก็เชื่อ จนเวลาผ่านไปเป็นอาทิตย์เลยค่ะ พี่ปุ๊เขาออนไลน์ MSN อยู่ตอนนั้น ผู้หญิงคนนี้แหละค่ะ ทักมาขอบคุณที่พาไปร้านทำผม.. เราเห็นก็ก็เลยแอบถามๆ ไปว่า ไปวันไหนหรอ จำไม่ได้เลย ผู้หญิงก็บอกวันที่เราเสร็จสับเลยค่ะ เราก็อ๋อ เป็นแบบนี้นี่เอง เราเลือกที่จะเก็บเรื่องนี้ไว้ในใจคนเดียวเพราะคิดว่าเรื่องเล็กน้อย และเราก็ใช้ชีวิตแบบปกติจนผ่านช่วง 1 ปีแรกไปได้....
EP2. ชีวิตรักปีที่ 2
ความรักในช่วงปีที่ 2 ปีนี้จัดว่าหนักหนาสากันอีก 1 ปี สำรับความรักของเรา เพราะพี่เค้าเรียนจบแล้ว แต่เราพึ่งจะขึ้นปี 4 เรื่องราวเกิดขึ้นตั้งแต่เริ่มต้นปีเลยค่ะ คือเราต้องไปฝึกงานในกรุงเทพ แต่พี่เค้าไม่ได้ตามมาด้วย เราจะกลับไปหาพี่เค้าทุกๆ 2 สัปดาห์ และนั่นละค่ะ เราก็ได้รู้ว่า พี่เค้าแอบคุญกับผู้หญิงคนนึ่งโดยใช้เบอร์โทรศัพท์อีกเบอร์นึงคุยกัน เราโทรหาเค้าไม่ติดเพราะพี่เค้าอ้างว่า ต้องใส่ซิมอีกซิมนึงเพื่อรอผลการสัมภาษณ์งาน แต่จริงๆ ไม่ใช่ไง เค้าคุยกับคนอื่น พอเราเจอและพี่เค้าก็ทราบผลการสัมภาษณ์แล้ว พี่เค้สก็หักซิมนั้นทิ้งไป เราก็โอเค จบไป คงไม่ได้คุยกับใครอีก และแล้วก็ถึงช่วงเปิดเทอม แต่เรากลับสลับกัน เราต้องกลับไปเรียน แต่พี่เค้าต้องมาทำงานที่กรุงเทพ และตลอดระยะเวลาที่เราห่างกันนั้น เราคิดถึงพี่เค้ามากเลย พี่เค้าก็แลดูรักเรามากนะคะ ต้องกลับมาหาเราทุกๆ 2 สัปดาห์ แต่ทุกครั้งที่พี่เค้าเดินทางกลับ เราไม่เคยโทรหาเค้าติดเลย เพราะอะไรรูไหมค่ะ เพราะเค้าบล็อคเบอร์เรา เพื่อคุยกับคนอื่นไงคะ เราก็หลงเชื่อคำที่เค้าบอกว่า มือถือไม่ดี ไม่มีสุญญาณ อะไรประมาณนั้น ช่วงปีที่ 2 นี้พี่เค้าคุยกับคนอื่นหนักมาก มีหลายเคสมาก เดี่ยวจะเล่าเป็นเคสๆ ไปค่ะ
1.) เราจับได้เรื่องผู้หญิงตอนพี่เค้ารับปริญญา เพราะเขาไม่ให้พกมือถือ เลยต้องเอามือถือฝากไว้กับเรา และพี่เค้าเป็นคนไม่รอบคอบไม่ได้ปิดเครื่อง วันๆ เดียวมีผู้หญิงโทรหา ถึง 3 คน เรารู้เลยว่า ผู้หญิงพวกนี้คือคนที่แฟนเราแอบคุยอยู่ แต่เราก็แกล้งทำเป็นไม่รู้ จบไป
2.) เราไปหาแฟนเราที่กรุงเทพ รู้ไหมคะว่าเจออะไร ตอน 5 ทุ่ม มีคนโทรหาแฟนเรา แฟนเราอาบน้ำอยู่ เรารับสายแทนนึกว่าที่ทำงานโทรมา ปรากฎว่าเป็นเสียงผู้หญิง เราสนทนากันดังนี้
ผญ : ฮัลโหล นั่นใครคะ
เรา : แล้วนั่นใครละคะ พี่ปุ๊อาบน้ำอยู่
ผญ : แล้วใรพูดหรอ น้องพี่ปุ๊หรอ
เรา : เปล่า เราแฟนพี่ปุ๊
ผญ : อ้อ เจ้าของรองเท้าในห้องหรอ ไหนพี่ปุ๊บอกว่าเป็นรองเท้าแฟนเก่า
