พอดีเป็นประสบการณ์รักแรก แต่เจ็บเจียนตายเลยค่ะ
อยากมาแชร์ อยากระบาย อยากปรึกษาผู้มีประสบการณ์ และก็อยากได้รับการรักษาให้หายขาดสักทีค่ะ
เราเลิกกับแฟนมา 1 ปีแล้วค่ะ คบกันตั้งแต่สิงหา 57
เค้าจีบเราตอนปี 1 พวกเราเรียนคณะเดียวกัน เอกเดียวกัน เริ่มความสัมพันธ์จากการเป็นเพื่อนสนิทแล้วคบกัน
เค้าดีกับเราเสมอต้นเสมอปลาย ไม่มีเรื่องเจ้าชู้ให้ปวดใจ แต่ความสุขมันก็อยู่ได้ไม่นาน
พอขึ้นปี 2 อยู่ๆเค้าก็เริ่มห่างเหินเราไป 2 อาทิตย์ เราเริ่มรู้สึกเหมือนโดนปิดบัง จนเพื่อนในกลุ่มคนนึงทนไม่ไหว เค้าโทรมาหาเราตอนตี 4
เค้าบอกรู้สึกผิดที่เหมือนโกหกเรา เล่าให้ฟังทุกอย่าง ว่าแฟนเราเผลอไปมีอะไรกับน้องA น้องสาวของเพื่อนในกลุ่มเดียวกันนั่นล่ะ
เราเลยขอคุยกับแฟนและเพื่อนเห้ๆทั้งกลุ่มที่ปิดบังเราหน้าห้องเรียนในวันรุ่งขึ้นเลย แฟนบอกแค่ว่าขอโทษ จบด้วยการเลิกคบทั้งเพื่อนทั้งแฟน!
เราเลือกที่จะเดินออกมา ไม่ร้องไห้ ไม่โวยวาย เลิกกันโดยไม่ต้องมีคนขอเลิกด้วยซ้ำ ทีตอนขอคบล่ะกล้าพูด ตอนบอกเลิกนี่ป๊อด
เพื่อนก็พยายามง้อ แต่มันเสียความรู้สึกไปแล้ว ผ่านไปเกือบเดือนแฟนเรามาง้อ เราก็ใจอ่อนกลับมาคบกับเค้า
แต่เราสัมผัสได้ว่าเค้าไม่เหมือนเดิม จนวันที่เราเสียมารยาทเล่นโทรศัพท์เค้า ข้อความที่เค้าคุยกับน้องA มันทำให้เราน่าสมเพช
เค้ามาง้อเราเพราะน้องA ขอร้อง เพราะน้องไม่อยากรู้สึกผิด มันเจ็บตรงที่รู้ว่าเค้าไม่ได้เต็มใจ เค้าคุยกันหลายข้อความ
แต่ที่เราจำขึ้นใจที่สุดก็คือ''ทำไมต้องบังคับให้พี่กลับไปคบกลับคนที่พี่ไม่ได้รักแล้ว'' มันเจ็บ!
