สวัสดีคะ ก่อนอื่นเราขอเกริ่นก่อนว่านี้เป็นกระทู้แรกของเราภาษาที่ใช้ผิดพลาดตรงไหนต้องของอภัยด้วยนะคะ
ของเกริ่นก่อนว่าเรากับแฟนเราคบกันมาได้6ปี ตั้งแต่คบแฟนมาก็มีแต่เรื่องผู้หญิงเข้ามาเกี่ยวข้องมากมาย เราก็จับได้มาตลอด คือต้องบอกก่อนว่าเราเป็นพวกเซ้นแรง มันก็บอกไม่ถูกนะคะ คือมีอะไรแปลกไปนิดเราจะรู้ อีกอย่างเราเป็นคนคิดมาก จำได้ทุกรายละเอียด และเราก็เป็นคนที่ไม่โอเคกับการ มีแฟนร่วมกับใคร (ใช้ของร่วมกัน) แต่ถ้าแบบเลิกกันมาก่อนจะคบเราเรารับได้ อ่อ ต้องขอแจ้งก่อนว่สแฟนเราเป็นทหาร ส่วนเราทำงานหน่วยงานราชการแห่งหนึ่งใกล้ๆที่ทำงานแฟน ส่วนมากผู้หญิงที่เราจำได้จะเป็นนักศึกษาฝึกงานซะส่วนใหญ่ ก็จะมีเรื่องแบบนี้ทุกปี ตืนตอนแรกตั้งแต่คบกันมาเราก็ไว้ใจเขานะคะ เขาก็ทำตัวดี เรามีรหัสเฟซเขา เข้าดูได้ตลอด จนวันหนึ่งเราเปิดดูข้อความในเฟซเขา เห็นเขาคุยกับน้องคนหนึ่งเราก็รู้ว่สเป็นนักศึกษาฝึกงาน แต่ข้อความที่คุย แบบทำไมเข้าหอไม่ได้แฟนมาหาหรอ เราก็โวยวายใหญ่ถามเขา เขาบอกว่าไม่มีไร แค่แกล้ง พลทหารที่มาจีบน้องให้เห็นแชทนี้ แต่เราไม่เชื่อ เราอาจจะเซ้าซี่จนน่ารำคาญ จนปาโทรศัพท์ทิ้งเลย และโยนเป็นความผิดเรา หลังจากนั้นเขาก็บอกเลิกเรา เราร้องไห้สักพักเราก็มานั่งคิดว่าเขาอาจจะไม่มีไรกันจริง เราคิดมากไปเอง ก็ง้อเขาแต่เขาก็เฉยชา เขาเป็นประเภทหายโกรธยาก ประกอบกับตอนนั้นเราทำงานเอกชน เลิกงาน 2 ทุ่มบ้าง มรประชุมก็ 3ทุ่ม เราและเขาเลยห่างกันไปเรื่อยๆ ถึงเราจะอยู่ด้วยกัน แต่เขาก็ไม่คุยกับเรา กลับห้อง เที่ยงคืนตีหนึ่งทุกวัน แต่เราก็ดูแลเขาตามปกติ เดี๋ยวเขาก็หายโกธร เวลาผ่านไปเขาก็เริ่มมีคุยกับเราบ้าง จนกลับมาเป็นเหมือนเดิม ช่วงเวลานี้มีคนแอดเฟซมาหาเราเราเห็นว่าเป็นเพื่อนกับแฟนด้วย อาจจะเป็นพวกเด็กๆที่มาเข้าค่ายเราเลยรับ เขาก็ถามว่าเป็นแฟนครูฝึก.... หรอ ยังงั้นอย่างงี้ แล้วก็ขอคำปรึกษาจากเราเรื่องแฟนที่เป็นทหารเหมือนกัน เราก็ตอบไปตามที่เราคิด คุยกันมาเรื่อยๆ แต่นานๆจะทักมาที ทีนี้เราก็เริ่มสงสัยละ ทำไมเวลาแฟนเราโพตส์ไร น้องจะมาคอมเม้นต์ตลอดแยวชู้สาว แต่เราก็เก็บเงียบไว้ รอสื่อด้วยตัวเอง