เรา : เปล่า เรายังไม่ได้เลิกกัน
และ ผญ คนนั้นก็วางสายไป เรารู้สึก ตัวชา หน้าร้อน แขนขาสั่นและไม่มีแรง กับประโยคที่ว่า “รองเท้าในห้อง”
เราก็นิ่งๆ และเล่าให้แฟนฟัง แต่ไม่ได้ทะเลาะอะไรกัน เค้าก็เงียบๆ
3.) เราอยู่หอ เราแอบโอนสายที่แฟนเราไม่ได้รับเข้าเครื่องเรา คือ แต่ก่อนมันมีอะนะ ที่เวลาโทรหาแล้วไม่รับสายมันจะโอนไปอีกเครื่องอะไร และมันก็จริง มีสายผู้หญิงคนนึงโทรหาแฟนเรา และสายนั้นถูกโอนมาที่เบอร์เรา เรารับสายผู้หญิงคนนั้น คุยกันยังไม่ทันได้ความเลย แฟนเราโทรกลับหาผู้หญิงคนนั้น เฉยเลย จากนั้นก็เกิดการประชุมสายขึ้น แฟนเรารีบวางสายเลย และเราพยายามถามว่าทำไมทำตัวแบบนี้ และผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร เค้าก็โมโหกลับเกลื่อน เราเลยตัดสินใจ บอกเลิก และปิดเครื่อง...รุ่งขึ้นเค้านั่งรถจากรุงเทพมาง้อเลยค่ะ เราก็เลยใจอ่อนให้อภัยเค้าอีกครั้ง
4.) เค้ากับผู้หญิงในที่ทำงานเดียวกัน ส่งเมลล์คุยกันส่งรูปให้กันไปมา พอเราเห็นเค้าสก็เลิกคุย....
ชีวิตรักของเราในช่วงปีที่ 2 นี้เป็นแบบนี้ แต่สุดท้ายเราก็ยังไม่เลิกกัน .. เราก็พยายามประคับประคองสถานะให้เดินหน้าต่อไป ด้วยกันอดทน อดกลั้น ไม่พูดเรื่องเก่า ไม่รื้อฟื้นอดีตที่เจ็บปวด
EP3. ชีวิตรักปีที่ 3
ความรักในช่วงปีที่ 3 นี้ เป็นอะไรที่ๆม่รู้จะอธิบายความรู้สึกยังไง ตอนที่เรารู้เรื่องนะ เราโคตรอยากเลิกกับพี่ปุ๊เลย แต่สุดท้ายเราก็ไปจากเค้าไม่ได้ เรื่องราวปีที่ 3 มีอยู่ว่า ปีนี้เป็นปีที่เราเรียนจบและต้องการที่จะมาทำงานใกล้กับพี่เค้า พี่เค้าก็ยืนยันกระต่ายขาเดียวเลยว่า เราต้องมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม เหมือนตอนทีรายังเรียนอยู่ เราก็ตัดสินใจมาอยู่ด้วย และหางานทำ ถึงแม้ว่ามันจะไม่ตรงสายที่เรียนมา เราก็ยอมทำ เพราะรัก และปีนั้นเป็นปีที่น้ำท่วมกรุงเทพค่ะ โรงงานต่างๆ ต้องไปต้องฐานการผลิตที่อื่น บริษัทแฟนเราก็เช่นกันค่ะ มี Sub-contract ที่ต่างจังหวัด ซึ่งแฟนเราต้องไปทำงานที่ต่างจังหวัด และการไปต่างจังหวัดนี่ละค่ะ ที่ทำให้เกิดเรื่อง ปกติ คนไกลแฟนไปต่างจังหวัด 3-7 วันกลับมาก็ต้องคิดถึงแฟนตัวเองใช่ไหมคะ ต้องอยากมีอะไรกัน แต่นี่ไม่เลย เค้ากลับมาก็ไม่มีอะไรกับเรา ครั้งแล้วครั้งเล่า ที่พูดนี่ไม่ใช่อยากมีอะไรนะคะ แต่มันคือความผิดปกติค่ะ ทุกคคิดถูกค่ะ เค้าไปมีอะไรกับคนอื่นที่ต่างจังหวักค่ะ เพราะเราไปเตจอแชท เฟสบุ๊ค