ในที่สุดเราก็คิดได้ว่าไหนๆก็เจ็บแล้วแต่มันต้องจบ เคลียร์กันอีกรอบตอนนั้นเลย เลยได้รับรู้ตรรกะควายๆว่า
แฟนเราเลือกน้อง รักน้อง แฟนเราเป็นคนแรกของน้อง ต้องรับผิดชอบน้อง น้องอายุแค่ 17 เพิ่งอยุ่ม.4 แล้วไง
เหตุผลนี้ก็ได้หรอ? เป็นคนแรกของน้องหรอ เลว! พูดมาได้ยังไง ทั้งๆที่ mueng ก็เป็นคนแรกของ gu ด้วย แล้วไง
ไม่รับผิดชอบหรอวะ! gu 23 แล้วไง(ไปเรียนจีน 2 ปี) gu สมควรโดนเขี่ยทิ้งหรอวะ ต่อให้ gu อายุ 30 ก็สมควรโดนเขี่ยทิ้ง
เพราะน้องน่ารับผิดชอบกว่าหรอ! สรุปแล้ว gu ไม่มีค่าอะไรเลย! ไหนๆเราก็ตั้งใจจะให้มันจบแล้ว วันนั้นโกรธมาก
ทำทุกอย่าง มันต้องเคลียร์ให้รู้เรื่อง เราไปบ้านเพื่อนเราวันนั้นเลย ขอมันเข้าไปเคลียร์กับน้องA โดยสัญญาว่าจะไม่ใช้อารมณ์
น้องAยอมให้เราเข้าไปคุยในห้อง ซึ่งมันเป็นการตัดสินใจที่พลาดที่สุดสำหรับเราจริงๆ หัวเตียงของน้องมีสร้อยของแฟนเราห้อยอยู่
เค้าหวงมันมาก ไม่เคยถอด มันคือสร้อยเหรียญสิบที่เหลือจากการเผากระดูกย่าที่เค้ารักมาก แต่เค้ากลับถอดไว้แขวนหัวเตียงน้อง
ขนาดแม่เค้าจะเปลี่ยนตัวสร้อยให้เพราะเชือกมันรุ่ย เค้าก็ไม่ยอม เค้าบอกกลัวแม่ทำหายเค้าจะไปเอง จะมีอะไรเจ็บได้มากกว่านี้อีกมั้ย?
เราใช้ชีวิตในรั้วมหาลัยปี 2 ด้วยการอยู่คนเดียว ไม่เอาแล้วเพื่อนเลวๆ แฟนเลวๆ ทำทุกอย่างให้ชีวิตวุ่นวาย ไม่ให้เหลือเวลาคิดฟุ้งซ่าน
ลงเรียนรามไปด้วยให้ชีวิตยุ่งที่สุด เรียนเสร็จกลับบ้าน ปิดเทอมไปนอก ไปมันทุกโครงการ ผ่านมาอีกปีแต่มันไม่เคยสลัดออกจากหัว
ไม่ตื่นก็ฝันจริงๆ ภาพทุกอย่างมันยังชัด คำพูดทุกคำมันยังชัด ไหนเค้าว่าอกหักแปปเดียวมันก็หายไง เราเริ่มปวดหัวอยู่ตลอดเวลา
ทำตัวว่างไม่ได้จริงๆ ภาพมันย้อนกลับมาตลอด โดยเฉพาะภาพที่หัวเตียงน้องเค้า อีกอย่างคือถึงเราจะโกรธเกลียดมากแค่ไหน
แต่เราก็คิดถึงเพื่อน ถึงตอนนี้เค้ากลับน้องAจะคบกันแล้ว แต่เพื่อนในกลุ่มก็พยายามง้อเราอยู่ตลอด เค้าคอยถามเราว่าจะกลับมามั้ย
เราอยากกลับไปมาก แต่มันยังเจ็บที่เค้าร่วมมือกันปิดบังเรา เราไม่อยากโกรธอีกแล้ว ธรรมะฟังเป็นสิบ playlist แต่ก็ไม่ช่วยจริงๆค่ะ
เราไปเรียนสมาธิมาสองครั้งก็แย่ ยิ่งหลับตายิ่งฟุ้งซ่าน
เราอยากถามค่ะ
1.คนที่เคยเจอแบบนี้นานมั้ยคะกว่าจะหายขาด ขนาดหลับเรายังฝันถึงเรื่องแย่ๆอยู่ตลอดเลยค่ะ
2.จะเป็นไปได้มั้ยคะว่าเราจะกลับไปดีกับทุกคนในกลุ่ม รวมถึงแฟนเราด้วย แค่ในฐานะเพื่อน เพราะตอนนั้นเราสนิทกันมาก เสียดายความทรงจำดีๆจริงๆค่ะ
3.เราไม่อยากคิดแค้นน้องAกับแฟนเราแล้ว อยากไม่เจ็บปวดทุกครั้งที่เห็นอย่างตอนนี้
ขอบคุณค่ะ ยาวมากจริงๆ ยิ่งนึกถึงก็ยิ่งขึ้น
จะต้องกินยาที่เรียกว่า''เวลา''เท่าไหร่คะถึงจะรักษาโรครักเรื้อรังหาย?
