เลิกกับแฟนเก่ามาจะ2ปีแล้ว ช่วงแรกๆก็เป็นหนักเอาการ แต่ช่วงหลังๆมานี้ยังร้องไห้อยู่บ้าง แต่ดีกว่าเดิมมากแล้ว
ตลอดเวลาที่ผ่านมาพยายามหาอะไรทำ หาหนังดู ออกไปเที่ยวกับเพื่อน ไม่ให้มันคิด ไม่ให้ฟุ้งซ่าน
แต่พอกลับมาอยู่คนเดียวทีไรก็ยังมีร้องไห้ ยังคิดถึง ปีแรกที่เลิกไม่มีวันไหนเลยที่ไม่ร้องไห้ แต่พอผ่านมาเรื่อยๆมีบ้างบางวัน
ตอนนี้อยู่คนละที่ ไม่ได้เจอกันทุกวันเหมือนเมื่อก่อนแล้ว เราว่ามันก็ดีนะ ห่างหายกันไปจะได้ทำใจได้มากกว่าเดิม
แต่พอนานๆทีกลับมาเจอกัน เค้าก็ยิ้มให้ เราก็ทักทายกันปกติ แต่ความพยายามที่พยายามมาตลอดมันกลับสูญเปล่า
ความรู้สึกเดิมๆกลับมาอีกครั้ง  ต้องมานอนร้องไห้อีกครั้ง และต้องกลับมาเริ่มลืมใหม่อีกครั้ง
คิดว่าระยะทางและเวลาที่ทำให้เราห่างหายไปจากกันจะให้เราใจแข็งได้ซะอีก แต่จริงๆแล้วเราแค่หลอกตัวเองว่าเราเฉยๆแล้ว
ใครเคยเป็นมั้ย