ที่เขาคุยกันซึ่งเป็นเฟสอีกอันที่เขาสร้างขึ้นมาค่ะ ไม่ใช่เฟสหลักที่เรามีพาสเวิร์ส มีข้อความเยอะมากค่ะ เราอ่านแค่ข้อความเดียว ข้อความนั้น คุยกันว่าคิดถึง อยากกอด เอาเก่ง อะไรประมาณนี้ ความรู้สึกเราตอนนั้นก็หมดอะไรตายอยากอะไร สมองไม่สั่งงาน น้ำตาตกในเลยค่ะ เพราะมันเจ็บเกินกว่าที่น้ำตาจะช่วยบรรเทาความเจ็บปวดได้ค่ะ ตอนนั้นคิดยังไงก็คิดไม่ตก เพราะพ่อแม่เรา ก็รอคอยงานแต่งงาน เราไม่เคยบอกเรื่องราวความเสียใจทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับเราให้ใครฟังเลยค่ะ ทุกคนก็ยังคงมองเราเป็นคนดี กินง่าย อยู่ง่าย ไม่พูด ไม่บ่น เราก็ไม่รู้ทำไงอะค่ะ ได้แต่นิ่งๆ เงียบๆ หลายวันเข้า ความรู้สึกก็หายไปเอง เหลือไว้แค่ความหวาดระแวงค่ะ......................... รู้ไหมคะว่า เรากับแฟน ไม่มีอะไรกัน นานถึง 6 เดือน ทั้งที่นอนด้วยกันทุกคืน เราว่ามันแปลกนะ เราก็ไม่กล้าถาม ได้แต่คิดว่า จะอยู่กันรอดไหม.... แต่ก็ยังอยู่ด้วยกันค่ะ อ้อ ลืมบอกว่า เค้าก็ดูแลเราดีนะคะ เอาอกเอาใจ เหมือนทุกอย่างค่ะ การที่เค้าทำแบบนี้ทำให้เราตัดสินใจยากมาก เพราะเราก็รักเค้ามากอะนะ
EP4. ชีวิตรักปีที่ 4-7
ชีวิตรักช่วงปีที่ 4-7 นี้ เราจะเจอเรื่องผู้หญิงไม่บ่อยค่ะ 5-6 เดือนเจอที ไม่บ่อยเหมือนช่วงก่อนหน้านี้ แต่ที่หนักตอนนี้จะเป็นเรื่องบนเตียงค่ะ เค้าไม่ยอมมีอะไรกับเราเลย เราก็คิดนะคะว่าเค้าคงจะเหนื่อยกับงาน แต่เราก็เห็นเค้าชอบ save รูปผู้หญิงแต่งตัวโป๊ๆ เก็บไว้ในเครื่องเยอะแยะเลย และมีไปแหย่ๆ ผู้หญิงที่แต่งตัวโป๊ๆ ประเภทนี้อะค่ะ ว่าสวยจัง ผิวข๊าวขาว หุ่นดีมากเลย สวยจัง อะไรประมาณนี้ค่ะ เราก็คิดนะว่า เราไม่สวยหรอ เราก็ขาว นมก็โต หน้าตาก็ดี แต่เรากลับไม่เคยได้รับคำชมเลย เราก็น้อยใจนะ และหลังๆ มานี่ติดเฟสบุ๊คมาก เล่นแบบหลับคาเฟสเลย และก็ไปคุยกับผู้หญิงในเฟสนี่หละค่ะ เราไม่รู้จะทำยังไงดี เราอยากเลิกมาก แต่เลิกกับเค้าไม่ได้ เรารักเค้ามาก ทุกวันนี้เราไม่รู้เลยว่า เราทนเพราะรัก หรือ เพราะรักทำให้เรายอมทน ทุกวันนี้ไม่ได้มีความสุขนะคะ ทุกวินาทีมีแต่ความหวาดระแวง ทุกครั้งที่เราแยกกัน จิตใจเราเต็มไปด้วยความหวาดระแวง และความกลัว กลัวว่าเค้าจะไปหาใครก่อนมารับเรา กลัวนู่นี่นั่น กลัวไปหมด เพราะเราโดนทำร้ายจิตใจมาตลอด 7 ปี เค้าโกหกเราครั้งแล้วครั้งเล่า สัญญาครั้งแล้วครั้งเล่าว่าจะไม่ทำอีก แต่ก็มีมาแบบนี้เรื่อยๆ เราหวังมากเลยนะว่า วันนึงเขาจะหยุดทำตัวแบบนี้...
