เกริ่นก่อนเลยว่าเคยตั้งกระทู้แนวมีปัญหากับครอบครัวบ่อยๆ (รวมถึงลอคอินนี้)
ตอนนี้คือเราน้อยใจพ่อแม่มากๆ คือพ่อกับแม่เนี่ยชอบเอาใจพี่ตลอดเพราะเมื่อก่อนพี่เราเป็นเด็กมีปัญหา(เป็นตอนที่เราเกิดพอดี) พ่อกีบแม่เลยเอาใจพี่เยอะๆ เพื่อให้พี่ดีขึ้นแล้วเราล่ะ? หมาหัวเน่าคนนึงที่เกิดมาเราเลยเหมือนเป็นเด็กเก็บกด มีปีญหาแทน ซึ่งเราไม่ได้ออกอาการให้พ่อแม่เห็น กลัวพวกท่านด่าเอา จนนี่เราอายุได้ 16 แล้ว ทุกอย่างก็ยังไม่เปลี่ยนไปจากเดิม พี่เราเรียน ปี2 พ่อแม่ก็ยังเอาใจไม่หยุด เราเคยทะเลาะกันเรื่องซื้อของค่ะ คือพ่อกับแม่จะซื้อทุกอย่างให้ที่พี่ต้องการ ไม่ว่าจะเป็นโทรศัพ์ ทีวีส่วนตัว คอมฯ โน๊ต บลาๆ ส่วนเรามีแค่โน๊ตบุ้คตกรุ่น 2 GB เอง(ของพี่8) เราเลยได้เล่นแค่เกมสเปคต่ำๆในอินเทอร์เน็ต ส่วนพี่เราไม่ต้องคาดหวังมาก ซื้อแผ่นเกมออนไลน์มาเล่นโต้รุ่งทุกวัน ถ้าถามว่าแม่จะด่าใคร ตอบเลยค่ะว่าด่าเรา ทำไมน่ะหรอ? ก็เพราะพี่เราอยู่หอ จะทำไรก็ได้แม่ไม่รู้ เราเล่นเกม2ชม ก็โดนด่าจะตายอยู่แล้ว มีเรื่องอีกเยอะที่เราโดนด่าตลอด ให้เชื่อฟังพี่บ้าง อย่าเถียงพี่ นู่นนี่นั่น เราเจอมามากจนอยากฆ่าตัวตายหลายรอบมาก แต่เพื่อนเราก็ให้กำลังใจจนดีขึ้น ล่าสุดเลยคือพี่ทำโน๊ตบุ๊คพังค่ะ (ช่วงที่พี่ปิดเทอมกลับมาบ้าน) พี่งอแงมากอยากได้โน๊ตใหม่ งอแงลั่นบ้านจนพ่อแม่ซื้อใหม่ให้ แต่ที่น่าสะเทือนใจมากๆสำหรับเราคือ "พ่อแม่โกหกเรา" โกหกว่าเนี่ย โน๊ตบุ๊คมันจำเป็นไว้ทำงานติดต่อหากัน
แล้วที่ซื้อมาเนี่ย ของเก่าพ่อเอง แรม4 GB เราแอบไม่ชอบใจนิดๆ แต่ก็เอาเถอะถือว่าสำคัญ แล้วทีนี้เราดันไปเจอถุงๆนึง มองโลโก้ที่ถุงแล้วเป็นชื่อร้านขายโน๊ตบุ้คค่ะ ตอนนั้นคืองงมาก ไปเจอกล่องกระดาษเขียนรายละเอียดไว้ โอ้แม่เจ้า มันคือโน๊ตบุ้คที่พ่อให้พี่มาใหม่ 25,000 บาท แรม8GB สเปคกราฟฟิคสูงมากตอนนั้นคือสมองชามาก พ่อแม่โกหกเพื่อมัน!? เรานั่งเสียใจมากๆ เลยมาตั้งกระทู้ในพันทิบ(มาระบายนั่นแหล่ะ)
ถ้าถามว่าพี่กับเราใครเรียนดีกว่า?
เราตอบได้เลยค่ะว่าเราแน่นอน ถ้าเทียบเกรดการเรียนตอนอยู่ชั้นเดียวกันเราได้มากกว่าพี่ค่ะ เราได้4 ทุกปี ส่วนพี่เรามี 3.5-3.8
ถึงจะบอกพี่เค้ามีอนาคตมากกว่า เลยส่งเสริมมากกว่า เราว่าก็ไม่ใช่คือพ่อแม่ส่งเสริมพี่จนลืมเราเลย ต้องมานั่งอ่านหนังสือเอง นัดติวหนังาสือกับเพื่อนเองบ้าง บอกเลยเราอยากอยู่กับเพื่อนมากกว่าพ่อแม่อีก สังคมมันต่างกันมากๆ
เรื่องมีอีกเยอะค่ะ แต่ไม่อยากเล่าเพราะมันเยอะมากจริงๆ T-T
เคยเปิดใจคุยกับแม่ แม่ก็โอเคเทคแคร์เราดีขึ้น... ได้แค่2วันกลับมาเป็นเหมือนเดิม(...)
