สวัสดีคับผมชือ PLOG ผมได้คุยกับ ผญ คนนึงเธอชื่อ PEP ผมคุยกับเธอในเฟสบุ๊คมาประมาณ3เดือนไม่เคยพบหน้ากันเลย ตอนแรกเราคุยกันดีมากผมบอกเขาก่อนเลยว่าจีบเขาบอกชอบเค้า แล้วตอนนั้นผมก้คิดว่าเธอน่าจะชอบผมเล็กๆอยุ่เหมือนกันเราคุยกันทุกวันปลุกกันทุกวันบอกฝันดีกันทุกวันเราคอลกันอยู่บ่อยครั้งพอผ่านไปซักระยะนึงผมกลับชอบเขามากขึ้น มากขึ้น พอผมอยากที่จะครอบครองเธอผมก้ทำตัวแย่ลงๆ ทะเลาะกับเธอบ่อยครั้งมาก เคยทะเลาะกันหนักจนถึงขั้น ส่งของไปง้อเธอที่บ้าน แล้วผมก้พยายามทักไปคุยกับเธอบ้างจนเรากลับมาคุยดีๆกันอีกครั้ง "เด๋วๆ" แต่ที่ทะเลาะหนักของผมหมายถึงคุนกันแล้วไม่เข้าใจคุยกันไม่รุ้เรื่องไม่ใช่การด่าทอกันถึงขั้น  กู หรือ ถึงพ่อถึงแม่ จนแล้วจนรอดผมก้ยังชวนเธอทะเลาะถึงสถานะของผม "อีกแล้ว" ทั้งที่เธอก้บอกผมไปหลายหนแล้วว่าเธอไม่อยากมีใครตอนนี้ไม่อยากเร่งรัดค่อยเป็นค่อยไป แต่เพราะผมนั้นโสดมาค่อยข้างนานเลยเร่งเธอให้คบกับผม ผมถามเธออยู่นั่นแหละว่าไม่ชอบผมบ้างเลยหรอ ไม่หวั่นไหวบ้างเลยหรอที่คุยกันทุกวันนี้ "แต่นั่นกลับเป้นคำถามฆ่าตัวตายของผม" เธอให้โอกาสผมมาหลายครั้งมากจนบางทีผมก้คิดว่าผมไม่ควรขอโอกาสแก้ตัวกับเธออีก แล้วผมก้ยังคุยกับเขาอยุ่ตลอด ตอนนี้ผมขอเล่าเรื่องของเธอบ้างนะครับ เธอเป็น ผญ ที่น่ารักมากสำหรับผม เธอชอบร้องเพลงให้ผมฟังบ่อยๆ เธอสดใส เสียงน่ารัก เธอมีนิสัยเป็นผู้ใหญ่มาก ผมเรียกเธอว่าเจ้าหญิงด้วย ถ้าผมได้คบกับเธอจริงๆคงจะเป็นอะไรทีดีมาก แล้วเธอก้ชอบออกกำลังกายมากเธออยากจะมีซิกแพค โหววววว แล้ววันนึงเธอก้บอกผมว่าเธอเจ็บหน้าอกหลังออกกำลงกายเสร็จ ผมก้เลยไปหาอาการที่เธอบอกในอินเตอร์เน็ต เธอก้ข่อนข้างเป็นกังวลกับเรื่องนี้มาก ผมก้คอยให้กำลังใจเธอบอกว่าอย่าคิดมาก แค่เธอเปน ผญ ก้ไม่แปลกที่เธอจะกังวล เธอจึงตัดสินใจไปตรวจ แล้วเธอก้บอกว่าเธอมีก้อนเนื้อเป็นลูกขึ้นที่หน้าอก อาจจะเป็นซีสหรืออาจจะเป็นก้อนเนื้อธรรมดา แต่เธอก้ต้องไปผ่าตัด ผมก้ยังคอยให้กำลังใจเสมอ แล้วเธอก้ผ่าตัดเสร็จเธอปลอดภัย ผมก้ดีใจมากโล่งแทนเธอถึงผมจะไม่เคยเจอเธอเลยคุยแต่ในโซเชียลแต่ผมก้ดีใจมากจิงๆ ตอนนี้เธอกำลังพักฝื้นอยุ่ที่บ้าน มีคนคอยให้กำลังใจเธอมากมายเพื่อนๆเธอ คนรอบข้างเธอ รวมถึงผมด้วย และแล้วววว "เรื่องก้เกิด" แน่นอนว่ามันมาจากความนิสัยเด็กของผมอีกเช่นเคย เพราะเธอเริ่มตอบผมน้อยลง ไม่ค่อยมีอะไรมุ้งมิ้ง มีคนมาจีบเธอมากมาย เห็นเธอก้ยังมีคอมเม้นกับแฟนเก่าของเธอบ้าง ซึ่งผมก้รู้ทั้งรุ้ว่าเธอนั้นป่วยอยู่ ผมโง่และไม่เข้าใจอะไรเลย เลยถามเธอไปแบบทุกครั้งที่เราทะเลาะกันคือ ทำไมไม่ชอบผมบ้าง เธอจะเลือกผมมั้ย และนั่นก้คือ "ฟางเส้นสุดท้ายของผม" เธอถามถึงสถานะของผมว่าผมมีสิทธิ์อะไรที่จะเรียกร้องความสนใจ เธอเหนื่อยที่จะต้องมาอธิบายซ้ำๆกับเรื่องเดิมๆ กับ คำถามเดิมๆ ที่ผมถามเธอ เธออยากจะอยุ่แบบนี้ อยากเจอคนที่ใช่ ใช่จริงๆ ที่ไม่ต้องเหนื่อยไม่ทำให้เธอที่เครียดอยู่แล้วต้องเสียสุขภาพจิต ต้องเสียสุขภาพกาย อยากคบกับคนที่มีความคิดเป็นผู้ใหญ่มากกว่านี้ เธอบอกว่าถ้าผมอยากคุยกับเธอต่อก้ตามใจ แต่เธอก้บอกว่าเธอจะคุยกับผมเหมือนเดิมอยู่รึเปล่า "เธอก้ไม่รู้" แต่ที่ผมรู้อยู่เต็มอกคือ ฝันที่ผมหวังไม่น่าจะเป็นจริงแล้วล่ะ ผมควรจะเดินจาเธอไป มันน่าจะดีกับกับเธอมากกว่า และ อาจ....จะดีกับผมก้ได้ เธอดีทุกอย่างเป็นอย่างที่ผมฝันจริงๆ แต่สุดท้ายผมก้ต้องตื่นขึ้นมาอยุ่ดีแล้วก้ต้องอยู่กับความผิดแบบนี้ไปอีกนานน่าดู. นี่คือเรื่องจริงจากตัวผมผมอาจจะเล่าเรื่องในมุมมองของผมที่เป็นเด็กและเห็นแก่ตัว ผมอยากจะนั่งไทม์แมชชีนไปแก้อดีตที่โง่งี่เง่าของผมจริง ที่ทำเธอหลุดมือไป
ปล. ใครมีเครื่องไทม์แมชชีนติดต่อมาได้นะคับ ร้องไห้ ผมอยากจะกลับไปหาเจ้าหญิงของผมอีกครั้ง