เรารอ เราไม่รู้ว่ามันจะเป็นการรอแบบไม่มีจุดหมายหรือป่าว.... แต่เราก็หวังว่ามันจะเป็นเช่นนั้น
ทนเพราะ รัก หรือ รักทำให้อดทน
เราชื่อ บีม ส่วนแฟนเราชื่อ ปุ๊ เรากับพี่ปุ๊คบกันตั้งแต่เราเรียนปี 2 จนตอนนี้ ก็เข้าปีที่ 7 แล้วค่ะ เจอเรื่องราวต่างๆ มามากมายทุ้งสุขและทุกข์ เราเองจะทุกข์ซะส่วนใหญ่
Introduction .จุดเริ่มต้นของความรัก
เรากับพี่ปุ๊รู้จักกันเพราะเราไปลงเรียนวิชาตัวเลือกที่คณะศึกศาศาสตร์ค่ะ บังเอิญว่าต่างคนต่างมาคนเดียวเลยได้อยู่กลุ่มเดียวกัน และมีการแลกเบอร์กันเพราะต้องโทรหากันเวลาทำงานกลุ่มค่ะ แต่มันก็แปลกๆ ตรงที่ทำไมพี่เค้าชอบส่ง massage หาเราที่มันไม่เกี่ยวกับเรื่องเรียนบ่อยๆ แต่เราก็ไม่ได้สนใจค่ะ เพราะเราก็มีแฟนของเราอยู่แล้ว แต่เรากับพี่เค้สเริ่มสนิทกันมากขึ้นค่ะ เริ่มกินข้าวด้วยกันหลังเลิกเรียน เริ่มไปดูหนังด้วยกัน และโทรคุยกันบ่อยขึ้น ๆ อ้อ ลืมบอกว่า จริงๆ เรากับพี่ปุ๊เป็นเพื่อนกันใน Hi-5 อยู่แล้วค่ะ ก่อนที่เราจะเริ่มสนิทกัน พี่เค้าทักเราใน Hi-5 มา วาจริงๆ เป็นเพื่อนใน Hi-5 นะ และรู้ด้วยว่าเราเรียนคณะเดียวกัน และรู้ด้วยว่าเราเรียน Major อะไร เราก็ไม่ได้คิดไรมากค่ะ คุยไปตามประสารุ่นพี่รุ่นน้อง จนเริ่มสนิทมาก ไปไหน มาไหนด้วยกันตลอด แบบตัวติดกันเลยค่ะ รับน้องก็ไปด้วยกัน พี่ปเป็นสุภาพบุรุษมาค่ะ ตอนนั้น แบบเราก็เริ่มชอบพี่เค้านิดๆ ละค่ะ มีหลายอย่างที่เราประทับใจในตัวพี่เค้า พี่เค้าเป็นคนพูดน้อย ตามใจ อยากไปไหนก็พาไป ไม่ขัดอะไรเลย คือดีอะ มีความสุขมากเลย จนวันนึงเราเริ่มไม่รับโทรศัพท์แฟนเราค่ะ เพราะเรามัวแต่อยู่กับพี่ปุ๊นี่หละค่ะ อ้อ ลืมบอกว่าตอนนั้นเราเป็นแฟนกะนักเรียนนายร้อยตำรวจอยู่ คบกันมา ปีกว่าๆ ก่อนเจอพี่ปุ๊ เราจะคุยกันเป็นเวลา ซึ่งจะเป๊ะมาก **คนที่เคมีแฟนเป็นนักเรียนนายร้อยจะรู้ดี ** เรากับพี่ปุ๊คุยกันได้ประมาณ 6 เดือน คือตอนนั้นเราก็ยังไม้ได้เลิกกะนักเรียนนายร้อยนะคะ แต่เราชอบพี่ปุ๊มากแล้วค่ะ และเรามีอะไรกันกับพี่ปุ๊ไปแล้วด้วย เราจำเป็นต้องเลือกใครสักคน แต่มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยค่ะ ในการที่จะเลือกใครสักคน เพราะ ดีทั้งคู่ สุดท้ายเราตัดสินใจเลือกพี่ปุ๊ค่ะ เราโทรบอกเลิกนายร้อย และเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์ เพื่อไม่ไห้นายร้อยติดต่อเราได้อีก................ นี่ละค่ะ จุดเริ่มต้นของความรักเรากับพี่ปุ๊ ซึ่งมันเหมือนจะเป็นไปได้ด้วยดีใช่ไหมละคะ ... เดี๋ยวมาต่อนะคะ
EP1. ชีวิตรักปีที่ 1
หลังจากเราเลิกกับนายร้อย เราก็คบกับพี่ปุ๊อย่างจริงจัง คือ เก็บเสื้อผ้าส่วนนึง ออกจากหอใน เพื่อมาอยู่กับพี่ปุ๊ค่ะ ตอนนั้นเรารักกันมากค่ะ แบบข้าวใหม่ปลามัน มีอะไรกันทุกวันเลย และเหมือนชีวิตจะแยกจากกันไม่ได้ค่ะ ไปไหนก็ตัวติดกันเป็น ปลาท่องโก๋เลย แต่แววควาวเจ้าชู้เริ่มออกค่ะ วันนั้นเป็นวันคริสมาต เขาบอกเราว่าไปเข้าโบทถ์กับเพื่อน โดยที่เค้าไม่ให้เราไปด้วย อ้างว่ากลัวเราเบื่อ เราก็ไม่คิดอะไร เพราะไม่ใช่คนขี้ระแวง แต่จริงๆ แล้วเค้าพาผู้หญิงกรุงเทพคนนึงไปตัดผม ผู้หญิงคนนี้เขามาเที่ยวพอดี **หรือนัดกันไว้ ไม่แน่ใจ** วันนั้นเราโทรไปก็ไม่รับสาย เขาก็อ้างว่าทำพิธีอะไรนี่แหละค่ะ เราก็เชื่อ จนเวลาผ่านไปเป็นอาทิตย์เลยค่ะ พี่ปุ๊เขาออนไลน์ MSN อยู่ตอนนั้น ผู้หญิงคนนี้แหละค่ะ ทักมาขอบคุณที่พาไปร้านทำผม.. เราเห็นก็ก็เลยแอบถามๆ ไปว่า ไปวันไหนหรอ จำไม่ได้เลย ผู้หญิงก็บอกวันที่เราเสร็จสับเลยค่ะ เราก็อ๋อ เป็นแบบนี้นี่เอง เราเลือกที่จะเก็บเรื่องนี้ไว้ในใจคนเดียวเพราะคิดว่าเรื่องเล็กน้อย และเราก็ใช้ชีวิตแบบปกติจนผ่านช่วง 1 ปีแรกไปได้....