อยากมาแชร์ อยากระบาย อยากปรึกษาผู้มีประสบการณ์ และก็อยากได้รับการรักษาให้หายขาดสักทีค่ะ
เราเลิกกับแฟนมา 1 ปีแล้วค่ะ คบกันตั้งแต่สิงหา 57
เค้าจีบเราตอนปี 1 พวกเราเรียนคณะเดียวกัน เอกเดียวกัน เริ่มความสัมพันธ์จากการเป็นเพื่อนสนิทแล้วคบกัน
เค้าดีกับเราเสมอต้นเสมอปลาย ไม่มีเรื่องเจ้าชู้ให้ปวดใจ แต่ความสุขมันก็อยู่ได้ไม่นาน
พอขึ้นปี 2 อยู่ๆเค้าก็เริ่มห่างเหินเราไป 2 อาทิตย์ เราเริ่มรู้สึกเหมือนโดนปิดบัง จนเพื่อนในกลุ่มคนนึงทนไม่ไหว เค้าโทรมาหาเราตอนตี 4
เค้าบอกรู้สึกผิดที่เหมือนโกหกเรา เล่าให้ฟังทุกอย่าง ว่าแฟนเราเผลอไปมีอะไรกับน้องA น้องสาวของเพื่อนในกลุ่มเดียวกันนั่นล่ะ
เราเลยขอคุยกับแฟนและเพื่อนเห้ๆทั้งกลุ่มที่ปิดบังเราหน้าห้องเรียนในวันรุ่งขึ้นเลย แฟนบอกแค่ว่าขอโทษ จบด้วยการเลิกคบทั้งเพื่อนทั้งแฟน!
เราเลือกที่จะเดินออกมา ไม่ร้องไห้ ไม่โวยวาย เลิกกันโดยไม่ต้องมีคนขอเลิกด้วยซ้ำ ทีตอนขอคบล่ะกล้าพูด ตอนบอกเลิกนี่ป๊อด
เพื่อนก็พยายามง้อ แต่มันเสียความรู้สึกไปแล้ว ผ่านไปเกือบเดือนแฟนเรามาง้อ เราก็ใจอ่อนกลับมาคบกับเค้า
แต่เราสัมผัสได้ว่าเค้าไม่เหมือนเดิม จนวันที่เราเสียมารยาทเล่นโทรศัพท์เค้า ข้อความที่เค้าคุยกับน้องA มันทำให้เราน่าสมเพช
เค้ามาง้อเราเพราะน้องA ขอร้อง เพราะน้องไม่อยากรู้สึกผิด มันเจ็บตรงที่รู้ว่าเค้าไม่ได้เต็มใจ เค้าคุยกันหลายข้อความ
แต่ที่เราจำขึ้นใจที่สุดก็คือ''ทำไมต้องบังคับให้พี่กลับไปคบกลับคนที่พี่ไม่ได้รักแล้ว'' มันเจ็บ!