เห้อ เราไม่รู้จะทำยังไงดีแล้วค่ะ
ขอความเห็นหน่อยนะคะ TuT
เคยน้อยใจพ่อแม่จนอยากฆ่าตัวตายมั๊ยคะ
ตอนนี้คือเราน้อยใจพ่อแม่มากๆ คือพ่อกับแม่เนี่ยชอบเอาใจพี่ตลอดเพราะเมื่อก่อนพี่เราเป็นเด็กมีปัญหา(เป็นตอนที่เราเกิดพอดี) พ่อกีบแม่เลยเอาใจพี่เยอะๆ เพื่อให้พี่ดีขึ้นแล้วเราล่ะ? หมาหัวเน่าคนนึงที่เกิดมาเราเลยเหมือนเป็นเด็กเก็บกด มีปีญหาแทน ซึ่งเราไม่ได้ออกอาการให้พ่อแม่เห็น กลัวพวกท่านด่าเอา จนนี่เราอายุได้ 16 แล้ว ทุกอย่างก็ยังไม่เปลี่ยนไปจากเดิม พี่เราเรียน ปี2 พ่อแม่ก็ยังเอาใจไม่หยุด เราเคยทะเลาะกันเรื่องซื้อของค่ะ คือพ่อกับแม่จะซื้อทุกอย่างให้ที่พี่ต้องการ ไม่ว่าจะเป็นโทรศัพ์ ทีวีส่วนตัว คอมฯ โน๊ต บลาๆ ส่วนเรามีแค่โน๊ตบุ้คตกรุ่น 2 GB เอง(ของพี่8) เราเลยได้เล่นแค่เกมสเปคต่ำๆในอินเทอร์เน็ต ส่วนพี่เราไม่ต้องคาดหวังมาก ซื้อแผ่นเกมออนไลน์มาเล่นโต้รุ่งทุกวัน ถ้าถามว่าแม่จะด่าใคร ตอบเลยค่ะว่าด่าเรา ทำไมน่ะหรอ? ก็เพราะพี่เราอยู่หอ จะทำไรก็ได้แม่ไม่รู้ เราเล่นเกม2ชม ก็โดนด่าจะตายอยู่แล้ว มีเรื่องอีกเยอะที่เราโดนด่าตลอด ให้เชื่อฟังพี่บ้าง อย่าเถียงพี่ นู่นนี่นั่น เราเจอมามากจนอยากฆ่าตัวตายหลายรอบมาก แต่เพื่อนเราก็ให้กำลังใจจนดีขึ้น ล่าสุดเลยคือพี่ทำโน๊ตบุ๊คพังค่ะ (ช่วงที่พี่ปิดเทอมกลับมาบ้าน) พี่งอแงมากอยากได้โน๊ตใหม่ งอแงลั่นบ้านจนพ่อแม่ซื้อใหม่ให้ แต่ที่น่าสะเทือนใจมากๆสำหรับเราคือ "พ่อแม่โกหกเรา" โกหกว่าเนี่ย โน๊ตบุ๊คมันจำเป็นไว้ทำงานติดต่อหากัน
แล้วที่ซื้อมาเนี่ย ของเก่าพ่อเอง แรม4 GB เราแอบไม่ชอบใจนิดๆ แต่ก็เอาเถอะถือว่าสำคัญ แล้วทีนี้เราดันไปเจอถุงๆนึง มองโลโก้ที่ถุงแล้วเป็นชื่อร้านขายโน๊ตบุ้คค่ะ ตอนนั้นคืองงมาก ไปเจอกล่องกระดาษเขียนรายละเอียดไว้ โอ้แม่เจ้า มันคือโน๊ตบุ้คที่พ่อให้พี่มาใหม่ 25,000 บาท แรม8GB สเปคกราฟฟิคสูงมากตอนนั้นคือสมองชามาก พ่อแม่โกหกเพื่อมัน!? เรานั่งเสียใจมากๆ เลยมาตั้งกระทู้ในพันทิบ(มาระบายนั่นแหล่ะ)
ถ้าถามว่าพี่กับเราใครเรียนดีกว่า?
เราตอบได้เลยค่ะว่าเราแน่นอน ถ้าเทียบเกรดการเรียนตอนอยู่ชั้นเดียวกันเราได้มากกว่าพี่ค่ะ เราได้4 ทุกปี ส่วนพี่เรามี 3.5-3.8
ถึงจะบอกพี่เค้ามีอนาคตมากกว่า เลยส่งเสริมมากกว่า เราว่าก็ไม่ใช่คือพ่อแม่ส่งเสริมพี่จนลืมเราเลย ต้องมานั่งอ่านหนังสือเอง นัดติวหนังาสือกับเพื่อนเองบ้าง บอกเลยเราอยากอยู่กับเพื่อนมากกว่าพ่อแม่อีก สังคมมันต่างกันมากๆ
เรื่องมีอีกเยอะค่ะ แต่ไม่อยากเล่าเพราะมันเยอะมากจริงๆ T-T
เคยเปิดใจคุยกับแม่ แม่ก็โอเคเทคแคร์เราดีขึ้น... ได้แค่2วันกลับมาเป็นเหมือนเดิม(...)
เห้อ เราไม่รู้จะทำยังไงดีแล้วค่ะ
ขอความเห็นหน่อยนะคะ TuT