EP2. ชีวิตรักปีที่ 2
ความรักในช่วงปีที่ 2 ปีนี้จัดว่าหนักหนาสากันอีก 1 ปี สำรับความรักของเรา เพราะพี่เค้าเรียนจบแล้ว แต่เราพึ่งจะขึ้นปี 4 เรื่องราวเกิดขึ้นตั้งแต่เริ่มต้นปีเลยค่ะ คือเราต้องไปฝึกงานในกรุงเทพ แต่พี่เค้าไม่ได้ตามมาด้วย เราจะกลับไปหาพี่เค้าทุกๆ 2 สัปดาห์ และนั่นละค่ะ เราก็ได้รู้ว่า พี่เค้าแอบคุญกับผู้หญิงคนนึ่งโดยใช้เบอร์โทรศัพท์อีกเบอร์นึงคุยกัน เราโทรหาเค้าไม่ติดเพราะพี่เค้าอ้างว่า ต้องใส่ซิมอีกซิมนึงเพื่อรอผลการสัมภาษณ์งาน แต่จริงๆ ไม่ใช่ไง เค้าคุยกับคนอื่น พอเราเจอและพี่เค้าก็ทราบผลการสัมภาษณ์แล้ว พี่เค้สก็หักซิมนั้นทิ้งไป เราก็โอเค จบไป คงไม่ได้คุยกับใครอีก และแล้วก็ถึงช่วงเปิดเทอม แต่เรากลับสลับกัน เราต้องกลับไปเรียน แต่พี่เค้าต้องมาทำงานที่กรุงเทพ และตลอดระยะเวลาที่เราห่างกันนั้น เราคิดถึงพี่เค้ามากเลย พี่เค้าก็แลดูรักเรามากนะคะ ต้องกลับมาหาเราทุกๆ 2 สัปดาห์ แต่ทุกครั้งที่พี่เค้าเดินทางกลับ เราไม่เคยโทรหาเค้าติดเลย เพราะอะไรรูไหมค่ะ เพราะเค้าบล็อคเบอร์เรา เพื่อคุยกับคนอื่นไงคะ เราก็หลงเชื่อคำที่เค้าบอกว่า มือถือไม่ดี ไม่มีสุญญาณ อะไรประมาณนั้น ช่วงปีที่ 2 นี้พี่เค้าคุยกับคนอื่นหนักมาก มีหลายเคสมาก เดี่ยวจะเล่าเป็นเคสๆ ไปค่ะ
1.) เราจับได้เรื่องผู้หญิงตอนพี่เค้ารับปริญญา เพราะเขาไม่ให้พกมือถือ เลยต้องเอามือถือฝากไว้กับเรา และพี่เค้าเป็นคนไม่รอบคอบไม่ได้ปิดเครื่อง วันๆ เดียวมีผู้หญิงโทรหา ถึง 3 คน เรารู้เลยว่า ผู้หญิงพวกนี้คือคนที่แฟนเราแอบคุยอยู่ แต่เราก็แกล้งทำเป็นไม่รู้ จบไป
2.) เราไปหาแฟนเราที่กรุงเทพ รู้ไหมคะว่าเจออะไร ตอน 5 ทุ่ม มีคนโทรหาแฟนเรา แฟนเราอาบน้ำอยู่ เรารับสายแทนนึกว่าที่ทำงานโทรมา ปรากฎว่าเป็นเสียงผู้หญิง เราสนทนากันดังนี้
ผญ : ฮัลโหล นั่นใครคะ
เรา : แล้วนั่นใครละคะ พี่ปุ๊อาบน้ำอยู่
ผญ : แล้วใรพูดหรอ น้องพี่ปุ๊หรอ
เรา : เปล่า เราแฟนพี่ปุ๊
ผญ : อ้อ เจ้าของรองเท้าในห้องหรอ ไหนพี่ปุ๊บอกว่าเป็นรองเท้าแฟนเก่า
เรา : เปล่า เรายังไม่ได้เลิกกัน
และ ผญ คนนั้นก็วางสายไป เรารู้สึก ตัวชา หน้าร้อน แขนขาสั่นและไม่มีแรง กับประโยคที่ว่า “รองเท้าในห้อง”
เราก็นิ่งๆ และเล่าให้แฟนฟัง แต่ไม่ได้ทะเลาะอะไรกัน เค้าก็เงียบๆ
3.) เราอยู่หอ เราแอบโอนสายที่แฟนเราไม่ได้รับเข้าเครื่องเรา คือ แต่ก่อนมันมีอะนะ ที่เวลาโทรหาแล้วไม่รับสายมันจะโอนไปอีกเครื่องอะไร และมันก็จริง มีสายผู้หญิงคนนึงโทรหาแฟนเรา และสายนั้นถูกโอนมาที่เบอร์เรา เรารับสายผู้หญิงคนนั้น คุยกันยังไม่ทันได้ความเลย แฟนเราโทรกลับหาผู้หญิงคนนั้น เฉยเลย จากนั้นก็เกิดการประชุมสายขึ้น แฟนเรารีบวางสายเลย และเราพยายามถามว่าทำไมทำตัวแบบนี้ และผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร เค้าก็โมโหกลับเกลื่อน เราเลยตัดสินใจ บอกเลิก และปิดเครื่อง...รุ่งขึ้นเค้านั่งรถจากรุงเทพมาง้อเลยค่ะ เราก็เลยใจอ่อนให้อภัยเค้าอีกครั้ง
4.) เค้ากับผู้หญิงในที่ทำงานเดียวกัน ส่งเมลล์คุยกันส่งรูปให้กันไปมา พอเราเห็นเค้าสก็เลิกคุย....