ในที่สุดเราก็คิดได้ว่าไหนๆก็เจ็บแล้วแต่มันต้องจบ เคลียร์กันอีกรอบตอนนั้นเลย เลยได้รับรู้ตรรกะควายๆว่า
แฟนเราเลือกน้อง รักน้อง แฟนเราเป็นคนแรกของน้อง ต้องรับผิดชอบน้อง น้องอายุแค่ 17 เพิ่งอยุ่ม.4 แล้วไง
เหตุผลนี้ก็ได้หรอ? เป็นคนแรกของน้องหรอ เลว! พูดมาได้ยังไง ทั้งๆที่ mueng ก็เป็นคนแรกของ gu ด้วย แล้วไง
ไม่รับผิดชอบหรอวะ! gu 23 แล้วไง(ไปเรียนจีน 2 ปี) gu สมควรโดนเขี่ยทิ้งหรอวะ ต่อให้ gu อายุ 30 ก็สมควรโดนเขี่ยทิ้ง
เพราะน้องน่ารับผิดชอบกว่าหรอ! สรุปแล้ว gu ไม่มีค่าอะไรเลย! ไหนๆเราก็ตั้งใจจะให้มันจบแล้ว วันนั้นโกรธมาก
ทำทุกอย่าง มันต้องเคลียร์ให้รู้เรื่อง เราไปบ้านเพื่อนเราวันนั้นเลย ขอมันเข้าไปเคลียร์กับน้องA โดยสัญญาว่าจะไม่ใช้อารมณ์
น้องAยอมให้เราเข้าไปคุยในห้อง ซึ่งมันเป็นการตัดสินใจที่พลาดที่สุดสำหรับเราจริงๆ หัวเตียงของน้องมีสร้อยของแฟนเราห้อยอยู่
เค้าหวงมันมาก ไม่เคยถอด มันคือสร้อยเหรียญสิบที่เหลือจากการเผากระดูกย่าที่เค้ารักมาก แต่เค้ากลับถอดไว้แขวนหัวเตียงน้อง
ขนาดแม่เค้าจะเปลี่ยนตัวสร้อยให้เพราะเชือกมันรุ่ย เค้าก็ไม่ยอม เค้าบอกกลัวแม่ทำหายเค้าจะไปเอง จะมีอะไรเจ็บได้มากกว่านี้อีกมั้ย?
เราใช้ชีวิตในรั้วมหาลัยปี 2 ด้วยการอยู่คนเดียว ไม่เอาแล้วเพื่อนเลวๆ แฟนเลวๆ ทำทุกอย่างให้ชีวิตวุ่นวาย ไม่ให้เหลือเวลาคิดฟุ้งซ่าน
ลงเรียนรามไปด้วยให้ชีวิตยุ่งที่สุด เรียนเสร็จกลับบ้าน ปิดเทอมไปนอก ไปมันทุกโครงการ ผ่านมาอีกปีแต่มันไม่เคยสลัดออกจากหัว
ไม่ตื่นก็ฝันจริงๆ ภาพทุกอย่างมันยังชัด คำพูดทุกคำมันยังชัด ไหนเค้าว่าอกหักแปปเดียวมันก็หายไง เราเริ่มปวดหัวอยู่ตลอดเวลา
ทำตัวว่างไม่ได้จริงๆ ภาพมันย้อนกลับมาตลอด โดยเฉพาะภาพที่หัวเตียงน้องเค้า อีกอย่างคือถึงเราจะโกรธเกลียดมากแค่ไหน
แต่เราก็คิดถึงเพื่อน ถึงตอนนี้เค้ากลับน้องAจะคบกันแล้ว แต่เพื่อนในกลุ่มก็พยายามง้อเราอยู่ตลอด เค้าคอยถามเราว่าจะกลับมามั้ย
เราอยากกลับไปมาก แต่มันยังเจ็บที่เค้าร่วมมือกันปิดบังเรา เราไม่อยากโกรธอีกแล้ว ธรรมะฟังเป็นสิบ playlist แต่ก็ไม่ช่วยจริงๆค่ะ
เราไปเรียนสมาธิมาสองครั้งก็แย่ ยิ่งหลับตายิ่งฟุ้งซ่าน
เราอยากถามค่ะ
1.คนที่เคยเจอแบบนี้นานมั้ยคะกว่าจะหายขาด ขนาดหลับเรายังฝันถึงเรื่องแย่ๆอยู่ตลอดเลยค่ะ
2.จะเป็นไปได้มั้ยคะว่าเราจะกลับไปดีกับทุกคนในกลุ่ม รวมถึงแฟนเราด้วย แค่ในฐานะเพื่อน เพราะตอนนั้นเราสนิทกันมาก เสียดายความทรงจำดีๆจริงๆค่ะ
3.เราไม่อยากคิดแค้นน้องAกับแฟนเราแล้ว อยากไม่เจ็บปวดทุกครั้งที่เห็นอย่างตอนนี้
ขอบคุณค่ะ ยาวมากจริงๆ ยิ่งนึกถึงก็ยิ่งขึ้น