มีวันหนึ่งไม่รู้คึกอะไรแชทไปหาน้องว่าเรารู้ความจริงหมดแล้วเรื่องน้องกับแฟนเรา แต่ที่จริงเราแค่สงสัยเท่านั้น น่องก็ตอบกลับมาว่า "หนูได้เสียกับเขาแล้วอโหสิกรรมให้หนูเถอะ" แล้วนางก็บล็อคเรา ไอ้เราเห็นข้อความนั้นแทบช็อค ใจมันสั่นไปหมด วันนี้นพยายามทำงานให้ได้ แต่ใจมันร้องไห้ของในแล้ว เราไม่พูดกับใครเลย กลับห้องก็ไม่พูด ที่นี่เราลองติดต่อกับพี่สาวของน้องซึ่งเรามีเฟซเขาเพื่อตามสื่อ และเล่าเรื่องให้พี่เขาฟัง ส่งข้อความที่น้องส่งมาให้ดู พี่มันก็บอกน้องมันไม่ใช้คนอย่างนั้น อยากคุยกับแฟนเรา เราเลยเอาเบอร์ให้ไปคุยกัน เราก็เงียบมาตลอดหลายวัน แฟนเราเขาก็รู้ว่าเรารู้แต่ทำตัวปกติ ดูแลเราดีกว่าเขาอีก เรางี่แอบร้องไห้ในห้องน้ำทุกวัน เราก็คิดมาตลอดว่าเราจะอยู่อย่างงี้หรอ เลยตกลงคุยกับเขา ก็ก็ยอมรับผิดจะไม่ทำอีกแล้วเขาก็บอกว่าเรากับเขาครอบครัวทั้ง2ฝ่ายก็รับรู้กันหมดแล้ว ถึงจะไม่ได้แต่งงานกัน แต่เขาก็จะไม่ทำ เขาสัญญากับเขา เราก็เลยให้อภัยเขา คิดมาคนเราก็ต้องมีบางไม่มีผู้ชายคนไหนดีไปหมดหรอก ก็คบกันต่อไป หลังจากเรื่องนั้นไม่นาน เราก็รู้เรื่องผู้หญิงคยใหม่อีก....เดี๋ยวมาต่อนะคะ
เขาไม่รู้จักพอ หรือ เราดีไม่พอ
ของเกริ่นก่อนว่าเรากับแฟนเราคบกันมาได้6ปี ตั้งแต่คบแฟนมาก็มีแต่เรื่องผู้หญิงเข้ามาเกี่ยวข้องมากมาย เราก็จับได้มาตลอด คือต้องบอกก่อนว่าเราเป็นพวกเซ้นแรง มันก็บอกไม่ถูกนะคะ คือมีอะไรแปลกไปนิดเราจะรู้ อีกอย่างเราเป็นคนคิดมาก จำได้ทุกรายละเอียด และเราก็เป็นคนที่ไม่โอเคกับการ มีแฟนร่วมกับใคร (ใช้ของร่วมกัน) แต่ถ้าแบบเลิกกันมาก่อนจะคบเราเรารับได้ อ่อ ต้องขอแจ้งก่อนว่สแฟนเราเป็นทหาร ส่วนเราทำงานหน่วยงานราชการแห่งหนึ่งใกล้ๆที่ทำงานแฟน ส่วนมากผู้หญิงที่เราจำได้จะเป็นนักศึกษาฝึกงานซะส่วนใหญ่ ก็จะมีเรื่องแบบนี้ทุกปี ตืนตอนแรกตั้งแต่คบกันมาเราก็ไว้ใจเขานะคะ เขาก็ทำตัวดี เรามีรหัสเฟซเขา เข้าดูได้ตลอด จนวันหนึ่งเราเปิดดูข้อความในเฟซเขา เห็นเขาคุยกับน้องคนหนึ่งเราก็รู้ว่สเป็นนักศึกษาฝึกงาน แต่ข้อความที่คุย แบบทำไมเข้าหอไม่ได้แฟนมาหาหรอ เราก็โวยวายใหญ่ถามเขา เขาบอกว่าไม่มีไร แค่แกล้ง พลทหารที่มาจีบน้องให้เห็นแชทนี้ แต่เราไม่เชื่อ เราอาจจะเซ้าซี่จนน่ารำคาญ จนปาโทรศัพท์ทิ้งเลย และโยนเป็นความผิดเรา หลังจากนั้นเขาก็บอกเลิกเรา เราร้องไห้สักพักเราก็มานั่งคิดว่าเขาอาจจะไม่มีไรกันจริง เราคิดมากไปเอง ก็ง้อเขาแต่เขาก็เฉยชา เขาเป็นประเภทหายโกรธยาก ประกอบกับตอนนั้นเราทำงานเอกชน เลิกงาน 2 ทุ่มบ้าง มรประชุมก็ 3ทุ่ม เราและเขาเลยห่างกันไปเรื่อยๆ ถึงเราจะอยู่ด้วยกัน แต่เขาก็ไม่คุยกับเรา กลับห้อง เที่ยงคืนตีหนึ่งทุกวัน แต่เราก็ดูแลเขาตามปกติ เดี๋ยวเขาก็หายโกธร เวลาผ่านไปเขาก็เริ่มมีคุยกับเราบ้าง จนกลับมาเป็นเหมือนเดิม ช่วงเวลานี้มีคนแอดเฟซมาหาเราเราเห็นว่าเป็นเพื่อนกับแฟนด้วย อาจจะเป็นพวกเด็กๆที่มาเข้าค่ายเราเลยรับ เขาก็ถามว่าเป็นแฟนครูฝึก.... หรอ ยังงั้นอย่างงี้ แล้วก็ขอคำปรึกษาจากเราเรื่องแฟนที่เป็นทหารเหมือนกัน เราก็ตอบไปตามที่เราคิด คุยกันมาเรื่อยๆ แต่นานๆจะทักมาที ทีนี้เราก็เริ่มสงสัยละ ทำไมเวลาแฟนเราโพตส์ไร น้องจะมาคอมเม้นต์ตลอดแยวชู้สาว แต่เราก็เก็บเงียบไว้ รอสื่อด้วยตัวเอง มีวันหนึ่งไม่รู้คึกอะไรแชทไปหาน้องว่าเรารู้ความจริงหมดแล้วเรื่องน้องกับแฟนเรา แต่ที่จริงเราแค่สงสัยเท่านั้น น่องก็ตอบกลับมาว่า "หนูได้เสียกับเขาแล้วอโหสิกรรมให้หนูเถอะ" แล้วนางก็บล็อคเรา ไอ้เราเห็นข้อความนั้นแทบช็อค ใจมันสั่นไปหมด วันนี้นพยายามทำงานให้ได้ แต่ใจมันร้องไห้ของในแล้ว เราไม่พูดกับใครเลย กลับห้องก็ไม่พูด ที่นี่เราลองติดต่อกับพี่สาวของน้องซึ่งเรามีเฟซเขาเพื่อตามสื่อ และเล่าเรื่องให้พี่เขาฟัง ส่งข้อความที่น้องส่งมาให้ดู พี่มันก็บอกน้องมันไม่ใช้คนอย่างนั้น อยากคุยกับแฟนเรา เราเลยเอาเบอร์ให้ไปคุยกัน เราก็เงียบมาตลอดหลายวัน แฟนเราเขาก็รู้ว่าเรารู้แต่ทำตัวปกติ ดูแลเราดีกว่าเขาอีก เรางี่แอบร้องไห้ในห้องน้ำทุกวัน เราก็คิดมาตลอดว่าเราจะอยู่อย่างงี้หรอ เลยตกลงคุยกับเขา ก็ก็ยอมรับผิดจะไม่ทำอีกแล้วเขาก็บอกว่าเรากับเขาครอบครัวทั้ง2ฝ่ายก็รับรู้กันหมดแล้ว ถึงจะไม่ได้แต่งงานกัน แต่เขาก็จะไม่ทำ เขาสัญญากับเขา เราก็เลยให้อภัยเขา คิดมาคนเราก็ต้องมีบางไม่มีผู้ชายคนไหนดีไปหมดหรอก ก็คบกันต่อไป หลังจากเรื่องนั้นไม่นาน เราก็รู้เรื่องผู้หญิงคยใหม่อีก....เดี๋ยวมาต่อนะคะ