ชีวิตรักของเราในช่วงปีที่ 2 นี้เป็นแบบนี้ แต่สุดท้ายเราก็ยังไม่เลิกกัน .. เราก็พยายามประคับประคองสถานะให้เดินหน้าต่อไป ด้วยกันอดทน อดกลั้น ไม่พูดเรื่องเก่า ไม่รื้อฟื้นอดีตที่เจ็บปวด
EP3. ชีวิตรักปีที่ 3
ความรักในช่วงปีที่ 3 นี้ เป็นอะไรที่ๆม่รู้จะอธิบายความรู้สึกยังไง ตอนที่เรารู้เรื่องนะ เราโคตรอยากเลิกกับพี่ปุ๊เลย แต่สุดท้ายเราก็ไปจากเค้าไม่ได้ เรื่องราวปีที่ 3 มีอยู่ว่า ปีนี้เป็นปีที่เราเรียนจบและต้องการที่จะมาทำงานใกล้กับพี่เค้า พี่เค้าก็ยืนยันกระต่ายขาเดียวเลยว่า เราต้องมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม เหมือนตอนทีรายังเรียนอยู่ เราก็ตัดสินใจมาอยู่ด้วย และหางานทำ ถึงแม้ว่ามันจะไม่ตรงสายที่เรียนมา เราก็ยอมทำ เพราะรัก และปีนั้นเป็นปีที่น้ำท่วมกรุงเทพค่ะ โรงงานต่างๆ ต้องไปต้องฐานการผลิตที่อื่น บริษัทแฟนเราก็เช่นกันค่ะ มี Sub-contract ที่ต่างจังหวัด ซึ่งแฟนเราต้องไปทำงานที่ต่างจังหวัด และการไปต่างจังหวัดนี่ละค่ะ ที่ทำให้เกิดเรื่อง ปกติ คนไกลแฟนไปต่างจังหวัด 3-7 วันกลับมาก็ต้องคิดถึงแฟนตัวเองใช่ไหมคะ ต้องอยากมีอะไรกัน แต่นี่ไม่เลย เค้ากลับมาก็ไม่มีอะไรกับเรา ครั้งแล้วครั้งเล่า ที่พูดนี่ไม่ใช่อยากมีอะไรนะคะ แต่มันคือความผิดปกติค่ะ ทุกคคิดถูกค่ะ เค้าไปมีอะไรกับคนอื่นที่ต่างจังหวักค่ะ เพราะเราไปเตจอแชท เฟสบุ๊ค ที่เขาคุยกันซึ่งเป็นเฟสอีกอันที่เขาสร้างขึ้นมาค่ะ ไม่ใช่เฟสหลักที่เรามีพาสเวิร์ส มีข้อความเยอะมากค่ะ เราอ่านแค่ข้อความเดียว ข้อความนั้น คุยกันว่าคิดถึง อยากกอด เอาเก่ง อะไรประมาณนี้ ความรู้สึกเราตอนนั้นก็หมดอะไรตายอยากอะไร สมองไม่สั่งงาน น้ำตาตกในเลยค่ะ เพราะมันเจ็บเกินกว่าที่น้ำตาจะช่วยบรรเทาความเจ็บปวดได้ค่ะ ตอนนั้นคิดยังไงก็คิดไม่ตก เพราะพ่อแม่เรา ก็รอคอยงานแต่งงาน เราไม่เคยบอกเรื่องราวความเสียใจทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับเราให้ใครฟังเลยค่ะ ทุกคนก็ยังคงมองเราเป็นคนดี กินง่าย อยู่ง่าย ไม่พูด ไม่บ่น เราก็ไม่รู้ทำไงอะค่ะ ได้แต่นิ่งๆ เงียบๆ หลายวันเข้า ความรู้สึกก็หายไปเอง เหลือไว้แค่ความหวาดระแวงค่ะ......................... รู้ไหมคะว่า เรากับแฟน ไม่มีอะไรกัน นานถึง 6 เดือน ทั้งที่นอนด้วยกันทุกคืน เราว่ามันแปลกนะ เราก็ไม่กล้าถาม ได้แต่คิดว่า จะอยู่กันรอดไหม.... แต่ก็ยังอยู่ด้วยกันค่ะ อ้อ ลืมบอกว่า เค้าก็ดูแลเราดีนะคะ เอาอกเอาใจ เหมือนทุกอย่างค่ะ การที่เค้าทำแบบนี้ทำให้เราตัดสินใจยากมาก เพราะเราก็รักเค้ามากอะนะ
EP4. ชีวิตรักปีที่ 4-7
ชีวิตรักช่วงปีที่ 4-7 นี้ เราจะเจอเรื่องผู้หญิงไม่บ่อยค่ะ 5-6 เดือนเจอที ไม่บ่อยเหมือนช่วงก่อนหน้านี้ แต่ที่หนักตอนนี้จะเป็นเรื่องบนเตียงค่ะ เค้าไม่ยอมมีอะไรกับเราเลย เราก็คิดนะคะว่าเค้าคงจะเหนื่อยกับงาน แต่เราก็เห็นเค้าชอบ save รูปผู้หญิงแต่งตัวโป๊ๆ เก็บไว้ในเครื่องเยอะแยะเลย และมีไปแหย่ๆ ผู้หญิงที่แต่งตัวโป๊ๆ ประเภทนี้อะค่ะ ว่าสวยจัง ผิวข๊าวขาว หุ่นดีมากเลย สวยจัง อะไรประมาณนี้ค่ะ เราก็คิดนะว่า เราไม่สวยหรอ เราก็ขาว นมก็โต หน้าตาก็ดี แต่เรากลับไม่เคยได้รับคำชมเลย เราก็น้อยใจนะ และหลังๆ มานี่ติดเฟสบุ๊คมาก เล่นแบบหลับคาเฟสเลย และก็ไปคุยกับผู้หญิงในเฟสนี่หละค่ะ เราไม่รู้จะทำยังไงดี เราอยากเลิกมาก แต่เลิกกับเค้าไม่ได้ เรารักเค้ามาก ทุกวันนี้เราไม่รู้เลยว่า เราทนเพราะรัก หรือ เพราะรักทำให้เรายอมทน ทุกวันนี้ไม่ได้มีความสุขนะคะ ทุกวินาทีมีแต่ความหวาดระแวง ทุกครั้งที่เราแยกกัน จิตใจเราเต็มไปด้วยความหวาดระแวง และความกลัว กลัวว่าเค้าจะไปหาใครก่อนมารับเรา กลัวนู่นี่นั่น กลัวไปหมด เพราะเราโดนทำร้ายจิตใจมาตลอด 7 ปี เค้าโกหกเราครั้งแล้วครั้งเล่า สัญญาครั้งแล้วครั้งเล่าว่าจะไม่ทำอีก แต่ก็มีมาแบบนี้เรื่อยๆ เราหวังมากเลยนะว่า วันนึงเขาจะหยุดทำตัวแบบนี้...
เรารอ เราไม่รู้ว่ามันจะเป็นการรอแบบไม่มีจุดหมายหรือป่าว.... แต่เราก็หวังว่ามันจะเป็นเช่นนั้น